สวัสดีค่ะ เพิ่งตั้งกระทู้แรก ถ้าผิดพลาดขอโทษด้วยนะค่ะ -/\-
เริ่มแรกเลยค่ะ ตอนเค้าจีบเรา
> เราเพิ่งขึ้นมัธยมต้นค่ะ แล้วก็มีรุ่นพี่มาจีบ ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอก แต่เพราะความมือบอลของเราที่แกล้งเค้า เค้าเลยบอกชอบเราซะงั้น ตอนนั้นก็ตกใจเหมือนกันค่ะ แต่เราก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเค้าเพราะเค้าก็เป็นพี่ที่ดีมากค่ะ เค้าก็จีบเรามาปีกว่า ๆ ได้ค่ะ ในระหว่างทางที่จีบเค้าก็ขอ เราเป็นแฟนหลายครั้ง เราตอบปฏิเสธทุกครั้งเลยค่ะ สงสัยใช่มั้ยค่ะว่าทำไม เพราะจขกท.ไม่มั่นใจค่ะว่ารักคืออะไร ( จขกท.เคยมีแฟนแค่คนเดียวเองค่ะ แล้วก็คบกันได้แค่ 2 เดือน แต่ก็เป็นเพราะจขกท.เองค่ะ จขกท.ไม่เคยไปเที่ยวไหนกับแฟนเลย เจอก็เขิลตลอด สมควรแล้วค่ะ -/////- ) แล้วเราก็กลัวเป็นแบบรักเก่า เรากลัวว่าเราจะเป็นแฟนที่ดีให้เค้าไม่ได้ แต่เค้าก็ไม่เคยยอมแพ้ จีบเรามาตลอด พาไปเที่ยว เอาใจทุกอย่าง เราไม่สบายก็ซื้อข้าวซื้อยามาให้ เราเอาแต่ใจแค่ไหนเค้าก็ไม่เคยบ่น แต่สุดท้ายเค้าก็ยอมแพ้ค่ะ แล้วเค้าก็เลือกที่จะตัดใจ ในระหว่างที่เค้าตัดใจ เราก็นั่งคิดกับตัวเองมาตลอดค่ะ ว่าเรารักเค้ารึป่าว จนสุดท้ายก็ได้คำตอบค่ะว่าเรารักเค้า เราขาดเค้าไม่ได้ เราเลยทำไดอารี่ไปง้อพี่เค้าค่ะ เเล้วเราก็ตกลงปลงใจคบกัน ><
------------ ตอนจีบเป็นช่วงที่ดีมากค่ะ เค้าทำให้เราคิดว่าเค้าจะเป็นแบบนี้ตลอดไป ช่วงปีกว่า ๆ ที่ผ่านมามันไม่ใช่แค่โปรโมชั่นแน่ ๆ ----------
ระหว่างที่คบกัน ( ช่วงนั้นปิดเทอมพอดีค่ะ )
> จากที่เค้าเป็นฝ่ายโทรหาเราทุกคืน กล่อมเราจนเราหลับ เรากลับเป็นฝ่ายที่โทรหาเค้าค่ะ แล้วเค้าก็มักชอบหลับก่อนเราตลอด แต่เราก็ไม่ได้เสียใจอะไร เราแค่คิดว่าการที่เราหลับไปพร้อม ๆ กับคนที่เรารักมันเป็นความรู้สึกที่ดีมากเลย แต่ช่วงหลังเค้าทำงานค่ะ เราเลยไม่โทรไปกวนเพราะรู้ว่าเค้าเหนื่อย เค้าก็ไม่เคยโทรมาเลย ... จนเรารู้สึกห่าง รู้สึกว่าอื้มทำไมมันไม่เหมือนเมื่อก่อน เราเลยเคลียร์กับเค้าค่ะ เค้าก็พูดแต่ขอโทษ แล้วก็บอกว่าช่วงที่เค้าตัดใจความรู้สึกมันก็เหมือนตอนแรกที่เค้าจีบเรา ให้เราลืมความรู้สึกตอนนั้นไป แล้วเริ่มนับหนึ่งใหม่ตั้งแต่เราคบกัน มันก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ นะ เราก็โอเคค่ะ ก็เค้าเข้าใจ ทำใจยอมรับ ( ก็เราผิดเองละเนอะที่รู้ตัวช้า ที่ทำให้ความรู้สึกเค้าน้อยลง ) จนเปิดเทอมค่ะ ตลอดเวลาที่คบกันช่วงเปิดเทอม ประมาณ 4 เดือน เราไม่เคยได้คุยโทรศัพท์แล้วหลับไปพร้อมกันเลยสักครั้งเดียว