สวัสดีครับ ผมลองเขียนกระทู้เป็นครั้งแรกเลยจากที่เคยอ่านผ่านๆกระทู้คนอื่น ผมพึ่งจะสมัครสมาชิกไม่ถึงเดือนเอง555+ มาเข้าเรื่องกันเลย
คุณทุ่มเทให้กับรักครั้งแรกมากแค่ไหน? สำหรับเธอไม่ใช่รักครั้งแรกผมหรอกนะ555 ลืมบอกตอนนั้นผมอยู่ม.5จะขึ้น6เธอก็รุ่นเดียวกับผม
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมไปเจอผญ.คนหนึ่งในเฟสหน้าตาก็แบบเออน่ารักดีเลยแอดเฟรนไปส่อง555แต่ไม่ได้อะไรมากก็ผ่านไปแล้วแบบถ้าเราไปส่องเฟสใครไว้ถ้าเขาโพสอะไรก็จะชอบมาขึ้นหน้าฟีดของเราถูกมั๊ยครับ(สำหรับคนที่เพื่อนน้อยๆไม่ค่อยได้ส่องใครเยอะ)สถานะที่เธอโพสมันก็ขึ้นสิครับ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกรุ๊ปเลือด เธอกรุ๊ปโอ มันแบบว่าเห้ยเราก็กรุ๊ปโอวะ เลยอ่านๆไปเห้ยมันใช่อะกดไลค์เลยทีเดียวเชียวจากนั้นมาผมก็เริ่มติดตามมากขึ้น เห็นเป็นกดไลค์ ไลค์แหลกทีเดียว แล้วเรื่องก็เงียบๆไป
ต่อมามีวันหนึ่งเธอทักผมมาด้วยข้อความอันน่าประหลาดใจ เป็นบทสนทนาระหว่างเธอกับรุ่นน้องน่าจะสักม.3-4เรื่องก็เด็กอะมาจีบแต่เธอไม่ชอบเลยบอกปฏิเสธแล้วเด็กมันเกรียนไปว่าเธอ55555(ตลกในใจ)แต่ก็นะเด็กอะม.3-4 เราก็ม.5จะ6ละคงมีความคิดอะไรดีๆมากกว่านั้น แต่ประเด็นมันอยู่ตรงนี้สิ คือทำไมเธอส่งมาอะ เรารู้จักกันหรอไม่นี่นา ผมก็เลยเริ่มได้คุยกับเธอ เธอชื่อแดงละกัน(นามสมมุติ) ผมก็คุยกับเธอมาได้สักเดือนสองเดือน เธอก็ชวนว่านี่ไปหอศิลป์ป่าวแถวๆสยามอะ โดยส่วนตัวแล้วผมชอบอะไรแบบนี้มากเลยบอกไปสิๆ พอใกล้จะถึงวันนัดเธอก็ดันมาบอกว่าไปไม่ได้ละมันไกลกลัวกลับดึก โอ้มันช่างแย่จัง แต่ผมก็ไปคนเดียว555ด้วยความอยากดูในสายเลือด เธอบอกว่าที่หอศิลป์มีรูปที่เธอวาดจัดแสดงด้วย *0* ผมนี่อึ้งไปเลย ผมเดินหาตั้งแต่ชั้น1จนชั้นบนสุดไม่เห็นมีรูปนั้นเลยผมเลยลงมาชั้นใต้ดิน(ยังไม่ได้สำรวจ) เอ้าอยู่นี่เองหาแทบตาย ผมเลยถ่ายรูปเก็บไว้ไปลงเฟสแล้วบอกเธอว่านี่ไงใช่รูปนี้หรือเปล่า เธอก็บอก หาเก่งจังเลย555ให้ตายสิผมนี่ลอยเลย จากตอนนั้นก็ผ่านมาอีกสักเดือน คราวนี้ก็นัดกันอีกแล้วเธอไปสมัครเข้าค่ายเตรียมเข้ามหาวิทยาลัยหรือไงนี่แหละเธอบอกมาเจอกันที่รร.เธอ แล้วคือแบบมันไกลมากอะผมไม่เคยไปด้วยแต่โดยส่วนตัวอีกละ ชอบท่องเที่ยวไปคนเดียวไปเรื่อย ไปในที่ๆอยากไป เอาวะไปก็ไป ตรวจดูแผนที่เรียบร้อยเสร็จ พอออกเดินทางมาได้ระยะหนึ่ง ก็หลงทางให้ตายสิ โลกนี้มันช่างกว้างใหญ่นัก ถามทางคนแถวนั้นได้ใจความอย่างดี ผมมาถึงที่หมาย โล่งอกมาก แต่ เธอบอกว่ามันไม่ใช่ ผมไปผิดรร. โธ่ให้ตายเถอะ ชื่อรร.ดันคล้ายกันแถมรร.นั้นมาอยู่ใกล้ที่ ที่ผมหลงทางอีกพอเธอบอกให้ผมไปทางนี้ๆ นะโอเคผมก็ทำตามที่เธอบอก แต่มันมีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
