คือเราเรียนอยู่ที่โรงเรียนประจำแห่งหนึ่งในจังหวัดสุพรรณ เพิ่งย้ายมาเมื่อม.6 จากโรงเรียนมีชื่อย่านอโศก (ด้วยเหตุผลบางประการ) เรามีแฟนคนนึงเป็นผู้ชาย(ขอออกตัวก่อนเลย5555) แฟนเราก็อยู่โรงเรียนเดียวกันนี่แหละ อยู่ห้องเดียวกันด้วย เราคบกับเขามาจะ 4 เดือนละ เขาเป็นคนที่ฉลาดนะ แต่ติดขี้เกียจ ตอนคบกันแรกๆเขาก็พยายามที่จะตั้งใจเรียน พยายามทำการบ้านให้มากขึ้น เหมือนจะพยายามชนะใจเราด้วยแหละ แต่พอคบไปได้ซักพักเขาก็เริ่มเถลไถล หลับในห้อง ลำบากเราต้องคอยทำงานให้เขา จาก 1 งานเป็น 2 งาน คั่งค้างขึ้นเรื่อยๆ และที่สุดๆคือเขาเป็นคนไม่สนใจอนาคตของตัวเอง แล้วต่อไปเราจะพึ่งเขาได้ไง (คือไม่ได้คิดจะเกาะเขากินนะแต่อย่างน้อยก็ต้องไม่เป็นภาระให้เราป้ะ) เราเคยถามเขานะว่าจะไปเรียนต่อคณะไร เขาก็ยังไม่รู้ จะเข้ามหาลัยที่ไหน เขาก็ยังไม่รู้ เราก็แบบ เหนื่อยอ่ะ คือคิดว่าความรักมันควรจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นสิ แต่ตอนนี้เขาอ่ะดีขึ้น มีแต่เราที่แย่ลง แค่ต้องทำหน้าที่ในชีวิตของตัวเองก็เหนื่อยพอแล้วทำไมต้องมาเพิ่มภาระให้เราด้วย เราเลยตัดสินใจเลิกกับเขา
ตอนนี้ก็เลิกกันมาสัปดาห์กว่าๆแล้ว เขาก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิม ก็ซึมๆไปอ่ะนะ แต่เราเองอ่ะที่ยังทำใจตัดขาดเขาไม่ได้ ยังคอยเป็นห่วงอยู่ตลอด โดยเฉพาะเรื่องเรียนต่อของเขา ยังคอยดูมหาลัยให้ยังคอยสมัครยื่นเอกสารมหาลัยให้เขา ยังอยากที่จะดูแลเขาต่อ คือสภาพตอนนี้สมาธิลดน้อยลงไปกว่าตอนคบกันอีก เลยไม่รู้จะทำอย่างไรดี อาทิตย์ที่แล้วเราก็หนีกลับบ้านไปทำใจมาพักนึง แต่พอกลับมาก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม จะหนีหน้าก็ไม่ได้เพราะอยู่ห้องเดียวกันนั่งใกล้ๆกัน เราควรกลับไปคบกับเขาไหมหรือว่าเราควรปล่อยให้เวลาช่วยดี (ยิ่งตอนนี้ใกล้สอบแล้วยังจัดการปัญหาคาใจไม่ได้เลยฮืออ T^T)
ปล. ถ้าถามว่ายังรักไหมเราก็คงไม่ได้รักเพราะไม่ได้รักตั้งแต่แรกแล้ว คือที่คบเพราะเขาทำให้เรารู้สึกดี เราชอบเขานะเพราะเขาเป็นคนมีเหตุผลแต่ยังขาดความเป็นผู้ใหญ่อ่ะ ส่วนที่ชอบเขาก็มีแต่ส่วนที่ไม่ชอบเขามันหนักกว่า แต่ตอนนี้คือความรู้สึกดีๆที่รู้สึกตอนแรกมันลดน้อยลงไปมาก แต่คือความรู้สึกที่ว่ายังคอยเป็นห่วงยังอยากดูแลนี่คืออะไร ยังไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน..
เลิกกับแฟนแต่ยังทำใจไม่ได้ต้องทำอย่างไรดีคะ?
ตอนนี้ก็เลิกกันมาสัปดาห์กว่าๆแล้ว เขาก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิม ก็ซึมๆไปอ่ะนะ แต่เราเองอ่ะที่ยังทำใจตัดขาดเขาไม่ได้ ยังคอยเป็นห่วงอยู่ตลอด โดยเฉพาะเรื่องเรียนต่อของเขา ยังคอยดูมหาลัยให้ยังคอยสมัครยื่นเอกสารมหาลัยให้เขา ยังอยากที่จะดูแลเขาต่อ คือสภาพตอนนี้สมาธิลดน้อยลงไปกว่าตอนคบกันอีก เลยไม่รู้จะทำอย่างไรดี อาทิตย์ที่แล้วเราก็หนีกลับบ้านไปทำใจมาพักนึง แต่พอกลับมาก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม จะหนีหน้าก็ไม่ได้เพราะอยู่ห้องเดียวกันนั่งใกล้ๆกัน เราควรกลับไปคบกับเขาไหมหรือว่าเราควรปล่อยให้เวลาช่วยดี (ยิ่งตอนนี้ใกล้สอบแล้วยังจัดการปัญหาคาใจไม่ได้เลยฮืออ T^T)
ปล. ถ้าถามว่ายังรักไหมเราก็คงไม่ได้รักเพราะไม่ได้รักตั้งแต่แรกแล้ว คือที่คบเพราะเขาทำให้เรารู้สึกดี เราชอบเขานะเพราะเขาเป็นคนมีเหตุผลแต่ยังขาดความเป็นผู้ใหญ่อ่ะ ส่วนที่ชอบเขาก็มีแต่ส่วนที่ไม่ชอบเขามันหนักกว่า แต่ตอนนี้คือความรู้สึกดีๆที่รู้สึกตอนแรกมันลดน้อยลงไปมาก แต่คือความรู้สึกที่ว่ายังคอยเป็นห่วงยังอยากดูแลนี่คืออะไร ยังไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน..