ไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนโฮสดีมั๊ย

สวัสดีคะ คือว่าหนูมาแลกเปลี่ยนที่เมกาได้สามเดือนกว่าๆแล้ว แต่ว่ามีปัญหานิดหน่อยคะ คือไม่ใช่เรื่องใหญ่เท่าไหร่ แต่ว่ารู้สึกว่าอยู่แล้วไม่มีความสุข คือที่บ้านโฮสมี mom, dad, sis 2คน แล้วก็ bro 1คน บอกเลยว่าช่วงแรกนี่ไม่มีปัญหาเลย เค้าดูแลดีมากกกกกก เอาใจใส่ดี ถามทุกอย่างอยากได้อะไรไม่ชอบไรชอบไร แต่ว่าพอครบสองเดือนก็เริ่มเปลี่ยนไป น้องชายอายุเจ็ดขวบวัยกำลังซน กรื๊ดทั้งวันทั้งคืน คือกรื๊ดแบบเด็กผู้หญิงอะคะ แบบต้องได้ทุกอย่างที่ตัวเองอยากได้ ประมาณนั้นอะคะ แล้วก็ดื้อซนมากกกกก มีเตะต่อยปาของใส่ตีคือหลายอย่างอะคะแล้วก็ชอบด่าเราด้วยคำหยาบของฝรั่งทั้งๆที่เราไม่ได้ทำไรผิดเลย คือตอนแรกก็คิดว่าแค่เล่นๆนะ แต่ช่วงหลังมันแยอะขึ้นเรื่อยๆ ถ้าถามว่าคำหยาบพวกนี้ได้มาจากไหนใครสอนเพราะว่าเด็กป.1ไม่น่าจะรู้คำพวกนี้แยอะ ได้มาจากพี่สาวคนโตคะ นางอายุ12อยู่เกรดเจ็ดหรือว่าม.1อะคะ เธอเอาคำพวกนี้มาจากโรงเรียน คิดว่าคำพวกนี้มันเท่ เอามาพูดในบ้านโดยไม่คิดว่าน้องจะพูดตาม คนโตนี่เป็นคนที่ร้ายสุดในความคิดของเรานะ คือนางแบบทำตัวดีกะเรามากตอนเรามาแรกๆ ช่วงหลังๆนี่คือนางกลัวเราแย่งความรักไปจากพ่อแม่ คือแบบว่าเค้าจะชอบแบบมองเราด้วยหางตาบ้างมีพูดแบบว่าลอยๆ คือว่าเค้าเป็นคนติดเกมอะคะ แบบDSนี่เล่นทั้งวันทั้งคืนไม่หลับไม่นอนเลย แล้วก็ชอบแอบแม่เล่นคอมตอนกลางคืน พอเราลงมาเข้าห้องน้ำแล้วเจอก็รีบปิดแล้วก็จ้องหน้าเราแบบประมาณว่าถ้าฟ้องพ่อแม่เธอตายแน่ คือเรายังไม่ได้อะไรกะเค้าเลย บางทีคนเค้าก็เอาเปรียบเรานะ ชอบทำให้เราโดนพ่อแม่ว่าแบบประมาณว่าชอบบอกพ่อแม่ว่าเราอยากได้อย่างนู้นอย่างนี้ ทั้งๆที่ตัวเค้าเองอยากได้แต่ไม่กล้าบอกพ่อแม่ เวลากลับมาจากรร.อยู่บนรถด้วยกันกับแม่สามคน ก็แบบชอบกอดแม่บอกว่ารักแม่นะไม่เหมือนใครบางคนแล้วก็มองมาทางเรา คือเรายังไม่ทำไรเลยนะะ ส่วนน้องสาวคนที่สองนี่น่ารักคะ เธอเป็นคนที่ใส่ใจเราดีมาก ถามนู่นถามนี่ คือน่ารักอะคะ แต่ติดตรงที่ว่าเธอไม่ปกติคะ ไม่ใช่ไม่ปกติแบบไม่เต็มนะ แต่ไม่ปกติแบบโตเกินวัยอะคะ คืออยู่ป.4แต่ว่าสูงและอ้วนกว่าเรา(เราสูง161) แล้วก็ต้องมีคนมาดูแลที่บ้านแบบมาถามว่าเป็นไงช่วงนี้โอเคมั๊ยได้เกรดเท่าไหร่แม่เลี้ยงดีมั๊ย ทุกๆสองอาทิตย์คะ พูดถึงบ้านบ้างดีกว่า บ้านสกปรกมากถึงมากที่สุดคะ กลับมาถึงบ้านโยนกระเป๋าทิ้งไว้หน้าประตู รองเท้านี่ข้างนึงอยู่ในครัวอีกข้างอยู่ข้างทีวีห้องรับแขก ของเล่นนี่เต็มบ้าน เสื้อผ้านี่อยู่ทุกส่วนของบ้านแม้แต่กางเกงในของเด็กๆทั้งหลายก็เคยมีมาแล้ว อาหารการกินนี่ตือไม่โอเท่าไหร่คะ ต้องบอกก่อนว่าบ้านนี้ตัวใหญ่ทั้งบ้านคะ ใหญ่แบบอ้วนมากคะ กางเกงใส่5XLอะคะ บ้านนี้กินอาหารที่ไม่มีประโยชน์คะ ผักนี่โผล่มาอาทิตย์ละครั้ง