ผมดันทำกล้องดิจิตอลตกรถเมล์ ให้ตายเถอะ กระโดดลงรถเมล์เลยครับ วิ่งไปตามกล้องที่ตก กลิ้งไปไหนไม่รู้หาไม่เจอ โอ้
แล้วซวยอะไรอย่างงี้(เจ็บใจความโง่ตัวเอง)ผมหมดกำลังใจมากผมนึกในใจเลยนะ ไม่ไปละ เธอเป็นใครก็ไม่รู้จะเจอกันจริงๆหรือเปล่า ไม่ไปละถอดใจ แต่ด้วยจิตวิญญาณอันแรงกล้าผมไปต่อครับ นั่งรถเมลืคันใหม่ไปต่อ นั่งไปได้สักพัก เท่านั้นแหละ เธอโทรมาบอกผมว่าแบตจะหมดติดต่อไม่ได้แล้วนะ เอ้าไรเนี้ยแล้วถ้าไปถึงจะทำไงเนี้ยผมนึกในใจนะว่ามันจะไดลแค่ไหนเชียวรร.นั้นอะผมลงรถเมล์ครับ(รถเมล์เหยียบ20ตลอดทางช้ามาก)ผมวิ่งไปได้เกือบ20ซอยแซงรถเมล์ด้วยเหนื่อยก็เหนื่อย สุดท้ายก็ต้องนั่งรถเพื่อไปต่อ
เอ้ย ไกลจริงๆให้ตายสิ ในที่สุดผมก็มาถึง มองดูนาฬิกา ช้าไปเกือบ2ช.ม. ที่รร.นั่นมีการจัดกีฬาสีอยู่หรือไงเนี้ยแหละไม่แน่ใจลืม เด็กเยอะแยะ ผมยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า แล้วก็คิดในใจอีกแล้ว สายไปแล้ว เหอๆ ผมเริ่มถอดใจ ผมมาไกลมากใช้เวลาเดินทางเกือบ5ช.ม.เพื่อมาที่นี้ แต่ไม่มีวี่แววของเธอคนนั้นเลยก็แน่ละแบตเธอหมดติดต่อผมได้ไง 555 แล้วทันใดนั้นเองผมก็รู้สึกเจอคนที่คุ้นตา เห้ยใช่อะ ใช่เลย
เป็นเพื่อนในค่ายที่ผมเคยไปมาครับ555555555555555555555555 ดีใจมากอย่างน้อยๆก้ได้เจอเพื่อนที่เคยไปค่ายด้วยกันมา มันดันอยู่รร.นี้พอดีให้ตายเถอะ ผมยืนคุยกับเพื่อนอยู่สักพัก มันมาอีกแล้วความรู้สึกนี้ มีใครบางคนเดินผ่านหลังไป ลักษณะท่าทางคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนกำลังเดินข้ามไปอีกฝั่ง(ที่ที่ผมลงรถ)ใช่เลย เธอมาแล้ว ผมเจอเธอแล้วววววววววววววววววว พอก่อนครับ 555555555555555555
คุณทุ่มเทให้กับรักครั้งแรกมากแค่ไหน
คุณทุ่มเทให้กับรักครั้งแรกมากแค่ไหน? สำหรับเธอไม่ใช่รักครั้งแรกผมหรอกนะ555 ลืมบอกตอนนั้นผมอยู่ม.5จะขึ้น6เธอก็รุ่นเดียวกับผม
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมไปเจอผญ.คนหนึ่งในเฟสหน้าตาก็แบบเออน่ารักดีเลยแอดเฟรนไปส่อง555แต่ไม่ได้อะไรมากก็ผ่านไปแล้วแบบถ้าเราไปส่องเฟสใครไว้ถ้าเขาโพสอะไรก็จะชอบมาขึ้นหน้าฟีดของเราถูกมั๊ยครับ(สำหรับคนที่เพื่อนน้อยๆไม่ค่อยได้ส่องใครเยอะ)สถานะที่เธอโพสมันก็ขึ้นสิครับ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกรุ๊ปเลือด เธอกรุ๊ปโอ มันแบบว่าเห้ยเราก็กรุ๊ปโอวะ เลยอ่านๆไปเห้ยมันใช่อะกดไลค์เลยทีเดียวเชียวจากนั้นมาผมก็เริ่มติดตามมากขึ้น เห็นเป็นกดไลค์ ไลค์แหลกทีเดียว แล้วเรื่องก็เงียบๆไป
