เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ อาจจะยาวไปซักหน่อยนะ แต่ผมอยากให้ใครบางคนได้อ่านซึ่งผมพยายามติดต่อเธอ อยู่ตลอด 3-4 วันที่ผ่านมาแต่เธอก็ยังเงียบหายไปอยู่ดี ผมรู้ว่าเธอเป็นคนชอบอ่าน ทั้ง ข่าว ทั้ง กระทู้ในพันทิป และ บทความต่างๆ ผมหวังว่าเธอคนนั้นคงจะได้อ่านมัน...
ผมจะเล่า คราวๆก่อนนะคับ เมื่อตอน ผม อยู่ ม5 จะขึ้น ม6
( ตอนนี้ผมอยู่ปี2จะขึ้น3ละ ) ผมมีเพือนอยู่ที่โรงเรียนรัฐแห่งหนึ่งบริเวณคูเมืองด้านนอก
( เอ่อผมอยู่เชียงใหม่นะครับ ) โรงเรียน รัฐหรือเอกชนก็ไม่รู้ผิดก็ ซอรี่น้าาา
วันนั้นเป็นวันงานจัดดอกไม้ซึ่งมีขึ้นทุกปีของจังหวัดเชียงใหม่ บริเวณหน้า สวนบวกหาด ผมได้ตกลงและคุยกันกับเพือนผู้หญิง ที่เราตกลงกันว่าจะให้ผมพาไปเที่ยวที่ไหนซักที่ ซึ่งเพือนหญิงของผมได้ พาเพือนอีก 3 คน ไปด้วย โอ้ยยยย ผมนิสวรรค์เลยคับ ชาย1 หญิง อีก 4 แต่ระหว่างทางผมที่กำลังจะไปนั้น ผมได้ไปส่ง เพือนของเพือนก่อน เลยเหลือ ชาย 1 หญิงอีก 3
( แค่นี้ก็เหลือแหล่ ) 555555 อ่ะ ต่อๆ ขอข้ามไปตอนเที่ยวกัน เสร็จเลยละกันนะ ขากลับ ผมได้ไปส่งเพือนหญิงที่ตกลงกันว่าจะให้ผมพาไปเที่ยว นั้นแระ ไปเรียนพิเศษที่ มช. และเธอก็วานให้ผมไปส่งเพือนเธอหน่อย แถวๆ คูเมืองด้านใน ( เหมือนจะไปเอารถมั้ง ) อ้ะ ผมก็ตอบตกลง ระหว่างทางที่ไปส่งนั้น รถติดมากกกกกกกกกกกกกก ถึง มากกกก ติดตั้งแต่ใน มช ยัน สวนดอก ตอนแรกผมก็เฉยๆ กับเธอคนนี้นะ พอคุยไปคุยมาเข้า ผมเริ่มเอ๊ะใจ ตรงที่เธอพูดมาก ใช่ซึ่งเธอพูดมากจริงๆพูดตลอดทาง ตั้งแต่ ในมอจนถึง ที่ที่ผมต้องไปส่ง คุณคิดดูนะเวลาประมาณ 30 นาที เอาอะไรมาพูดเยอะแยะ ทำเหมือนผมเป็นเพือนของเธอตั้งแต่ตอนเด็กผมเริ่ม สนุก มี ความสุข เวลาที่ได้คุย กัน แต่วันเวลาแห่งความสุขมันชั่ง ผ่านไปเร็วเหลือเกิน ผมคุยกับเธอได้ไม่นาน ผมก็มีแฟน ซะงั้น ( แต่ใจผมยังคิดถึงเธอคนนั้น )
แฟนของผมเด็กกว่าผม ปีหนึ่ง ซึ่งระหว่างที่ผมคบกับแฟนผมช่วงแรกๆ ก็แอบคุยกับเธอไปด้วย จนมีอยู่วันหนึ่ง ซึ่งเป็นวันที่
" เปรียนชีวิตผมไปอย่างสิ้นเชิง" หลังจากที่ผมได้ไปส่งแฟนผม กลับบ้านจากถนนคนเดิน ท่าแพ ผมได้แอบคุยกับเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้ง ก่อนๆครั้งนี้ ผมได้ไปหาเธอ ถึงหน้าเซเว่นหมูบ้านเธอ !!! ( เอ่ออจะบอกว่าผมนิสัยไม่ดีก็ได้นะ แต่ถ้ามีใครเจอคนที่ใช่จริงๆ คุณก็คงไม่ปล่อยเขาไปเฉยๆ โดยทั้งยังงั้นหรอก )
โอ้พระเจ้า ใครเหล่าจะรอช้า ผมรีบเหยียบรถด้วยความเร็วสู ผมใช้เวลาจาก ในเมืองถึงแม่ริมโดยใช้เวลา ประมาณ 20 นาที จนผมได้มารอ เธอหน้าเซ่เว่นที่เราคุยกัน ก่อนหน้านั้น ผมได้กดตังค์ที่ตู้ ATM หน้าเซเว่นแต่ด้วยความรีบร้อนและตื่นเต้นจนลืมคิดไปว่า ตอนกดตัง
เอาออกมาแต่เงิน ไม่ได้เอา บัตรออกมาด้วย ซวยชิป!! ในเวลาถัดมาเธอก็มาจนได้ ปั่นจักรยานมาด้วยนะ สิ่งแรกในหัวผมลืมไปหมดเลยนะเรื่องบัตร เอทีเอ็ม ในหัวผมมีแต่เธอคนนี้แระ จนเราได้คุยอะไรกันนิดๆหน่อยๆใช้เวลาไม่นานผม ก็ขอตัวกลับก่อนซึ่งเวลานั้นก็ดึกพอสมควร ระหว่างทางกลับบ้านผมมั่วแต่พิมโทรสัพท์ จนลืมไปว่าข้างหน้าไฟเขียว พอผมเงยหน้า สัญชาติญาณนักแข่งรถมาทันที เกียร์1มาเหยียบคันเร่งสุดแรงปล่อยครัช !!!!
