ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะ ว่าเราเพิ่งมาเป็นสมาชิกพันทิป เพิ่งตั้งกระทูนี้กระทูแรก แต่ก็ติดตามกระทู้ชาวบ้านมาเป็นระยะเวลานานพอสมควรค่ะ เราไม่ใช่นักเขียน ไม่ใช่นักอ่าน อาจมีคำพูดอะไรขัดตาขัดใจไปบ้างต้องขอโทษไว้เลยล่วงหน้าจ๊ะ
เข้าเรื่องกันเลยนะคะ
ย้อนไปเมื่อปี 2547 นับจนถึงวันนี้ ก็ 10 ปีถ้วน ตอนนั้น เรามันก็เด็กกระโปโลที่เพิ่งเรียนจบมัธยม ที่ต่างจังหวัด หอบหิ้วผ้าผ่อนจาก ตจว. เข้า กทม. เพราะได้โคว้ต้า มาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง ระดับต้นๆ ค่ะ (ได้โคว้ต้า อย่าคิดว่าหัวกระทินะคะ เรามันเด็กกิจกรรมค่ะ) อย่างที่บอกว่าเราอยู่ ตจว. เช้าตื่นตี 5 หุงข้าว เตรียมตัวไปโรงเรียน เรียนเสร็จกลับรถโรงเรียน ถึงบ้านล้างจาน ทำการบ้าน อ่านหนังสือนอน ชีวิตมีแค่นี้จริงงๆ ถามว่ามี ผู้ชายมาชอบมั้ยแน่นอนค่ะ เพียบเรียกว่าหัวกะไดไม่แห้งกันเลยทีเดียว (อย่าคิดว่าหน้าสวยนะคะ) ก็เรามันเด็กกิจกรรม เรื่องเอนตะเทรน เฮฮาที่หนึ่งค่ะ ยิ้มง่าย เอาใจเก่งเข้ากับทุกคนได้ดี อีกอย่างเป็นที่ปรึกษาปัญหาชีวิตกับเพื่อนๆ แบบเริ๊ด ค่ะเริ๊ด แต่ถึงอย่างนั้น เราก็เป็นเด็กดีอยู่ในโอวาส โลกโซเชียลเข้ามาในชีวิตก็อิตอนมาอยู่ กทม.นี่แระค่ะ เพราะฉะนั้น เรื่องสมัยมัธยมละไว้ในฐานที่คิดมโนกันไปเองละกัน เพราะหากเอามาเล่า คงเป็นซีรีย์ดีๆ นี่เอง
ตอนนั้น เราเรียน ปี 1 ที่กทม. เราก็เป็นเด็กหอไปโดยปริยาย เรียน เที่ยว ทำงานพาร์ททาม และที่เข้ามาป่วนเปี้ยนในหัวใจก็คือ เกมออนไลน์ เราเล่นเกมออนไลน์หนักมาก แบบว่าเลิกเรียน เที่ยง เราก็เข้าร้านเกมส์ เล่นๆ ๆ ๆ กินนอนที่นั่น ยันเช้า ประมาณ 7.30น. ก็ จ่ายค่าเกมส์ ไปอาบน้ำ แต่งตัวไปเรียน นี่คือชีวิตส่วนใหญ่เลยจริงๆเรียกว่า ติดเกมส์ก็ได้ ไม่เถียงเลยค่ะ จนถึงประมาณ ปี2 ปลายๆ เราเล่นเกม เกมนึง ไม่ร้นะว่า มันเข้ามาตั้งแต่เดือนไหน ปีอะไร แต่หากคอเกมส์ คงจะพอนึกกันออก