จากเมื่อก่อนที่เค้าบอกขอเห็นหน้าเราแค่ 5 นาทีก็พอ แต่ตอนนี้เรากลับเป็นฝ่ายที่ต้องชวนเค้าไปโน้นนี่นั่นตลอดเวลา กลับเป็นฝ่ายที่อยากเห็นหน้าเค้าแค่ 5 นาทีก็ยังดี แล้วมีวันหนึ่งเราชวนเค้าทานข้าวค่ะ เค้าบอกว่าไม่ว่าง แต่เค้าอัพรูปไปทานข้าวข้างนอกกับเพื่อนค่ะ เราก็เลยน้อยใจงอลเค้า แต่เค้าก็ไม่รู้ตัวหรอกค่ะ ไม่ง้อ ไม่สนใจ สุดท้ายเราก็ต้องหายงอลเองค่ะ เราเป็นคนไม่ค่อยพูดค่ะ ไม่ว่าจะเป็นอะไร เราไม่อยากทำตัวงี่เง่าเหมือนตอนคบกับแฟนเก่า เพราะเราอยากคบกับเค้าไปนาน ๆ เราอยากให้เค้าเป็นคนสุดท้ายของเรา . วันต่อมาเราก็ชวนเค้าไปกินข้าวอีก ครั้งนี้เค้าไปค่ะ แล้วก็นั่งกินข้าวปกติ เราไม่เคยขอดูโทรศัพท์เค้าเลย เพราะเราเชื่อใจเค้าค่ะ แต่วันนั้นเค้าถ่ายรูปอาหารที่กินแล้วเราเกิดอยากดูค่ะ เราเลยขอเค้าดู เค้าก็ให้ค่ะ เท่านั้นแหละค่ะ ! เราเจอรูปผญ.คนหนึ่งที่เราเคยคิดว่าเค้าเคยชอบตอนที่เค้าตัดใจจากเรา เพราะเค้าดูเพ้อถึงคนอื่นช่วงนั้นค่ะ เลื่อนไปเห็น สองสามภาพค่ะ แล้วเค้าก็ขอโทรศัพท์คืนบอกว่าลืมลบคลิป ขอลบก่อน ตอนนั้นเราก็คิดในใจค่ะว่า อื้ม ดูสิว่าเค้าจะลบรูปผญ.คนนั้นมั้ย ถ้าเค้าบริสุทธิ์ใจเค้าควรที่จะไม่ลบใช่มั้ยค่ะ ? พอเค้าส่งโทรศัพท์กลับมาให้เรา เราเลยถามว่า เอ้า !! แล้วรูปผญ.คนนั้นไปไหน เค้าบอกว่า ถ่ายไว้แกล้งมัน ลืมลบ พอลบก็เลยลบทีเดียวหมด ( ที่จริงเค้าซ่อนไว้ค่ะ == ) เราก็ไม่ได้อะไร โอเคค่ะ เรายังคงเชื่อเค้า เพราะคิดว่าเค้าคงไม่ได้คิดอะไร รักเราจริง เพราะเราเริ่มรักเค้ามากขึ้น ๆ จนเข้าเดือนที่ 6 ค่ะ เป็นช่วงสอบ เค้าอ่านนส.สอบจนไม่มีเวลาคุยกับเรา ไม่มาเจอ เป็นอาทิตย์เลยค่ะ ไอเราก็คิดถึง ผิดมั้ยค่ะ TT ' เลยลองทักไปชวนเค้าไปเที่ยว กินข้าว บลา ๆ ' แต่เค้าก็บอกว่าไม่ว่าง แต่เค้าไปกินเหล้ากับเพื่อนค่ะ ... จนเราขึ้นตัสประมาณว่าถ้าไม่รักกันก็เลิกกันเถอะ เค้าก็ทักเรามาเลยค่ะ ว่า อื้ม เค้ารู้สึกกับเราน้อยลง กลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนะ เค้าไม่อยากยื้อเรา อย่างน้อยก็ยังเหลือความทรงจำดี ๆ ระหว่างเรา ยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันได้ เรานี่เงิบเลยค่ะ ก็อ่านแต่ไม่ตอบค่ะ ไม่รู้จะตอบอะไร เหมือนโดนอะไรทิ่มที่ใจ มันเจ็บแปลก ๆ จนเค้าทักมาอีกรอบค่ะว่าตอบหน่อยได้มั้ย เราก็เลยถามเค้าไปว่า จะให้เราตอบอะไร คำตอบของเรามันยังสำคัญอยู่หรอ เค้าก็ตอบกลับมาว่า แค่อยากให้เหลือความรู้สึกดีดี ความทรงจำดีดี ขอโทษที่ความร็สึกเค้าไม่เหมือนเดิม มันน้อยลงกว่าเมื่อก่อน เราก็เลยบอก อื้มโอเค พี่น้องก็พี่น้อง ( แต่ตอนนั้นเราอยากจะบอกเค้าว่า เราขอโอกาสไม่ได้หรอ ให้เราทำให้เค้ารักเราเพิ่มขึ้นไม่ได้หรอ เราไม่อยากเสียเค้าไป แต่เคยเป็นป่ะ ไม่อยากเสียเค้าไปแต่พูด
