เธอสอนให้ฉันรอ ส่วนเธอสอนให้ฉันพอ และเธอสอนให้ฉันรู้ว่ารักคงยังไม่พอ

เป็นชีวิตรักช่วงมหาลัยฯค่ะ  ตั้งแต่เริ่มมีค.รัก ไม่เคยคิดเลยว่า ค.รักมันมีหลายรูปแบบขนาดนี้.... เริ่มที่คนแรกน่ะค่ะ แฟนคนนี้เรียนที่โรงเรียนนายสิบ การเจอกันน้อยมากเพราะแฟนออกจากโรงเรียนได้ออกตอนศุกร์เย็นและต้องเข้าโรงเรียนตอนวันอาทิตย์บ่ายเวลาเจอกันน้อยมากเรื่องคุยโทรศัพท์นี่ลืมไปได้เลย คุยได้วันสองครั้ง ครั้งละไม่เกิน 10นาที (นิสัยก่อนหน้านี้ของเราคือ ชอบโทหาแฟน คุยตลอด แต่พอมาเจอคนนี้ ต้องกลายเป็นคนที่อดทนรอค่ะ รอเวลาจะได้เจอ รอเวลาจะได้คุย) เวลาเจอกันก้ไม้มีอะไรมาก กินข้าว อยุ่หอ (เราอยุ่หอกับเพื่อนพอแฟนมาก็อยุ่มันด้วยนี่แหละ) ไม่ค่อยเป็นส่วนตัว มีครั้งหนึ่ง ไม่เจอแฟน1เดือนเต็ม และวันนี้เป็นวันที่เเฟนได้ออกจากโรงเรียน แต่แฟนบอกเราว่าจะกลับบ้าน(บ้านแฟนอยุ่เหนือ) เราก้เศร้านิดหน่อยแต่เพราะว่าเค้ากลับบ้าน เราเลยเชื่อใจเขา แฟนเราโทหาครั้งสุดท้ายพร้อมกับบอกว่า "แบตจะหมดน่ะ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วโทหา" เราก้รอ... แฟนออกจากโรงเรียนตั้งแต่ศุกร์เย็น เสาร์เย็นก้ยังไม่ติดต่อกลับมา เราเริ่มเป็นห่วงเพราะโทรศัพท์ก้ติดต่อไม่ได้ กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุ ตอนนั่นคิดแค่เรืองอุบัติเหตุอย่างเดียว จนเราทนไม่ไหว เลยติดต่อไปหาน้องชายแฟน(ปกติไม่ค่อยยุ่งกับครอบครัวเท่าไหร่) ขอร้องให้น้องแฟนติดต่อให้หน่อย น้องชายแฟนก้ดีน่ะ โทถามแม่ให้ โทถามอาให้ แล้วมาบอกตลอด สรุปคือ... แฟนเราไม่ได้กลับบ้านค่ะ แล้วแฟนเราไปไหน? เราไม่เคยคิดเลยว่านางจะไปหาชะนีอื่น ไม่คิดว่านางจะนอกใจ ไม่คิดว่านางจะเจ้าชู้แต่สุดท้ายแล้วเราก็วัดคนที่หน้าตาไม่ได้ เพราะเค้าเป็นคนซื่อ ดูเป็นคนตรงๆ อาจด้วยบุคลิกภาพท่าทางการพูของเขาด้วยล่ะมั้งซิ่น่ะ หลังจากที่เรารุ้ว่า แฟนไม่ได้กลับบ้านมันเป็นเวลาเดียวกันที่แฟนโทมาหาเรา
