เธอรักชาติไปทั้งตัว  
ผมยาวสยาย  ผูกโบว์คาดผมลายธงชาติ
wristband  กำมะหยี่สีธงชาติ
T-shirt แบรนด์เนมตัวละพันแปด   ยีนส์แท้จากอเมริกาแปดพัน   เข็มขัดก็ธงชาติจากจตุจักร
และที่ขาดมิได้  ก็คือนกหวีดพร้อมสายลายธงชาติคล้องคอ

เย็นย่ำ
ขณะจะออกเดินทางไปทำงานเพื่อชาติชัตดาวน์
เธอก็แวะร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้า  เพื่อซื้อไฟฉายเล็ก ๆ สักอัน  ด้วยคิดว่าเผื่อจำเป็นต้องใช้  

ฉับพลัน  เธอก็เห็นสิ่งต้องตาโดนใจอย่างหนึ่ง  นึกรักอยากได้ขึ้นมาทันที
เธอจึงถามคนขายว่า
"ทีวีเครื่องนี้ราคาเท่าไร"

คนขายตอบเสียงสะบัด ๆ ว่า   "ร้านนี้ไม่ขายของให้สลิ่ม"

เธอโกรธจัด  กระทืบเท้าออกจากร้านทันที

แต่ด้วยความรู้สึกนึกรักอยากได้   รุ่งอีกวัน   เธอก็มาในมาดใหม่
ใส่เสื้อแดง  ถือตีนตบ  กลบรอยเดิมซะสนิท

เดินยิ้มหวานเข้าร้านพร้อมถามเสียงออดอ้อน  "ทีวีเครื่องนี้ราคาเท่าไรคะ"

ไม่ได้ผล   คนขายกลับยิ่งตอบเสียงสะบัดดังกว่าเดิม  "ร้านนี้ไม่ขายของให้สลิ่ม"

เธอลมออกหูทันที  แปลงโฉมขนาดนี้ยังจำได้
โพล่งถามออกไปว่า  "รู้ไงยะว่าฉันเป็นสลิ่ม"

คนขายบอกด้วยสีหน้าเอือม ๆ   "ก็นี่ไม่ใช่ทีวีโว้ย  มันคือไมโครเวฟ !!! "


............................ the end .......................