สวัสดีเพื่อนๆ ชาวพันทิพค่ะ เราอ่านดราม่าของเพื่อนๆมาก็เยอะแล้ว
วันนี้เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ดราม่าของตัวเองบ้าง
มันก็ดูไม่ถึงกะหนักหนาอะไรนะ (ถ้ามองในตอนนี้)
แต่ ณ ตอนนั้นนี่บอกเลยว่ามันเป็นอะไรที่ทำให้เราแย่มากๆ เลยหละ
เริ่มเลยละกันค่ะ ... เรื่องมันเริ่มเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเราอยู่ม.4 ค่ะ
ช่วงนั้น MSN กำลังฮอตฮิตมากกก.. วันนึงนั่งเล่นอยู่ก็มีผู้ชายคนนึงแอดมา
หน้าตาไม่คุ้นอ่ะ ใคร? พอเค้าทักมา คุยไปคุยมาถึงได้รู้ว่าเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที
ให้ชื่อ บี ละกัน สมมุติเพื่อนคนนี้ชื่อ ต. ไปถาม ต. ก็ได้ความว่าบีเรียนอยู่อีกโรงเรียนนึง
ใกล้ๆ กันนี่หละ เป็นรุ่นพี่สองปี ตอนคุยเราก็ไม่ได้เรียกพี่ แต่เราก็ไม่รู้จุดประสงค์นะ
ว่ามาคุยต้องการอะไร จะจีบ หรืออยากคุยเฉยๆ อะไรงี้ ก็คุยๆ ไปค่ะ เป็นบางวัน
คุยบ้างไม่คุยบ้าง บีเป็นคนพูดจาดีค่ะ (จากที่พิมพ์คุยกัน) ครับๆ ทุกคำ
แต่ก็ไม่ได้รู้ลึกอะไรมากกว่านั้น คุยอยู่ไม่นานก็ค่อยๆ หายไป ตอนนั้นเรามีแฟนอยู่ค่ะ
กุ๊กกิ๊กๆ กันไปตามประสา
หลังจากนั้นเราไปเรียนต่อปวช.ค่ะ (เราเรียนม.4 ไปเทอมเดียว)
ชีวิตก็ปกติ ยังคบกะแฟนคนเดิมเรื่อยๆ กับบีก็คุยบ้าง มาๆหายๆ กระปริบกระปรอย เหอะๆ
แต่ก็ไม่เคยถามบีนะ ว่าคบใครอะไรยังไง ไม่ได้สนใจขนาดนั้นค่ะ
จนปวช.3 เราเลิกกะแฟน ก็ลั้นลากันไป ว่างๆ ก็คุยกะคนนู้นบ้างคนนี้บ้าง
บีก็ยังวนเวียนอยู่ค่ะ มาๆหายๆ เหมือนเดิม ซักพักเราก็คบกับพี่คนนึงค่ะ
ปีเริ่มคุยเยอะขึ้นกว่าเดิม ทาง MSN นี่แหละค่ะ ตอนนั้นคุยไปคุยมาบีก็พิมพ์มา
ประโยคนึงว่า "ถ้าเลิกกับแฟนบอกละ เค้ารอ" อึ้งๆ ไปค่ะ ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย
ก็ตอบตกลงไปขำๆ คบกับแฟนได้ปีกว่าๆ จนเรียนปวส. อยู่ๆพี่เค้าก็ไปมีผู้หญิงคนอื่นค่ะ
ก็เฮิร์ทๆกันไป เราก็มีบีมาคุยเรื่อยๆ เล่านู่นนี่ให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
คุยกันอยู่สองสามเดือน ตัดสินใจบอกบีว่าเราเลิกกับแฟนได้พักนึงแล้ว บีจะว่าไง
บีดูดีใจค่ะ ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่รู้นะว่าบีมีแฟนอยู่หรือเปล่า (แล้วทำไมตอนนั้นไม่ถาม??)
