โจ๊ก ไม่ใส่พริกน้ำส้ม (โจ๊กเด็ก . . . แฮ่ . . .)

๑. ซักอย่างสิ . . . ไอ้หนู . . .

หนุ่ม ช่างซ่อมเครื่องซักผ้า จากบริษัทขายเครื่อง
ถูกตามไปซ่อมเครื่องซักผ้า ที่บ้านหลังหนึ่ง

ในขณะที่กำลังทำงานอยู่อย่างเคร่งเครียดนั้น
ก็มีเด็กคนหนึ่ง ก็น่าจะเป็นลูกเจ้าของบ้านแหละ
มาเมียง ๆ มอง ๆ ตรงที่เขากำลังทำงานอยู่

"น้า ๆ . . . น้าทำอะไรน่ะ"

ช่างหนุ่มหันไปยิ้มให้เด็กน้อย

"น้าเป็นช่างซ่อมเครื่องซักผ้าครับ
  กำลังซ่อมเครื่องอยู่นะ"

เด็กน้อยทำหน้าพิกล แล้วว่า

"ไม่ใช่หรอก น้าเป็นช่างซ่อมทีวีตะหาก"

ช่างหนุ่มมือก็ทำงานไป
แต่ก็ยังเอ็นดูเด็กน้อยไร้เดียงสา
จึงยังโต้ตอบด้วยอารมณ์สนุก

"ไม่ใช่หรอกครับ
  นี่ดูสิ เครื่องซักผ้าบ้านหนูไง
  น้าเป็นช่างซ่อมเครื่องซักผ้าน่ะครับ"

เด็กน้อยเริ่มเบะ แล้วส่งเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ

"ไม่ใช่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ . . .
  น้าไม่ใช่ช่างซ่อมเครื่องซักผ้า
  น้าเป็นช่างซ่อมทีวีตะหาก"

นายช่างเกาหัวด้วยความหนักใจ
พยายามปลอบ และอธิบายให้เข้าใจ
แต่เจ้าหนูก็ยังแหกปากร้อง
และยืนยันว่าเขาเป็นช่างซ่อมทีวี อยู่อย่างนั้น

ในที่สุดเขาก็ต้องยอมเด็ก

"เอา . . . ก็ได้
  ตกลง น้าไม่ได้เป็นช่างซ่อมเครื่องซักผ้า
  แต่เป็นช่างซ่อมทีวี"

ไอ้หนูนั่น หยุดร้องไห้กึก
หันมาจ้องหน้านายช่าง

"อ๋อ ตกลง น้าเป็นช่างซ่อมทีวี . . ."

"ก็ใช่น่ะสิ"

นายช่างตอบอย่างรำคาญ

ไอ้เด็กแสบ มองหน้าช่าง
เอียงคอ อมยิ้ม แล้วว่า

"น้าเป็นช่างซ่อมทีวี
  แล้วมายุ่งกับเครื่องซักผ้าบ้านหนูทำไมล่ะ . . . ?"



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เป็นอิฉันหน่อยไม่ได้
หลังแหวน . . . หัวทิ่มไปแล้ว . . .