เราไม่ได้เก่งหรือฉลาดมากมายเหมือนคนอื่นๆ หรือแม้แต่เทียบกับเพื่อนในห้องตอนมัธยมปลาย สิ่งที่ชอบคือวาดรูปค่ะ จะว่าชอบซะทีเดียวก็ไม่เชิง?? เอ๊ะยังไงแน่ 5555555555
เราวาดรูปสวยที่สุดในห้องค่ะ ในระดับโรงเรียนก็ถือว่าได้รางวัลด้านการวาดรูปมาเยอะเข้าเรื่องเลยดีกว่าเนาะเดี๋ยวมันจะยาวเกินไป
ช่วงต้นเทอมของมัธยมปลาย (ตอนม. 6 เทอม 1 ค่ะ) ที่โรงเรียนทางฝ่ายอาจารย์แนะเเนวเริ่มบอกเด็กที่มีเกรดเฉลี่ยถึงเกณฑ์เผื่อยื่นสอบสัมภาษณ์ โควต้า
เราเลือกคณะสถาปัตย์โดยไม่ลังเลค่ะ ทำไมถึงชอบตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออก มันเท่รึเปล่าอาจเป็นเหตุผลของเราในตอนแรก
ผลที่ได้คือติดค่ะ คนที่ 3 ของจำนวน 15 คนที่รับเลยตอนนั้น ไม่รู้สึกดีใจเลยบอกจากอาการที่ผ่านมา เป็นเพราะเราไปสอบที่อื่นที่หลังไว้มากๆด้วยแล้วกำลังรอผลอยู่เหมือนกัน ไม่ติดค่ะผลสอบ เลยต้องคว้าที่นี่ไว้ก่อน เราก็แปลกใจนะคะ ยื่นผลการเรียนสัมภาษณ์ที่ไหนเราก็เลือกคณะนี้ตลอด เราไปติวโครงการนึงค่ะ ที่มหาลัยที่เรารักมากอยากติดมาก แต่ก็เเป่วววว
ตอนเเรกของชีวิตที่มหาลับแห่งนี้ (มหาลัยที่ได้โควต้า) เราเครียดมากค่ะ เจอเพื่อนแต่ละคนดูท่าทางเก่งแล้วก็มีความสามารถมากๆ กลับมาก็เอาแต่นอนร้องไห้กังวลใจกลัวไปไม่ทันเพื่อนกลัวหลายๆอย่าง ปรากฏว่าพอเรียนไปๆบางคนก็แย่กว่าเราซะอีก ดังนั้นเราจึงคิดว่า อย่าตีตนไปก่อนไข้ 555555555 เรียนมาตั้งแต่เปิดเทอมเป็นเวลา 12 สัปดาห์ค่ะ งานเยอะ เหนื่อยมาก คิดๆๆ แล้วก็คิดเกี่ยบกับโจทย์และงานที่ได้รับมาตอนนี้ก็มี Final Project มาอีกแล้ว
งานแต่ละงานเราว่าเราทำดีแล้วนะคะเราว่ามันออกมาดีแล้ว เราพยายามพัฒนาตัวเองเพราะเราไม่เคยติวความถนัดมาก่อนเลยไม่ค่อยมีพื้อนฐานเท่าเพื่อน เเต่คะแนนที่ได่มันทำร้ายจิตใจเรามากค่ะ ที่ทำร้ายยิ่งกว่าคือคะแนนที่ได้ในเกณฑ์นี้อยู่ในกลุ่มเพื่อนที่ทำงานออกมาเรียกได้ว่า
เละมาก เราก็อดน้อยใจคะแนนไม่ได้
เรากลัวมากค่ะ กลัวไปไม่ไหวในใจก็คิดนี่ที่บ้านเขาเสียเงินกับการเรียนของเรามาเยอะมากแล้วนะ แค่นี้ก็ท้อแล้วเหรอ แต่ในใจมันก็ท้อ
