สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องมาปรึกษาทุกท่าน ถ้าลงลึกรายละเอียดมันจะเป็นเรื่องราวที่ยาวมาก แต่เราเครียดมากจริงๆ เราขอเล่าเฉพาะส่วนที่กำลังเป็นปัญหาในขณะนี้ และอยากทราบว่า เราควรทำอย่างไรดีค่ะ

(แต่เราคิดว่า เล่าไปมันต้องยาวมากแน่ๆ เราพิมพ์ลงเวิร์ดแล้วนำมาโพส แต่เนื่องจากรายละเอียดมันเยอะ ทำให้พิม์ไม่เสร็จ แต่เราต้องรีบทำอะไรสักอย่าง ระหว่างนี้ ขออนุญาติลงเรื่องราวให้ทุกท่านได้ช่วยอ่านและให้ข้อแนะนำทีเรากลุ้มใจมากค่ะ)

เราไม่รู้ว่าการนำเรื่องในครอบครัวออกมาเผยแพร่ให้ทุกคนได้รับทราบนั้นสมควรหรือไม่ ในทางทฤษฎีเป็นเรื่องไม่สมควรแต่ว่า ปัญหามันมาถึงทางตันและครอบครัวต้นเรื่องของปัญหาขาดวุฒิภาวะในการตัดสินใจในสิ่งที่เหมาะที่ควร จนมันส่งผลให้คนแก่วัย ９１ต้องบอบช้ำและเครียด

เรากลัวว่า การกระทำของคนเหล่านี้จะทำให้ย่าของเราตาย เพราะความเครียด เพราะความไม่ปล่อยวาง และเพราะความคิดตื้นๆของคนบางคนที่เอาแต่นำเรื่องเดือดร้อนมาให้คนแก่

บุคคลที่เกี่ยวข้องในเรื่องนี้

１ ย่าของเราอายุ ９１ เป็นภาวะโรคกระดูกพรุน เดินต้องใช้ไม้เท้า เข่าข้างหนึ่งเจ็บเวลาเคลื่อนไหว ดวงตาเป็นต้อ จนมองไม่เห็นข้างหนึ่ง อีกข้างเห็นแบบพร่าเลือน ต้องกินยาความดันทุกวัน ขอเรียกว่า ย่า

２ อาของเรา (ลูกคนเล็กของย่า) เป็นคนรักสบาย ใช้เงินเก่ง เวลามีปัญหาไม่สามารถแก้ไขได้เอง ต้องเดือดร้อนย่าตลอด ไม่เคยมองว่าตัวเองทำอะไรผิด ไม่มีเหตุผล เอาแต่ใจของตัวเองเป็นหลัก ตัวเองสามารถด่าว่า หรือ ตีหลานได้ แต่ถ้าคนอื่นมาสอนมาบ่นหลานตัวเองจะไม่ยอม และเข้าข้างลูกหลานตัวเองทันที ขอเรียกว่า อา

３ หลานของเรา (บุคคลในข้อที่ ２และ３มีศักดิ์เป็นยายและหลานแท้ๆ) ถูกเลี้ยงมาโดยย่าและอา (ข้อ １、２)　ไม่ได้อยู่กับแม่ เป็นเด็กเงียบ ไม่พูดเวลาที่ถูกบ่นหรือสอน ถามอะไรมักจะเงียบไม่ตอบต่อหน้าผู้ใหญ่ แต่พออยู่กับคนอื่นพฤติกรรมเป็นคนละคน อายุตอนนี้ １３ขวบ เรียนชั้น ม.１เคยก่อเหตุลักขโมยของคนในบ้านและมีพฤติกรรมด้านชู้สาวที่ไม่เหมาะสม ขอเรียกว่า หลาน

４ลูกพี่ลูกน้องเรา (มีศักดิ์เป็นแม่ของบุคคลในข้อ ３）ท้องตั้งแต่ในวัยเรียน มีนิสัยรักสบาย เวลาเดือดร้อนก็จะปากหวานขอเงินคนอื่นคนนี้ บางครั้งมีพฤติกรรมโกหกเพื่อให้ได้เงินทอง ในช่วงวัยรุ่นมีผู้ชายมาติดพันหลายคน ตั้งแต่วัยรุ่นด้วยกัน จนกระทั่งวัยทำงาน สุดท้ายความรักสบาย รักสนุก ก็พลาดจนตั้งครรภ์และไม่สามารถรู้ได้ว่า พ่อของเด็กคือใคร  ขอเรียกว่า แม่หลาน

５เรามีศักดิ์เป็นป้าของหลาน แต่งงานและย้ายออกจาก กทม มาอยู่ที่ ชลบุรี ปีแล้ว　เรียกได้ว่า ตั้งแต่หลานเกิดมา เราไม่เคยได้อยู่ด้วยกัน ไม่เคยเลี้ยงดู จะให้ความช่วยเหลือเป็นครั้งคราว เพราะย่าและอามักจะให้หลานมาออกหน้าเพื่อขอเงิน เวลาเรากลับบ้านไปเยี่ยมพ่อ

ปล. หากเรื่องราวสับสน ต้องขอโทษด้วยนะคะ ตอนนี้เครียดจริงๆ และรายละเอียดเยอะมาจนอาจจะเขียนออกมาได้สับสน แต่ต้องการคำปรึกษาจากสายตาของคนนอกจริงๆค่ะ

(เนื่องจากเรื่องที่เล่ายาวมาก ขอตัดโพสในข้อความต่อไปนะคะ ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ลงให้จบในครั้งเดียว)