กิ๊กผมซิง มีผมเป็นคนแรก เอาไงดี???

ผมมีแฟนอยู่ก่อนแล้วฮะ แฟนผมเป็นสาวเปรี้ยวๆ มั่นๆ สมมติว่าชื่อจ.  เราคบกันมาตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรี ก็เข้าปีที่ 5 แล้วที่อยู่ด้วยกันมา ผมเคยคิดว่าจะแต่งงานกับเธอคนนี้ละ ตอนนี้ก็ใกล้สามสิบกันแล้ว คงต้องเป็นคนนี้ ผมทำงานคนละที่กับจ. แต่ก็มีหลีๆ แซวๆ เด็กฝึกงานบ้างแต่ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น จนผมตัดสินใจเรียนปริญญาโทนี่หละ เรื่องราวมันถึงเกิดขึ้น ผมสอบเข้าเรียนป.โท ที่มหาลัยใกล้ที่ทำงาน  ซึ่งต้องเข้าเรียนทุกเย็น บางทีต้องเรียนเสาร์-อาทิตย์ด้วย ที่นี่แหละที่ผมได้รู้จักกับเพื่อนร่วมหลักสูตร แต่เธอเป็นน้อง อายุเธอน้อยกว่าผม เธอชื่ออ. อ. เป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ขี้เล่น จิตใจดีมาก หน้าที่การงานจัดได้ว่าดีเลยแหละ เป็นงานที่มั่นคงและมีเกียรติ ต้องเล่าก่อนว่าผมรู้จักอ. ตอนเราไปรับน้องกันที่ต่างจังหวัด ผมกับเธออยู่กลุ่มที่โดนรับน้องกลุ่มเดียวกัน ก็เลยจำชื่อจำหน้ากันได้ เพราะทำกิจกรรมร่วมกันมา พอมาถึงตอนเรียนผมก็ทักทายอ. บ้าง มีไปทานกาแฟกับกลุ่มเพื่อนๆ นั่งคุยกันเป็นกลุ่ม เราเริ่มสนิทกันตั้งแต่นั้นแต่ผมยังไม่คิดอะไรนะ อ.เค้าเป็นคนตั้งใจเรียน เรียนเก่งมากๆ เกรดเฉลี่ยเกือบๆ 4.00 ทุกเทอม เค้าให้ผมยืมแลคเชอร์ เก็บชีทไว้ให้ผมตลอด ในวันหยุดที่ผมโดดเรียนเพราะพาจ.ไปเที่ยวต่างจังหวัดตามประสาคู่รัก พักหลังๆมานี่ผมรู้สึกนะ ว่าอ. เค้าเป็นห่วงผม ไลน์มาคุยด้วยบ่อยๆ จองที่ไว้ให้ผมตอนผมเข้าห้องบรรยายช้า เค้าเคยช่วยผมทำรายงานบ่อยๆ ซื้อขนมไว้ให้ผมเพราะกลัวผมจะหิวเพราะเรียนเลิกเกือบสี่ทุ่ม คือตอนเรียนนี่เราเจอกันแทบทุกวัน ผมก็ไม่รู้ตัวนะว่าผมรู้สึกดีกับเค้าตั้งแต่ตอนไหน ความรู้สึกแรกพบของผมที่มีต่ออ. คือเค้าเป็นผู้หญิงที่ดีมาก และคงมีแฟนแล้ว ผู้หญิงดีๆแบบนี้ไม่น่าเหลือรอด (ผมลืมบอกว่าตลอดเวลาที่รู้จักกันผมไม่เคยบอกอ.เลยว่าผมมีแฟนแล้ว) พอใกล้ชิดกันบ่อยๆ ผมก็เริ่มชอบอ. และผมก็มั่นใจว่าอ. ก็ชอบผม หลังเลิกเรียนวันเสาร์ตอนบ่ายๆ ผมชวนเธอไปทานข้าวกันสองคน คือเดทนั่นหละ เค้าก็อายๆนะแต่ก็ยอมไปด้วย ผมบอกว่าอยากรู้จักเค้าให้มากกว่านี้ ลองคบกันดูไม๊??? เค้าก็ตกลง บอกผมด้วยว่าเค้าชอบผมมานานแล้ว เราไปทานข้าวไปดูหนังกันบ่อยขึ้น เริ่มยอมให้ผมจับมือและโอบไหล่ ผมบอกเลยว่าเค้าเป็นคนน่ารักมาก โลกของผมเป็นสีชมพูเลยล่ะ ระหว่างนี้ผมกับจ. ก็อยู่ด้วยกันตามปกติ มีอะไรกันแบบที่คู่รักเค้ามี ผมก็คบอ. ไปด้วย จนวันที่รักมันสุกงอมนั่นแหละ ผมชวนอ.ไปเที่ยวหัวหิน (ตามฟอร์ม) จองโรงแรมเดียวกันกับตอนไปพักกับจ. เลย ไปทานข้าวร้านเดิม พาไปที่เดิมๆ พอจะเข้าที่พัก อ. ถามว่าจองไว้กี่ห้อง ผมตอบว่าห้องเดียว ผมจะนอนโซฟา (พลอตเรื่องเดิมๆ)  อ. เค้าก็ดูกลัวๆนะ แต่เค้าไว้ใจผม หลังอาบน้ำผมนอนดูทีวีบนโซฟา อ. อาบน้ำแล้วใส่ชุดนอนแขนยาวขายาว ผมขำเลย 555 คือน่ารักมาก เค้าคงกลัว สักพักเค้าเกือบจะหลับแล้ว ผมขึ้นเตียงไปนอนกอดเค้าเลย เค้าตกใจบอกผมว่าอย่าๆ อย่าทำเค้า แต่วินาทีนั้นใครจะห้ามใจไหว สุดท้ายเค้าก็ยอมเพราะเค้ารักผม สิ่งที่ผมไม่คาดคิดคือ อ. ยังบริสุทธิ์ คือเลือดหยดติดผ้าปูที่นอนเลย ตอนผมทำเค้าร้องไห้เลยนะ บอกว่าเจ็บๆๆ แต่ตอนนั้นผมหน้ามืดตามัวใส่ไม่ยั้ง พอเสร็จเค้าร้องไห้เลย เค้าบอกว่าทำไมทำรุนแรงนัก เค้าไม่เคย ไม่รักเค้าหรอ คือผมเงิบเลยนะ คือไม่คิดว่าเค้าจะซิง เพราะเค้าไม่ได้เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ รึตามจินตนาการของผมที่ผู้หญิงซิงต้องไม่ให้ผู้ชายเข้าใกล้ตัว แต่อ. เค้าขี้เล่น เล่นๆ พูดเรื่องเซกส์กัน อ. ก็รับฟังได้ บางทีหัวเราะชอบใจ และแสดงความเห็นที่มันทะเล้นๆ ก็มี อีกอย่างเค้าอายุ 27 แล้ว ผมไม่คิดว่าเค้าจะยังไม่เคย ผมกอดเค้าแน่นเลย แต่ไม่มีอะไรกันอีกนะ เพราะอ. เจ็บน้อง ไข้รับประทานเลย ก็นอนกอดกันเฉยๆ อ้อ ลืมบอกว่าตอนที่มาเที่ยวกับอ. ผมบอกจ. ว่าผมกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่ต่างจังหวัด ซึ่งผมมาเยี่ยมท่านเดือนละ 2 ครั้งอยู่แล้วถ้าไม่มีเรียน พอกลับมากรุงเทพ เราเจอกันบ่อยขึ้น อ. ยอมให้ผมมาหาที่คอนโด ก็มีอะไรกันตลอด จนสองเดือนหลังจากพาไปเชือด เอ๊ย เที่ยวหัวหิน  อ. ไลน์มาถามผมว่า จ. เป็นแฟนผมหรอ??? คบกันมานานแล้วใช่ไม๊  ผมถามว่าใครบอก เค้าบอกว่าเพื่อนเค้าเตือนเค้ามา ผมบอกว่าไม่ใช่ผมไม่มีแฟน ทีนี้เค้างัดรูปถ่ายให้ผมดูเลย คือเพื่อนเค้ากับเพื่อนผมรู้จักกัน ก็เลยบอกอ. ให้ระวังตัว ผมโทรกลับไป อ. รับสายเค้าร้องไห้ใหญ่เลย ร้องแบบน่าสงสาร แต่ไม่ฟูมฟาย ไม่ว่าอะไรผมสักคำ แค่พูดว่าผมใจร้ายจัง ทำร้ายผู้หญิงได้ทีเดียวสองคนในคราวเดียวกัน ผมอึ้งเลย เค้าบอกว่าเราควรเลิกกัน เค้ามาทีหลัง ผมจะไม่ยอม เค้าขอวางสายเพราะเค้าอยากพักผ่อน พอตอนเช้าผมโทรไปเค้าไม่รับอีกเลย ผมกระหน่ำโทร กระหน่ำไลน์ เค้าไม่อ่านไม่รับสายเลย ผมไปดักที่ทำงานเค้า เค้าก็หนี ไปหาเค้าที่คอนโด เค้าก็สั่งรปภ. ว่านอกจากแม่เค้าห้ามเรียกเค้าลงมา ผมไม่กล้าไปหาเค้าที่ทำงานเพราะเป็นสถานที่ราชการ ผมกระวนกระวายใจมาก อยู่กับจ. ก็เหมือนอยู่กับเค้าแค่ร่างกาย ทั้งที่เค้าไม่ผิดอะไรเลย จนกระทั่งเปิดเทอมซึ่งเป็นเทอมสุดท้ายของการเรียนคอร์สเวิร์ค ผมเหลือเรียนอยู่ไม่กี่ตัว ผมมารออ. ที่มหาลัย มาทุกวัน แต่ไม่ได้เข้าเรียนนะ มาดักเจออ. เพราะเค้าขอถอนวิชาที่ลงทะเบียนวิชาเลือกเสรีตัวเดียวกันกับผม ไปลงอีกวิชาที่เค้าเคยบอกผมว่า เค้าไม่ถนัดเลย แต่เค้าถอนไปเพราะเค้าไม่อยากเจอผม ในสัปดาห์แรกๆ อ. ไม่มาเรียนเลยนะ เค้ากลัวเจอผม เค้าเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ด้วย ผมติดต่อผ่านทางเพื่อนของเค้าให้เค้าโทรหาผมด้วย เค้าฝากบอกว่าอย่ามายุ่งกับเค้าอีก ปล่อยเค้าๆไปซะ ที่ผ่านมาเค้าไม่ติดใจอะไร ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น คือผมอึ้ง ผู้หญิงที่เค้ารักผมมากอยู่ดีๆ เค้าสลัดผมทิ้งได้เพราะเค้าไม่ต้องการให้ใครเสียใจเพราะเค้า ทุกอย่างเค้าผิดเอง ผมแทบจะเป็นบ้า เค้าเจอหน้าผมเค้าก็เดินหนี บอกผมว่าขอให้จบกันด้วยดีอย่ามายุ่งกับเค้าอีก แค่นี้ก็มากเกินพอแล้ว ผมละอายใจนะแต่ก็ยังไปเฝ้าตอนเค้าเรียนทุกครั้ง จนพักหลังๆ เค้าไม่ยอมมาเรียนอีกเลย มาสอบเฉยๆ เพราะเหลืออีกวิชาเดียว ตั้งแต่วันนั้นเราแทบไม่เจอกันอีกเลย ผมอยู่อย่างไม่มีความสุข กลัวจ. จะรู้ความจริง แต่ในใจผมลึกๆ ผมว่าผมไม่แคร์ จ. แล้ว ผมมันเลวมากใช่ไม๊??? ผมจะทำไงดี??? ผมรักอ.อยากรับผิดชอบ แต่ผมทำผิดกับจ. ไว้ ผมเครียดมากเลย ใจผมหวงอ. มาก กลัวเค้าไปมีใครใหม่