คือมาแรกๆเราเคยขอเค้าคุยกะเค้าแล้วนะ ว่าเราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผักเค้าก็ซื้อให้แค่เดือนแรกคะ หลังจากนั้นคือมีผักนี่เป็นเรื่องแปลก พอเราซื้อมากินเองแบบเก็บทำเองบ้างก็แอบมากิน คือจะไม่ว่านะะถ้าขอก่อน แล้วก็เวลาทำอาหาร อาหารที่ใช้จะเป็นอาหารกระป๋องคะ แบบกึ่งสำเร็จรูปคะ คือตั้งแต่มาหนูได้ไปกินข้าวนอกบ้านแค่ครั้งเดียวเองอะคะ ได้กินตอนวันที่สามที่มา หลังจากนั้นคือในบ้านตลอด อย่างเวลาพาน้องสาวไปหาหมอคือจะไปทั้งบ้าน เค้าบอกว่าค่าอาหารในเมืองมันแพงเค้าเลยพกขนมปังกับแฮมไว้ท้ายรถ พอเที่ยงก็ออกมากินบนรถ คือไม่เคยได้ทานอาหารดีๆเลยอะคะ แล้วก็เรื่องบุหรี่คะ เราเขียนในประวัติก่อนมานะคะว่าอยู่กับครอบครัวที่สูบได้แต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดนี้ คือมันก็เป็นความผิดของหนูด้วยแหละคะ แต่คือว่าบอกไปแล้วช่วงแรกๆที่มาว่าขอให้สูบน้อยลงนะ คือเค้าสูบในบ้านกันอะคะทั้งพ่อและแม่ แม้ในห้องน้ำยังสูบ ช่วงแรกๆที่บอกก็ดีขึ้นแต่ตอนนี้สิคะ ไม่ไหวแล้ว บางทีแสบจมูกเลยอะคะ ต่อไปเป็นเรื่องแมงมุมคะ คือส่วนตัวเป็นคนที่กลัวแมงมุมมากๆ ร้องไห้ทุกครั้งที่เจอ มาอยู่นี่นะคะ เจอในห้องนอนตัวเองสามรอบแล้วคะ รอบละสองถึงสามตัว เคยไม่ไดเนอนเพราะแมงมุมมาแล้วด้วยคะ กลัวจริงๆ บอกเค้านะเค้าก็ขึ้นมาตีให้ทุกรอบแต่ถ้ามีมากกว่านี้ก็คงไม่ไหวอะคะ ไม่ใช่ว่าห้องรกนะ เพราะหนูทำความสะอาดห้องตัวเองทุกอาทิตย์ แต่เป็นเพราะแมงมุมชอบที่สูง แล้วห้องหนูเป็นห้องใต้หลังคาคะ ซวยสุดๆเลยแหละคะ คือทั้งบ้านนี่มีคนเข้าใจเราอยู่นเดียวเองคะคือพ่อ ตอนแรกๆมานี่กลัวพ่อมาก แต่อยู่ไปอยู่มาพ่อเค้าดูเป็นห่วงเรามากกว่าแม่อีก แม่นี่คือช่วงแรกๆโอมากกก ช่วงหลังนี่คือไม่โอเลยอะ คือเค้าแบบไม่ถามเราไม่อะไรเลย เห็นเราเงียบก็ไม่คุยไม่ถามไรเลยมีแต่พ่อที่เข้ามาถามว่าวันนี้เจอเรื่องไม่ดีหรอ คือพ่อจะเป็นคนช่วยเราเกือบทุกสถานการณ์ในบ้าน เค้าจะว่าลูกให้เวลาที่ทำตัวไม่ดีกะเรา ส่วนแม่นี่คือ คือไม่รู้จะอธิบายยังไงอะคะ เค้าเอาแต่ว่าลูกตะโกนใส่ลูก คือส่วนตัวคิดว่าเค้าเลี้ยงลูกผิดวิธีออะคะ ลูกเลยทำตัวไม่ดีหลายอย่าง เค้าไม่เคยอธิบายให้ลูกฟังว่าทำไมถึงต้องด่าลูก เค้าคิดว่าทุกคนในบ้านต้องทำตามเค้า คือแม่มักจะพูดเสมอคือทุกวันอะคะว่าเค้าเป็นbossนะ ทุกอย่างเค้าต้องรู้ เค้าเป็นคนเดียวที่ตัดสินใจได้ คือบางทีก็ท้อกับสิ่งที่เป็นอยู่นะคะ คือหวังว่าจะได้เที่ยวบ้างก็ไม่เคยได้เลย ชีวิตนักเรียนแลกเปลี่ยนนี่ยากกว่าที่คิดไว้นะคะ เหนื่อยแล้วอะคะ เริ่มท้ออยากกลับบ้านแต่ยังเหลืออีกตั้งเจ็ดเดือนอะคะ

นี่เป็นแค่ส่วนเล็กๆนะคะ จะถามความคิดเห็นอะคะว่าควรเปลี่ยนโฮสมั๊ยคะ ขอบคุณนะคะ
ป.ล. ยาวไปหน่อยนะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