สวัดดีคับ ผมแค่อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ความรัก ของผมที่เคยมี กับผู้หญิง 2 คน ให้เพื่อนๆ พิจารณากันว่า ความรัก ครั้งไหน คือความรักที่ แท้จิง
อาจจะยาวไปนิด ผมจะพยายามย่อให้สั้นที่สุด เพราะต้องท้าวความให้ฟัง >>> ผู้หญิงคนแรกอายุมากกว่าผม1 ปี ภรรยาของผมอายุน้อยกว่าผม 2 ปี <<< ผมเป็นลูกชายคนโต พ่อ แม่ แยกทางกัน อยู่บ้านกับ น้องสาว 2 คน ตอนอายุ16-21 ปี ค่อนข้างเกเร เรียนไม่จบ (เรื่องที่เล่ามานี้ผ่านมา 10 ปีแล้วนะคับ) นี่คือการพิมพ์ ครั้งแรกในชีวิตของผม ขาดตกบกพร่องอะไรก้อขอโทษด้วยนะคับ
รักครั้งแรกของผม คือรักที่พบเจอตอนอายุ 16 ปี ใช้เวลาครบกัน ประมาณ5 ปี
แฟนผมคนแรกนั้น!!! เจอกันครั้งแรกที่ ป้ายรถเมย์แห่งหนึ่งย่านดอนเมืองเวลาต้องไม่เกิน 07.10 ถึงจะได้เจอ เพราะตอนเช้าผมต้องไปโรงเรียนแถวสะพานใหม่ทุกวัน และเธอก้อจะมารอขึ้นรถสองแถวทุกวันเช่นกัน ครั้งแรกที่เจอกันความรู้สึกในตอนนั้นผมยังจำได้อยู่เลย ถึงมันจะผ่านมาแล้วเป็นเวลา 10 ปี เพราะผมไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อน หัวใจเต้นแรงรัวๆ เหงื่อเริ่มแตก ในสมองก้อคิดว่าทำยังไง ทำยังไง ถึงจะได้รู้กเธอ ให้สมองผมคิดว่าต้องมาดักรอแบบนี้ทุกวัน และแล้ว ก้อได้เจอเธออีก!!! เวลา 07.10 ขอทุกวัน ผมมาดักรอเธอ เพื่อส่งยิ้มให้เธออย่านี้อยู๋ประมาณ 3 วัน และในวันนั้น เธอก้อหันกลับมายิ้มให้ผม ครั้งแรก....!!!! รู้ไหม.........ขาผมสั่น มืออ่อน น้ำตาจะไหล ผมคิดในใจพรุ่งนี้ต้องขอเบอร์ให้ได้ !!! วันรุ่งขึ้นผมตื่นตั้งแต่ตี 5 เพื่อรวบรวมความกล้า จะคุยกับเธอให้ได้ในครั้งแรก ผมจึงออกมารถเธอตั้งแต่ 6 โมงเช้า ไม่รู้ทำไมวันนี้ผมถึงออกมาเร็ว และเธอก้อมามาเร็วด้วยเหมือนกันเวลา06.30น เป็นวันที่ฟ้าเป็นใจหรือพรหมลิขิต (เพราะเช้านี้เธอมีกิจกรรมที่โรงเรียนจึงไปเช้า) ผมเห็นเธอจึงส่งยิ้มให้เธอเหมือนทุกวัน และเธอก็หันมายิ้มให้ผม และวันนั้นเป็นจังหวะดี ป้ายรถเมย์คนไม่ค่อยเยอะ ผมจึงการพูดกับเธอครั้งแรก........นี่ๆ เธอชื่ออะไรคับ เธอคนนั้นจึงบอกว่า ชื่อฝน จะเป็นอะไรไหม ถ้าผมจะขอเบอร์โทรไว้เธอก็ยิ้ม แต่ไม่พูดอะไร..................และแล้วรถเธอก้อมา และเธอก้อขึ้นรถไป ผมก้อได้แต่ "งง" เธอแค่ยิ้มไม่ได้ตอบอะไร มันทำให้ผมไม่กล้าคุยกับเธออีกเลย แต่ผมก้อมารอแบบนี้ทุกวัน ได้ประมาณ 1 อาทิตย์ และวันนั้นโชค...!!!ก้อเข้าข้างผม เธอรอรถอยู่นาน จนเหลือผมกับเธอแค่เพียง 2 คน ผมเลย แซวเธอว่า ฝนคับวันนี้ให้ผมนั่งเป็นเพื่อนไปส่งได้ไหมคับ ฝนก้อหันมายิ้ม แล้วพยักหน้า ผมนี่ งงเลย.....!!! ผมก้อนั่งรถไปส่งเธอ และก่อนฝนลงจากรถก้อยื่นเศษกระดาษเล็กๆ มาให้ผมตอนลงจากรถและยิ้มแบบเขิลๆ พอผมเปิดอ่าน พระเจ้า.....!!! มันคือ เบอร์โทรบ้านของเธอ ผมดีใจสุดชีวิต.....!!! วิ่งข้ามถนน เกือบโดนรถชน ดีพี่มอไซ เขาเบรคทัน คริคริ และผมเลิกเรียนกลับบ้าน ก้อได้โทรคุยกัน >>>>>>>>> เธอชื่อฝน เรียนอยู่ม.5 ส่วนผมเรียนอยู่ ปวช ปี1 และก้อคุยกันประมาณ เกือบ 2 ชั่วโมงได้ จนฝนโดนแม่ด่า!!! จึงว่างโทรศัพท์ แต่ก่อนว่างโทรศัพท์ ก้อนัดเจอกันตอนเช้า เหมือนทุกวัน และขอไปส่งเธอที่หน้าโรงเรียน ผมกับฝน พอเลิกเรียน จะคุยโทรศัพท์ วันละ 1-2 ชั่วโมง ทุกวัน และบ้างทีต้องไปหาตู้โทรศัพท์สาธารณะเงียบๆ( ย้ำต้องเงียบๆ) หยดเหรียญ 10 บาทโทรคุยกันเป็นประจำ และตอนเช้า จะมารถส่งฝนขึ้นรถ ทุกเช้า จน............ผ่านไป2 เดือน โรงเรียนปิดเทอม เรามีโอกาศ ได้ออกเดท กัน ครั้งแรก..............ที่ฟิวเจอร์ปาร์ รังสิต พากันไปดูหนังและกินไอติมเป็นครั้งแรก..........เดินจับมือกัน ด้วย และถ่ายรูปสติดเกอร์คู่กัน ^ ^ และแล้ว.............ฝนตกลงเป็นแฟนกับผม >>> แบบคุยโทรศัพท์กันทุกเย็น เวลา 18.00-19.00 แทบทุกวันและเจอกันตอนเช้าบ้าง ไปส่งโรงเรียนบ้างเป็นบ้างวัน เพราะตอนนั้นโทรศัพมือถือยังไม่มีกันทั้งคู่ ^ ^ ต้องรอเวลาคุยโทรศัพท์บ้านกันเท่านั้น แต่................!!! เวลาผมไปเรียน ส่วนตัวผมเป็นวัยรุ่นค่อยข้างเกเร มั่วสุม เรียนบ้างโดดเรียนไปมั่วสุมกันบ้าง ประกอบกับผมหน้าตาพอใช้ได้ ก้อมีแฟนอยู่ในโรงเรียน ด้วยผมเรียนอยู๋ที่โรงเรียนเอกชนแถวสะพานใหม่ ผมเรียนอยู่ที่นี่ได้ 2ปี ผมมีแฟน+เมีย เกือบ 10 คน โดยที่ ฝนไม่รู้เรื่องเลย เพราะได้แต่คุยโทรศัพท์กันอย่างเดียว !!! จนกลุ่มผมเริ่มแตกกัน โดนไล่ออกบ้าง รีทายออกบ้าง เลิกเรียนบ้าง เหลือกันไม่กี่คน ทำให้ผมมีเวลามากขึ้นและใส่ใจฝนมากขึ้น (สมัยเรียนแฟนเยอะเพราะ"คารม"ผมได้ + บ้านผมว่าง มาเที่ยวเล่นได้ อิอิเลยโดนผมปริชีพหลายคน)
ผมกับฝนมีโอกาศได้อยู่ด้วยกันมากขึ้นหลังจากโรงเรียนเลิกจนเราสองคน คบกันได้ประมาณ 1 ปี ได้เจอกันทุกวัน ไปเที่ยวกันบ่อยขึ้น และแล้ว วันที่ "ได้เสียกัน" ก้อเกิดขึ้น ผมพยายามปล้ำเธอ จนสำเร็จ!!!....เธอร้องไห้ และขอกลับบ้าน ซึ่งผมก้อนอนกอดเธอจนหยุดร้องไห้ และก้อได้เวลาที่เธอต้องกลับบ้าน ผมก้อขี่มอไซที่บ้านไปส่งตามปกติ และกลับมาเก็บห้องนอนเห็นหยดเลือดบนที่นอนของผมแต่ไม่มากนัก ผมจึงรีบโทรไปหาเธอ นึกว่าเป็นอะไร แต่ฝนยังไม่อยากคุยกับผม เธอก้อตัดสายวาง เธองอลผมอยู่3 วัน ผมก้อเอาช่อดอกไม้ไปง้อฝนที่หน้าโรงเรียน เขาจึงยอมคุยด้วย และเรา2 กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ความรักที่เริ่มนี้ มีคำว่าผัว-เมีย กันแล้ว!!! เราสองคนมีอะไรกันบ่อยขึ้น และไม่ได้ป้องกันและแล้ว ผมก้อมีลูกคนแรก ในแบบที่ยังไม่พร้อม และแฟนผม ก้อกำลังจะเรียนจบ ม.6 เราสองคนปรึกษากันจะเอายังไงดี นั่งกอดกันร้องไห้กัน2 คน สรุป ต้องเอา"เด็กออก" ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการบวกกับความเป็นเด็ก และก้อรีบหาที่เอาเด็กออก ถามเพื่อนบ้าง ดูในเว็ปบ้าง และแล้วก้อเจอ แถวๆเซียร์รังสิตอยู่ในหมู่บ้าน นี่คือที่แรกที่เขาไปสอบถาม เป็นร้านคล้ายๆ คลินิก แม่และเด็ก รับปรึกษาปัญหาครอบครัว พอเปิดประตูเข้าไป เห็ยวัยรุ่นผู้หญิงอยู่2 คน และผู้ช่วยพยาบาลก้อมาถาม ติดต่อเรื่องอะไรค่ะ ผมก้อกระซิบบอก มาปรึกษาปัญหาครอบครัว พยาบาลก้อให้ผมนั่งรอสักพัก และเขาก้อเรียกผมกับแฟนผมเขาไปในห้อง พบกับคุณหมอ หรือใครผมไม่รู้ เขาถามว่า ท้องกี่เดือนแล้ว แฟนผมก้อบอกประมาณ 3 เดือน คุณหมอก้ออถาม พ่อแม่รู้ไหม ได้กินยาหรืออะไรไปไหม แล้วคุณหมอก้อตรวจร่างกายแฟนผม แล้วก้อบอกค่าใช้จ่ายอยู่ 17000 บาท มีเวลาให้ไม่เกิน 1 อาทิตย์ เพราะถ้ามากกว่านี้ ราคาจะต้องเพิ่มขึ้น ผมกับแฟนก้อมองหน้ากัน และขออนุญาติ หมอกลับก่อนเพื่อมาเตรียมเงิน บอกตรงๆเลยมืด 8 ด้าน จะหาเงินที่ไหนมา 17000 บาท ภายในเวลา 1 อาทิตย์ แฟนกับผมหาเงินรวมกันได้แค่ 3000 บาท พวกผมได้เงินไปโรงเรียนกัน ผมอาทิตย์ละ 1000 บาท แฟนผมอาทิตย์ละ 500 บาท ไม่รู้จะเอาเงินมาจากไหนกัน ผมกับแฟน เอาเงินเก็บออกมารวมกันได้แค่ 3000 เอง ตอนนั้นมืดแปดด้านจิงๆๆ ผมก้อไม่รู้จะทำไง เอามือถือผมเครื่องที่แม่ซื้อใหม่มาให้ ขายได้มา 3000บาท แล้วโกหกแม่ว่าหาย รวมกับเงินอีก 3000 บาท รวมเป็นเงิน 6000 บาท แต่ก้อยังขาดอีกอยู่ดี และแล้วผมก้อโชคดีหรือร้ายไม่รู้ เขาไปอ่านเรื่องการทำแท้ง ในเว็ปๆหนึ่ง และมีพิกัดโรงพยาบาลนั้นอยู่เห็นราคามันอาจจะถูกกว่า ผมเลยปรึกษากับแฟน ว่ารองไปโรงบาลนี่ดู อยู่แถวๆคลองตัน เป็นโรงบาลขนาดกลางเอกชน ผมไปถึงดูถาม รปภ ที่ปรึกษาปัญหาครอบครัวอยู่ตรงไหนแล้วก้อมีคนพาขึ้นไปชั้น4 หรือ5 นี่หละ จำไม่ได้ พอขึ้นไปถึง ตกใจ คนมารอเพียบเลย!!!! วันรุ่นคนแก่หญิงชรา ประมาณ20 ชีวิตได้ รอสักพักก้อมีคนมาเรียกไปพบหมอ (ให้เฉพาะแฟนไป) แฟนออกมา บอกค่าใช้จ่าย 15000 บาท เครียจสิคับ....!!! และต้องวางมัดจำก่อน5,000 เพื่อล็อคคิว ก้อเลยคุยกับแฟนและตกลงเอาที่นี่พร้อมวางมัดจำ5,000 เพราะแฟนบอกว่าที่นี่ดูปลอดภัย เหมือนไม่ใช่โรงบาลเถื่อนเลย.....!!! หมอพูดจาดี ให้คำปรึกษา............... พอวางมัดจำเสร็จ หมอก้อนัดให้มาอีก5 วัน พร้อมบอกต้องมานอนก่อนเอาออก1 คืน นี่หละคับงานหนัก!!!