เหตุเกิดเพราะชอบละเลยความสำคัญกับ "ผู้หญิงคนหนึ่ง"

ตอนนั้นผมอายุ 19 เรียนอยู่ปวชปี 3 ส่วนแฟน เรียนปวสปี 2 เราสองคนคบกันมานานพอสมควร ได้ตั้งความหวังด้วยหลังจากเรียนจบจะไปต่อมหาลัยด้วยกัน แฟนของผมออกจะอ้วนแต่ออกน่าตาน่ารัก เธอชอบถามผมว่าเราอ้วนไม่ ชอบแต่งตัวสวยๆ บางทีมีผู้ชายมาหันมอง หรือมีเข้ามาคุยด้วยผมยังแบบหึงเลย วันนึงเธอโทรมาชวนผมไปเที่ยว ผมบอกไปว่าตกลง พอถึงเวลาผมผิดสัญญาเธอบอกว่านิสัยแบบนี้หลายครั้งแล้วนะ เธอบอกว่าเบื่ออยากจะบอกเลิกกับผมแต่ตอนนั้นผมติดเพื่อนมากและหนักใจกับเรื่องการเรียน ผมยังมั่นใจว่าเราสองคนยังอยู่ในสถานะเดียวกัน รักกันเหมือนเดิม เราสองคนขาดการติดต่อไป 3-4 วัน  มีอยู่วันนึงมีเบอร์โทรแปลกๆโทรยอดมาหลายสายมาก ผมคิดในใจเลยแปลกใจว่าใครกันนะ โทรกลับไปผู้หญิงรับสายบอกว่าโทรผิด พูดค่อนข้างเร็วและเหมือนไม่พอใจ หรือโกรธอะไรอยู่ ผมก็วางและโทรหาแฟน แต่โทรไม่ติดพึ่งมารู้ทีหลังว่าเธอปิดเครื่องหนี

ผมเข้าไปในเฟสบุ๊ค เธอเขียนข้อความว่าเราเลิกกันนะ ตอนนั้นตกใจและเสียใจมากๆ พูดมาง่ายๆออกมาแบบนี้ได้ไงนะ ผมเลยเข้าไปลบข้อความที่เราสองคนได้นั่งคุยกัน บล๊อกเฟสบุ๊คตัวผมออก ตอนนั้นผมคิดอยากจะหายไปจากชีวิตของเธอจริงๆ พอผมทำใจได้ก็มีความรู้สึกดีที่ได้เป็นโสด รู้สึกเป็นอิสระ ไม่ต้องมีแฟนมาบ่นนู้นนี้สร้างแต่เรื่องน่ารำคาน

เวลาผ่านไปเหมือนกับเรื่องโกหก วันนึงเพื่อนผมมาบอกว่าแฟนมิงเค้าไปมีแฟนใหม่แล้ว ผมก็รู้สึกดีใจ และยินดี แต่กลับมามองที่ตัวผมสิมันไม่เหลือใครเลยก็เรียนจบแล้วนิ เพื่อนก็ไปเรียนต่อที่อื่น ตอนนั้นผมรู้สึกเหงาคิดถึงแฟน คนที่เคยบอกว่ารักผมเหมือนกับน้องชายคนหนึ่ง ตอนนั้นผมมีเค้าไม่เคยรู้สึกเหงาแบบนี้ ถึงผมจะมีแฟนใหม่สักกี่ครั้ง แต่ไม่เคยเจอคนที่รักเราและหวยใย เท่าเธอ

เกิดมาชาตินี้คงจะหมดสิทธิแล้วซินะจะ แต่งงานกัน