รักแรก กับผู้ชายคนแรก และชีวิตครอบครัวที่พังทลาย เพราะความไม่รู้จักหักห้ามใจของคนที่ถูกเรียกว่าคู่ชีวิต (18+)

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิป ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนนะคะ ว่านี่เป็นการเล่าเรื่องครั้งแรก และเป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกของเรา หากพิมพิ์ผิดหรือผิดพลาดอย่างไรก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ความรักในมุมของผู้หญิงคนหนึ่งให้ฟังค่ะ อาจจะยาวหน่อยแต่ก็อยากเล่าทีเดียวจบไม่มีมาต่อนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า……

    ช่วงแรก ช่วงเริ่มต้นของความรัก
    เรากับสามีคบกันมาตั้งแต่มหาวิทยาลัยแล้วค่ะ รวมแล้วก็ประมาณ 10 ปี เราสองคนตัวติดกันมากๆ อยู่ด้วยกันตลอดเวลา มีเค้าที่ไหนก็ต้องมีเราที่นั้น เราสองคนชอบทำอะไรเหมือนๆกัน ชอบอะไรที่เหมือนกัน เข้ากันได้ทุกอย่าง ช่วงปีสองปีแรกก็มีทะเลาะกันบ้างค่ะ ตามประสาคนรักที่อยู่ในช่วงปรับตัวเข้าหากัน
        ก่อนอื่นต้องขอบอกนิสัยระหว่างเรากับแฟนก่อนนะคะ แฟนเราจะเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมากค่ะ ดูแลเราเป็นอย่างดี ค่อยเอาใจ และตามใจเราค่ะ นวดตัวให้เราเมื่อเราดูเหนื่อย ถือว่าเป็นผู้ชายที่ดีมากๆในสายตาเราเลยค่ะ แต่นิสัยไม่ดีของเค้าก็มีค่ะ เค้าจะเป็นคนอารมณ์ร้อน โมโหรุนแรง ขี้เกียจ เป็นคนที่ชอบเก็บความรู้สึกมีปัญหาอะไรมักเก็บไว้ ชอบโกหกแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยโกหกแม้กระทั้งพ่อแม่พี่น้องของเค้า ตัดสินใจอะไรไม่ค่อยได้ ประมาณว่าแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่ได้ค่ะ ที่สำคัญเป็นคนขี้สงสารผู้หญิงมาก และรักในศักดิ์ศรีมากๆด้วย ประมาณฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ ห่วงหน้าตาตัวเองในสังคมสุดๆ
        ส่วนเราจะเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยค่ะ ไม่ค่อยชอบเข้าสังคมถ้าเลือกได้ค่ะ ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มค่ะ เป็นคนมองโลกในแง่ดี จนไม่ทันคน แต่ก็เป็นคนที่ขี้งอนมากๆ เอาแต่ใจตัวเองมากด้วยเฉพาะเวลาโกรธเท่านั้นนะคะ เวลางอนมักจะหายยากค่ะใช้เวลานาน (ที่บ้านเรายังเบื่อเลยเวลาเรางอน) และเป็นคนพูดตรง แต่ถ้าไม่งอนหรือโมโห เราจะเป็นคนที่ชอบเอาใจและดูแลแฟนค่ะ ทำให้ทุกอย่างเหมือนเค้าเป็นเจ้าชายเลย