คือเรื่องมีอยู่ว่า . . ผมไปเปิดร้านขายของ ร้านขายของทอดทั่วไป แถวๆย่านที่มีร้านเหล้าเยอะๆ ชนิดว่าเรียงติดๆกัน ผมไปรู้จักและขอฝากของที่ใช้ขาย กับร้านเหล้าร้านหนึ่ง (ที่ฝากไว้เพราะของเยอะมาก มีทั้งโต๊ะ ร่ม และกล่องที่เก็บอุปกรณ์ และผมก็อยู่หอพักด้วยอ่าครับ เลยไม่มีพื้นที่พอจะเก็บของ) ผมขายมาได้ประมาณ 1-2 เดือน ผมฝากของไว้และไม่ได้ขายประมาณ 5-6 วันเนี้ยเเหละครับ พอกลับไปที่ร้านอีกที พบว่า เจ้าของร้าน เอาของของผมไปใช้ ยกตัวอย่างเช่น เอาร่มผมไปกางหน้าร้านตัวเอง เอาถาดเหล็กที่ใช้วางของทอดของผม ไปวางขายเป็นของตัวเอง แล้วสิ่งสำคัญคือ โต๊ะ ! โต๊ะผมหายครับ . . . หายไปได้ยังไง ?
ผมลองถามเจ้าของร้าน เขากลับตอบผมมาว่า "ไม่รู้นะครับ ไม่เห็นนะ" ไม่เห็นได้ยังไงครับ ทีร่มของผม ข้าวของของผม ยังเอาไปใช้กันแบบไม่ขอ . .
* * ประเด็นคือ ถ้ากรณีอย่างนี้ ใครต้องรับผิดชอบครับ ผมไม่รู้จริงๆ และที่สำคัญ มันเป็นของที่ผมซื้อมาเองด้วยเงินของผม ผมเสียใจครับ ส่วนตัวนะครับ ร้านนี้ผมหมดเครดิตเลย คือเอาของผมไปใช้ ผมไม่ว่าหรอกนะครับ แต่น่าจะดูแลให้กันบ้าง ไม่ใช่ปล่อยปะละเลย คิดเสียว่าไม่ใช่ของ ของตัวเอง
ใครรู้ตอบผมทีนะครับ ผมเสียใจ เสียใจจริงๆ แล้วถ้าแม่ผมรู้ แม่ผมก็ต้องด่าผมแน่ๆ เพราะผมยังเรียนอยู่ครับ ยังไม่ได้ทำงานเต็มตัว
ปล. ผมเก็บของไว้หลังร้าน อย่างเป็นระเบียบครับ ไม่มีการขวางทางในร้าน หรือ รกรุงรัง แน่นอนครับ
โต๊ะหายครับ ! ไม่รู้จะไปถามใคร. . . ต้องทำยังไงดี ?
ผมลองถามเจ้าของร้าน เขากลับตอบผมมาว่า "ไม่รู้นะครับ ไม่เห็นนะ" ไม่เห็นได้ยังไงครับ ทีร่มของผม ข้าวของของผม ยังเอาไปใช้กันแบบไม่ขอ . .
* * ประเด็นคือ ถ้ากรณีอย่างนี้ ใครต้องรับผิดชอบครับ ผมไม่รู้จริงๆ และที่สำคัญ มันเป็นของที่ผมซื้อมาเองด้วยเงินของผม ผมเสียใจครับ ส่วนตัวนะครับ ร้านนี้ผมหมดเครดิตเลย คือเอาของผมไปใช้ ผมไม่ว่าหรอกนะครับ แต่น่าจะดูแลให้กันบ้าง ไม่ใช่ปล่อยปะละเลย คิดเสียว่าไม่ใช่ของ ของตัวเอง
ใครรู้ตอบผมทีนะครับ ผมเสียใจ เสียใจจริงๆ แล้วถ้าแม่ผมรู้ แม่ผมก็ต้องด่าผมแน่ๆ เพราะผมยังเรียนอยู่ครับ ยังไม่ได้ทำงานเต็มตัว
ปล. ผมเก็บของไว้หลังร้าน อย่างเป็นระเบียบครับ ไม่มีการขวางทางในร้าน หรือ รกรุงรัง แน่นอนครับ