เราเรียกมันว่า "GE หรือ แกรนนาโด้เอสปาด้า" เป็นเกมส์ เก็บเลเวล ล่าบอส ปกติ เพื่อความเก่ง ข้าจึงเล่นเแบบบ้าคลั่ง ใช้โปร (โกงการเล่น แบบเอาโปรแกรมมาเล่นแทนคน ) วิธีนี้ไม่ดีนะคะ หากGM จับได้เราก็โดนแบน ดีดี นี่เอง เกมส์นี้ มันเล่นตัวละครในเกมส์ได้ทีละ 3ตัว แต่ ไม่ขอเอ่ยชื่อตัวละครลละกัน เพราะหากเอ่ย อาจทำให้ ชีวิตคนในปัจจุบันไม่สงบสุข และเพราะเกมส์นี้
.......เค้าก็เข้ามา ......ออ(นามสมมตินะคะ)เก็บเลเวล อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ (ย้ำว่าชีวิตในเกมส์นะคะ) เราก็แบบว่า ชั้นอยากจะเก็บตรงนี่ ที่เดียวกับคนนี้ จะแย่งที่แบบเกรียน ๆ ว่าง้นเถอะ แต่ด้วยความที่เราก็มีจิตสำนึกที่ดีอยู่บ้าง เราจึงนั่งรอดูอยู่ไกลๆ นานๆ เข้า ก็เลยวิ่งลากมอนสเตอร์เข้าไปหาตัวละครนั้น ทีละเยอะๆ รอดู มอนสเตอร์ตีตัวละคร คนนั้นตาย ช๊านจะได้ไปเสียบซะเลย 555555 (ความคิด เลวจริ๊ง จริง ตรู) และก็สำเร็จ ฮา ฮา เส็ดช๊านละ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนนี่นะ เวลยันเช้ากันไปเลยจ ้าาาา าาา เวลาผ่านไป ชม. 2 ชม. 3ชม. ตัวละครที่นนอนตายอยู่ก็แว๊บหายไป ไอ้เราก็ เอ้า เอาละวะ ไม่หลุดก็แสดงว่า คนที่เล่นตัวนี่ กลับมาที่หน้าจอคอมแล้วสินะ ช้านต้องโดนด่าแน่ๆ แต่ช่วยไม่ได้ มอนสเตอร์ตีตาย
อยากไม่อยู่เฝ้าจอเองนะเคอะ (คิดว่าว่าจะพิมเถียงแบบนี้ถ้าเค้ามาด่า)
เดี้ยวมาต่อค่ะ
ความทรงจำดีๆ (หรือเปล่า)กับเรื่องหัวใจในเกมออนไลน์
เข้าเรื่องกันเลยนะคะ
ย้อนไปเมื่อปี 2547 นับจนถึงวันนี้ ก็ 10 ปีถ้วน ตอนนั้น เรามันก็เด็กกระโปโลที่เพิ่งเรียนจบมัธยม ที่ต่างจังหวัด หอบหิ้วผ้าผ่อนจาก ตจว. เข้า กทม. เพราะได้โคว้ต้า มาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง ระดับต้นๆ ค่ะ (ได้โคว้ต้า อย่าคิดว่าหัวกระทินะคะ เรามันเด็กกิจกรรมค่ะ) อย่างที่บอกว่าเราอยู่ ตจว. เช้าตื่นตี 5 หุงข้าว เตรียมตัวไปโรงเรียน เรียนเสร็จกลับรถโรงเรียน ถึงบ้านล้างจาน ทำการบ้าน อ่านหนังสือนอน ชีวิตมีแค่นี้จริงงๆ ถามว่ามี ผู้ชายมาชอบมั้ยแน่นอนค่ะ เพียบเรียกว่าหัวกะไดไม่แห้งกันเลยทีเดียว (อย่าคิดว่าหน้าสวยนะคะ) ก็เรามันเด็กกิจกรรม เรื่องเอนตะเทรน เฮฮาที่หนึ่งค่ะ ยิ้มง่าย เอาใจเก่งเข้ากับทุกคนได้ดี อีกอย่างเป็นที่ปรึกษาปัญหาชีวิตกับเพื่อนๆ แบบเริ๊ด ค่ะเริ๊ด แต่ถึงอย่างนั้น เราก็เป็นเด็กดีอยู่ในโอวาส โลกโซเชียลเข้ามาในชีวิตก็อิตอนมาอยู่ กทม.นี่แระค่ะ เพราะฉะนั้น เรื่องสมัยมัธยมละไว้ในฐานที่คิดมโนกันไปเองละกัน เพราะหากเอามาเล่า คงเป็นซีรีย์ดีๆ นี่เอง