ต่อมามีวันหนึ่งเธอทักผมมาด้วยข้อความอันน่าประหลาดใจ เป็นบทสนทนาระหว่างเธอกับรุ่นน้องน่าจะสักม.3-4เรื่องก็เด็กอะมาจีบแต่เธอไม่ชอบเลยบอกปฏิเสธแล้วเด็กมันเกรียนไปว่าเธอ55555(ตลกในใจ)แต่ก็นะเด็กอะม.3-4 เราก็ม.5จะ6ละคงมีความคิดอะไรดีๆมากกว่านั้น แต่ประเด็นมันอยู่ตรงนี้สิ คือทำไมเธอส่งมาอะ เรารู้จักกันหรอไม่นี่นา ผมก็เลยเริ่มได้คุยกับเธอ เธอชื่อแดงละกัน(นามสมมุติ) ผมก็คุยกับเธอมาได้สักเดือนสองเดือน เธอก็ชวนว่านี่ไปหอศิลป์ป่าวแถวๆสยามอะ โดยส่วนตัวแล้วผมชอบอะไรแบบนี้มากเลยบอกไปสิๆ พอใกล้จะถึงวันนัดเธอก็ดันมาบอกว่าไปไม่ได้ละมันไกลกลัวกลับดึก โอ้มันช่างแย่จัง แต่ผมก็ไปคนเดียว555ด้วยความอยากดูในสายเลือด เธอบอกว่าที่หอศิลป์มีรูปที่เธอวาดจัดแสดงด้วย *0* ผมนี่อึ้งไปเลย ผมเดินหาตั้งแต่ชั้น1จนชั้นบนสุดไม่เห็นมีรูปนั้นเลยผมเลยลงมาชั้นใต้ดิน(ยังไม่ได้สำรวจ) เอ้าอยู่นี่เองหาแทบตาย ผมเลยถ่ายรูปเก็บไว้ไปลงเฟสแล้วบอกเธอว่านี่ไงใช่รูปนี้หรือเปล่า เธอก็บอก หาเก่งจังเลย555ให้ตายสิผมนี่ลอยเลย จากตอนนั้นก็ผ่านมาอีกสักเดือน คราวนี้ก็นัดกันอีกแล้วเธอไปสมัครเข้าค่ายเตรียมเข้ามหาวิทยาลัยหรือไงนี่แหละเธอบอกมาเจอกันที่รร.เธอ แล้วคือแบบมันไกลมากอะผมไม่เคยไปด้วยแต่โดยส่วนตัวอีกละ ชอบท่องเที่ยวไปคนเดียวไปเรื่อย ไปในที่ๆอยากไป เอาวะไปก็ไป ตรวจดูแผนที่เรียบร้อยเสร็จ พอออกเดินทางมาได้ระยะหนึ่ง ก็หลงทางให้ตายสิ โลกนี้มันช่างกว้างใหญ่นัก ถามทางคนแถวนั้นได้ใจความอย่างดี ผมมาถึงที่หมาย โล่งอกมาก แต่ เธอบอกว่ามันไม่ใช่ ผมไปผิดรร. โธ่ให้ตายเถอะ ชื่อรร.ดันคล้ายกันแถมรร.นั้นมาอยู่ใกล้ที่ ที่ผมหลงทางอีกพอเธอบอกให้ผมไปทางนี้ๆ นะโอเคผมก็ทำตามที่เธอบอก แต่มันมีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
ผมดันทำกล้องดิจิตอลตกรถเมล์ ให้ตายเถอะ กระโดดลงรถเมล์เลยครับ วิ่งไปตามกล้องที่ตก กลิ้งไปไหนไม่รู้หาไม่เจอ โอ้
เป็นเพื่อนในค่ายที่ผมเคยไปมาครับ555555555555555555555555 ดีใจมากอย่างน้อยๆก้ได้เจอเพื่อนที่เคยไปค่ายด้วยกันมา มันดันอยู่รร.นี้พอดีให้ตายเถอะ ผมยืนคุยกับเพื่อนอยู่สักพัก มันมาอีกแล้วความรู้สึกนี้ มีใครบางคนเดินผ่านหลังไป ลักษณะท่าทางคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนกำลังเดินข้ามไปอีกฝั่ง(ที่ที่ผมลงรถ)ใช่เลย เธอมาแล้ว ผมเจอเธอแล้วววววววววววววววววว พอก่อนครับ 555555555555555555