เลย แฟนผมจะโกหกที่บ้านยังไงหละเนี่ย ต้องนอนโรงพยาบาล 3 คืน กลับบ้านมาคิดหนัก....!!! ทำยังไงดี มรสุมชีวิต มึดแปดด้าน เงินก้อไม่พอ ได้แต่กอดกันบนรถแท็กซี่ร้องไห้....!!! และแล้วเหมือนสวรรค์ทรงโปรด แฟนคิดออก เพราะที่โรงเรียน จะมีไปค่ายอาสาต่างจังหวัดกัน วันรุ่งขึ้นก้อไปขอรายละเอียดมาดูกันและผมก้อเอามาแก้ไข เรื่องวันที่ กับค่าใช้จ่ายในกิจกรรม เอามาพิมพ์ใหม่ ปลอมรายเซ็นอะไรประมาณ นี้ และเพิ่มค่าใช้จ่ายไป จาก 800 เป็น 2500 บาท และเลื่อยวันที่ไป จริง...ให้ตรงกับหมอนัด!!! และผมก้อทำหนังสือขึ้นมาเองค่ากิจกรรมในโรงเรียนอีก 2500 บาท เพื่อขอเงินจากที่บ้านผม ตอนนี้รวมเงินได้แล้ว อีก 5000 ซึ่งยังขาดอีก 4000 บาท ผมเลยนำคอมพิวเตอร์ผม ที่แม่พึ่งซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดไปขาย ได้เงินมาอีก 5000 บาท แล้วบอกแม่ว่าเอาไปซ่อม....!!! ทุกๆอย่างเหมือนโชคช่วย และแล้วก้อครบกำหนด วันหมอนัด ผมกับฝน จับมือ และถามกันอีกครั้ง ว่าเราจะทำเรื่องอย่างนี้กันจิงๆหรอ สรุปทั้งน้ำตา รวมต้องทำอย่างนี้กันจิงๆ และแล้วก้อถึงโรงพยาบาล ผมกับแฟนมือไม้สั่นและเย็นกันไปหมด และนำใบหมอนัดให้ทางโรงพยาบาล พยาบาลก้อพาไปที่เตียงเพื่อพักก่อนเข้าห้องผ่าหนึ่งวัน งดอาหาร ผมกับแฟนได้แต่จับมือ น้ำตาไหลพูดอะไรกันไม่ออก คนในห้องที่นอนเตียงก้อมีทั้งวัยรุ่น และคนแก่ ซึ่งผมก้อไม่กล้าคุยกับใครเลย แล้วพอ 20.00 น. หมอบอกว่าหมดเวลาเยี่ยม ให้กลับบ้าน ผมก้อถามแฟนอีกครั้งว่า ok นะ ไม่เปลี่ยนใจแล้วนะ ผมก้อเลยต้องกลับบ้าน................นอนไม่หลับทั้งคืน โทรศัพท์คุยกันทั้งคืน มารอจนเช้า แล้วผมก้อนั่งรถเมย์มาโรงพยาบาล แฟนผมได้เขาห้องผ่าเป็นคนที่ 4 ตอนเวลา 13.00 น. และออกมาตอน 14.00 น แฟนผมออกมาในสภาพอิดโรยและใส่แพมเพิด ผมถามแฟนว่าเป็นยังไงหมอทำอะไร แฟนผมบอกว่า หมอให้ถ้างขาแล้วเอาอะไรไม่รู้ยัดเขาไป..!!! แฟนรู้แค่นี้ สักพักแฟนผมก้อหลับไป แฟนผมต้องนอนโรงพยาบาลอีก 1 คืนก้อกลับบ้านได้ ผมก้อไปที่เคาเตอร์เพื่อชำระเงิน 15,400 บาท แล้วก้อเดินทางกลับบ้านกัน แฟนผมต้องกลับไปนอนบ้าน เพราะครบกำหนด 2 คืน 3 วันแล้ว และต้องทำตัวไม่ให้ที่บ้านสงสัย ผมก้อไปส่งแฟนที่ปากซอยบ้าน แฟนผมก้อเขาบ้านปกติ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และแล้วเราสองคนก้อผ่าน
เรื่องราวความโหดร้ายครั้งนี้ไปได้.................แต่นี้แค่ จุดเริ่มต้นเท่านั้น..................................แล้วผมจะมาเล่าต่อ กับรักครั้งแรกของผม.................
รักครั้งแรก VS รักปัจจุบัน รักไหนคือรักที่แท้จิง
อาจจะยาวไปนิด ผมจะพยายามย่อให้สั้นที่สุด เพราะต้องท้าวความให้ฟัง >>> ผู้หญิงคนแรกอายุมากกว่าผม1 ปี ภรรยาของผมอายุน้อยกว่าผม 2 ปี <<< ผมเป็นลูกชายคนโต พ่อ แม่ แยกทางกัน อยู่บ้านกับ น้องสาว 2 คน ตอนอายุ16-21 ปี ค่อนข้างเกเร เรียนไม่จบ (เรื่องที่เล่ามานี้ผ่านมา 10 ปีแล้วนะคับ) นี่คือการพิมพ์ ครั้งแรกในชีวิตของผม ขาดตกบกพร่องอะไรก้อขอโทษด้วยนะคับ
รักครั้งแรกของผม คือรักที่พบเจอตอนอายุ 16 ปี ใช้เวลาครบกัน ประมาณ5 ปี
แฟนผมคนแรกนั้น!!! เจอกันครั้งแรกที่ ป้ายรถเมย์แห่งหนึ่งย่านดอนเมืองเวลาต้องไม่เกิน 07.10 ถึงจะได้เจอ เพราะตอนเช้าผมต้องไปโรงเรียนแถวสะพานใหม่ทุกวัน และเธอก้อจะมารอขึ้นรถสองแถวทุกวันเช่นกัน ครั้งแรกที่เจอกันความรู้สึกในตอนนั้นผมยังจำได้อยู่เลย ถึงมันจะผ่านมาแล้วเป็นเวลา 10 ปี เพราะผมไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อน หัวใจเต้นแรงรัวๆ เหงื่อเริ่มแตก ในสมองก้อคิดว่าทำยังไง ทำยังไง ถึงจะได้รู้กเธอ ให้สมองผมคิดว่าต้องมาดักรอแบบนี้ทุกวัน และแล้ว ก้อได้เจอเธออีก!!! เวลา 07.10 ขอทุกวัน ผมมาดักรอเธอ เพื่อส่งยิ้มให้เธออย่านี้อยู๋ประมาณ 3 วัน และในวันนั้น เธอก้อหันกลับมายิ้มให้ผม ครั้งแรก....!!!! รู้ไหม.........ขาผมสั่น มืออ่อน น้ำตาจะไหล ผมคิดในใจพรุ่งนี้ต้องขอเบอร์ให้ได้ !!! วันรุ่งขึ้นผมตื่นตั้งแต่ตี 5 เพื่อรวบรวมความกล้า จะคุยกับเธอให้ได้ในครั้งแรก ผมจึงออกมารถเธอตั้งแต่ 6 โมงเช้า ไม่รู้ทำไมวันนี้ผมถึงออกมาเร็ว และเธอก้อมามาเร็วด้วยเหมือนกันเวลา06.30น เป็นวันที่ฟ้าเป็นใจหรือพรหมลิขิต (เพราะเช้านี้เธอมีกิจกรรมที่โรงเรียนจึงไปเช้า) ผมเห็นเธอจึงส่งยิ้มให้เธอเหมือนทุกวัน และเธอก็หันมายิ้มให้ผม และวันนั้นเป็นจังหวะดี ป้ายรถเมย์คนไม่ค่อยเยอะ ผมจึงการพูดกับเธอครั้งแรก........นี่ๆ เธอชื่ออะไรคับ เธอคนนั้นจึงบอกว่า ชื่อฝน จะเป็นอะไรไหม ถ้าผมจะขอเบอร์โทรไว้เธอก็ยิ้ม แต่ไม่พูดอะไร..................และแล้วรถเธอก้อมา และเธอก้อขึ้นรถไป ผมก้อได้แต่ "งง" เธอแค่ยิ้มไม่ได้ตอบอะไร มันทำให้ผมไม่กล้าคุยกับเธออีกเลย แต่ผมก้อมารอแบบนี้ทุกวัน ได้ประมาณ 1 อาทิตย์ และวันนั้นโชค...!!!ก้อเข้าข้างผม เธอรอรถอยู่นาน จนเหลือผมกับเธอแค่เพียง 2 คน ผมเลย แซวเธอว่า ฝนคับวันนี้ให้ผมนั่งเป็นเพื่อนไปส่งได้ไหมคับ ฝนก้อหันมายิ้ม แล้วพยักหน้า ผมนี่ งงเลย.....!!! ผมก้อนั่งรถไปส่งเธอ และก่อนฝนลงจากรถก้อยื่นเศษกระดาษเล็กๆ มาให้ผมตอนลงจากรถและยิ้มแบบเขิลๆ พอผมเปิดอ่าน พระเจ้า.....!!! มันคือ เบอร์โทรบ้านของเธอ ผมดีใจสุดชีวิต.....!!! วิ่งข้ามถนน เกือบโดนรถชน ดีพี่มอไซ เขาเบรคทัน คริคริ และผมเลิกเรียนกลับบ้าน ก้อได้โทรคุยกัน >>>>>>>>> เธอชื่อฝน เรียนอยู่ม.5 ส่วนผมเรียนอยู่ ปวช ปี1 และก้อคุยกันประมาณ เกือบ 2 ชั่วโมงได้ จนฝนโดนแม่ด่า!!! จึงว่างโทรศัพท์ แต่ก่อนว่างโทรศัพท์ ก้อนัดเจอกันตอนเช้า เหมือนทุกวัน และขอไปส่งเธอที่หน้าโรงเรียน ผมกับฝน พอเลิกเรียน จะคุยโทรศัพท์ วันละ 1-2 ชั่วโมง ทุกวัน และบ้างทีต้องไปหาตู้โทรศัพท์สาธารณะเงียบๆ( ย้ำต้องเงียบๆ) หยดเหรียญ 10 บาทโทรคุยกันเป็นประจำ และตอนเช้า จะมารถส่งฝนขึ้นรถ ทุกเช้า จน............ผ่านไป2 เดือน โรงเรียนปิดเทอม เรามีโอกาศ ได้ออกเดท กัน ครั้งแรก..............ที่ฟิวเจอร์ปาร์ รังสิต พากันไปดูหนังและกินไอติมเป็นครั้งแรก..........เดินจับมือกัน ด้วย และถ่ายรูปสติดเกอร์คู่กัน ^ ^ และแล้ว.............ฝนตกลงเป็นแฟนกับผม >>> แบบคุยโทรศัพท์กันทุกเย็น เวลา 18.00-19.00 แทบทุกวันและเจอกันตอนเช้าบ้าง ไปส่งโรงเรียนบ้างเป็นบ้างวัน เพราะตอนนั้นโทรศัพมือถือยังไม่มีกันทั้งคู่ ^ ^ ต้องรอเวลาคุยโทรศัพท์บ้านกันเท่านั้น แต่................!!! เวลาผมไปเรียน ส่วนตัวผมเป็นวัยรุ่นค่อยข้างเกเร มั่วสุม เรียนบ้างโดดเรียนไปมั่วสุมกันบ้าง ประกอบกับผมหน้าตาพอใช้ได้ ก้อมีแฟนอยู่ในโรงเรียน ด้วยผมเรียนอยู๋ที่โรงเรียนเอกชนแถวสะพานใหม่ ผมเรียนอยู่ที่นี่ได้ 2ปี ผมมีแฟน+เมีย เกือบ 10 คน โดยที่ ฝนไม่รู้เรื่องเลย เพราะได้แต่คุยโทรศัพท์กันอย่างเดียว !!! จนกลุ่มผมเริ่มแตกกัน โดนไล่ออกบ้าง รีทายออกบ้าง เลิกเรียนบ้าง เหลือกันไม่กี่คน ทำให้ผมมีเวลามากขึ้นและใส่ใจฝนมากขึ้น (สมัยเรียนแฟนเยอะเพราะ"คารม"ผมได้ + บ้านผมว่าง มาเที่ยวเล่นได้ อิอิเลยโดนผมปริชีพหลายคน)
ผมกับฝนมีโอกาศได้อยู่ด้วยกันมากขึ้นหลังจากโรงเรียนเลิกจนเราสองคน คบกันได้ประมาณ 1 ปี ได้เจอกันทุกวัน ไปเที่ยวกันบ่อยขึ้น และแล้ว วันที่ "ได้เสียกัน" ก้อเกิดขึ้น ผมพยายามปล้ำเธอ จนสำเร็จ!!!....เธอร้องไห้ และขอกลับบ้าน ซึ่งผมก้อนอนกอดเธอจนหยุดร้องไห้ และก้อได้เวลาที่เธอต้องกลับบ้าน ผมก้อขี่มอไซที่บ้านไปส่งตามปกติ และกลับมาเก็บห้องนอนเห็นหยดเลือดบนที่นอนของผมแต่ไม่มากนัก ผมจึงรีบโทรไปหาเธอ นึกว่าเป็นอะไร แต่ฝนยังไม่อยากคุยกับผม เธอก้อตัดสายวาง เธองอลผมอยู่3 วัน ผมก้อเอาช่อดอกไม้ไปง้อฝนที่หน้าโรงเรียน เขาจึงยอมคุยด้วย และเรา2 กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ความรักที่เริ่มนี้ มีคำว่าผัว-เมีย