อะไรไม่ได้อะ == ) เรารู้ว่าเค้าเป็นหัวแข็ง เรากลัวเค้าหายไปจากชีวิตเรา เราเลยทักเค้าไปบ้างเล็กน้อย อยากให้มันเหมือนเดิม อย่างน้อยก็มีเค้าอยู่ข้าง ๆ กาย แต่เราเป็นพวกชอบขึ้นตัสว่าผช.มาตั้งแต่ไหนตั้งไหร่แล้วค่ะ ( ตอนคบไม่ได้ตั้งนะ กลัวเค้าคิดมาก เพราะเค้าเป็นคนคิดทุกคำพูดของเราเลย เราเลยหยุดการตั้งตัสพวกนี้ไป ) เพื่อนเค้าก็เอาไปบอกเค้าค่ะว่าเราตั้งตัส เพ้อจัด จนเค้ามาถามเรา เราก็บอกว่าไม่ได้หมายถึงเค้าจริง ๆ เค้าก็โอเคค่ะ แต่เค้ากลับไปตั้งตัสว่าเราค่ะ แล้วก็ลบเพื่อนเรา มันทำให้เรารู้สึกแย่มากค่ะ เพราะเค้าไม่เคยเชื่อคำพูดเราเลย นอกจากเพื่อนหรือคนรอบข้างเค้า เราก็ด้วยความที่หมั่นไส้ค่ะ เลยบล๊อก
เลยยยยย !
> ตอนนี้ก็เลิกมาได้ประมาณ 2 เดือนแล้วค่ะ แต่เรายังทำใจไม่ได้ เราแค่คิดว่า เราให้โอกาสเค้าตั้งมากมาย แต่ทำไมโอกาสแค่ครั้งเดียวเค้าไม่เคยคิดจะให้เราเลย แต่เราก็ไม่โทษเค้าค่ะ เราเชื่อว่ามันเป็นเพราะเราเองที่แสดงออกว่ารักเค้าน้อยไป เพราะเราไม่รู้ว่าการเป็นแฟนกันมันต้องแสดงออกมากแค่ไหน เพราะเค้าเปรียบเหมือนรักแรกของเราค่ะ เราแค่ทำตัวในฐานะแฟนคนนึงไม่ถูก ไม่รู้ว่าต้องพูดว่ารักแค่ไหน ต้องพูดว่าคิดถึงแค่ไหน ต้องทำแค่ไหนเค้าถึงจะรับรู้และรู้สึก ตอนนี้เราร้องไห้ไม่หยุดเลย ร้องไห้ตลอด คิดถึงแต่เค้าตลอด เวลาเจอหน้าเค้าก็นิ่ง เมิน เย็นชาใส่ คำว่าพี่น้องสำหรับเราเราก็ไม่ได้ เรารู้สึกแย่มากค่ะ เราคิดว่าเราคงทำใจไม่ได้ และเลิกรักเค้าไม่ได้ง่าย ๆ เราเหนื่อยมากเลย รู้สึกสมเพชตัวเองที่เป็นแบบนี้ เราแค่คิดว่าอย่างน้อยความรักที่เรามีให้เค้ามันก็ไม่เคยลดน้อยลงเลยจนบัดนี้ ทำไมแค่ทำเหมือนเดิม เป็นพี่ชายที่ดีเหมือนเดิม อยู่ข้าง ๆ เรา เพราะเค้าก็รู้ว่าเราไม่มีใคร ทำไมเค้าทำให้เราไม่ได้ เราอยากให้เค้าเป็นพี่ที่ดีเหมือนเดิม เราควรทำยังไงดี เพราะเค้าก็บล๊อคไลน์บล๊อคทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วก็ตั้งตัสประมานว่า เราออกจากชีวิตเค้าทำให้เค้ามีความสุขมากกกกกกกกก # เราอยากลาออกด้วยซ้ำแต่เรามีพ่อแม่ที่ต้องแคร์มากกว่า มันเลยยังทำให้เราสู้ต่อค่ะ เราแค่คิดว่าเราคงจะรู้สึกกับเค้าน้อยลงได้สักวัน TT ขอบคุณทุกคนที่เค้ามาอ่านนะค่ะ หรืออาจจะไม่มีคนอ่าน -..- เราแค่อยากระบายค่ะ ขอบคุณค่ะ -/\-
เมื่อรักของเราสองคนมันสวนทาง คนที่รักมากกว่าถูกทิ้งไว้ข้างหลัง.