เราเลยคิดว่า นี่เราเหมาะกับคณะสถาปัตย์จริงๆเหรอ เราจะเรียนมันไหวไหม
Where am I ? นี่มันใช่ตัวตนเราหรือเปล่า
เราวาดรูปสวยที่สุดในห้องค่ะ ในระดับโรงเรียนก็ถือว่าได้รางวัลด้านการวาดรูปมาเยอะเข้าเรื่องเลยดีกว่าเนาะเดี๋ยวมันจะยาวเกินไป
ช่วงต้นเทอมของมัธยมปลาย (ตอนม. 6 เทอม 1 ค่ะ) ที่โรงเรียนทางฝ่ายอาจารย์แนะเเนวเริ่มบอกเด็กที่มีเกรดเฉลี่ยถึงเกณฑ์เผื่อยื่นสอบสัมภาษณ์ โควต้า
เราเลือกคณะสถาปัตย์โดยไม่ลังเลค่ะ ทำไมถึงชอบตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออก มันเท่รึเปล่าอาจเป็นเหตุผลของเราในตอนแรก
ผลที่ได้คือติดค่ะ คนที่ 3 ของจำนวน 15 คนที่รับเลยตอนนั้น ไม่รู้สึกดีใจเลยบอกจากอาการที่ผ่านมา เป็นเพราะเราไปสอบที่อื่นที่หลังไว้มากๆด้วยแล้วกำลังรอผลอยู่เหมือนกัน ไม่ติดค่ะผลสอบ เลยต้องคว้าที่นี่ไว้ก่อน เราก็แปลกใจนะคะ ยื่นผลการเรียนสัมภาษณ์ที่ไหนเราก็เลือกคณะนี้ตลอด เราไปติวโครงการนึงค่ะ ที่มหาลัยที่เรารักมากอยากติดมาก แต่ก็เเป่วววว
ตอนเเรกของชีวิตที่มหาลับแห่งนี้ (มหาลัยที่ได้โควต้า) เราเครียดมากค่ะ เจอเพื่อนแต่ละคนดูท่าทางเก่งแล้วก็มีความสามารถมากๆ กลับมาก็เอาแต่นอนร้องไห้กังวลใจกลัวไปไม่ทันเพื่อนกลัวหลายๆอย่าง ปรากฏว่าพอเรียนไปๆบางคนก็แย่กว่าเราซะอีก ดังนั้นเราจึงคิดว่า อย่าตีตนไปก่อนไข้ 555555555 เรียนมาตั้งแต่เปิดเทอมเป็นเวลา 12 สัปดาห์ค่ะ งานเยอะ เหนื่อยมาก คิดๆๆ แล้วก็คิดเกี่ยบกับโจทย์และงานที่ได้รับมาตอนนี้ก็มี Final Project มาอีกแล้ว
งานแต่ละงานเราว่าเราทำดีแล้วนะคะเราว่ามันออกมาดีแล้ว เราพยายามพัฒนาตัวเองเพราะเราไม่เคยติวความถนัดมาก่อนเลยไม่ค่อยมีพื้อนฐานเท่าเพื่อน เเต่คะแนนที่ได่มันทำร้ายจิตใจเรามากค่ะ ที่ทำร้ายยิ่งกว่าคือคะแนนที่ได้ในเกณฑ์นี้อยู่ในกลุ่มเพื่อนที่ทำงานออกมาเรียกได้ว่า เละมาก เราก็อดน้อยใจคะแนนไม่ได้
เรากลัวมากค่ะ กลัวไปไม่ไหวในใจก็คิดนี่ที่บ้านเขาเสียเงินกับการเรียนของเรามาเยอะมากแล้วนะ แค่นี้ก็ท้อแล้วเหรอ แต่ในใจมันก็ท้อ
เราเลยคิดว่า นี่เราเหมาะกับคณะสถาปัตย์จริงๆเหรอ เราจะเรียนมันไหวไหม