กันแล้ว!!! เราสองคนมีอะไรกันบ่อยขึ้น และไม่ได้ป้องกันและแล้ว ผมก้อมีลูกคนแรก ในแบบที่ยังไม่พร้อม และแฟนผม ก้อกำลังจะเรียนจบ ม.6 เราสองคนปรึกษากันจะเอายังไงดี นั่งกอดกันร้องไห้กัน2 คน สรุป ต้องเอา"เด็กออก" ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการบวกกับความเป็นเด็ก และก้อรีบหาที่เอาเด็กออก ถามเพื่อนบ้าง ดูในเว็ปบ้าง และแล้วก้อเจอ แถวๆเซียร์รังสิตอยู่ในหมู่บ้าน นี่คือที่แรกที่เขาไปสอบถาม เป็นร้านคล้ายๆ คลินิก แม่และเด็ก รับปรึกษาปัญหาครอบครัว พอเปิดประตูเข้าไป เห็ยวัยรุ่นผู้หญิงอยู่2 คน และผู้ช่วยพยาบาลก้อมาถาม ติดต่อเรื่องอะไรค่ะ ผมก้อกระซิบบอก มาปรึกษาปัญหาครอบครัว พยาบาลก้อให้ผมนั่งรอสักพัก และเขาก้อเรียกผมกับแฟนผมเขาไปในห้อง พบกับคุณหมอ หรือใครผมไม่รู้ เขาถามว่า ท้องกี่เดือนแล้ว แฟนผมก้อบอกประมาณ 3 เดือน คุณหมอก้ออถาม พ่อแม่รู้ไหม ได้กินยาหรืออะไรไปไหม แล้วคุณหมอก้อตรวจร่างกายแฟนผม แล้วก้อบอกค่าใช้จ่ายอยู่ 17000 บาท มีเวลาให้ไม่เกิน 1 อาทิตย์ เพราะถ้ามากกว่านี้ ราคาจะต้องเพิ่มขึ้น ผมกับแฟนก้อมองหน้ากัน และขออนุญาติ หมอกลับก่อนเพื่อมาเตรียมเงิน บอกตรงๆเลยมืด 8 ด้าน จะหาเงินที่ไหนมา 17000 บาท ภายในเวลา 1 อาทิตย์ แฟนกับผมหาเงินรวมกันได้แค่ 3000 บาท พวกผมได้เงินไปโรงเรียนกัน ผมอาทิตย์ละ 1000 บาท แฟนผมอาทิตย์ละ 500 บาท ไม่รู้จะเอาเงินมาจากไหนกัน ผมกับแฟน เอาเงินเก็บออกมารวมกันได้แค่ 3000 เอง ตอนนั้นมืดแปดด้านจิงๆๆ ผมก้อไม่รู้จะทำไง เอามือถือผมเครื่องที่แม่ซื้อใหม่มาให้ ขายได้มา 3000บาท แล้วโกหกแม่ว่าหาย รวมกับเงินอีก 3000 บาท รวมเป็นเงิน 6000 บาท แต่ก้อยังขาดอีกอยู่ดี และแล้วผมก้อโชคดีหรือร้ายไม่รู้ เขาไปอ่านเรื่องการทำแท้ง ในเว็ปๆหนึ่ง และมีพิกัดโรงพยาบาลนั้นอยู่เห็นราคามันอาจจะถูกกว่า ผมเลยปรึกษากับแฟน ว่ารองไปโรงบาลนี่ดู อยู่แถวๆคลองตัน เป็นโรงบาลขนาดกลางเอกชน ผมไปถึงดูถาม รปภ ที่ปรึกษาปัญหาครอบครัวอยู่ตรงไหนแล้วก้อมีคนพาขึ้นไปชั้น4 หรือ5 นี่หละ จำไม่ได้ พอขึ้นไปถึง ตกใจ คนมารอเพียบเลย!!!! วันรุ่นคนแก่หญิงชรา ประมาณ20 ชีวิตได้ รอสักพักก้อมีคนมาเรียกไปพบหมอ (ให้เฉพาะแฟนไป) แฟนออกมา บอกค่าใช้จ่าย 15000 บาท เครียจสิคับ....!!! และต้องวางมัดจำก่อน5,000 เพื่อล็อคคิว ก้อเลยคุยกับแฟนและตกลงเอาที่นี่พร้อมวางมัดจำ5,000 เพราะแฟนบอกว่าที่นี่ดูปลอดภัย เหมือนไม่ใช่โรงบาลเถื่อนเลย.....!!! หมอพูดจาดี ให้คำปรึกษา............... พอวางมัดจำเสร็จ หมอก้อนัดให้มาอีก5 วัน พร้อมบอกต้องมานอนก่อนเอาออก1 คืน นี่หละคับงานหนัก!!!