ผมมีแฟนคนนึง เธอเป็นพยาบาล เรียนเก่ง นิสัยดี ซื่อๆ สดใส และที่สำคัญเธอเป็นคนดี
ตอนนี้ผมอายุ 24 ปี ส่วนแฟน 25 ปี เราคบกันมาตั้งแต่สมัย ม.ปลาย (ม.4 เทอม 1)
ผมกับแฟนคบกันด้วยความบริสุทธิ์ใจ โดยทางบ้านทั้งสองฝ่าย ก็รู้ดีว่าเราคบกัน
จนกระทั่งผมจบ ม.6 และเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ ส่วนเธอก็สอบติดมหิดล (พยาบาล)
ก็มักจะหาเวลาว่าง ช่วงวันหยุดที่ทั้ง 2 ฝ่าย หยุดพร้อมกัน, มักจะหนีไปเที่ยวด้วยกัน เสมอๆ
จนกระทั่งว่าเรียนจบทั้งสองคนเรียนจบ ผมได้ทำงานต่างประเทศ ส่วนเธอก็เป็นพยาบาลเต็มตัว
แต่หลังจากที่ทั้ง 2 คนทำงานแล้ว, ก็มีเวลาว่างไม่ตรงกัน แทบจะไม่ค่อยได้คุยกันเลย
แต่ผมไม่เคยคิดระแวงถึงประเด็นว่า แฟนผมจะแอบมีแฟนใหม่เลย เพราะเรารักกันมาก
ทั้งหมดของปัญหา คือ "ความเหงา" ผมรู้สึกต้องการเพื่อนคุย ต้องการคนคุยด้วยเพื่อให้หายเหงา
และได้คุยกับพี่คนนึง พี่เขาเคยมีแฟนแล้ว แต่เลิกกันไปเมื่อหลายปีก่อน แต่ก็ไม่ยอมหาแฟนใหม่
เพราะพี่เขาเป็นคนเก่ง จบ ป.โท มีความรู้ และเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก (สามารถเลี้ยงตัวเองได้)
ผมก็พูดคุยกับพี่เขา จนกระทั่งรู้สึกสนิท และพูดคุยกันทุกวัน มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพี่เขาเสมอๆ
ครั้งแรกที่เจอพี่เขา ก็รู้สึกชอบ เพราะพี่เขาขาว และสวยมาก และไปเทียวทะเลกัน
นั่งรถ พูดคุยกันสนุกสนาน และสุดท้าย ก็กลับไปค้างบ้านพี่เขา (แถวชลบุรี)
ตอนนั้น อยู่ด้วยกัน 2 คน, ก็ดูทีวี พูดคุยกันเรื่องทั่วไป
และสุดท้าย ก็อดใจไม่ได้ ที่จะมีอะไรกับพี่เขา, (พี่เขาดูดีมากจริงๆครับ)
แต่หลังจากที่มีอะไรกับพี่เขาไปแล้ว ผมก็รู้สึกไม่ดีเลย รู้สึกผิดมาจนถึงปัจจุบัน (ที่ต้องปิดบังแฟน)
แต่หลังจากที่เสร็จแล้ว ก็นอนคุยกัน ผมพึ่งรู้ว่า พี่เขาอายุ 37 แล้ว, ดูไม่ออกเลยว่าอายุเยอะแล้ว
ส่วนผม ก็แค่ 24 เอง (ยิ่งทำให้หนักใจไปใหญ่)
ตอนนี้ พี่เขาไม่รู้ ว่าผมมีแฟนแล้ว, และมีแฟนจะแต่งงานในอีก 1-2 ปี ข้างหน้า
แต่เท่าที่รู้คือ พี่เขาชอบ และรักผมมาก, ผมจะบอกไปตรงๆ ก็กลัวพี่เขาจะเสียใจ และอาจแค้นผมได้
จึงขอตั้งกระทู้ขึ้น อยากขอคำปรึกษา คำแนะนำ จากผู้มีประสบการณ์ หรือมีแนวทางแก้ปัญหาครับ
(ยอมรับว่า แอบมีใจกับพี่เขา) แต่ก็รู้สึกผิดมาก ที่ตัดสินใจทำแปปนั้นลงไป (ผมรักแฟนมากครับ)
ผมควรแก้ปัญหายังไงดีครับ ผมอยากกลับไปเป็นคนเดิม (ใครอ่านจบ รบกวนบอกผมทีครับ)
