สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้เรา เราแค่อยากได้คำแนะนำ ข้อเสนอแนะบ้างอะไรบ้าง
คือเรามีความรู้สึกว่าสบสนกับตัวเองมานานมากเลยอ่ะ คือเราเป็นเพศ หญิงนะ แต่เรามีความรู้สึกพิเศษกับเพศหญิงมาตั้งแต่ ตอนประถม แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร พอตอนมัธยม เราปลื้มรุ่นพี่อยู่คนหนึ่ง รู้สึกชอบมาก แต่เราก็ยังไม่ได้เอะใจอะไร ตอนนั้นเรามีแฟนด้วยนะ แฟนเราเป็นผู้ชาย แต่เรามีความรู้สึกเหมือนแฟนเราเป็นเหมือนเพื่อนที่คอยพูดคุยมากกว่า คือไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษเหมือนกับผู้หญิงเลย พอมาตอนม.ปลาย เราก็แอบหลงรักเพื่อนอยู่คนหนึ่งมาตลอด 3ปี เลย เราเลยมั่นใจแล้วว่าเราชอบผู้หญิง แต่ตอนนั้นเราคือ เด็กผู้หญิงผมยาว เราไม่ได้หน้าตาดีอะไรมาก แต่ก็มีผู้ชายเข้ามาจีบเยอะ แต่ตามตรงเลย เราไม่เคยรู้สึกอะไรกับผุ้ชายเลยจริง แต่กับผู้หญิงเราจะตื่นเต้นมากเลย พอมาตอนเรียนมหาลัย เราก็มีความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงหลายอย่าง ปกติเราไม่ชอบแต่งตัวอยู่แล้ว เพราะแม่เราจะเป็นคนจัดแจงเรื่องเสื้อผ้าให้เราตลอด เราเลยไม่ได้คิดเรื่องแต่งตัวอะไรมาก พอถึงเวลาที่อยู่มหาลัยเราต้องแต่งตัวเองซื้อเสื้อผ้าเองเพราะเริ่มไม่ชอบเสื้อผ้าที่แม่หาให้เพราะมันเป็นกระโปรง เสื้อผ้าลูกไม้ เราไม่ชอบเลย แต่เราชอบใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นมากกว่า พอหลังจากนั้นไม่นาน เราก็เบื่อผมยาว ที่น่ารำคาญ เราก็เลยตัดผมสั้น คือ พอเริ่มอายุ 20 ตามธรรมชาติเรื่องเพศจะเด่นขึ้นในสมองของคนเรา เราก็สบสนเรื่องเพศมากขึ้น เพราะจากที่เราหาข้อมูลมา ถ้าไว้ผมยาวผู้หญิงที่ชอบหญิงจะเรียนกว่า เลสเบียน แต่ถ้าผู้หญิงที่ตัดผมสั้นชอบผู้หญิงจะเรียกว่า ทอม แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงที่ว่าเราจะถูกเรียกว่าอะไร แต่ปัญหาคือ การวางตัวในสังคม ตอนนี้เราทำงานแล้ว เริ่มมีหน้าตาในสังคมมากขึ้น แต่เรื่องการวางตัวทำให้เราเครียดมาตลอด ว่าเราควรแต่งตัวยังไง คือเราก็อยากทำตามใจตัวเองนะ คือเราก้ออยากแต่ตัวแบบผู้ชายจะให้เรามาใส่ กระโปรงไรงี้ เราแบบรับตัวเองไม่ได้อ่ะ แต่ตอนนี้เราผมสั้นแล้วการแต่งตัวของเราก็ออกไปแนวผู้ชาย ประเด็นคือเราไม่สามารถบอกกับใครๆได้ว่าเราชอบผู้หญิง หรือเราคือเพศไหน เพราะอาชีพเราไม่เอื้ออำนวยต่อการเปิดเผยเพศมากนัก เราเครียด และก็ท้อใจเป็นอย่างมาก มีผลกระทบต่อชีวิตประจำวันพอสมควร แต่อยากฟังมุมมองความคิดของคนอื่นๆบ้าง ว่าเป็นเหมือนเราบ้างไหม อยากได้กำลังใจบ้าง TT ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านกระทู้เรานะ
อึดอัดใจ! จะทำยังไงดีบอกใครไม่ได้ว่าเป็นทอม?