คุยไปซักพักก็ตกลงคบกันดูค่ะ ลองดู เราไม่ค่อยเข็ดกะเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ ถึงจะพึ่งเลิก
กับแฟนคนเก่าไม่นาน
จากนั้นเรากับบีก็คบกันมาเรื่อยๆ ค่ะ จากที่ไม่สนิท ก็เริ่มคุยกันเยอะขึ้น ทั้งทาง MSN
และทางโทรศัพท์ เริ่มไปไหนมาไหนกัน ดูหนังบ้าง กินข้าวบ้าง ตอนนั้นบีทำงานแล้วค่ะ
เป็นครูอัตราจ้างอยู่ที่โรงเรียนที่เราเคยเรียนนั่นแหละ เพราะบีเองก็จบจากโรงเรียนเดียวกัน
เวลาคุยก็มีบ้างแต่อาจจะค่อยๆน้อยลง เราพึ่งฝึกงานเสร็จแล้วก็ทำงานพิเศษเสาร์-อาทิตย์
แต่ก็ยังไม่ได้ห่างหายไป ค่อยๆรู้สึกดีกับบี เค้าเป็นคนคุยสนุก พูดจาดี คบกันอยู่พักใหญ่
เราก็เริ่มพาบีไปบ้าน ไปเจอพ่อกับแม่ แนะนำว่าบีเป็นใคร อยู่ที่ไหน ทำงานอะไร
พ่อกับแม่ดูโอเคค่ะ บีก็เข้ากับที่บ้านได้ดี คงเพราะพูดจาดี หน้าที่การงานดี
ช่วงนั้นสำหรับเราคือดีมากๆ พอเราจบปวส.ก็หางานทำใกล้ๆ บ้านค่ะ ทำจันทร์-ศุกร์
บีก็ทำงานที่โรงเรียนเหมือนเดิม ช่วงเปิดเทอมบีก็ไม่ได้มีเวลามากมายอะไร
แต่ก็ยังคุยกันบ่อยๆ บอกคิดถึง บอกฝันดีกันตามประสา วันหยุดก็พยามหาเวลา
ไปหาเราที่ม.บ้าง แล้วนั่งรถกลับมาพร้อมกัน บ้านเราถึงก่อน บีก็ส่งเราลงรถ
ไม่ถึงกับว่าต้องลงมาส่งแล้วนั่งรถต่อกลับบ้าน เราก็โอเคค่ะ มีเวลาได้อยู่ด้วยกันบ้าง
ช่วงปิดเทอมบีมีเวลาว่างก็ขี่รถมาจากบ้านเพื่อรับเราไปส่งที่ทำงาน ซึ่งบ้านบีอยู่ห่างจาก
บ้านประมาณยี่สิบกว่ากิโลได้ มันทำให้เราเห็นความพยายามของบีนะ เริ่มรู้สึกว่าเออ
เรารู้สึกขนาดนี้มันคือรักเค้ารึเปล่า การคบกันเป็นไปแบบนี้แหละค่ะ เรียบๆ ไม่หวือหวา
ไม่ได้มีอะไรกัน แต่ยังคงไปไหนมาไหนด้วยกัน เพียงแต่มันคงยังไม่มีโอกาสละมั้ง
จนตอนนั้นเป็นอาทิตย์ที่ม. ไม่มีเรียนค่ะ บีก็นัดกับเราว่าเดี๋ยวอาทิตย์นี้ไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน
ไปกับเพื่อนหลายคน ก็โอเคค่ะ เพราะเราก็ไม่เคยไป ไปถึงก็เฮฮาปาร์ตี้กัน ดื่มกันจนเมา
ยกเว้นเราค่ะ บอกตรงๆว่าค่อนข้างตื่นเต้น นอนอยู่ในห้องคนเดียว รู้ตัวว่าวันนี้ต้องมีอะไรเกิดขึ้น
จนบีเข้ามาค่ะ สภาพค่อนข้างแย่ เมามาก เดินไม่ตรง แต่คืนนั้นก็เป็นคืนแรกค่ะที่นอนด้วยกัน