แฟน:โทสับพังเลยไม่ได้โทหา ไปอยุ่บ้านอามา อาทำกับข้าวให้กินอร่อยมาก.......(โกหกไหลลื่น) เราเป็นยังไงรุ้ไหม เราร้องไห้เลย ร้องไห้ไม่ใช่เพราะเสียใจน่ะ แต่ร้องไห้เพราะเขายังไม่ตายและก้ไม่คิดเลยว่าเขาโกหกเรา แต่สุดท้ายเราก้ต้องสืบเพราะหลายเสียงจากเพื่อนสาว นางเชียร์เหลือเกินว่ามันต้องมีอะไรในกอไผ่ สืบไปสืบมาสุดท้าย วันที่นางหายไป นางอยุ่กับชะนีอื่นเป๊ะ แต่กว่าจะบังคับให้สารภาพได้ แฟนเราก้โกหกสร้างเรื่องตลอด เราร้องไห้จะเป็นจะตายแต่ดูเขาไม่ค่อยแคร์ในที่สุดเราก็ยอมให้อภัยแล้วก้รักเหมือนเดิม แต่กว่าจะเหมือนเดิมก้ระแวงนานอยุ่น่ะ เรื่องแรกผ่านไป (เหตุเกิดตอนเป็นนักเรียนนายสิบ)เรืองต่อไปนี้เกิดตอนแฟนเราเป็นตำรวจเต็มตัวแล้ว มีบ้านพร้อมอยุ่แต่อยุ่คนละจังหวัด(ระยอง-ชลบุรี) แฟนไปเป็นการ์ดให้ผับ ทำงานเลิกดึก เรื่องเกิดคืนนั้นค่ะ วันนั้นเราเอาโทสับเพื่อนโทรหาแฟน เพราะโทสับเราตังหมด พอเราโทไป
เรา:ฮาโหลลลล ว่างป่าว คุยได้ไหม
แฟนเรา:ว่างๆๆคุยได้ ว่าแต่นั้นใครอ่ะ (อ่าว จำเสียงเราไม่ได้ ตอนแรกเรานึกว่าแฟนเราแกล้งจำไม่ได้ เราเลยตอบกลับไปว่า)
เรา:โห้วจำไม่ได้หรอ เสียใจจัง ว่าแต่วันนี้ไปหาได้ป่ะ
แฟนเรา: ไหนๆๆ มาดิๆอยากรุ้เหมือนกันว่าใคร (เราเปิดลำโพงให้เพื่อนฟัง เพราะเรายังนึกว่าแฟนเราเเกล้ง) และคำพูดของแฟนหลังจากนี้
แฟนเรา: อ่อ โมหรอ จำได้ล่ะๆ โห่วเอาเบอร์เค้าไปนึกว่าจะไม่โทมาแล้ว แล้วนี้เบอโมใช่ป่ะจะได้เมมไว้ (เราเงียบ ตกใจมาก แฟนเราพูดต่อว่า..) วันนั้นที่ไปที่บ้านอ่ะ (หืม ไปบ้านกันมาแล้วด้วย) โมออนเฟสไว้คอมเค้าแล้วไม่ได้log out เค้าเลยใช่เฟสโมทักเพื่อนๆโมไปขอเบอ แต่ไม่มีใครให้เลย ดีใจจังที่โทมา (ทีเวลากูโทรหาบอกว่าไม่ว่างๆ ทำงาน กรวย!)
เรา:นี่จำเค้าไม่ได้หรอ (แฟนเราหยุดพูดแล้วเงียบกริบ) เราพูดชื่อเราไป แล้วถามอีกครั้งว่าจำชื่อนี้ไม่ได้จิงๆหรอ ไม่เคยได้ยินเลยหรอ
แฟน:ใครอ่ะ ไม่เห็นคุ้นเลย แล้วนี่ไม่ใช่โมหรอ (นี่คือจะเอาให้ได้ใช่ไหม) แล้วเหมือนเเฟนเรานึกขึ้นได้หรืออะไรยังไงไม้รุ้ ก้พูดขอโทษเรา แล้วก้เงียบ ส่วนเราก็ถาม ว่าเกิดอะไรขึ้น พาไปบ้านหรอ (เราไม่รุ้น่ะว่าผู้หญิงคนนั้นรู้หรือเปล่าว่าผู้ชายเค้ามีแฟนแล้ว เพราะที่บ้านแฟนเราก้มีเสื้อผ้าและก้ของใช้นิดหน่อย) เราถามต่อว่าชอบคนนั้นมากเลยหรอ ดีใจขนาดนั้นเลยหรอแฟนเราพูดว่า ขอโทษแล้ววางสายเราไป เรานั่งคิดอยุ่ซักพักร้องไห้ตาบวมปูด พูดกับเพื่อนเเบบไม่เป็นคำ ร้องไห้แบบโฮ ออกมา ทำตัวไม่ถูก ตอนนั้นอยากเลิก เพราะมันสองครั้งแล้วถ้าคนั้งนี้เราให้อภัยอีกมันก้คงมีครั้งต่อไปแน่นอน หลังจากวางสาย แฟนไม่โทหาเรา ไม่มีการโทกับมา สุดท้าย เราตัดสินใจโทรหาแฟนแล้วพูดกับแฟนว่า "ถ้าพี่สำนึกผิด ขอโทษแล้ว เค้าก็ให้อภัยน่ะ" อิห่า อิชั้นนี่โง่กว่าควายอีกค่ะ แฟนทำผิด พูดขอโทษแต่ไม่ง้อ โทกลับไปหาให้อภัยแฟนอีก ใจกว้างจิงๆ  กลับมารักกันเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือมันระแวงกว่าครั้งแรกเป็นเท่าตัว แต่เราก็คบกันมาปีกว่า จนในที่สุดเราก็บอกเลิกแฟนเราไป ทั้งๆที่ตอนนั้นก้ดูจะรักกันดีมาก ไม่มีเรื่องระแวง เราให้เหตุผลกับแฟนเราไปว่า เราอยากลองคบคนอื่น(ที่จริงเราแอบคบผุ้ชายคนนึงมาเป็นเวลา1เดือนแล้ว) หลังจากวันที่เราบอกเลิกแฟนคนนั้นไปไม่ถึงอาทิด เขาก็ขึ้นว่าคบกับผู้หญิงคนหนึ่ง (แหม่ นี่กูโดนหลอกกี่รอบว่ะเนี่ย) แต่ไม่เป็นไรเลิกแล้วก้คือเลิกและเราก้มาคบคนนี้ คนที่คิดว่าน่าจะใช่ คนนี้แหละ เค้าเป็นผุ้ชายหน้าตาดี หุ่นล่ำบึก ใจสปอต ปากหวาน และช่วงเวลาที่เราเริ่มคบกับผุ้ชายในฝันของเราคนนี้ เราก้ต้องไปฝึกงานที่พัทยา หยุดแค่1วัน และทุกๆวันหยุด ผุ้ชายในฝันก้จะมารับเราที่พัทยากลับมาหอด้วยกัน ดูเหมือนจะดีใช่ไหม แต่ใครจะรุ้ว่า ก่อนหน้าที่จะมาคบผุ้ชายในฝันคนนี้เราก้บอกเขาน่ะ วาเรามีแฟนอยุ่แล้ว แต่เค้าก้ยังคุยกับเราพร้อมกับบอกเราว่า "พี่จะไม่ทำให้ใครเลิกกัน พี่สบายใจที่จะอยุ่กับเทอแบบนี้ ไม่ตัองห่วงน่ะ พี่จะไม่ทำให้เทอเดือดร้อน" ชะนีอย่างดิชั้นเจอประโยคแลบนี้ก้ดิ้น ละลายตายตรงนั้นซิ่ค่ะ แต่พอกลังจากที่เราบอกเลิกแฟนเก่าแล้วเราคิดว่าคบคนนี้อย่างเปิดเผยแต่เรืองกลับไม่เป็นแบบนั้น ขอเล่าพื้นหลังคร่าวๆน่ะค่ะ ผุ้ชายในฝันคนนี้ที่เราคุยอยุ่ นางไม่ค่อยรับโทสับค่ะ โทหาไปเหอะไม่รับ อีกสองวันค่อยโทกับ เราทักไลน์ไปตอนเช้าตอบอีกทีบ่าย เราตอบกลับนางตอบอีกทีวันรุ่งขึ้น แต่ทำไมไม่รุ้เหมือนกันว่าทำไมเราถึงรุ้สึกดีด้วยมากๆทั้งๆที่เขาเป็นแบบนี้ แต่ทุกครั้งที่อยุ่ด้วยเขาพูดจาดี ออดอ้อน คารมดีมาก เราก้ระทวยค่ะ อาจเป็นเพราะหน้าตาและรุปร่างของเขามั้งค่ะ ไม่แน่ใจ แต่ว่าผุ้ชายคนนี้เรียกเราว่าเป็นแฟนเขาน่ะค่ะ วันนึงเราก้ถามเขาว่า เป็นแฟนกันทำไมทำตัวเหมือนโสด (คือว่าผุ้ชายคนนี้เวลาโพสในไลน์สาวมาเม้นตรึม กดไลค์บาน แล้วเขาชอบพูดเชิ่งว่า อยุ่ตัวคนเดียวก้ดี สบายๆ แล้วบอกกุว่า กุเป้นแฟนคืออะไร?) พอเราถามไปแบบนั้นว่าทำไมไม่กล้าบอกคนอื่นว่าเราเป็นแฟนกัน เขาตอบกลับมาว่า "คบใครต้องประกาศให้ทุกคนรุ้ด้วยหรอว่าเราคบกันแล้วเวลาเลิกกันต้องประกาศด้วยป่ะ" เรานี่แบบยืนขึ้นพร้อมกับคิดว่า เออมันก็จิงน่ะ พอเราคบไปซักพักเราก้เริ่มจะตัดใจ เพราะว่าเราบอกให้เขามาหาเริ่มไม่มา เขาชอบบอกว่าช่วยงานที่บ้านหนักเหนื่อย นุ้นนี่นั้น เราก้เริ่มปลง เริ่มตัดใจ เราเริ่มไม่ทักไลน์ไม่โทหา สุดท้ายเขาก้โทมา แล้วเราก้ใจอ่อนเพราะลมปากของเขาเป็นแบบนี้อยุ่หลายครั้งจนวันนึง เราก้เจอผุ้ชายคนใหม่ เป็นผุ้ชายบ้านๆแต่หุ่นนักกีฬาเรียนป.โท คุยกันซักพักเราก้ไปบอกเลิกผุ้ชายในฝันของเรา วันนั้นจำได้ว่า พอเราโทบอกเลิกปุ๊บเขาขับรถมาหาเราทันที แล้วก็พูดว่าเราทำเขาเสียใจ เขารักเรามาก ทำให้ทุกอย่างแต่สุดท้ายก้มาทิ้งกัน แต่สุดท้ายเราก้ตัดใจเลือกคนใหม่เพราะคนใหม่เค้าใส่ใจ โทหา พาไปนั่นไปนี่ ช่วยทำการบ้าน ไปหอสมุดตั้งใจเรียนมากตอนนั้น แต่เรื่องมันก้ไม่จบแค่นั้น เพราะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเวลาเราคบใครเรืองค่าใช้จ่ายต่างๆนุ้นนั่นั้น แฟนจะออกหมด หารกันบ้าง ส่วนมากก้ไม่ค่อย แต่พอคบคนนี้ กินข้าวจ่ายเอง ชวนไปกินนนกินหนมจ่ายเอง เราก้รุ้น่ะว่าเรียนกันทั้งคู่ จะให้เอาเงินจากไหนมาเลี้ยงกันแต่คุณเข้าใจไหม เราไม่ได้ต้องการให้จ่ายให้ทุกครั้งหรอก แต่บางครั้งเป็นคนชวนเราไปแท้แต่ไม่จ่าย และด้วยที่ว่าเราไม่เคยคบคนรุ่นเดียวกัน อายุใกล้กันด้วยมั้ง บางทีมันรุ้เหมือนว่าเขาจะเป็นผุ้ตาม(หรือว่าเขาตามใจเราก็ไม้รุ้) สุดท้ายก้เลิกกัน โดยให้เหตุผลว่า แค่รักคงยังไม่พอ   ไม่คิดเลยว่าค.รักที่เราไม่สามารถจับต้องหรือมองเห็นไม่ได้ มันทำให้เราได้เรียนรุ้อะไรจากมันมากมายเหลือเกิน  ยาวหน่อยน่ะค่ะ แต่เเบบ เราเองก้ไม้คิดเหมือนกันว่าจะมีเหตุการณ์ค.รักแบบนี้เกิดขึ้นกับเรา
หลายๆคนอาจเป็บจากความรัก แต่ลองย้อนนึกดู บางทีมันก้ทำให้เราได้อะไรจากมันมาเยอะเหมือนกัน
และค.รักของเพื่อนๆล่ะค่ะ สอนอะไรเพื่อนๆบ้าง
นี่เป็นกระทู้แรกค่ะ ผิดห้องขอโทษนะค่ะ