[CR] รีวิว เสื้อการ์ดไซด์บิ๊ก กับหมวกกันน็อคบ้านๆ

เสื้อไซด์บิ๊กบึ้ม 3xl

เนื้อผ้าเป็นผ้า mash
แบรนด์เยอรมัน มาตรฐาน เยอรมัน ฐานการผลิตในประเทศจีน
การ์ดรุ่นนี้ที่ศอกและไหล่จะเป็ดการ์ดCEและที่หลังจะเป็นการ์อ่อน (รวมทั้งหมวดมีการ์ด5จุด)
มีไซส์ ตั้งแต่ XS สำหรับน้ำหนักประมาณ 45 ก.ก.
ถึง XXXXL 4XL สำหรับน้ำหนัก 140 ก.ก.
ผมซื้อมาในราคา 2300

นี่ครับหน้าตาการ์ดที่อยู่ข้างใน

แถบตรงเสื้อสะท้อนแสงครับ

จากการใส่แล้วนะครับ ใส่สบายเวลาขับอยู่จะมีลมผ่านเย็นจนรู้สึกได้เลยครับ ป้องกันได้ในระดับหนึ่ง
แต่คุณภาพก็ตามราคา ไม่ขี้เหร่เท่าไร คนชอบเรียบๆนี่อาจจะโดนใจ ส่วนตัวผมชอบครับแล้วคิดว่าคุ้มแล้ว
กับราคานี้


ต่อไป
หมวก HJC CS-R2 ผมซื้อมาในราคา 3,250

เปลือกหมวก polycarbonate
นวมในถอดซักได้
ช่องลมเข้า 2 จุด, ออก 2 จุด
หน้ากากนิรภัยสีใส มีปุ่มกดล็อคหน้ากากได้
-สายรัดคางแบบ D-ring
มาตรฐาน Dot  










จากการใช้งานจริงแล้ว การเก็บเสียงลมทำได้ดีพอควร ถ้าปิดช่องลมทั้งหมด อาจจะได้ยินอยู่เล็กน้อย
แต่ก็ไม่รำคาญครับ น้ำหนักตัวนี้ผมไม่แน่ใจนักว่าหนักเท่าไร แต่ถ้าเทียบกับรุ่นอื่นๆ เช่น ตัว HJC CL-17
ที่หนัก 1500 แล้ว  CS-R2เบากว่าพอสมควรเลยครับ ขับไปในระยะทาง 260 กว่าโล ไม่มีอาการเมื่อยคอใดๆเกิดขึ้น
ชิวใสดีอันนี้ผมชอบมาก ที่สำคัญผมใส่แว่น แต่ตัวนี้มีที่เว้าหูและที่วช่องเว้าข้างๆเป็นร่องทำให้ผมใส่แว่นได้โดยหมวกไม่บีบ
แม้แต่น้อย

สุดท้ายบอกก่อนเลยครับว่าผมเป็นคนตัวอ้วนๆใหญ่ๆน่ารักๆ แลดูอบอุ่น [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แน่ใจเหรอ ? 5555หาเสื้อการ์ดใส่ยากมากๆ
อย่าว่าแต่เสื้ออย่างเดียวเลยอุปกรณ์อย่างอื่นก็ด้วยครับ แล้วอีกอย่าง ผมใช้รถมอไซค์ทุกวัน ขับไปเรียน จันทร์ ถึง ศุกร์ เสาร์อาทิตย์ไหนถ้าว่างก็ออกไปหาขับรถตามสถานที่ท่องเที่ยวตามธรรมชาติในจังหวัดผมบ้างอะไรบ้าง[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมอยู่โคราชครับ  ผมหลงรักในการขับขี่มอไซค์แบบไปเรื่อยๆเจอตรงไหนสวยก็ถ่ายรูปมา ไม่รีบร้อนไปไหน ไม่แข่งกับใคร ผมเรียนอยู่ม.6 เองครับ อายุ 18 เอง ด้วยความที่ผมใช้รถทุกวัน ผมเลยได้เจอได้เห็นอุบัติเหตุบนท้องถนน อาการหนักบ้างเบาบ้างบ่อยครั้งแล้วแต่ละครั้งล้วนแต่เป็นวัยรุ่นแบบผมกันทั้งนั้น จนผมคิดว่า เห้ยยย ''เราต้องรอมันเกิดกับเราก่อนเหรอถึงจะป้องกันจากหนักให้มันกลายเป็นเบาอยู่บนถนนอะไรมันก็ย่อมเกิดขึ้นได้  '' แต่อุปกรณ์พวกนี้ต่างก็มีราคาที่เด็กวัยเรียนอย่างผมอึ้งไปหลายชิ้นเลย  ผมเลยคิดแค่ว่าเอาที่เราพอซื้อได้ ของพวกนี้ มากจากเงินเก็บของผมครับ เวลาไปร้องเพลงตามงานของโรงเรียนอาจารย์เขาให้ทิปมา ผมก็เก็บไว้ หักจากค่าขนมบ้างค่อยๆสะสมมา จนได้มาใส่ป้องกันชีวติของตนเอง และที่สำคัญ แม่ผมท่านจะได้ไว้วางใจหน่อยว่าผมออกจากบ้านไปแต่ละครั้งอย่างน้อยผมก็มีอุปกรณ์ป้องกันตัวเอง
บ่นมาสะยาว55555555 ยังไงผมขอจบการรีวิวเพียงเท่านี้น้ะครับ
ผมขอฝากอย่างนึงครับ ''ผมไม่สนหลอกครับ ผมจะขี่รถมอไซค์ ซีซีอะไร รุ่นอะไร ถ้าขับอยู่บนถนนเหมือนกัน ความปลอดภัยคืออันดับแรกที่ผมจะนึกถึง''
  
รูปตอนยังไม่ได้ซื้อเสื้อมาครับ