และมีอะไรกัน หลังจากกลับมาจากต่างจังหวัด ทุกอย่างปกติค่ะ คบกับเหมือนเดิม
แต่ที่มากกว่าเดิมอาจจะเป็นเราคนเดียวหรือเปล่าก็ไม่รู้ รู้สึกว่ารักบีค่ะ ก็แหง๋หละ
นอนกับเค้าไปแล้วนิ่ จากที่ตอนไปเรียนอาศัยนอนหอเพื่อนคืนวันเสาร์ เราก็นั่งรถ
กลับไปบ้านบีค่ะ บีอยู่กับพ่อแม่สามคน เป็นลูกคนเดียว (เราเองก็ลูกคนเดียว)
พ่อแม่บีดูเงียบๆ สงสัยว่าเค้าคุยกันบ้างรึเปล่า ไม่ค่อยได้พูดอะไรกับเรา แต่เราก็พยายาม
ซื้อนู่นนี่ไปฝากเวลาไปนอนบ้านบีอาทิตย์ละครั้ง แต่เค้าสองคนก็ไม่ได้พูดอะไรค่ะ
ไม่ได้มีท่าทางรังเกียจ หรือไม่ชอบ ก็มีทำกับข้าวไว้ให้กินบ้าง แต่ก็แค่ไม่ค่อยได้พูดคุยกัน
ทุกอย่างตอนนั้นเรียกได้ว่าเราเต็มที่กับบีมากๆ มีอะไรก็นึกถึง ไปนอนบ้านบีก็รู้สึก
มีความสุขทุกครั้ง จนเราพูดกับบีไปประโยคนึงว่า "อยากให้บีเป็นคนสุดท้าย"
ความรู้สึกเราคือเราโอเคกับคนนี้นะ ที่บ้านก็รับรู้ อยากจะคบกันไปเรื่อยๆ จนแต่งงาน
ตอนนี้20 ต้นๆ ค่ะ ก็เริ่มคิดแล้ว ชีวิตผู้หญิง เพ้อบ้าง ฝันบ้าง แต่ก็อยากคบกันไปนานๆ
จนชีวิตมันสมบูรณ์ บีก็เงียบไปค่ะ ถามมาสั้นๆ "จริงเหรอ"
แชร์ประสบการณ์ชีวิตดราม่า จากผู้ชายที่คิดจะฝากชีวิตด้วย
วันนี้เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ดราม่าของตัวเองบ้าง
มันก็ดูไม่ถึงกะหนักหนาอะไรนะ (ถ้ามองในตอนนี้)
แต่ ณ ตอนนั้นนี่บอกเลยว่ามันเป็นอะไรที่ทำให้เราแย่มากๆ เลยหละ
เริ่มเลยละกันค่ะ ... เรื่องมันเริ่มเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเราอยู่ม.4 ค่ะ
ช่วงนั้น MSN กำลังฮอตฮิตมากกก.. วันนึงนั่งเล่นอยู่ก็มีผู้ชายคนนึงแอดมา
หน้าตาไม่คุ้นอ่ะ ใคร? พอเค้าทักมา คุยไปคุยมาถึงได้รู้ว่าเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที
ให้ชื่อ บี ละกัน สมมุติเพื่อนคนนี้ชื่อ ต. ไปถาม ต. ก็ได้ความว่าบีเรียนอยู่อีกโรงเรียนนึง
ใกล้ๆ กันนี่หละ เป็นรุ่นพี่สองปี ตอนคุยเราก็ไม่ได้เรียกพี่ แต่เราก็ไม่รู้จุดประสงค์นะ
ว่ามาคุยต้องการอะไร จะจีบ หรืออยากคุยเฉยๆ อะไรงี้ ก็คุยๆ ไปค่ะ เป็นบางวัน
คุยบ้างไม่คุยบ้าง บีเป็นคนพูดจาดีค่ะ (จากที่พิมพ์คุยกัน) ครับๆ ทุกคำ
แต่ก็ไม่ได้รู้ลึกอะไรมากกว่านั้น คุยอยู่ไม่นานก็ค่อยๆ หายไป ตอนนั้นเรามีแฟนอยู่ค่ะ