เริ่มแรกเลยค่ะ ตอนเค้าจีบเรา
> เราเพิ่งขึ้นมัธยมต้นค่ะ แล้วก็มีรุ่นพี่มาจีบ ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอก แต่เพราะความมือบอลของเราที่แกล้งเค้า เค้าเลยบอกชอบเราซะงั้น ตอนนั้นก็ตกใจเหมือนกันค่ะ แต่เราก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเค้าเพราะเค้าก็เป็นพี่ที่ดีมากค่ะ เค้าก็จีบเรามาปีกว่า ๆ ได้ค่ะ ในระหว่างทางที่จีบเค้าก็ขอ เราเป็นแฟนหลายครั้ง เราตอบปฏิเสธทุกครั้งเลยค่ะ สงสัยใช่มั้ยค่ะว่าทำไม เพราะจขกท.ไม่มั่นใจค่ะว่ารักคืออะไร ( จขกท.เคยมีแฟนแค่คนเดียวเองค่ะ แล้วก็คบกันได้แค่ 2 เดือน แต่ก็เป็นเพราะจขกท.เองค่ะ จขกท.ไม่เคยไปเที่ยวไหนกับแฟนเลย เจอก็เขิลตลอด สมควรแล้วค่ะ -/////- ) แล้วเราก็กลัวเป็นแบบรักเก่า เรากลัวว่าเราจะเป็นแฟนที่ดีให้เค้าไม่ได้ แต่เค้าก็ไม่เคยยอมแพ้ จีบเรามาตลอด พาไปเที่ยว เอาใจทุกอย่าง เราไม่สบายก็ซื้อข้าวซื้อยามาให้ เราเอาแต่ใจแค่ไหนเค้าก็ไม่เคยบ่น แต่สุดท้ายเค้าก็ยอมแพ้ค่ะ แล้วเค้าก็เลือกที่จะตัดใจ ในระหว่างที่เค้าตัดใจ เราก็นั่งคิดกับตัวเองมาตลอดค่ะ ว่าเรารักเค้ารึป่าว จนสุดท้ายก็ได้คำตอบค่ะว่าเรารักเค้า เราขาดเค้าไม่ได้ เราเลยทำไดอารี่ไปง้อพี่เค้าค่ะ เเล้วเราก็ตกลงปลงใจคบกัน ><
------------ ตอนจีบเป็นช่วงที่ดีมากค่ะ เค้าทำให้เราคิดว่าเค้าจะเป็นแบบนี้ตลอดไป ช่วงปีกว่า ๆ ที่ผ่านมามันไม่ใช่แค่โปรโมชั่นแน่ ๆ ----------
ระหว่างที่คบกัน ( ช่วงนั้นปิดเทอมพอดีค่ะ )
> จากที่เค้าเป็นฝ่ายโทรหาเราทุกคืน กล่อมเราจนเราหลับ เรากลับเป็นฝ่ายที่โทรหาเค้าค่ะ แล้วเค้าก็มักชอบหลับก่อนเราตลอด แต่เราก็ไม่ได้เสียใจอะไร เราแค่คิดว่าการที่เราหลับไปพร้อม ๆ กับคนที่เรารักมันเป็นความรู้สึกที่ดีมากเลย แต่ช่วงหลังเค้าทำงานค่ะ เราเลยไม่โทรไปกวนเพราะรู้ว่าเค้าเหนื่อย เค้าก็ไม่เคยโทรมาเลย ... จนเรารู้สึกห่าง รู้สึกว่าอื้มทำไมมันไม่เหมือนเมื่อก่อน เราเลยเคลียร์กับเค้าค่ะ เค้าก็พูดแต่ขอโทษ แล้วก็บอกว่าช่วงที่เค้าตัดใจความรู้สึกมันก็เหมือนตอนแรกที่เค้าจีบเรา ให้เราลืมความรู้สึกตอนนั้นไป แล้วเริ่มนับหนึ่งใหม่ตั้งแต่เราคบกัน มันก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ นะ เราก็โอเคค่ะ ก็เค้าเข้าใจ ทำใจยอมรับ ( ก็เราผิดเองละเนอะที่รู้ตัวช้า ที่ทำให้ความรู้สึกเค้าน้อยลง ) จนเปิดเทอมค่ะ ตลอดเวลาที่คบกันช่วงเปิดเทอม ประมาณ 4 เดือน เราไม่เคยได้คุยโทรศัพท์แล้วหลับไปพร้อมกันเลยสักครั้งเดียว จากเมื่อก่อนที่เค้าบอกขอเห็นหน้าเราแค่ 5 นาทีก็พอ แต่ตอนนี้เรากลับเป็นฝ่ายที่ต้องชวนเค้าไปโน้นนี่นั่นตลอดเวลา กลับเป็นฝ่ายที่อยากเห็นหน้าเค้าแค่ 5 นาทีก็ยังดี แล้วมีวันหนึ่งเราชวนเค้าทานข้าวค่ะ เค้าบอกว่าไม่ว่าง แต่เค้าอัพรูปไปทานข้าวข้างนอกกับเพื่อนค่ะ เราก็เลยน้อยใจงอลเค้า แต่เค้าก็ไม่รู้ตัวหรอกค่ะ ไม่ง้อ ไม่สนใจ สุดท้ายเราก็ต้องหายงอลเองค่ะ เราเป็นคนไม่ค่อยพูดค่ะ ไม่ว่าจะเป็นอะไร เราไม่อยากทำตัวงี่เง่าเหมือนตอนคบกับแฟนเก่า เพราะเราอยากคบกับเค้าไปนาน ๆ เราอยากให้เค้าเป็นคนสุดท้ายของเรา . วันต่อมาเราก็ชวนเค้าไปกินข้าวอีก ครั้งนี้เค้าไปค่ะ แล้วก็นั่งกินข้าวปกติ เราไม่เคยขอดูโทรศัพท์เค้าเลย เพราะเราเชื่อใจเค้าค่ะ แต่วันนั้นเค้าถ่ายรูปอาหารที่กินแล้วเราเกิดอยากดูค่ะ เราเลยขอเค้าดู เค้าก็ให้ค่ะ เท่านั้นแหละค่ะ ! เราเจอรูปผญ.คนหนึ่งที่เราเคยคิดว่าเค้าเคยชอบตอนที่เค้าตัดใจจากเรา เพราะเค้าดูเพ้อถึงคนอื่นช่วงนั้นค่ะ เลื่อนไปเห็น สองสามภาพค่ะ แล้วเค้าก็ขอโทรศัพท์คืนบอกว่าลืมลบคลิป ขอลบก่อน ตอนนั้นเราก็คิดในใจค่ะว่า อื้ม ดูสิว่าเค้าจะลบรูปผญ.คนนั้นมั้ย ถ้าเค้าบริสุทธิ์ใจเค้าควรที่จะไม่ลบใช่มั้ยค่ะ ? พอเค้าส่งโทรศัพท์กลับมาให้เรา เราเลยถามว่า เอ้า !! แล้วรูปผญ.คนนั้นไปไหน เค้าบอกว่า ถ่ายไว้แกล้งมัน ลืมลบ พอลบก็เลยลบทีเดียวหมด ( ที่จริงเค้าซ่อนไว้ค่ะ == ) เราก็ไม่ได้อะไร โอเคค่ะ เรายังคงเชื่อเค้า เพราะคิดว่าเค้าคงไม่ได้คิดอะไร รักเราจริง เพราะเราเริ่มรักเค้ามากขึ้น ๆ จนเข้าเดือนที่ 6 ค่ะ เป็นช่วงสอบ เค้าอ่านนส.สอบจนไม่มีเวลาคุยกับเรา ไม่มาเจอ เป็นอาทิตย์เลยค่ะ ไอเราก็คิดถึง ผิดมั้ยค่ะ TT ' เลยลองทักไปชวนเค้าไปเที่ยว กินข้าว บลา ๆ ' แต่เค้าก็บอกว่าไม่ว่าง แต่เค้าไปกินเหล้ากับเพื่อนค่ะ ... จนเราขึ้นตัสประมาณว่าถ้าไม่รักกันก็เลิกกันเถอะ เค้าก็ทักเรามาเลยค่ะ ว่า อื้ม เค้ารู้สึกกับเราน้อยลง กลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนะ เค้าไม่อยากยื้อเรา อย่างน้อยก็ยังเหลือความทรงจำดี