ตามกระทู้ เลยผมไปสัมภาษณ์กับโรงแรมแห่งหนึ่งก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก แต่ที่ผมคาดหวังกับโรงแรมนี้คือใกล้บ้านผม ผมยอมพลีกายถวายตัวให้กับโรงแรมนี้เลยครับ โรงแรมนี้อยู่แถว ถนนข้าวสาร เป็นโรงแรมเก่าแก่ แห่งหนึ่งในรามบุตรี ก็คุยกับบุคลโรงแรมนี้ไปสักพักนึง แต่วันนั้นหัวหน้าบุคลไม่มา ผมก็คุยเหมือนสัมภาษณ์งานทั่วไป ว่าทำไมถึงอยากทำที่นี่ผมก็บอกไปเป็นภาษาไทยอย่างเต็มที่ว่าใกล้บ้าน มาที่นี้ได้แบบสบายๆทำนองว่า I ALREADY TO DEDICATED FOR YOUR HOTEL อะไรประมาณนี้ ผมบอกเลยภาษาอังกฤษผมไม่เก็งแต่ผมก็มีดีพอตัว คือสามารถพูดได้ดีไม่ดี ผมก็คุยกับบุคลเป็นภาษาไทยไปสักพักนึง แล้วเข้าก็ส่งไปคุยกับหัวหน้า FRONT คุยกันนานสองนานเลยที่เดียวน่าจะประมาณ 10 นาที่เป็นอย่างน้อยแต่ผมโชว์ว่าทำไมถึงอยากได้แล้วก้อว่าทำไมผมถึงชอบที่จะคุยกับต่างชาติ ผมเชื่อเลยว่าผมถูกฉโลกกับหัวหน้า FRONT ท่านนี้เป็นอย่างมาก เขาก็บอกว่าคุณ เป็นคนที่น่าสนใจพอควร และคำสุดท้ายที่เขาพูดคือว่า ผมเป็นเป็นคนที่ชอบให้โอกาศคน แต่ติดเรื่องเดียวคือ ความสูงของน้องแต่ถ้าพี่ส่งให้หัวหน้าเขาดูอีกทีถ้าเขาไม่มีปัญหาอะไร เขาก็บอกว่าโอเค แล้วก็จบกันด้วยดี SPEAK ENGLISH เรื่องแรงบันดาลใจกับเขาอย่างเมามัน เขาบอกว่าเดี๋ยวถ้าได้จะติดต่อกลับไป แล้วผมก็กลับมาตื่นเต้นดีใจว่าขอให้เขารับเถอด แล้วก็มีโทรศัพท์โทรมาตอนเย็นอีกที่ว่าน้องได้แล้ว แต่ต้องมาคุยกับหัวหน้าฝ่ายบุคลว่าทำนองว่าจะให้หัวหน้าฝ่ายบุคลสอบถามอะไรนิดหน่อยแล้ว ก็บอกกฏกติกามารยาทต่างๆ แต่ผมก็ถามแบบกังวลนิดนึงว่าผมได้ยัง เขาตอบว่าได้แล้วแค่เขาไม่มีอำนาจอะระไรสักอย่างที่จะชี้แจงกฎเกณฑืต่างๆ ทำนองนี้ แต่ขาบอกว่าผ่านแล้ว แล้วก็นัดกันเสร็จสรรพกันว่าให้มาอีกที่ วันที่ไปผมก็ไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาก เรื่องแรงบันดาลใจเพราะผมใส่เต็มที่กับหัวหน้า Front เรียบร้อยแล้ว พอผมเข้าไปคคุยกับหัวหน้าแผนกบุคล OMG เลยครับเป็นการสัมภาษณ์งานใหม่เหมือนกับว่าวันนั้นที่ผมสัมภาษณ์ ไปมันสูญเปล่า บ่มิไก่ เลย เฮ้ยวันนี้ผมอุตสาห์โชว์ว่าผมทำไมถึงอยากได้งาน