ขอถามคนที่เคยอ่าน "เพชรพระอุมา" หน่อยค่ะ

คือเราอ่านหนังสือชุดเพชรพระอุมาได้ประมาณ 4-5 รอบแล้วค่ะ
ทุกๆครั้งที่เรานำเพชรพระอุมากลับมาอ่านใหม่ จะมีประเด็นนึงที่เราสงสัยมาตลอด
ประเด็นนี้จะอยู่ในตอนต้นๆเรื่องเลยค่ะ ถ้าจำไม่ผิดจะอยู่ในตอน ไพรมหากาฬ เล่มที่ 4

คือตอนที่ดารินเห็นลูกเสือน่ารัก 3 ตัว จึงเข้าไปจับลูกเสือด้วยความเอ็นดู
รพินทร์จึงจัดการฆ่าลูกเสือทั้ง 3 ตัวนั้นทิ้ง แล้วให้เหตุผลที่ต้องฆ่าว่า กลิ่นตัวของดารินจะไปติดที่ลูกเสือ
แล้วถ้าแม่เสือ กลับมา จะได้กลิ่นแปลกปลอมจากตัวลูกและจะออกตามไล่ล่าผู้ที่มีกลิ่นเดียวกับลูกของมัน (ซึ่งก็คือดาริน)

สิ่งที่เราสงสัยมันอยู่ตรงที่ว่า...
ต่อให้รพินทร์ฆ่าลูกเสือจนตายไปแล้ว กลิ่นของดารินก็ยังคงติดอยู่ที่ลูกเสืออยู่ดี
เพราะจากในเรื่อง พอแม่เสือ กลับมาก็มาดมกลิ่นศพของลูกๆมัน แล้วออกไปตามฆ่าคนตัดไม้มา 3 คน
แล้วยังลากศพมาดมๆ เพื่อเทียบกลิ่นกับกลิ่นที่ติดอยู่ที่ศพลูกๆของมัน พอรู้ว่าไม่ใช่ก็ออกไปตามหาใหม่

สรุปคือ ไม่ว่าจะฆ่า หรือ ไม่ฆ่าลูกเสือ แม่เสือก็ดมกลิ่นคนที่จับลูกมันได้อยู่ดี
แล้วอย่างนี้ รพินทร์จะฆ่าลูกเสือไปทำไมคะ -.-"
สู้ปล่อยลูกเสือทั้ง 3 ตัวให้มีชีวิตรอแม่ของมันกลับมาดีกว่า
แม่เสือจะได้ไม่ต้องโกรธแค้น จนออกไปฆ่าคนแบบในเรื่องอ่ะค่ะ

มีใครพอจะอธิบายประเด็นนี้ให้เข้าใจได้บ้างไหมคะ
รบกวนช่วยอธิบายให้เราฟังที เราข้องใจจริงๆค่ะ T^T

*edit แก้ไขคำผิดค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ต้องไปถามคุณฉัตรชัยเองแล้วครับ  ช่วงตอนนี้น่าจะเขียนราวๆ 2508 เป็นช่วงที่ป่าในประเทศไทยยังเยอะอยู่ คนเขียนก็ยังหนุ่มๆ อยู่
คุณฉัตรชัยน่าจะเขียนเอาจากความเชื่อของพรานพื้นบ้านในยุคนั้นด้วย ซึ่งอาจจะไม่สมเหตุสมผลกับความรู้ที่เราได้ดูได้เห็นจากหนังสารคดีในปัจจุบัน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่