โบ้มมมมมมมมมชน รถข้างหน้า
ผมไม่รอช้าสัญชาติญาณ มาอีกครั้งแต่นี้ไม่ใช่ของนักแข่งอย่างเดิมแต่นี่มัน ของลูกแหง่ หนีคับผม! ผมรีบขับรถหนี ทันทีพอถึงหน้าตลอดต้นพยอม หลัง มช. ตอนนั้น สัญญาณไฟจารจรเสียผมเลยวัดดวงเลยคับ เหยียบ 120 โบ้มมม!! อีกแล้วครับแต่ครั้งนี้ไม่ได้ชนรถยนต์ ผมขับรถชนคุณยายซึ่งขับมอเตอร์ไซร์มาจากอีกฝั่ง ( คิดนะคับ ไฟจราจรทั้งสี่แยกเป็นสีส้ม ซึ่งทั้ง 4 แยกรถจะค่อยๆขยับๆกันไป ) ความรู้สึกของผมตอนนั้นผม ช็อคอย่างเดียวคับผมทำอะไรไม่ถูกผมเคยคิดที่จะฆ่าตัวตายเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะเพื่อจะหนีความผิดในหัวผมตอนนั้น คิดอยู่อย่างเดียวคือคุณยายต้องตายแน่ๆ พอหลังจากเหตุการณ์คืนนั้น พ่อผมยึดรถยึดทุกอย่าง และ เหตุการณ์ในวันนั้น มันกระทบความรู้สึกผมจนถึงวันนี้ ( ซึ่งแฟนผมก็ยังไม่รู้ความจริงจนถึงวันนี้ )
หลังจากที่เกิดเหตุการณ์นี้ ผมได้หายไปจากชีวิตเธอคนนั้น ไป 3 ปี เต็ม จนเมื่อ 3-4 วันก่อนวัน ลอยกระทงที่ผ่านมา ผมได้กลับมาคุยกับเธออีกครั้ง ( ผมก็ยังคบกับแฟนผมอยู่นั้นแระ ) มันเป็นอะไรที่เหมือนฝันจริงๆ คับ ผมดีใจมากๆที่กลับมาได้ยินเสียงเธออีกครั้ง แต่ก็อย่างว่าแระคับ เวลาแห่งความสุขมันอยู่กับเราไม่นาน ผมมีความสุขอยู่เพียง 2 วัน หลังจากนั้นผมก็ขาดการติดต่อกับเธอคนนั้น ทั้งที่ ผมพยายามติดต่อเธอโดยการโทรหา ตลอด แต่เธอกลับไม่รับสาย แต่ผมก็คิดนะ ไม่เป็นไร ผมรอได้จะอีกกี่ ปีกี่เดือนหรือต้องรอให้ถึง ชาติหน้า ยังไงผมก็ยังจะรอ ผมเชื่อความรู้สึกของผมนะ ว่าเธอคนนั้นแระคือคนที่ใช่ที่สุดสำหรับผมแล้ว ผมเคยหายไปจากชีวิตเธอ 3 ปีเต็มแต่ผมก็ไม่เคยหยุดคิดถึงเธอหรือค้นหา หรือภาษาชาวบ้านก็ เผือกนั้นแระคับ ถึงแม้วันนี้ผมจะยังมีแฟนอยู่ก็ตาม แต่จะให้ผมไม่รู้สึกอะไรหรือไม่คิดถึงไม่ได้หรอก จะว่าผมเลวก็ได้นะ แม้ว่ามันอาจจะดูเป็นการเห็นแก่ตัว แต่ผมก็จะรอ วันที่เธอพร้อมที่จะคุยกับผมอีกครั้ง ผมไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีดีเธอถึงหายไปทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น คุยกันดีอยู่ แต่ไม่เป็นไร " เพราะยังไง ต่อให้ตัวจะไกลกันแค่ไหน แค่ผมแงนมองขึ้นไปบน
" ฟ้า " ผมก็เจอเธอแล้วไม่ว่าจะอยู่ไหนก็ตาม.
กูคิดถึงสัสสัสสัสสัสสัสเลยนะะะะะ ะะ จำไว้ๆๆๆๆๆ
คนหลายคนอาจจะมองว่าผมใจร้ายกับแฟนเอามากๆ แต่อย่างที่บอกผมเคยพลาดสิ่งที่สำคัญที่สุดมาแล้ว ผมจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
ผมเคยพลาดมาแล้วครั้งหนึ่งผมจะไม่ทำมันอีก.
ผมจะเล่า คราวๆก่อนนะคับ เมื่อตอน ผม อยู่ ม5 จะขึ้น ม6 ( ตอนนี้ผมอยู่ปี2จะขึ้น3ละ ) ผมมีเพือนอยู่ที่โรงเรียนรัฐแห่งหนึ่งบริเวณคูเมืองด้านนอก ( เอ่อผมอยู่เชียงใหม่นะครับ ) โรงเรียน รัฐหรือเอกชนก็ไม่รู้ผิดก็ ซอรี่น้าาา
วันนั้นเป็นวันงานจัดดอกไม้ซึ่งมีขึ้นทุกปีของจังหวัดเชียงใหม่ บริเวณหน้า สวนบวกหาด ผมได้ตกลงและคุยกันกับเพือนผู้หญิง ที่เราตกลงกันว่าจะให้ผมพาไปเที่ยวที่ไหนซักที่ ซึ่งเพือนหญิงของผมได้ พาเพือนอีก 3 คน ไปด้วย โอ้ยยยย ผมนิสวรรค์เลยคับ ชาย1 หญิง อีก 4 แต่ระหว่างทางผมที่กำลังจะไปนั้น ผมได้ไปส่ง เพือนของเพือนก่อน เลยเหลือ ชาย 1 หญิงอีก 3 ( แค่นี้ก็เหลือแหล่ ) 555555 อ่ะ ต่อๆ ขอข้ามไปตอนเที่ยวกัน เสร็จเลยละกันนะ ขากลับ ผมได้ไปส่งเพือนหญิงที่ตกลงกันว่าจะให้ผมพาไปเที่ยว นั้นแระ ไปเรียนพิเศษที่ มช. และเธอก็วานให้ผมไปส่งเพือนเธอหน่อย แถวๆ คูเมืองด้านใน ( เหมือนจะไปเอารถมั้ง ) อ้ะ ผมก็ตอบตกลง ระหว่างทางที่ไปส่งนั้น รถติดมากกกกกกกกกกกกกก ถึง มากกกก ติดตั้งแต่ใน มช ยัน สวนดอก ตอนแรกผมก็เฉยๆ กับเธอคนนี้นะ พอคุยไปคุยมาเข้า ผมเริ่มเอ๊ะใจ ตรงที่เธอพูดมาก ใช่ซึ่งเธอพูดมากจริงๆพูดตลอดทาง ตั้งแต่ ในมอจนถึง ที่ที่ผมต้องไปส่ง คุณคิดดูนะเวลาประมาณ 30 นาที เอาอะไรมาพูดเยอะแยะ ทำเหมือนผมเป็นเพือนของเธอตั้งแต่ตอนเด็กผมเริ่ม สนุก มี ความสุข เวลาที่ได้คุย กัน แต่วันเวลาแห่งความสุขมันชั่ง ผ่านไปเร็วเหลือเกิน ผมคุยกับเธอได้ไม่นาน ผมก็มีแฟน ซะงั้น ( แต่ใจผมยังคิดถึงเธอคนนั้น )
แฟนของผมเด็กกว่าผม ปีหนึ่ง ซึ่งระหว่างที่ผมคบกับแฟนผมช่วงแรกๆ ก็แอบคุยกับเธอไปด้วย จนมีอยู่วันหนึ่ง ซึ่งเป็นวันที่" เปรียนชีวิตผมไปอย่างสิ้นเชิง" หลังจากที่ผมได้ไปส่งแฟนผม กลับบ้านจากถนนคนเดิน ท่าแพ ผมได้แอบคุยกับเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้ง ก่อนๆครั้งนี้ ผมได้ไปหาเธอ ถึงหน้าเซเว่นหมูบ้านเธอ !!! ( เอ่ออจะบอกว่าผมนิสัยไม่ดีก็ได้นะ แต่ถ้ามีใครเจอคนที่ใช่จริงๆ คุณก็คงไม่ปล่อยเขาไปเฉยๆ โดยทั้งยังงั้นหรอก )
โอ้พระเจ้า ใครเหล่าจะรอช้า ผมรีบเหยียบรถด้วยความเร็วสู ผมใช้เวลาจาก ในเมืองถึงแม่ริมโดยใช้เวลา ประมาณ 20 นาที จนผมได้มารอ เธอหน้าเซ่เว่นที่เราคุยกัน ก่อนหน้านั้น ผมได้กดตังค์ที่ตู้ ATM หน้าเซเว่นแต่ด้วยความรีบร้อนและตื่นเต้นจนลืมคิดไปว่า ตอนกดตัง
ผมไม่รอช้าสัญชาติญาณ มาอีกครั้งแต่นี้ไม่ใช่ของนักแข่งอย่างเดิมแต่นี่มัน ของลูกแหง่ หนีคับผม! ผมรีบขับรถหนี ทันทีพอถึงหน้าตลอดต้นพยอม หลัง มช. ตอนนั้น สัญญาณไฟจารจรเสียผมเลยวัดดวงเลยคับ เหยียบ 120 โบ้มมม!! อีกแล้วครับแต่ครั้งนี้ไม่ได้ชนรถยนต์ ผมขับรถชนคุณยายซึ่งขับมอเตอร์ไซร์มาจากอีกฝั่ง ( คิดนะคับ ไฟจราจรทั้งสี่แยกเป็นสีส้ม ซึ่งทั้ง 4 แยกรถจะค่อยๆขยับๆกันไป ) ความรู้สึกของผมตอนนั้นผม ช็อคอย่างเดียวคับผมทำอะไรไม่ถูกผมเคยคิดที่จะฆ่าตัวตายเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะเพื่อจะหนีความผิดในหัวผมตอนนั้น คิดอยู่อย่างเดียวคือคุณยายต้องตายแน่ๆ พอหลังจากเหตุการณ์คืนนั้น พ่อผมยึดรถยึดทุกอย่าง และ เหตุการณ์ในวันนั้น มันกระทบความรู้สึกผมจนถึงวันนี้ ( ซึ่งแฟนผมก็ยังไม่รู้ความจริงจนถึงวันนี้ )
หลังจากที่เกิดเหตุการณ์นี้ ผมได้หายไปจากชีวิตเธอคนนั้น ไป 3 ปี เต็ม จนเมื่อ 3-4 วันก่อนวัน ลอยกระทงที่ผ่านมา ผมได้กลับมาคุยกับเธออีกครั้ง ( ผมก็ยังคบกับแฟนผมอยู่นั้นแระ ) มันเป็นอะไรที่เหมือนฝันจริงๆ คับ ผมดีใจมากๆที่กลับมาได้ยินเสียงเธออีกครั้ง แต่ก็อย่างว่าแระคับ เวลาแห่งความสุขมันอยู่กับเราไม่นาน ผมมีความสุขอยู่เพียง 2 วัน หลังจากนั้นผมก็ขาดการติดต่อกับเธอคนนั้น ทั้งที่ ผมพยายามติดต่อเธอโดยการโทรหา ตลอด แต่เธอกลับไม่รับสาย แต่ผมก็คิดนะ ไม่เป็นไร ผมรอได้จะอีกกี่ ปีกี่เดือนหรือต้องรอให้ถึง ชาติหน้า ยังไงผมก็ยังจะรอ ผมเชื่อความรู้สึกของผมนะ ว่าเธอคนนั้นแระคือคนที่ใช่ที่สุดสำหรับผมแล้ว ผมเคยหายไปจากชีวิตเธอ 3 ปีเต็มแต่ผมก็ไม่เคยหยุดคิดถึงเธอหรือค้นหา หรือภาษาชาวบ้านก็ เผือกนั้นแระคับ ถึงแม้วันนี้ผมจะยังมีแฟนอยู่ก็ตาม แต่จะให้ผมไม่รู้สึกอะไรหรือไม่คิดถึงไม่ได้หรอก จะว่าผมเลวก็ได้นะ แม้ว่ามันอาจจะดูเป็นการเห็นแก่ตัว แต่ผมก็จะรอ วันที่เธอพร้อมที่จะคุยกับผมอีกครั้ง ผมไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีดีเธอถึงหายไปทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น คุยกันดีอยู่ แต่ไม่เป็นไร " เพราะยังไง ต่อให้ตัวจะไกลกันแค่ไหน แค่ผมแงนมองขึ้นไปบน" ฟ้า " ผมก็เจอเธอแล้วไม่ว่าจะอยู่ไหนก็ตาม.
กูคิดถึงสัสสัสสัสสัสสัสเลยนะะะะะ ะะ จำไว้ๆๆๆๆๆ