คือเรามีความรู้สึกว่าสบสนกับตัวเองมานานมากเลยอ่ะ คือเราเป็นเพศ หญิงนะ แต่เรามีความรู้สึกพิเศษกับเพศหญิงมาตั้งแต่ ตอนประถม แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร พอตอนมัธยม เราปลื้มรุ่นพี่อยู่คนหนึ่ง รู้สึกชอบมาก แต่เราก็ยังไม่ได้เอะใจอะไร ตอนนั้นเรามีแฟนด้วยนะ แฟนเราเป็นผู้ชาย แต่เรามีความรู้สึกเหมือนแฟนเราเป็นเหมือนเพื่อนที่คอยพูดคุยมากกว่า คือไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษเหมือนกับผู้หญิงเลย พอมาตอนม.ปลาย เราก็แอบหลงรักเพื่อนอยู่คนหนึ่งมาตลอด 3ปี เลย เราเลยมั่นใจแล้วว่าเราชอบผู้หญิง แต่ตอนนั้นเราคือ เด็กผู้หญิงผมยาว เราไม่ได้หน้าตาดีอะไรมาก แต่ก็มีผู้ชายเข้ามาจีบเยอะ แต่ตามตรงเลย เราไม่เคยรู้สึกอะไรกับผุ้ชายเลยจริง แต่กับผู้หญิงเราจะตื่นเต้นมากเลย พอมาตอนเรียนมหาลัย เราก็มีความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงหลายอย่าง ปกติเราไม่ชอบแต่งตัวอยู่แล้ว เพราะแม่เราจะเป็นคนจัดแจงเรื่องเสื้อผ้าให้เราตลอด เราเลยไม่ได้คิดเรื่องแต่งตัวอะไรมาก พอถึงเวลาที่อยู่มหาลัยเราต้องแต่งตัวเองซื้อเสื้อผ้าเองเพราะเริ่มไม่ชอบเสื้อผ้าที่แม่หาให้เพราะมันเป็นกระโปรง เสื้อผ้าลูกไม้ เราไม่ชอบเลย แต่เราชอบใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นมากกว่า พอหลังจากนั้นไม่นาน เราก็เบื่อผมยาว ที่น่ารำคาญ เราก็เลยตัดผมสั้น คือ พอเริ่มอายุ 20 ตามธรรมชาติเรื่องเพศจะเด่นขึ้นในสมองของคนเรา เราก็สบสนเรื่องเพศมากขึ้น เพราะจากที่เราหาข้อมูลมา ถ้าไว้ผมยาวผู้หญิงที่ชอบหญิงจะเรียนกว่า เลสเบียน แต่ถ้าผู้หญิงที่ตัดผมสั้นชอบผู้หญิงจะเรียกว่า ทอม แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงที่ว่าเราจะถูกเรียกว่าอะไร แต่ปัญหาคือ การวางตัวในสังคม ตอนนี้เราทำงานแล้ว เริ่มมีหน้าตาในสังคมมากขึ้น แต่เรื่องการวางตัวทำให้เราเครียดมาตลอด ว่าเราควรแต่งตัวยังไง คือเราก็อยากทำตามใจตัวเองนะ คือเราก้ออยากแต่ตัวแบบผู้ชายจะให้เรามาใส่ กระโปรงไรงี้ เราแบบรับตัวเองไม่ได้อ่ะ แต่ตอนนี้เราผมสั้นแล้วการแต่งตัวของเราก็ออกไปแนวผู้ชาย ประเด็นคือเราไม่สามารถบอกกับใครๆได้ว่าเราชอบผู้หญิง หรือเราคือเพศไหน เพราะอาชีพเราไม่เอื้ออำนวยต่อการเปิดเผยเพศมากนัก เราเครียด และก็ท้อใจเป็นอย่างมาก มีผลกระทบต่อชีวิตประจำวันพอสมควร แต่อยากฟังมุมมองความคิดของคนอื่นๆบ้าง ว่าเป็นเหมือนเราบ้างไหม อยากได้กำลังใจบ้าง TT ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านกระทู้เรานะ