กุ๊กกิ๊กๆ กันไปตามประสา
หลังจากนั้นเราไปเรียนต่อปวช.ค่ะ (เราเรียนม.4 ไปเทอมเดียว)
ชีวิตก็ปกติ ยังคบกะแฟนคนเดิมเรื่อยๆ กับบีก็คุยบ้าง มาๆหายๆ กระปริบกระปรอย เหอะๆ
แต่ก็ไม่เคยถามบีนะ ว่าคบใครอะไรยังไง ไม่ได้สนใจขนาดนั้นค่ะ
จนปวช.3 เราเลิกกะแฟน ก็ลั้นลากันไป ว่างๆ ก็คุยกะคนนู้นบ้างคนนี้บ้าง
บีก็ยังวนเวียนอยู่ค่ะ มาๆหายๆ เหมือนเดิม ซักพักเราก็คบกับพี่คนนึงค่ะ
ปีเริ่มคุยเยอะขึ้นกว่าเดิม ทาง MSN นี่แหละค่ะ ตอนนั้นคุยไปคุยมาบีก็พิมพ์มา
ประโยคนึงว่า "ถ้าเลิกกับแฟนบอกละ เค้ารอ" อึ้งๆ ไปค่ะ ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย
ก็ตอบตกลงไปขำๆ คบกับแฟนได้ปีกว่าๆ จนเรียนปวส. อยู่ๆพี่เค้าก็ไปมีผู้หญิงคนอื่นค่ะ
ก็เฮิร์ทๆกันไป เราก็มีบีมาคุยเรื่อยๆ เล่านู่นนี่ให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
คุยกันอยู่สองสามเดือน ตัดสินใจบอกบีว่าเราเลิกกับแฟนได้พักนึงแล้ว บีจะว่าไง
บีดูดีใจค่ะ ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่รู้นะว่าบีมีแฟนอยู่หรือเปล่า (แล้วทำไมตอนนั้นไม่ถาม??)
คุยไปซักพักก็ตกลงคบกันดูค่ะ ลองดู เราไม่ค่อยเข็ดกะเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ ถึงจะพึ่งเลิก
กับแฟนคนเก่าไม่นาน
จากนั้นเรากับบีก็คบกันมาเรื่อยๆ ค่ะ จากที่ไม่สนิท ก็เริ่มคุยกันเยอะขึ้น ทั้งทาง MSN
และทางโทรศัพท์ เริ่มไปไหนมาไหนกัน ดูหนังบ้าง กินข้าวบ้าง ตอนนั้นบีทำงานแล้วค่ะ
เป็นครูอัตราจ้างอยู่ที่โรงเรียนที่เราเคยเรียนนั่นแหละ เพราะบีเองก็จบจากโรงเรียนเดียวกัน
เวลาคุยก็มีบ้างแต่อาจจะค่อยๆน้อยลง เราพึ่งฝึกงานเสร็จแล้วก็ทำงานพิเศษเสาร์-อาทิตย์
แต่ก็ยังไม่ได้ห่างหายไป ค่อยๆรู้สึกดีกับบี เค้าเป็นคนคุยสนุก พูดจาดี คบกันอยู่พักใหญ่
เราก็เริ่มพาบีไปบ้าน ไปเจอพ่อกับแม่ แนะนำว่าบีเป็นใคร อยู่ที่ไหน ทำงานอะไร
พ่อกับแม่ดูโอเคค่ะ บีก็เข้ากับที่บ้านได้ดี คงเพราะพูดจาดี หน้าที่การงานดี
ช่วงนั้นสำหรับเราคือดีมากๆ พอเราจบปวส.ก็หางานทำใกล้ๆ บ้านค่ะ ทำจันทร์-ศุกร์
บีก็ทำงานที่โรงเรียนเหมือนเดิม ช่วงเปิดเทอมบีก็ไม่ได้มีเวลามากมายอะไร
แต่ก็ยังคุยกันบ่อยๆ บอกคิดถึง บอกฝันดีกันตามประสา วันหยุดก็พยามหาเวลา
