เปิบข้าวทุกคราวคำ     จงสูจำเป็นอาจิณ
เหงื่อ กู ที่ สู กิน           จึงก่อเกิดมาเป็นคน
ข้าวนี้นะมีรส             ให้ชนชิมทุกชั้นชน
เบื้องหลังสิทุกข์ทน     และขมขื่นจนเขียวคาว
จากแรงมาเป็นรวง      ระยะทางนั้นเหยียดยาว
จากรวงเป็นเม็ดพราว   ล้วนทุกข์ยากลำเค็ญเข็ญ
เหงื่อหยดสักกี่หยาด    ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น
ปูดโปนกี่เส้นเอ็น        จึงแปรรวงมาเป็นกิน
น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง        และน้ำแรงอันหลั่งริน
สายเลือด กู ทั้งสิ้น       ที่สูซดกำซาบฟัน

                                 กาพย์ยานี11  
                                จิตร  ภูมิศักดิ์

และอีกส่วนหนึ่งของ  คำอุทิศของผลงานหนังสือเห็ดของ  อาจารย์ดีพร้อม ไชยวงศ์เกียรติ ที่อุทิศผลงานการเขียนให้ชาวนา

         นิดหนึ่งนี้อุทิศแด่ชาวนา    ผู้ต่ำต้อยน้อยหน้าเหลือแสน

         ลำบากยากจนข้นแค้น       ไป่แม้นชาวฟ้ามหานคร       


  วิงวอนท่านผู้มีอำนาจในแผ่นดินนี้   ช่วยเหลือบแลความทุกข์ยากของชาวนาด้วยครับ

จักเป็นพระคุณอย่างยิ่ง


ปล 1 ขอความกรุณาท่านที่เข้ามาในกระทู้ วิพากษ์ด้วยคำสุภาพ  ขอบคุณครับ
      2 กระทู้นี้มิได้มีคำหยาบ  มิมีคำผิดกฏหมายและผิดศีลธรรมขนบธรรมเนียมอันดี
         อีกทั้งมิได้มีเจตนาสร้างความแตกแยกในสังคม