ฟังต่อกันแล้วรู้สึกเงิบ
อัลบั้ม In the Memory of Summer Romance ดีมาก
อัลบั้ม Ten Thousand Tears นั้นก็ยอดเยี่ยม
ฟังถึงอัลบั้ม Lord of Misery นี่หงายหลังเลย

ก่อนอัลบั้มออก เฉยๆกับเนื้อหาเพลงโปรโมตนะ หวังเอากับเพลงอื่นในอัลบั้ม เช่นคุกเข่า/โปรดเถิดรักนี่ ดนตรีดูยิ่งใหญ่ แต่เนื้อหาบางกว่าที่คิดเยอะ
เจอชื่อเพลง "ริษยา" นี่คิดในใจ มาแล้วๆ มันต้องดาร์คแน่ๆ พอเปิดมาถึง อ่าวกรรม คนมีตังค์ โจ๊ะๆซะงั้น

Ten Thousand Tears เพลงโปรโมตว่าเยี่ยมแล้ว พอฟังทั้งอัลบั้มต้องร้อง ว้าวเลย ยอดเยี่ยมเข้าไปใหญ่
ส่วน Lord of Misery เพลงที่ฟังบ่อยจริงๆกลับเป็น "พันธนาการ" "คู่ชีวิต" และ "Heartless" นอกนั้นกด skip
หลังๆฟัง "ความเข้าใจ" บ่อยขึ้น นานๆไปคงฟังต่อกันหมดอัลบั้มได้ ใช้เวลาปรับตัวก่อน

ไม่รู้จะพูดไงดี เนื้อหาเพลงง่ายเวอร์ เบาบางเวอร์ อารมณ์เหมือนสองอัลบั้มก่อนเป็นภาพยนต์ เป็นหนังสือ แต่อัลบั้มนี้ยังกะสเตตัสเฟซบุ๊ค
interlude,hidden track ก็ไม่มีให้ ช่างขัดกับรูปลักษณ์อัลบั้มยิ่ง ต่างจากอัลบั้มเก่าที่จัดมาให้

สรุป Lord of Misery ดีไหม? ก็ดีนะ
แต่ยอมรับว่าผิดหวัง แต่ไม่ได้เกิดจากความผิดของวงหรอกนะ เป็นเพราะการ"คิดไปเอง"ของเราเอง ที่ไปคาดหวังในสิ่งที่วงไม่ได้ทำ