ต่อหน้าไม่เคยพูดคุย แต่พอไม่ได้เจอหน้ากัน กลับแชทคุยกัน แบบนี้เขาจะรู้ไหมว่าเรากำลังรู้สึกยังไงกับเขา

สวัสดีคะ หัวข้อกระทู้อาจจะ งง เล็กน้อยนะคะ เป็นครั้งแรกคะที่ดิฉันได้มาตั้งกระทู้เกี่ยวกับความรัก ดิฉันอายุ 22 ปีแล้วคะเรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ ในชวิตนี้ไม่เคยมีแฟนเลย คงเพราะว่าดิฉันมีรูปร่างอ้วนด้วยมั้งคะเลยไม่ค่อยมีผู้ชายเข้าหา มีแต่ที่ดิฉันแอบชอบแอบมองอยู่ข้างเดียว จนเวลาผ่านไป ตอนที่ดิฉันเรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 ดิฉันได้มีโอกาสไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดอยู่แถวๆภาคใต้ของไทยกับแม่คะ ดิฉันเป็นคนจังหวัดเชียงราย ญาติของดิฉันทำอาชีพสวนปาล์ม ตอนไปครั้งแรกดิฉันรู้สึกตื่นเต้นเอามากๆ เนื่องจากว่าไม่เคยเห็นสภาพความเป็นอยู่แบบนี้มาก่อน คือปลูกบ้านอยู่กลางสวนปาล์ม ดูเงียบเหงาโดดเดี่ยวเดียวดายมากเลยคะ ส่วนบ้านหลังอื่นก็อยู่ถัดไปประมาณ 1-2กิโลเมตรถือว่าไกลมากๆสำหรับตัวดิฉัน พูดออกนอกเรื่องมาเยอะแล้วคะ เข้าเรื่องเลยดีกว่าคะ ดิฉันกับแม่มาอยู่บ้านญาติได้สองวัน ญาติก็พาดิฉันกับแม่ไปเที่ยวทะเลซึ่งเป็นอ่าวเล็กๆสำหรับชาวประมงชายฝั่ง ลืมบอกไปว่าญาติดิฉันนี่ก็มีเรือสำหรับทำประมงด้วยคะ พอมาถึงอ่าว ดิฉันกับแม่พร้อมญาติเดินไปดูเรือที่คนงานกำลังซ่อมแซมทาสีเรืออยู่ ดิฉันก็เดินเข้าไปยืนดู ดิฉันเห็นชายคนหนึ่งคะ อายุน่าจะเท่ากับดิฉัน รูปร่างสูงเล็กน้อย ผิวคร้ามแดดใบหน้าคมเข้มแบบชาวใต้ ส่วนอีกคนน่าจะอายุน่าจะประมาณ 40 ต้นๆ ด้วยความที่ดิฉันเป็นคนใหม่สำหรับพื้นที่และแม่ดิฉันก็บอกให้ไหว้เขาเพราะคิดว่ามีอายุเยอะกว่าเพราะเห็นจากการแต่งตัวเหมือนกับคนงานทั่วไป ดิฉันจึงรีบยกมือไหว้ผู้ชายทั้งสองคน เขาคนนั้นก็รับไหว้ด้วยท่าทาง งงๆ คงคิดว่าอายุน่าจะเท่ากันแล้วไหว้ทำไม ญาติดิฉันก็รีบห้ามว่าไม่ต้องไหว้เพราะว่าเขาอายุน่าจะเท่าๆกัน ดิฉันกับแม่หน้าแตกเลยอายมาก ดิฉันกับแม่รีบเดินไปถ่ายรูปต่างๆตามชายทะเล ส่วนญาติดิฉันก็เดินเข้ามาพูดคุยกับชายทั้งสองคนพอคุยเสร็จก็พาดิฉันกับแม่ไปดูที่เขาตากปลาหมึกแห้งกัน พอตอนนั่งพักญาติของดิฉันก็หัวเราที่ฉันไหว้เขาตอนเช้าแล้วก็บอกว่าเขาคนนั้นอายุ 19 ปี เป็นลูกของเพื่อนญาติอีกทีแต่สนิทกันมาก บ้านก็ไม่ไกลกัน