เลย แฟนผมจะโกหกที่บ้านยังไงหละเนี่ย ต้องนอนโรงพยาบาล 3 คืน กลับบ้านมาคิดหนัก....!!! ทำยังไงดี มรสุมชีวิต มึดแปดด้าน เงินก้อไม่พอ ได้แต่กอดกันบนรถแท็กซี่ร้องไห้....!!! และแล้วเหมือนสวรรค์ทรงโปรด แฟนคิดออก เพราะที่โรงเรียน จะมีไปค่ายอาสาต่างจังหวัดกัน วันรุ่งขึ้นก้อไปขอรายละเอียดมาดูกันและผมก้อเอามาแก้ไข เรื่องวันที่ กับค่าใช้จ่ายในกิจกรรม เอามาพิมพ์ใหม่ ปลอมรายเซ็นอะไรประมาณ นี้ และเพิ่มค่าใช้จ่ายไป จาก 800 เป็น 2500 บาท และเลื่อยวันที่ไป จริง...ให้ตรงกับหมอนัด!!! และผมก้อทำหนังสือขึ้นมาเองค่ากิจกรรมในโรงเรียนอีก 2500 บาท เพื่อขอเงินจากที่บ้านผม ตอนนี้รวมเงินได้แล้ว อีก 5000 ซึ่งยังขาดอีก 4000 บาท ผมเลยนำคอมพิวเตอร์ผม ที่แม่พึ่งซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดไปขาย ได้เงินมาอีก 5000 บาท แล้วบอกแม่ว่าเอาไปซ่อม....!!! ทุกๆอย่างเหมือนโชคช่วย และแล้วก้อครบกำหนด วันหมอนัด ผมกับฝน จับมือ และถามกันอีกครั้ง ว่าเราจะทำเรื่องอย่างนี้กันจิงๆหรอ สรุปทั้งน้ำตา รวมต้องทำอย่างนี้กันจิงๆ และแล้วก้อถึงโรงพยาบาล ผมกับแฟนมือไม้สั่นและเย็นกันไปหมด และนำใบหมอนัดให้ทางโรงพยาบาล พยาบาลก้อพาไปที่เตียงเพื่อพักก่อนเข้าห้องผ่าหนึ่งวัน งดอาหาร ผมกับแฟนได้แต่จับมือ น้ำตาไหลพูดอะไรกันไม่ออก คนในห้องที่นอนเตียงก้อมีทั้งวัยรุ่น และคนแก่ ซึ่งผมก้อไม่กล้าคุยกับใครเลย แล้วพอ 20.00 น. หมอบอกว่าหมดเวลาเยี่ยม ให้กลับบ้าน ผมก้อถามแฟนอีกครั้งว่า ok นะ ไม่เปลี่ยนใจแล้วนะ ผมก้อเลยต้องกลับบ้าน................นอนไม่หลับทั้งคืน โทรศัพท์คุยกันทั้งคืน มารอจนเช้า แล้วผมก้อนั่งรถเมย์มาโรงพยาบาล แฟนผมได้เขาห้องผ่าเป็นคนที่ 4 ตอนเวลา 13.00 น. และออกมาตอน 14.00 น แฟนผมออกมาในสภาพอิดโรยและใส่แพมเพิด ผมถามแฟนว่าเป็นยังไงหมอทำอะไร แฟนผมบอกว่า หมอให้ถ้างขาแล้วเอาอะไรไม่รู้ยัดเขาไป..!!! แฟนรู้แค่นี้ สักพักแฟนผมก้อหลับไป แฟนผมต้องนอนโรงพยาบาลอีก 1 คืนก้อกลับบ้านได้ ผมก้อไปที่เคาเตอร์เพื่อชำระเงิน 15,400 บาท แล้วก้อเดินทางกลับบ้านกัน แฟนผมต้องกลับไปนอนบ้าน เพราะครบกำหนด 2 คืน 3 วันแล้ว และต้องทำตัวไม่ให้ที่บ้านสงสัย ผมก้อไปส่งแฟนที่ปากซอยบ้าน แฟนผมก้อเขาบ้านปกติ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และแล้วเราสองคนก้อผ่าน เรื่องราวความโหดร้ายครั้งนี้ไปได้.................แต่นี้แค่ จุดเริ่มต้นเท่านั้น..................................แล้วผมจะมาเล่าต่อ กับรักครั้งแรกของผม.................