เผาไหม้เพียงตัวเองเถิด อย่าเผาบ้านเผาเมือง

กลิ่นฉุนกึก

ผุดโผล่จากอาจมกองเก่า
ลม ๆ แล้ง ๆ พล่ามไปวัน ๆ

โค่นหนึ่ง  เพื่ออุ้มหนึ่ง
ไม่มีคำตอบว่าเพื่ออะไร  จุดหมายที่ไหน

เปิดเพลงรักกัน ๆ  สามัคคีกัน ๆ  กรอกหูครอบหัว
ไม่เห็นยากตรงไหน

ธรรมชาติของบ้านเมืองมี
หาใช่วีรบุรุษหน้าไหนมาจัดแจงแต่งตัดขัดธรรมชาติ

ประเทศไทย  เหมือนมดไต่เสาน้ำมัน
ไต่  รูดร่วง  ชั่วนาตาปี



ดอกไม้  จะดินร้ายหรือดินดี
ย่อมคลี่กลีบบานเสมอ

ประชาธิปไตยและประชาชน
คือสัจจะของบ้านเมือง
หาใช่อำนาจของปวงท่าน

อำนาจอันคือเทียนไขเผาไหม้ตัวเอง