แต่ทำไมวันนี้กลับพลิกผันมาเป็นอย่างนี้หนอ และคำถามจี้แทงใจดำสุดยอดคือผมใส่แว่น ถามว่าจะโอเคไหมถ้าไม่ใส่แว่นผมก็ตอบไปตามตรงว่าถ้าตอนดูคอมผมจำเป็นต้องใส่ แล้วอีกข้อคือคุณโอเคกับการเป็นพนงชั่วคราวหรือเปล่าผมก็บอกว่าได้ ส่วนเรื่องงานเป็นกะผมก็บอกว่าผมสามารถทำได้ แต่หัวหน้า front บอกว่ากะกลางคืนที่ต้องทำถึงเช้ามีประจำอยู่แล้ว ผมก็บอกไปตามตรงเลยว่าทำได้ แฃะถ้าทำกะดึกถึงเช้าผมก็สามารถทำได้โดยแทนที่ เป็นครั้งคราวแต่สามารถทำได้เพราะอยู่ใกล้บ้านเกินอย่างมาก จากบ้าานก็แค่ 10 นาทีก็ถึง แล้วก็สัมภาณ์ไปเรื่อยๆ พอจบก็บอกว่าถ้าได้หรือไม่ได้ก็จะโทรมาบอก แต่นี้ตั้งประมาณ อาทิตย์กว่าๆ แล้วไม่โทรมาแจ้งใดๆๆทั้งสิ้น ก่อนหน้านั้นผมโทรไปถามเขาบอกว่ายังไม่สรุปใดๆ ทั้งสิ้น แล้วก็ทิ้งปึ่งผมไว้อย่างนี้
ทำไมโรงแรมเก่าแก่อย่างนี้ทำกับผมอย่างนี้  ไม่บอกสาเหตุให้ไปคิดเองหรอว่าทำไมถึงไม่ได้ ทั้งๆที่ครั้งแรกคุยกันบอกว่าชอบเรา แต่ตอนหลังไม่โทรมาบอกอะไรเราเลย สัญญาว่าทั้งได้และไม่ได้จะโทรมาบอก แต่ทำไมทิ้งปึ่งเราอย่างนี้คนนะครับไม่ใช้ อะไรก็ตามที่คุณจะนึกได้
รบกวนลองให้ความเห็นหรือโรงแรมไหนจะมีโอกาศอธิบายว่าเราตั้งความหวังสูงไปหรือเปล่า แต่แค่ค่าโทรศัพท์ 3 บาทที่ไม่ใช้เงินของคุณเลย แค่โทรมาบอกนิดนึงว่ามันคือเหตุผลอะไรว่าคุณ ไม่ได้ ไม่ใช้แค่หายต๋อยไปเลย คุณไม่ได้คิดหัวอกเขาหรือหัวอกเราเลยหรือ
สมมุติถ้าคุณโทรมาบอกแบบอย่างแรกแล้วว่าคุณได้แล้ว แล้วคนๆนั้นเขาไปบอกที่ทำงานว่าได้ที่ใหม่แล้ว แล้วถูกค้างตึ่งแบบนี้ ถ้าสถาานการณ์เป็นคุณ หัวหน้า HR แล้ว จะทำอย่างไร ผมบอกได้เลยว่าสุดยอด
สุดท้ายถ้า HR ท่านใดหรือใครก็ตามที่อ่านผมต้องขอโทษเลยว่า 1 ภาษาที่เขียนอาจจะผิดไปบ้างเพราะผมก็ไม่ได้นัก SOCIAL อยู่แล้วแค่อยากหาว่าท่านใดเคยเจอแบบผมบ้างก็เท่านั้นเอง เพราะคนที่มีความหวังสูงเวลาตกมันเจ็บมากนะครับ อย่างที่ผมอยากแจ้งเลยว่าผมอยากทำงานโรงแรมเพราะผมรักภาษา ผมต้องการที่จะช่วยชาวต่างชาติในสไตล์ที่เขาเรียกว่าน้ำใส่ใจจริง ช่วยได้เท่าที่ช่วยได้ มีความสุขในการช่วย รักที่จะช่วย เพราะรักในวัฒนธรรมทางภาษาก็เท่านั้นเอง