ตอนนั้น เราเรียน ปี 1 ที่กทม. เราก็เป็นเด็กหอไปโดยปริยาย เรียน เที่ยว ทำงานพาร์ททาม และที่เข้ามาป่วนเปี้ยนในหัวใจก็คือ เกมออนไลน์ เราเล่นเกมออนไลน์หนักมาก แบบว่าเลิกเรียน เที่ยง เราก็เข้าร้านเกมส์ เล่นๆ ๆ ๆ กินนอนที่นั่น ยันเช้า ประมาณ 7.30น. ก็ จ่ายค่าเกมส์ ไปอาบน้ำ แต่งตัวไปเรียน นี่คือชีวิตส่วนใหญ่เลยจริงๆเรียกว่า ติดเกมส์ก็ได้ ไม่เถียงเลยค่ะ จนถึงประมาณ ปี2 ปลายๆ เราเล่นเกม เกมนึง ไม่ร้นะว่า มันเข้ามาตั้งแต่เดือนไหน ปีอะไร แต่หากคอเกมส์ คงจะพอนึกกันออก
เราเรียกมันว่า "GE หรือ แกรนนาโด้เอสปาด้า" เป็นเกมส์ เก็บเลเวล ล่าบอส ปกติ เพื่อความเก่ง ข้าจึงเล่นเแบบบ้าคลั่ง ใช้โปร (โกงการเล่น แบบเอาโปรแกรมมาเล่นแทนคน ) วิธีนี้ไม่ดีนะคะ หากGM จับได้เราก็โดนแบน ดีดี นี่เอง เกมส์นี้ มันเล่นตัวละครในเกมส์ได้ทีละ 3ตัว แต่ ไม่ขอเอ่ยชื่อตัวละครลละกัน เพราะหากเอ่ย อาจทำให้ ชีวิตคนในปัจจุบันไม่สงบสุข และเพราะเกมส์นี้
.......เค้าก็เข้ามา ......ออ(นามสมมตินะคะ)เก็บเลเวล อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ (ย้ำว่าชีวิตในเกมส์นะคะ) เราก็แบบว่า ชั้นอยากจะเก็บตรงนี่ ที่เดียวกับคนนี้ จะแย่งที่แบบเกรียน ๆ ว่าง้นเถอะ แต่ด้วยความที่เราก็มีจิตสำนึกที่ดีอยู่บ้าง เราจึงนั่งรอดูอยู่ไกลๆ นานๆ เข้า ก็เลยวิ่งลากมอนสเตอร์เข้าไปหาตัวละครนั้น ทีละเยอะๆ รอดู มอนสเตอร์ตีตัวละคร คนนั้นตาย ช๊านจะได้ไปเสียบซะเลย 555555 (ความคิด เลวจริ๊ง จริง ตรู) และก็สำเร็จ ฮา ฮา เส็ดช๊านละ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนนี่นะ เวลยันเช้ากันไปเลยจ ้าาาา าาา เวลาผ่านไป ชม. 2 ชม. 3ชม. ตัวละครที่นนอนตายอยู่ก็แว๊บหายไป ไอ้เราก็ เอ้า เอาละวะ ไม่หลุดก็แสดงว่า คนที่เล่นตัวนี่ กลับมาที่หน้าจอคอมแล้วสินะ ช้านต้องโดนด่าแน่ๆ แต่ช่วยไม่ได้ มอนสเตอร์ตีตาย
อยากไม่อยู่เฝ้าจอเองนะเคอะ (คิดว่าว่าจะพิมเถียงแบบนี้ถ้าเค้ามาด่า)
เดี้ยวมาต่อค่ะ