ๆ ระหว่างเรา ยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันได้ เรานี่เงิบเลยค่ะ ก็อ่านแต่ไม่ตอบค่ะ ไม่รู้จะตอบอะไร เหมือนโดนอะไรทิ่มที่ใจ มันเจ็บแปลก ๆ จนเค้าทักมาอีกรอบค่ะว่าตอบหน่อยได้มั้ย เราก็เลยถามเค้าไปว่า จะให้เราตอบอะไร คำตอบของเรามันยังสำคัญอยู่หรอ เค้าก็ตอบกลับมาว่า แค่อยากให้เหลือความรู้สึกดีดี ความทรงจำดีดี ขอโทษที่ความร็สึกเค้าไม่เหมือนเดิม มันน้อยลงกว่าเมื่อก่อน เราก็เลยบอก อื้มโอเค พี่น้องก็พี่น้อง ( แต่ตอนนั้นเราอยากจะบอกเค้าว่า เราขอโอกาสไม่ได้หรอ ให้เราทำให้เค้ารักเราเพิ่มขึ้นไม่ได้หรอ เราไม่อยากเสียเค้าไป แต่เคยเป็นป่ะ ไม่อยากเสียเค้าไปแต่พูด
> ตอนนี้ก็เลิกมาได้ประมาณ 2 เดือนแล้วค่ะ แต่เรายังทำใจไม่ได้ เราแค่คิดว่า เราให้โอกาสเค้าตั้งมากมาย แต่ทำไมโอกาสแค่ครั้งเดียวเค้าไม่เคยคิดจะให้เราเลย แต่เราก็ไม่โทษเค้าค่ะ เราเชื่อว่ามันเป็นเพราะเราเองที่แสดงออกว่ารักเค้าน้อยไป เพราะเราไม่รู้ว่าการเป็นแฟนกันมันต้องแสดงออกมากแค่ไหน เพราะเค้าเปรียบเหมือนรักแรกของเราค่ะ เราแค่ทำตัวในฐานะแฟนคนนึงไม่ถูก ไม่รู้ว่าต้องพูดว่ารักแค่ไหน ต้องพูดว่าคิดถึงแค่ไหน ต้องทำแค่ไหนเค้าถึงจะรับรู้และรู้สึก ตอนนี้เราร้องไห้ไม่หยุดเลย ร้องไห้ตลอด คิดถึงแต่เค้าตลอด เวลาเจอหน้าเค้าก็นิ่ง เมิน เย็นชาใส่ คำว่าพี่น้องสำหรับเราเราก็ไม่ได้ เรารู้สึกแย่มากค่ะ เราคิดว่าเราคงทำใจไม่ได้ และเลิกรักเค้าไม่ได้ง่าย ๆ เราเหนื่อยมากเลย รู้สึกสมเพชตัวเองที่เป็นแบบนี้ เราแค่คิดว่าอย่างน้อยความรักที่เรามีให้เค้ามันก็ไม่เคยลดน้อยลงเลยจนบัดนี้ ทำไมแค่ทำเหมือนเดิม เป็นพี่ชายที่ดีเหมือนเดิม อยู่ข้าง ๆ เรา เพราะเค้าก็รู้ว่าเราไม่มีใคร ทำไมเค้าทำให้เราไม่ได้ เราอยากให้เค้าเป็นพี่ที่ดีเหมือนเดิม เราควรทำยังไงดี เพราะเค้าก็บล๊อคไลน์บล๊อคทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วก็ตั้งตัสประมานว่า เราออกจากชีวิตเค้าทำให้เค้ามีความสุขมากกกกกกกกก # เราอยากลาออกด้วยซ้ำแต่เรามีพ่อแม่ที่ต้องแคร์มากกว่า มันเลยยังทำให้เราสู้ต่อค่ะ เราแค่คิดว่าเราคงจะรู้สึกกับเค้าน้อยลงได้สักวัน TT ขอบคุณทุกคนที่เค้ามาอ่านนะค่ะ หรืออาจจะไม่มีคนอ่าน -..- เราแค่อยากระบายค่ะ ขอบคุณค่ะ -/\-