คือผมคิดว่าในปัจจุบันนี้มันมีหัวข้อการสนทนาต่างๆมากมาย  ให้เราได้เเสดงความคิดเห็นกัน ทั้งจากข่าว จากคลิบต่างๆที่มีการเผยเเพร่กันเต็มไปหมด  ถ้าย้อนกลับไปสักสิบกว่าปีก่อน  ในช่วงที่ยังไม่เหมือนในตอนนี้  ที่ยังไม่มีคำว่าสังคมออนไลน์อย่างเเพร่หลาย  ที่คนเรายังไม่สามารถรับรู้ความคิดของกันเเละกันได้เร็วขนาดนี้  มันก็ได้เเค่อยู่ในวงเเคบๆเท่านั้น  ไม่เหมือนในตอนนี้ ที่คนสามารถเเสดงความคิดเห็นกันได้อย่างอิสระ  อยากพิมพ์ไรก็พิมกัน  อยากด่าใครก็ได้อย่างไม่ยั้ง เพราะคิดว่าคงไม่มีใครมาจับหรือเอาผิดไรเราได้  เพราะคิดว่าใครเขาก็ทำกัน   คือการที่เราได้ปลดปล่อยอะไรสักอย่าง  (คือที่ผมพูดถึงคือการเเสดงความคิดเห็นต่างๆในปัจจุบันอะนะครับ)   มันเป็นตัวที่บ่งบอกถึงจิตใต้สำนึกของเราออกมาได้หรือไม่  บอกถึงพฤติกรรมได้หรือไม่นั้น  ผมว่ามันก็น่าคิดนะครับ   ว่าการที่เราทำไรโดยที่ไม่คิดอะไรเลย เนี่ย  มันกลายเป็นการเหมือนเราไม่เคารพสิทธิ์ของกันเเละกัน  เหมือนในอดีต   ที่เราให้เกียรติคนที่เราไม่รู้จัก  คนที่เราไม่เคยสนทนากัน  คนที่แม้เเต่ไม่เคยเห็นหน้ากัน  

คิอถ้าเปลี่ยนจากการที่เราเเสดงความคิดเห็นแบบในโลกออนไลน์ แล้วให้มานั่งเเสดงความคิดเห็นออกมาเป็นคำพูดคุณจะกล้าพูดเหมือนในสิ่งที่คุณพิมพ์หรือไม่


ผมไม่ได้บอกนะครับว่าคนที่ว่าหรือใช้ถ่อยคำต่างๆในโลกออนไลน์ คือคนไม่ดี   แต่ผมเค่สงสัยว่ามันคือสิ่งที่อยู่ภายใต้จิตใต้สำนึกของเขาจริงๆหรือเปล่า

คือผมแทบไม่เคยพิมพ์หรือเเสดความเห็นเท่าไรอะนะครับ  นานๆจะมีการเเสดงความคิดเห็นสักทีที่มีคนที่ต้องการข้อคิด  หรือถามในสิ่งที่เราสามารถตอบได้  อะไรที่ไม่ดีเราก็จำไว้เป็นข้อคิด  อะไรที่เป็นสิ่งที่น่าชื่นชมเราก็ร่วมยินดี   อะไรที่เป็นปัญหาเราก็ควรช่วยกันเเก้  


อ่านเเล้วอาจจะงงว่าผมจะสื่อไร  ก็แค่อยากรู้ว่ายังมีคนที่คิดเหมือนผมหรือเปล่าแค่นั้นงะครับ


ขอบคุณนะครับ  ที่อ่านนน