ชอบเพื่อนแฟนเก่าผิดไหม

คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราเลิกกะแฟนเก่าเรามาสักพักแล้ว แล้วตอนที่เขาคบกะเราเขาคุยกะผญคนนึงตลอด ตลอดเวลาที่คบกันมีคนมาบอกกะเราหลายคนว่า เจอแฟนเรากับผญคนนี้เดินด้วยกันบ่อยมาก แต่เราก็เคยถามไปแล้ว เขาบอกกะเราแค่เพื่อนกัน เราเลยไม่ได้คิดอะไร พอมาวันนึงเราเจอแฟนเราเดินไปส่งผญคนนั้นขึ้นเรียนกับตาตัวเอง เราเลยทะเลาะกันหนักมาก จนเลิกรากันไป แฟนเก่าเราพยามที่จะติดต่อและขอคืนดี แต่เราก็บอกว่าเราขอเวลาคิดก่อน มีวันนึงเรากะเพื่อนแฟนเก่าขอใช้ชื่อตัวย่อว่าต. เรากะเพื่อนเพื่อนสนิทแล้วก็ต. ไปเที่ยวด้วยกัน พอตกเย็นต.ชวนเราและเพื่อนไปสวนสาธารณะแถวบ้าน เราก็ไปแบบไม่คิดอะไร เพราะเราไม่อยากกลับบ้าน เราเดินเล่นจนถึงสนามเด็กเล่นของสวนสาธารณะ เราเจอผญคนที่ทำให้เรากับแฟนเก่าเลิกกันนั่งอยู่กับผชคนนึงที่โต๊ะม้าหิน เราเลยเรียกให้เพื่อนเราดูว่านี่ไงมันอยู่กับแฟนของมัน ดีแล้วจะได้เลิกยุ่งกะแฟนเก่าเราสักที เพื่อนเราบอกว่าไม่ใช่แฟนมันพอเราเดินเข้าไปใกล้ทุกทีทุกที เรากลับเห็นมันนั่งกับแฟนเก่าของเรา เราเลยรีบจูงมือเพื่อนเรามาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาแบบไม่หยุด เราไม่คิดว่าเราจะมาเจออะไรแบบนี้อีก เพราะเราเคยเห็นแต่ในละคร เราไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นจริงๆ เราเลยทำไรไม่ถูกได้แต่เดินออกมาทั้งกับน้ำตา เพื่อนสนิทของเราได้ปลอบเรา พร้อมกับเพื่อนแฟนเก่าของเราที่ชื่อต. ได้ปลอบเรา เราเดินออกมาทั้งๆทีมันสองคนได้เห็นหน้าเราชัดเจน แต่แฟนเก่าของเรากลับไม่มีท่าทีรู้สึกผิดอะไรที่จะมาอธิบาย ต.ได้ปลอบเราและขอโทษเราที่ชวนมาให้มาเจอเรื่องแบบนี้ ต.ลูบหัวเรา แล้วเอาหัวเราซบตรงอกเราร้องไห้หนักมาก ไม่คิดว่าเราจะโง่เป็นควายมาตลอดที่คบกัน เราพยามทำว่าไม่มีไรเกิดขึ้นก็ทำไม่ได้ เราต้องนั่งร้องไห้ทั้งๆทีเห็นมันสองคนยังหัวเราะกันสบายใจ ตอนนั้นต.ดีมากจนเราเผลอคิดว่าต.คือแฟนเราด้วยซ้ำ พอตอนที่เรากะเพื่อนกำลังจะเดินออกมา แฟนเก่าของเราได้วิ่งมาอธิบายว่าไม่ใช่อย่างที่เราคิด มันคือแค่เพื่อนกัน แต่เราไม่ได้ฟังอะไรแล้วเดินหนีออกมา ต.