ไม่ว่าจะเป็นซักผ้า รีดผ้าดูแลบ้านทุกอย่าง แม้กระทั้งตัดเล็บเท้าให้เค้าค่ะ ส่วนเรื่องบนเตียงก็ให้เค้าไม่เคยขาดค่ะ จริงๆเราก็เป็นคนที่มีความต้องการสู้พอสมควรค่ะ มักถือคติที่ว่ายามปกติเป็นแม่ศรีเรือน แต่บนเตียงต้องทำตัวเป็นคุณตัวให้สามีค่ะ ทำเพื่อเค้าได้ทุกๆอย่างจริงๆ ดูเหมือนรักเค้ามากกว่าตัวเองค่ะ มีอะไรก็นึกถึงหรือให้เค้าก่อนเสมอ  ทำแบบนี้มาตลอดตั้งแต่คบกันแรกๆเลยค่ะ สามีถือว่าเป็นทุกอย่างในชีวิตเราเลย
    ช่วงเรียนมหาวิยาลัย 4 ปี เราเรียนห้องเดียวกัน คณะเดียวกัน อยู่ด้วยกัน 24 ชม.เลย เราเป็นคนสวยค่ะ มักจะมีคนมองหรือเข้ามาจีบบ่อยๆ แฟนเราตอนมาวิทยาลัยเค้าจะไม่ค่อยหล่อค่ะ หน้าเป็นสิว ดัดฟัน และเป็นผู้ชายที่อ้วนค่ะ ชีวิตรักเค้าที่ผ่านมาก่อนมาเจอเรา เป็นคนที่ผิดหวังในความรักบ่อยๆค่ะ มักโดนทิ้งหรือนอกใจ (อันนี้เค้าเล่าให้ฟังค่ะ) เค้าเลยพูดเสมอว่าไม่ชอบผู้หญิงที่คบเผื่อเลือก ส่วนเราก่อนมาเจอเค้าก็เป็นผู้หญิงที่มีแต่ผู้ชายค่อยตามจีบ ตามเอาใจค่ะ ตั้งแต่อนุบาลมาเลย แต่ไม่เคยคบใครเป็นแฟน หรือเสียตัวให้ใคร สามีเราเป็นคนแรกจริงๆค่ะ ที่หลงรักเค้า เพราะมันเหมือนพรหมลิขิตค่ะ ประมาณว่าเห็นหน้าเค้าครั้งแรกก็รักเค้าเลย เค้าไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นๆค่ะ ตรงที่เดตแรกเค้าชวนเราไปดูหนัง ทานข้าว แต่ไม่ได้เลี้ยงเราเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ และวันนั้นเค้าป่วยก็ยังมาตามนัด นี่คือความแปลกในตัวเค้าค่ะ  
        ส่วนแฟนเราก็พูดเหมือนกันค่ะว่าเห็นเราก็หลงรักเลย และมักแอบหึงเราทั้งๆที่ยังไม่ได้จีบ หรือเป็นแฟนกัน เค้าหลงรักเราก่อนค่ะ จริงๆแรกๆเราคิดว่าบ้านเค้าจนมากค่ะ ส่วนบ้านเราฐานะปานกลาง อยากได้อะไรก็ได้ทุกๆอย่าง ไม่เคยรู้สึกลำบากเลย แต่ดีที่บ้านเราปลูกฝังมาดีว่าให้หาคู่ชีวิตที่ขยันทำงาน เป็นคนดี และรักเราคนเดียว ไม่ให้คบพวกลูกคนรวย หรือมองใครเพราะเงินทอง ตอนที่แฟนมาจีบตอนนั้นก็มีคนมาจีบเราเยอะค่ะ มีทั้งรวยมาก ทั้งน่าตาดี นิสัยดี หรือพวกเจ้าชู้ หลอกหลวงก็มีค่ะ แต่มีเพื่อนสมัยเรียนคนนึงมาจีบค่ะ เค้าก็นิสัยดีมากคือเป็นเพื่อนสนิทจนรู้นิสัยค่ะ และเค้าก็รวยมากด้วย และที่เราไม่เลือกที่จะคบเพื่อนเรามีสองเหตุผลค่ะ คือความเป็นเพื่อน และความรวยค่ะ กลัวจะไปด้วยกันไม่ได้ และที่สำคัญคือเค้าเรียนอยู่ต่างประเทศ จริงๆเค้าดีมากๆเลยค่ะ เคยจะเก็บเงินค่าตั๋วเครื่องบินให้เราไปหาเค้าที่โน้น เอาใจเราสุดๆเหมือนกัน
