โลภะ โทสะ โมหะ

อุจเฉททิฏฐิ คือ ความเห็นว่าเมื่อตายแล้วจะสูญสิ้นไปทั้งหมด ไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดในภพอื่นอีก เป็นมิจฉาทิฏฐิ “เอาความสูญ” นั้นไปเทียบกับนิพพาน แล้วเข้าใจว่านิพพานคือความสูญสิ้นแบบไม่มีอะไ

เพราะเวลาอ่านเจอหรือฟังมา... บ้างก็ได้ยินเป็น...ราคะ โทสะ โมหะ...หรือ บ้างก็ได้ยินเป็น...โลภะ โทสะ โมหะ... ----- ตกลงมันต่างกัน...หรือเหมือนกัน...หรือสิ่งละอย่างกันเลย...หรืออย่างไรกันครับ...สงสัย...

โลภะ โทสะ โมหะ นี่มันลดละยากจริงๆ

บทนำ คำถามที่ว่า "บุคคลกระทำตนและผู้อื่นให้เป็นที่รักได้อย่างไร หรือนำพาตนและผู้อื่นให้ประสบทุกข์ได้อย่างไร" เป็นแก่นแท้ของจริยศาสตร์สากล และเป็นประเด็นสำคัญที่พระพุทธศาสนาในยุคต้นได้ให้คำตอ

สวัสดีครับ มาอีกแล้ว ธรรมใดๆ เกิดขึ้นเหราะเหตุ ดับเพราะเหตุดับ มาแชร์เทคนิค ปฎิบัติธรรมครับ 1. สำรวจ ความเห็นตนเอง มา จากเหตุใด จะได้ค้นต้นตอได้ว่า มาจากอวิชชา หรือวิชชา 2. เพราะมีสัญญาจึงมีคำพูด สัญญ

บุคคลผู้รู้ผิดรู้ชอบ รู้ชั่วรู้ดี แต่ไม่พึงรักษาธรรม ขาดจากการฟังศีล ฟังธรรม และไม่เคยสวดมนต์ให้จิตใจสงบ ก็ย่อมมิคุมโทสะ โมหะ โลภะ และมิใช่ผู้รู้ดีมีปัญญา

มันจะมีลัทธิเพี้ยนๆ ชอบพูดว่า ไม่ท่องตำรา หรือ ไม่เอาจิตเป็นอนัตตา ไม่เป็นสัมมาทิฏฐิ พวกนี้ยกพระพุทธเจ้า พระธรรมมั่วๆ มาโจมตีผู้เห็นต่าง กลัวการปฏิบัติและสมาธิจนขี้ขึ้นสมอง พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า &l