เราอยากแชร์เรื่องบางเรื่อง ที่ทำให้เกิดคำถามขึ้นมาว่าเพราะนักหรอทำไมทำให้ยอมใครบางคนได้ขนาดนี้
เริ่มนะค่ะ
ยอมรับเลยค่ะว่าเค้าเป็นผู้ชายน่ารักนะขอใช้นามสมมุติว่า "วิน" วินในตอนนั้นนิสัยดีเทคแคร์ทำเพื่อเราได้ทุกอย่างเลยสุภาพบุรุษอบอุ่นหน้าตาก็จัดไปทางที่ค่อนข้างดีเลยหุ่นอย่าได้พูดถึงค่ะแซ่บมาก (อ้าว จขกท. นอกเรื่อง) มะๆต่อเลย แรกๆที่เค้าจีบเรานะน่ารักน่าหลงมากส่วนเราหรอหยิ่งสิ่จ้าตามกูขนาดนี้คงไปไหนไม่รอด นิสัยเราก็จะค่อนข้างแย่ไม่คิดจะรักใครจริง และเรื่องมันก็ผ่านมาบอกเลยเค้าตามจีบเราตั้งแต่ ม.6 นะพอเข้ามหาลัยเราเริ่มรู้สึกตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าดีกับเรามากคอยอยู่ข้างเราเวลามีปัญหาเเลยตกลงคบเป็นแฟน
แต่มันไม่สวยอย่างที่คิด เราไม่รู้ว่าเค้ามาเลวเอาตอนไหน พอเราตกลงคบกันเป็นแฟนผ่านไปไม่ถึง 3 เดือนไปกันไม่รอดค่ะจบค่ะความรักที่โคตรหวานดิ่งลงเหวไปอย่างง่ายดาย มันลำบากก็ตรงนี้เราไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้นรู้แต่แบบอะไรก็ได้ขอร้องเป็นแดนวรเดชมาเองเสียใจมากค่ะร้องไห้จะเป็นจะตาย เว่อไปรึเปล่า แปลกแต่จริงค่ะร้องไห้หนักกว่าแม่เอาก้านมะยมฟาดนอกเรื่องอีกละต่อๆเลย วินเองก็มีแฟนใหม่เรื่อยๆนะไม่คบใครจริงจัง ไอเราก็คิดถึงทำได้แค่แอบส่องเฟสแอบดูชีวิตอยู่ทุกวันๆ ผ่านมาเกือบสองเดือน แล้ววัน18+ที่ยิ่งทำให้ลืมไม่ลงก็เกิดค่ะ มันเป็นเวลา 20.00 น. ประมาณนี้ มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาคะเสียงจัดว่าเมาเราก็ถามเลยใคร เสียงปลายสายที่คุ้นหูตอบมา วินเอง เรานี้อึ้งเลยค่ะพยายามสุดๆข่มอารมณ์ดีใจค่ะ มีไรก็รีบๆพูดมา ปลายสายเงียบสักแปบค่ะมีเสียงร้องไห้ เราสิ่ค่ะด้วยความที่ยังรักมัน วินเป็นไรใครทำไรใจเย็นไหนเล่ามาจะได้สบายใจ วินพูดมาอย่างไว เมามาก มาหาที่หอหน่อย ไม่อยากอยู่คนเดียว สถานที่ถนนนี้ซอยนี้...ตึก..ห้อง.......... เราก็ตอบอย่างไว ได้ๆ พร้อมหยิบกระเป๋าเงินวิ่งตรงไปเรียกมอไซรับจ้างเลยค่ะ พอถึงก็เปิดประตูไปวินนั่งจมอยู่กับกองเบียร์เราก็เข้าไปปลอบสักพักมันก็ชวนกิน เราเห็นมันร้องไห้ก็กะกินนิดๆพอเป็นพิธีแต่รู้ตัวอีกทีรู้สึกตัวเมาค่ะ แต่เราพอรู้นะะว่ากำลังทำอะไรแต่อารมมันบอกไม่ถูก เดี๋ยวมาต่อนะคะ จขกท.ง่วงมากจริงๆ