ไปหาเราที่ม.บ้าง แล้วนั่งรถกลับมาพร้อมกัน บ้านเราถึงก่อน บีก็ส่งเราลงรถ
ไม่ถึงกับว่าต้องลงมาส่งแล้วนั่งรถต่อกลับบ้าน เราก็โอเคค่ะ มีเวลาได้อยู่ด้วยกันบ้าง
ช่วงปิดเทอมบีมีเวลาว่างก็ขี่รถมาจากบ้านเพื่อรับเราไปส่งที่ทำงาน ซึ่งบ้านบีอยู่ห่างจาก
บ้านประมาณยี่สิบกว่ากิโลได้ มันทำให้เราเห็นความพยายามของบีนะ เริ่มรู้สึกว่าเออ
เรารู้สึกขนาดนี้มันคือรักเค้ารึเปล่า การคบกันเป็นไปแบบนี้แหละค่ะ เรียบๆ ไม่หวือหวา
ไม่ได้มีอะไรกัน แต่ยังคงไปไหนมาไหนด้วยกัน เพียงแต่มันคงยังไม่มีโอกาสละมั้ง
จนตอนนั้นเป็นอาทิตย์ที่ม. ไม่มีเรียนค่ะ บีก็นัดกับเราว่าเดี๋ยวอาทิตย์นี้ไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน
ไปกับเพื่อนหลายคน ก็โอเคค่ะ เพราะเราก็ไม่เคยไป ไปถึงก็เฮฮาปาร์ตี้กัน ดื่มกันจนเมา
ยกเว้นเราค่ะ บอกตรงๆว่าค่อนข้างตื่นเต้น นอนอยู่ในห้องคนเดียว รู้ตัวว่าวันนี้ต้องมีอะไรเกิดขึ้น
จนบีเข้ามาค่ะ สภาพค่อนข้างแย่ เมามาก เดินไม่ตรง แต่คืนนั้นก็เป็นคืนแรกค่ะที่นอนด้วยกัน
และมีอะไรกัน หลังจากกลับมาจากต่างจังหวัด ทุกอย่างปกติค่ะ คบกับเหมือนเดิม
แต่ที่มากกว่าเดิมอาจจะเป็นเราคนเดียวหรือเปล่าก็ไม่รู้ รู้สึกว่ารักบีค่ะ ก็แหง๋หละ
นอนกับเค้าไปแล้วนิ่ จากที่ตอนไปเรียนอาศัยนอนหอเพื่อนคืนวันเสาร์ เราก็นั่งรถ
กลับไปบ้านบีค่ะ บีอยู่กับพ่อแม่สามคน เป็นลูกคนเดียว (เราเองก็ลูกคนเดียว)
พ่อแม่บีดูเงียบๆ สงสัยว่าเค้าคุยกันบ้างรึเปล่า ไม่ค่อยได้พูดอะไรกับเรา แต่เราก็พยายาม
ซื้อนู่นนี่ไปฝากเวลาไปนอนบ้านบีอาทิตย์ละครั้ง แต่เค้าสองคนก็ไม่ได้พูดอะไรค่ะ
ไม่ได้มีท่าทางรังเกียจ หรือไม่ชอบ ก็มีทำกับข้าวไว้ให้กินบ้าง แต่ก็แค่ไม่ค่อยได้พูดคุยกัน
ทุกอย่างตอนนั้นเรียกได้ว่าเราเต็มที่กับบีมากๆ มีอะไรก็นึกถึง ไปนอนบ้านบีก็รู้สึก
มีความสุขทุกครั้ง จนเราพูดกับบีไปประโยคนึงว่า "อยากให้บีเป็นคนสุดท้าย"
ความรู้สึกเราคือเราโอเคกับคนนี้นะ ที่บ้านก็รับรู้ อยากจะคบกันไปเรื่อยๆ จนแต่งงาน
ตอนนี้20 ต้นๆ ค่ะ ก็เริ่มคิดแล้ว ชีวิตผู้หญิง เพ้อบ้าง ฝันบ้าง แต่ก็อยากคบกันไปนานๆ
จนชีวิตมันสมบูรณ์ บีก็เงียบไปค่ะ ถามมาสั้นๆ "จริงเหรอ"