ได้จับมือเราล้ะขอให้เราปรับความเข้าใจ ถึงแม้ไม่ได้กลับไปเป็นเหมือนก็ขอให้เราเข้าใจและเป็นเพื่อนกัน เราได้ทำตามที่ต.ขอ เราเครียกับแฟนเก่าเรา แต่ทุกอย่างทุกคำพูดเหมือนคำแก้ตัว เราเลยบอกไปว่าถ้าจะคบกับผญคนนั้นก็คบไป ไม่ต้องสนใจกู แต่ถ้ากูชอบเพื่อนของเองอย่ามาว่ากูไม่ดีล้ะกัน หลังจบคำนั้นเราก็กำลังจะแยกย้ายกลับบ้าน เรากลับมาย้อนคิดคำพูดที่พูดออกไปมันดูเหมือนประชด แต่มันคือเรื่องจริงที่เรากำลังสับสนตัวเอง เรากำลังยืนรอรถกลับบ้านกะเพื่อนสนิทโดยที่ต.ได้หายไป แต่พอสักพักนึงต่อได้กลับมาพร้อมกับขนมปังหนึ่งก้อนแล้วน้ำหนึ่งขวด ให้เรากิน แล้วกินยาแก้ปวดเมน ต.ดีกับเรามาก เราเดินแทบไม่ไหว แล้วต.ได้พูดมาว่า เรียกแท้กซี่เลยเดี๋ยวจ่ายให้เอง ตัวเองไม่ไหวแล้วจะฝืนทำไม เราไม่ได้สนใจอะไร เราเกรงใจต.มาก จนหารถได้ เราก็กลับบ้าน พอมาถึงบ้าน ไลน์เด้งมาขอโทษเราเปินสิบ แต่ในนั้นไม่มีแฟนเก่าเราเลย มีแต่ต.ที่ส่งมาขอโทษเรื่องที่เกิดวันนี้ว่าเป็นความผิดของต.เอง ที่ทำให้เราไปเจอเรื่องแบบนี้ เราไม่โกรธต.เลยสักนิด แต่เรากลับรู่สึกดีมากขึ้นเรื่อยๆ ต.นิสัยดีมากๆ จนเราลืมไปว่ามันคือเพื่อนของแฟนเก่าเรา ต.เป็นคนที่นอนเช้าตื่นบ่าย แต่เราก็ทำไม่ได้ เพราะทุกเช้าเราต้องรีบตื่นไปเรียน พอคืนต่อมาเรารู้สึกอยากจะคุยกะต.ให้นานกว่านี้ เราเลยรีบกลับบ้านมานอนตั้งแต่ทุ่มนึงตื่นสามทุ่มกว่าเพื่อให้เราคุยกะต.ได้ถึงดึกๆ พอเที่ยงคืนต.ได้เฟสทามคุยกะเรา ต.บอกให้เรารีบไปนอนเพราะมีเรียนเช้า เราง่วงมากแต่บอกไม่เป็นไรเราไหว คุยกันตั้งแต่เที่ยงคืนจนถึงตีสี่กว่า เราเลยขอนอน เพราะตีห้ากว่าเราต้องไปอาบน้ำไปเรียนแล้ว ต.ก็บอกถ้าตื่นไม่ไหวก็ไม่ต้องไปเรียนเพราะไม่สบายอยู่ เราก็ไม่ได้อะไร เราตื่นปกติ ง่วงมาก แต่มันแลกกับความสุขเล็กๆน้อยๆเราก็ยอม เรารู้สึกว่าเราเหมือนผญไม่ดี ที่ชอบเพื่อนของแฟนเก่า เราไม่รู้ว่ามันคิดยังไงกับเรา แต่เราพยามกลบเกลื่อนทุกอย่างๆให้เป็นปกติ เพราะเรากลัวว่าถ้าบอกไปเราเป็นผญไม่ดี แล้วเราก็กลัวเขาเปลี่ยนไป.. เรื่องราวก็ประมานเท่านี้ เราเครียดมากๆไม่รู้จะทำไงต่อไปดี