ผู้ชายคนแรกมันตัดยาก 18+
เริ่มนะค่ะ
ยอมรับเลยค่ะว่าเค้าเป็นผู้ชายน่ารักนะขอใช้นามสมมุติว่า "วิน" วินในตอนนั้นนิสัยดีเทคแคร์ทำเพื่อเราได้ทุกอย่างเลยสุภาพบุรุษอบอุ่นหน้าตาก็จัดไปทางที่ค่อนข้างดีเลยหุ่นอย่าได้พูดถึงค่ะแซ่บมาก (อ้าว จขกท. นอกเรื่อง) มะๆต่อเลย แรกๆที่เค้าจีบเรานะน่ารักน่าหลงมากส่วนเราหรอหยิ่งสิ่จ้าตามกูขนาดนี้คงไปไหนไม่รอด นิสัยเราก็จะค่อนข้างแย่ไม่คิดจะรักใครจริง และเรื่องมันก็ผ่านมาบอกเลยเค้าตามจีบเราตั้งแต่ ม.6 นะพอเข้ามหาลัยเราเริ่มรู้สึกตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าดีกับเรามากคอยอยู่ข้างเราเวลามีปัญหาเเลยตกลงคบเป็นแฟน
แต่มันไม่สวยอย่างที่คิด เราไม่รู้ว่าเค้ามาเลวเอาตอนไหน พอเราตกลงคบกันเป็นแฟนผ่านไปไม่ถึง 3 เดือนไปกันไม่รอดค่ะจบค่ะความรักที่โคตรหวานดิ่งลงเหวไปอย่างง่ายดาย มันลำบากก็ตรงนี้เราไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้นรู้แต่แบบอะไรก็ได้ขอร้องเป็นแดนวรเดชมาเองเสียใจมากค่ะร้องไห้จะเป็นจะตาย เว่อไปรึเปล่า แปลกแต่จริงค่ะร้องไห้หนักกว่าแม่เอาก้านมะยมฟาดนอกเรื่องอีกละต่อๆเลย วินเองก็มีแฟนใหม่เรื่อยๆนะไม่คบใครจริงจัง ไอเราก็คิดถึงทำได้แค่แอบส่องเฟสแอบดูชีวิตอยู่ทุกวันๆ ผ่านมาเกือบสองเดือน แล้ววัน18+ที่ยิ่งทำให้ลืมไม่ลงก็เกิดค่ะ มันเป็นเวลา 20.00 น. ประมาณนี้ มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาคะเสียงจัดว่าเมาเราก็ถามเลยใคร เสียงปลายสายที่คุ้นหูตอบมา วินเอง เรานี้อึ้งเลยค่ะพยายามสุดๆข่มอารมณ์ดีใจค่ะ มีไรก็รีบๆพูดมา ปลายสายเงียบสักแปบค่ะมีเสียงร้องไห้ เราสิ่ค่ะด้วยความที่ยังรักมัน วินเป็นไรใครทำไรใจเย็นไหนเล่ามาจะได้สบายใจ วินพูดมาอย่างไว เมามาก มาหาที่หอหน่อย ไม่อยากอยู่คนเดียว สถานที่ถนนนี้ซอยนี้...ตึก..ห้อง.......... เราก็ตอบอย่างไว ได้ๆ พร้อมหยิบกระเป๋าเงินวิ่งตรงไปเรียกมอไซรับจ้างเลยค่ะ พอถึงก็เปิดประตูไปวินนั่งจมอยู่กับกองเบียร์เราก็เข้าไปปลอบสักพักมันก็ชวนกิน เราเห็นมันร้องไห้ก็กะกินนิดๆพอเป็นพิธีแต่รู้ตัวอีกทีรู้สึกตัวเมาค่ะ แต่เราพอรู้นะะว่ากำลังทำอะไรแต่อารมมันบอกไม่ถูก เดี๋ยวมาต่อนะคะ จขกท.ง่วงมากจริงๆ