ในอ้อมกอดพี่...

หอมหอมกลิ่นบุปผาพาครืนครั่นเคียงยอดขวัญกายใกล้ใจตระหนักหลับสนิทนิทราผาสุกพักเนาพำนักถวิลกลิ่นแก้มนาง"หอมหอมกลิ่นสุคันธ์บันลือศัพท์ร่างขยับทุกขณะจนสว่างโอกาสมีเท่านั้นมิหันห่างบันดาลนางหันมองผู้ปอ

ฉันหลับตาพยายามข่มใจให้ยอมหลับใหล แต่ฉันคิดถึงเธออีกแล้ว... ยังรอคอย ยังคร่ำครวญหา ฉันพาตัวเองฝืนกินยาแล้วเข้านอน ในยากล่อมประสาทมีห้วงคำนึงที่เหนื่อยอ่อน ฉันยังเฝ้ารอ... ในอ้อมกอดที่คุ้นเคย ในกลิ่นห

อยู่ด้วยกัน สองคน จนคุ้นเคย ไม่คิดเลย การจากลา จะมาถึง ลมรำเพย รำพัน ฉันรำพึง ความคิดถึง เหมือนทำให้ ตายช้าๆ เปรียบเหมือนนก บินไป ใต้ฟ้าแดง ด้วยเรี่ยวแรง ที่เหลือ เพื่อไปหา อธิษฐาน ขอให้เจอ เธออีก

เกณฑ์จะอยู่ที่ 5 กับ 7 ปี ใช่ป่าว เลย 7 ปีไปแล้วจะยังไงต่อนะ? รู้ฉึกเหมียนเมีนนาน แต่เพิ่งผ่านฉี่ปีเอง เป้าหมายคอยบรรเลง กระเตงให้ ถึง 7 ปี ลูกบุญธรรม ก็ได้นะ โพซินี้ อย่ารอรี เอานิ้ว กดลิ้นปี่ ตอนสะ