            แต่สุดท้ายต้องเลิกคุยกันและเป็นเพื่อนกันเพราะเรามาเลือกที่จะคบแฟนเราค่ะ เราเลยเลิกคุยกับผู้ชายที่เข้ามาจีบตั้งแต่ตกลงเป็นแฟนกันเลย ความรักของเราก็ไปด้วยดีค่ะ อาจจะมีปากเสียง หรือทะเลาะกันบ้างตามประสาลิ้นกับฟันค่ะ ช่วงที่เรียนเรามักช่วยเหลือแฟนเรื่องเงินตลอดค่ะ จริงๆมารู้ว่าบ้านเค้ามีฐานะมากกว่าบ้านเรา และมีหน้าตาในสังคมมาก แต่เค้าโชคร้ายตรงที่ บ้านเค้าไม่ค่อยให้เงินใช้ค่ะ เค้าเลยไม่ค่อยมีเงิน สรุปว่าเรามีเงินใช้ไม่ขาดมือเลยค่ะ แต่ก็ต้องเลี้ยงเค้าด้วย แต่ก็ไม่ได้ทำให้เราลำบากนะคะ แค่ไม่ได้ซื้อของตามใจตัวเองเท่าไหร่
            พอเรียนจบก็ได้ทำงานที่เดียวกันค่ะ ตอนนั้นที่บ้านเค้าให้รถมาใช้ค่ะ จะได้ขับพากันไปทำงาน ตอนทำงานต่างคนต่างได้เงินเดือนน้อยมากค่ะ เงินไม่พอใช้จ่ายในแต่ละเดือน ถึงอย่างนี้ก็โชคดีค่ะ ที่บ้านเราเข้าใจและยังคงให้เงินเราใช้เหมือนเดิมในทุกๆเดือน ส่วนเค้าทำงานได้ก็ไม่ได้เงินจากที่บ้านแล้ว แต่ถ้าจำเป็นจริงๆนานๆจะขอได้สักครั้งค่ะ แต่โชคดีที่เค้าเป็นคนประหยัดรู้จักใช้เงิน และไม่ค่อยซื้ออะไร และตอนทำงานเงินเดือนเค้าให้เราถือทั้งหมดค่ะ ค่อยจัดการเรื่องเงินทองทุกๆอย่าง แต่ถ้าเค้าอยากได้อะไรเราก็ให้หมดนะคะ ไม่เคยให้เค้าต้องรู้สึกว่าไม่มีเงินใช้หรือต้องลำบากเลย เวลาเราไม่มีเงินใช้จริงๆที่บ้านเราก็ค่อยช่วยเหลือมาตลอดค่ะ ส่วนความรักของเราในช่วงทำงาน ก็เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นค่ะ และรู้ข้อเสียของกันเละกัน เลยไม่ค่อยทะเลาะกันเลย แบบนานๆทีจะมีปากเสียงกัน
             ลืมบอกไปว่าเวลาทะเลาะกันที ด้วยนิสัยที่เราเป็นคนพูดตรง ประชดเก่ง แต่ก็ไม่เคยพูดคำหยาบเลย และด้วยนิสัยแฟนที่โมโหรุนแรง เค้ามักจะทำร้ายร่างกายเราค่ะ แต่ก็ไม่ถึงกับต่อย หรือแตะนะคะ และเป็นแบบนี้มาตั้งแต่คบกันแรกๆแล้วค่ะ เราสู้แรงเค้าไม่ได้ค่ะ เพราะเราเป็นผู้หญิงตัวเล็ก และเตี้ยกว่าเค้ามาก ส่วนเค้าก็เป็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ ชอบออกกำลังกาย และเล่นกล้ามค่ะ แต่ดีตรงที่เวลาทะเลาะกันเราสองคนจะไม่ใช้คำหยาบด่าใส่กันเลยค่ะ
    หลังจากเรียนจบ และทำงานได้หนึ่งปี เราสองคนก็วางแผนที่จะเรียนต่อที่เมืองนอกค่ะ ช่วงที่เตียมตัวหาที่เรียน หรือสอบ เราสองคนก็ลาออกจากงานค่ะ และไปอยู่ที่บ้านเค้า เราก็ไปช่วยทำงานที่บ้านเค้าค่ะ และเตรียมตัวสอบไปด้วย