ขอระบาย และบ่นค่ะ หลายๆบ้านคงเจอปัญหานี้แน่นอน
เอกสารโฆษณา ตั้งแต่ไม้จิ้มฟัน ยันเรือรบ หมายถึงสินค้าเล็ก จนถึงของชิ้นใหญ่ บ้าน คอนโด เกือบทุกแบรนด์ เล่มเล็กบ้าง ใหญ่ บ้าง และนิตยสารโฆษณาอื่นๆ วันๆหนึ่งได้หลายเล่มมาก เท่ากับคนที่อาศัยในบ้าน ไม่รู้เอาที่อยู่กันมาจากไหน
บิล น้ำไฟ( โทรศัพท์ บัตรเครดิต แถมเอกสารโฆษณาเป็นปึก จำนวนตามที่คนอยู่บ้าน) และเอกสารเฉพาะตัวอื่นๆอีก
เผลอแค่ หนึ่งเดือน ไม่ได้เคลียร์ อุ๊แม่เจ้า เก็บใส่ถุงดำ ขนาด 28 x 24 เต็มถุงเลยหรือเนี่ย ไม่รวมที่เป็นเอกสารหนังสือนะคะ
เป็นแบบนี้ทุกเดือน ถ้าเก็บไว้เป็นปี คงล้นบ้านแน่ๆ น่าเสียดายทรัพยากรที่เสียไป
ที่แย่กว่านั้น เด็กเดินแจกใบปลิว พวกซุปเปอร์ใหญ่ๆ หรือ อาหาร เขาคงขี้เกียจแจก จับเสียบไว้ที่ประตูหน้าบ้านเป็นปึกๆ พอลมพัด ก็กระจายเต็มทั้งในบ้านนอกบ้าน ต้องไล่เก็บที่ละใบ กว่าจะหมด ทรมานสังขารดีแท้
และนับวันก็จะมีมากขึ้น เรื่องแบบนี้ใครคงมีมาตรการห้ามคงไม่ได้
อีกเรื่องหนึ่ง โทรศัพท์ ชวนทำประกันชีวิต กู้สินเชื่อ ทำบัตรเครติต และอะไรๆอีกจิปาถะ ไม่รู้เอาเบอร์โทรมาจากไหน แม้รำคาญอย่างไร ก็ต้องพูดตอบไปดีๆ เพราะคนโทรฯ เขาก็รับจ้างมาอีกที ก็เป็นอาชีพหนึ่ง บางรายบอกไปก็เข้าใจ บางรายบอกไปว่า แก่จะเจ็ดสิบแล้ว ไม่กู้อะไรแล้ว ก็ยังเถึยงอีกว่า ไม่เชื่อ และให้ช่วยหาคนแนะนำให้ด้วยอีก ซักโน่น ถามนี่ เหนื่อยที่จะตอบ ก็เลยบอกไปว่า อย่าซักมาก คนแก่จะเป็นลม 555555 แล้วก็วางหูไปเลย
นี่คือสิ่งที่น่าเบื่อ และน่ารำคาญ ปนความเห็นใจ ที่คนอยู่บ้านต้องเผชิญ ดีนะขายของแบบ เรียกตามหน้าบ้านไม่มีแล้ว เพราะเขาซื้อขายกันทางออนไลน์ ออกนอกบ้านก็เจอรถติดเว่อ นั่งจนเอ็นขัด มิเตอร์แท็กซี่วิ่งจนใจหาย ไปไหนที เที่ยวละเกือบสองร้อย เมื่อก่อนยังแค่ 70 - 80 บาท
เมื่อเป็นอย่างนี้ มีอีกวิธีที่จะสื่อสารกับเพื่อนฝูงได้ ไม่ต้องพาสังขารไปทรมานคือ เล่นไลน์ ก็เจอปัญหานี้อีก
ไลน์ตอนแก่ แย่chip หาย ไม่มีแว่น มองหาแป้น รีบพิมพ์ จิ้มจนสั่น อยากจะแอ๊พ ทำไม่ถูก ถามลูกมัน จิ้มผิดถูก ก็จิ้มกัน มันจุงเบย (ลอกเขามา)
ใครเบื่อกับของสิ่งนี้บ้าง
เอกสารโฆษณา ตั้งแต่ไม้จิ้มฟัน ยันเรือรบ หมายถึงสินค้าเล็ก จนถึงของชิ้นใหญ่ บ้าน คอนโด เกือบทุกแบรนด์ เล่มเล็กบ้าง ใหญ่ บ้าง และนิตยสารโฆษณาอื่นๆ วันๆหนึ่งได้หลายเล่มมาก เท่ากับคนที่อาศัยในบ้าน ไม่รู้เอาที่อยู่กันมาจากไหน
บิล น้ำไฟ( โทรศัพท์ บัตรเครดิต แถมเอกสารโฆษณาเป็นปึก จำนวนตามที่คนอยู่บ้าน) และเอกสารเฉพาะตัวอื่นๆอีก
เผลอแค่ หนึ่งเดือน ไม่ได้เคลียร์ อุ๊แม่เจ้า เก็บใส่ถุงดำ ขนาด 28 x 24 เต็มถุงเลยหรือเนี่ย ไม่รวมที่เป็นเอกสารหนังสือนะคะ
เป็นแบบนี้ทุกเดือน ถ้าเก็บไว้เป็นปี คงล้นบ้านแน่ๆ น่าเสียดายทรัพยากรที่เสียไป
ที่แย่กว่านั้น เด็กเดินแจกใบปลิว พวกซุปเปอร์ใหญ่ๆ หรือ อาหาร เขาคงขี้เกียจแจก จับเสียบไว้ที่ประตูหน้าบ้านเป็นปึกๆ พอลมพัด ก็กระจายเต็มทั้งในบ้านนอกบ้าน ต้องไล่เก็บที่ละใบ กว่าจะหมด ทรมานสังขารดีแท้
และนับวันก็จะมีมากขึ้น เรื่องแบบนี้ใครคงมีมาตรการห้ามคงไม่ได้
อีกเรื่องหนึ่ง โทรศัพท์ ชวนทำประกันชีวิต กู้สินเชื่อ ทำบัตรเครติต และอะไรๆอีกจิปาถะ ไม่รู้เอาเบอร์โทรมาจากไหน แม้รำคาญอย่างไร ก็ต้องพูดตอบไปดีๆ เพราะคนโทรฯ เขาก็รับจ้างมาอีกที ก็เป็นอาชีพหนึ่ง บางรายบอกไปก็เข้าใจ บางรายบอกไปว่า แก่จะเจ็ดสิบแล้ว ไม่กู้อะไรแล้ว ก็ยังเถึยงอีกว่า ไม่เชื่อ และให้ช่วยหาคนแนะนำให้ด้วยอีก ซักโน่น ถามนี่ เหนื่อยที่จะตอบ ก็เลยบอกไปว่า อย่าซักมาก คนแก่จะเป็นลม 555555 แล้วก็วางหูไปเลย
นี่คือสิ่งที่น่าเบื่อ และน่ารำคาญ ปนความเห็นใจ ที่คนอยู่บ้านต้องเผชิญ ดีนะขายของแบบ เรียกตามหน้าบ้านไม่มีแล้ว เพราะเขาซื้อขายกันทางออนไลน์ ออกนอกบ้านก็เจอรถติดเว่อ นั่งจนเอ็นขัด มิเตอร์แท็กซี่วิ่งจนใจหาย ไปไหนที เที่ยวละเกือบสองร้อย เมื่อก่อนยังแค่ 70 - 80 บาท
เมื่อเป็นอย่างนี้ มีอีกวิธีที่จะสื่อสารกับเพื่อนฝูงได้ ไม่ต้องพาสังขารไปทรมานคือ เล่นไลน์ ก็เจอปัญหานี้อีก
ไลน์ตอนแก่ แย่chip หาย ไม่มีแว่น มองหาแป้น รีบพิมพ์ จิ้มจนสั่น อยากจะแอ๊พ ทำไม่ถูก ถามลูกมัน จิ้มผิดถูก ก็จิ้มกัน มันจุงเบย (ลอกเขามา)