เขาเป็นคนขยันมากๆนิสัยดี ความคิดเป็นผู้ใหญ่ ไม่ชอบเที่ยวเหมือนวัยรุ่นทั่วไป ดิฉันได้ยินดังนั้นก็แอบยิ้มแต่เสียดายตรงที่อายุน้อยกว่า คือดิฉันชอบคนอายุเยอะกว่าแต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงมีความรู้สึกแปลกๆแบบนี้ พอหลังจากกลับจากอ่าว ดิฉันก็ได้แต่คิดเองเออเองถ้ามีแฟนแบบนี้ก็คงดีนะ ซึ่งก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ เคยเป็นไหมคะ แบบว่าสบตาครั้งแรกก็คิดไกลเลยประมาณนี้อ่ะคะ ตลอดเวลาที่ดิฉันกับแม่อยู่บ้านญาติเขาก็มาเที่ยวหาญาติดิฉันบ้างเป็นบางวันเพราะต้องมารับมาส่งแม่ที่มาเที่ยวหาญาติดิฉันที่บ้าน ดิฉันกับแม่ก็ได้แต่นั่งฟังแม่ของเขากับญาติดิฉันพูดคุยกัน และมีอยู่วันหนึ่งเขามาเก็บน้ำผึ้งที่สวนของญาติดิฉันซึ่งปลูกไว้อยู่ท้ายสวน ญาติดิฉันก็ตะโกนให้ดิฉันไปเอากะละมังมาให้เขาหน่อย ดิฉันก็เดินไปยื่นกะละมังให้เขาเป็นครั้งแรกที่ดิฉันได้ยืนอยู่ใกล้ๆ พอตกกลางวันเขาก็ไปเก็บน้ำผึ้งมาแถมเอารังผึ้งมาด้วยใหญ่มากๆ ดิฉันก็ได้ลองชิมน้ำผึ้งมันหวานหอมมากกว่าที่ซื้อตามตลาดทั่วไป พอตกกลางวันเราก็นั่งทานข้าวด้วยกันมีญาติของดิฉัน ตัวดิฉันเอง แม่  ตัวเขา แล้วก็ แม่ของเขาด้วย ดิฉันได้นั่งใกล้กับเขา ยอมรับเลยว่าทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันก็ไม่เข้าใจตัวเองหรือว่าจะคิดไปเองจะคุยด้วยก็ไม่กล้าคุยเพราะกลัวว่าเป็นผู้หญิงจะคุยกับผู้ชายก่อนได้ยังไง(แต่พอกลับมาคิดเสียดายมากๆไม่น่าเลย) หลังจากทานข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วดิฉันก็เก็บจานมาล้าง ส่วนแม่ของดิฉันก็ทำความสะอาดเช็ดโต๊ะเพราะไม่อยากไปนั่งคุยกับญาติดิฉัน ตัวเขาเองก็ไปท้ายสวนเก็บน้ำผึ้งต่อ ส่วนญาติกับแม่ของเขาก็นั่งคุยกันต่อดิฉันก็ไม่เข้าใจว่าเอาเรื่องไหนมาคุยกันนักหนา ตั้งแต่วันนั้นมาดิฉันก็ไม่ได้เห็นเขามาบ้านญาติอีกเลย และดิฉันกับแม่ก็จะกลับบ้านสักทีมาเที่ยวได้สิบกว่าวันแล้ว วันที่ดิฉันจะขึ้นรถกลับดิฉันก็มองหาเผื่อว่าอาจจะเห็นเขาบ้าง แวบๆก็ยังดี จนรถมาดิฉันก็ไม่เห็นเขาเลยพอรถเคลื่อนออกไปดิฉันก็จำบ้านของเขาได้เพราะญาติของดิฉันเคยชี้ให้ดู ตลอดเวลาที่นั่งรถกลับดิฉันก็บอกตัวเองเสมอว่าคงเป็นได้เพียงแค่ความทรงจำดีๆเท่านั้น เพราะแค่จะพูดคุยกับเขาดิฉันก็ไม่เคยจะเอ่ยปากพูดเลย...............