ความเหงาเป็นเหตุให้ทำสิ่งผิด ผมจะไม่เหงาอีกแล้ว ใครก็ได้ช่วยผมที
ตอนนี้ผมอายุ 24 ปี ส่วนแฟน 25 ปี เราคบกันมาตั้งแต่สมัย ม.ปลาย (ม.4 เทอม 1)
ผมกับแฟนคบกันด้วยความบริสุทธิ์ใจ โดยทางบ้านทั้งสองฝ่าย ก็รู้ดีว่าเราคบกัน
จนกระทั่งผมจบ ม.6 และเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ ส่วนเธอก็สอบติดมหิดล (พยาบาล)
ก็มักจะหาเวลาว่าง ช่วงวันหยุดที่ทั้ง 2 ฝ่าย หยุดพร้อมกัน, มักจะหนีไปเที่ยวด้วยกัน เสมอๆ
จนกระทั่งว่าเรียนจบทั้งสองคนเรียนจบ ผมได้ทำงานต่างประเทศ ส่วนเธอก็เป็นพยาบาลเต็มตัว
แต่หลังจากที่ทั้ง 2 คนทำงานแล้ว, ก็มีเวลาว่างไม่ตรงกัน แทบจะไม่ค่อยได้คุยกันเลย
แต่ผมไม่เคยคิดระแวงถึงประเด็นว่า แฟนผมจะแอบมีแฟนใหม่เลย เพราะเรารักกันมาก
ทั้งหมดของปัญหา คือ "ความเหงา" ผมรู้สึกต้องการเพื่อนคุย ต้องการคนคุยด้วยเพื่อให้หายเหงา
และได้คุยกับพี่คนนึง พี่เขาเคยมีแฟนแล้ว แต่เลิกกันไปเมื่อหลายปีก่อน แต่ก็ไม่ยอมหาแฟนใหม่
เพราะพี่เขาเป็นคนเก่ง จบ ป.โท มีความรู้ และเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก (สามารถเลี้ยงตัวเองได้)
ผมก็พูดคุยกับพี่เขา จนกระทั่งรู้สึกสนิท และพูดคุยกันทุกวัน มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพี่เขาเสมอๆ
ครั้งแรกที่เจอพี่เขา ก็รู้สึกชอบ เพราะพี่เขาขาว และสวยมาก และไปเทียวทะเลกัน
นั่งรถ พูดคุยกันสนุกสนาน และสุดท้าย ก็กลับไปค้างบ้านพี่เขา (แถวชลบุรี)
ตอนนั้น อยู่ด้วยกัน 2 คน, ก็ดูทีวี พูดคุยกันเรื่องทั่วไป
และสุดท้าย ก็อดใจไม่ได้ ที่จะมีอะไรกับพี่เขา, (พี่เขาดูดีมากจริงๆครับ)
แต่หลังจากที่มีอะไรกับพี่เขาไปแล้ว ผมก็รู้สึกไม่ดีเลย รู้สึกผิดมาจนถึงปัจจุบัน (ที่ต้องปิดบังแฟน)
แต่หลังจากที่เสร็จแล้ว ก็นอนคุยกัน ผมพึ่งรู้ว่า พี่เขาอายุ 37 แล้ว, ดูไม่ออกเลยว่าอายุเยอะแล้ว
ส่วนผม ก็แค่ 24 เอง (ยิ่งทำให้หนักใจไปใหญ่)
ตอนนี้ พี่เขาไม่รู้ ว่าผมมีแฟนแล้ว, และมีแฟนจะแต่งงานในอีก 1-2 ปี ข้างหน้า
แต่เท่าที่รู้คือ พี่เขาชอบ และรักผมมาก, ผมจะบอกไปตรงๆ ก็กลัวพี่เขาจะเสียใจ และอาจแค้นผมได้
จึงขอตั้งกระทู้ขึ้น อยากขอคำปรึกษา คำแนะนำ จากผู้มีประสบการณ์ หรือมีแนวทางแก้ปัญหาครับ
(ยอมรับว่า แอบมีใจกับพี่เขา) แต่ก็รู้สึกผิดมาก ที่ตัดสินใจทำแปปนั้นลงไป (ผมรักแฟนมากครับ)
ผมควรแก้ปัญหายังไงดีครับ ผมอยากกลับไปเป็นคนเดิม (ใครอ่านจบ รบกวนบอกผมทีครับ)