เลิกกันมา 2 ปี ไม่มีวันไหนไม่คิดถึงเลยทำไงดีครับ

ผมเป็นผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งไม่หล่อมากเท่าไหร่ครับตอนเรียนม.ปลายผมได้พบกับน้องคนหนึ่งซึ่งเรารู้จักกันจากการรับน้องครับ เราคุยกันผ่านเฟสบุ๊คจนกระทั่งเราตกลงเป็นเเฟนกัน ในช่วงเวลาเราคบกันนั้นมีความสุขมากมายไปเที่ยวด้วยกันไปเรียนด้วยกันไม่เคยมีวันไหนจะห่างกันเลยครับ ถึงบางครั้งเราจะทะเลาะกันแต่เราก็พลัดกันง้อ เพียงแค่ครั้งสุดท้ายเท่านั้นที่ไม่มีใครง่อจึงเป็นสาเหตุให้เลิกกันนับแต่วันเลิกกันผมกับเธอต่างมีคนให่แต่ในความรู้สึกของผมมันยิ่งทำให้ผมรู้ว่าไม่ว่าใครก็ไม่สามรถแทนเธอได้ ผมจึงเลือกที่จะอยู่แบบโดดเดี่ยว ทุกวันนี้ผมนึกถึงแต่เธอมาก ถึงมันจะนานขนาดไหน ผมก็ไม่สามารถเปิดใจให้ใครได้เลย ใครเคยเป็นแบบผมช่วยอธิบายวิธีให้ผมไม่คิดถึงหรือไม่ก็คิดน้อยลงก็ยังดีครับ ขอบคุณครับ