จนเวลาผ่านไปสองปีเต็ม ดิฉันบังเอิญเจอเฟสบุ๊คของเขาและรู้ว่าเขาเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ ดิฉันดีใจมากจนรีบกดแอดขอเป็นเพื่อนทันที วันแรกผ่านไปเขายังไม่ยอมรับแอด ดิฉันคงคิดว่าเขาอาจจะไม่รับคนที่ไม่รู้จัก ดิฉันตัดสินใจส่งข้อความบอกเขาไป เล่าถึงตอนที่เคยไปเที่ยวที่บ้านญาติ จำได้ไหม อะไรประมาณนี้ ในที่สุดเขาก็รับแอดดิฉันแล้วบอกว่า เขาเองก็ไม่คิดว่าดิฉันจะจำเขาได้ ตั้งแต่นั้นมาดิฉันก็คุยกับเขาทางเฟส แต่นานมากกว่าเขาจะตอบ บางครั้งก็ถามคำตอบคำ จนดิฉันคิดว่าเขาอาจจะรู้ว่าดิฉันคิดยังไงกับเขาจนไม่อยากคุยกับดิฉัน ดิฉันก็เลยไม่กล้าทักเขาไปอีกเลยจนมีวันหนึ่งเขาทักมาคุยกับดิฉัน ดิฉันก็ดีใจกมากแต่ก็คุยกันได้ไม่นานเพราะช่วงนั้นดิฉันมีงานกิจกรรมของมหาลัยเยอะมากจนไม่มีเวลาคุยด้วย และเขาเองก็เริ่มหายไป แต่ดิฉันก็ติดตามทางสเตตัสที่เขาโพสต์ในเฟสบุ๊ค ตามกดไลท์ให้ตลอด ดิฉันก็ยังไม่กล้าทักแชทเขาอยู่ดี เพราะกลัวเขาจะไม่คุยด้วย จนถึงตอนนี้ดิฉันตัดสินใจทักแชทคุยกับเขาอยู่บ้างวันเว้นวันเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไม่รำคาญ แต่เขาก็คุยตอบกลับมาทุกครั้งและครั้งนี้ดิฉันรู้สึกว่าเขาคุยมากขึ้นกว่าเดิมต่างจากครั้งแรกๆ จนเขาขอไลน์ดิฉัน ดิฉันแทบจะกระโดดโลดเต้นทันทีแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้เพราะดูจะเว่อร์เกินไป พอได้ไลน์เขามาเราก็คุยกันแต่ก็คุยกันได้ไม่มาก ดิฉันก็เลยถามว่า ถ้าจะคุยกันใหม่จะให้ทักทางไหน เขาก็ตอบกลับมาว่า ทักทางไลน์ดีกว่า ดิฉันก็เลยทักทางไลน์ตลอดทักวันเว้นวันเหมือนเดิม และช่วงหลังๆมานี่เขาเองก็ไม่ค่อยคุยเหมือนครั้งก่อนๆ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเขารู้แล้วว่าดิฉันรู้สึกกับเขายังไง เพราะตอนที่เจอกันครั้งแรกๆดิฉันก็ไม่เคยพูดคุยกับเขาเลย แต่พอในเฟสบุ๊คในไลท์ดิฉันกลับเป็นฝ่ายทักเขาตลอด ทั้งๆที่เขาก็แทบจะไม่เคยทักดิฉันก่อนเลย ดิฉันลืมบอกไปว่าตัวเขาเองก็โสดอยู่แต่เพื่อนในเฟสบุ๊คเขามีแต่ผู้หญิง แบบว่ามีเยอะมากเกือบสีพันกว่าคน และอีกอย่างแม่ของเขาเป็นคนดุด้วยดิฉันเคยได้ยินแม่เขาคุยกับญาติดิฉันว่า ถ้าเรียนไม่จบ ห้ามมีแฟน หรือคงเป็นเพราะคำสั่งแม่ของเขาเขาเลยไม่มีแฟนแต่อาจจะมีคนที่อยู่ในใจก็ได้ ดิฉันควรจะหวังต่อไปไหมคะ ดิฉันไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ชีวิตนี้ไม่เคยมีแฟนเลย ไม่มีความรู้สึกเหล่านั้นมันเป็นยังไง และผิดไหมคะที่ผู้หญิงเป็นฝ่ายไปทักผู้ชายก่อนอ่ะคะ ขอความเห็นหน่อยนะคะ เพิ่งตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะ