เนื่องจากเรามีโอกาสได้ไปเป็นสตาฟในงานประกวดวาดภาพงานหนึ่ง เราดูแลระดับประถมต้น (ป.1-ป.3)
ในการแข่งขันก็มีเด็กจากหลายโรงเรียน มีทั้งโรงเรียนในเมือง นอกเมือง ต่างจังหวัดมาแข่งขันกัน
ซึ่งการแข่งขันแบ่งเป็นกลุ่ม กลุ่มละไม่เกิน 4 คน และมีกติกาไม่ให้เด็กนำรูปตัวอย่างหรือพวยขึ้นมาดู
แต่ละโรงเรียนก็ส่งตัวแทนมาหนึ่งกลุ่มหรือสองกลุ่ม แต่ที่เห็นมาเยอะ ๆ จะมีเด็กจากสถาบันติวศิลปะ ซึ่งใช้ชื่อสถาบันติวในการแข่งขัน
อย่างที่บอกว่าการแข่งขันไม่ให้เด็กดูพวย แต่ก็ยังมีเด็กที่หยิบพวยขึ้นมาดู ก็มีการยึดเก็บไว้
ซึ่งเด็กกลุ่มที่โดนยึดพวยส่วนใหญ่ก็เป็นเด็กจากสถาบันติวเนี้ยแหละ
เราเข้าใจว่าเด็กจากสถาบันติวก็น่าจะเหมือนกับเด็กจากตัวแทนของโรงเรียนอื่น ๆ ที่น่าจะพอรู้กติการระดับหนึ่ง แต่ก็เข้าใจว่าเด็กอาจไม่รู้
เพราะมีกลุ่มที่เอาเป็นเล่มเลย แล้วหยิบมาดู พอโดยยึด เด็กก็ถามว่ากลับว่า แค่เอามาดูคนเฉย ๆ ไม่ได้เหรอ
แล้วพอเด็กโดนยึดพวยก็ไปต่อไม่เป็น ไม่รู้จะเริ่มยังไงทำอะไรต่อไม่เป็น บางกลุ่มก็นั่งนิ่งเลย
แล้วกลุ่มจากสถาบันติวอีกเหมือนกัน ที่ต้องออกไปเอาอุปกรณ์ สี จากครูข้างนอก ตลอดเวลา ซึ่งจะมีการบอกสเตปกับเด็กว่าต้องทำอะไรต่อ
แล้วก็ผสมสีไว้ให้ เด็กแทบไม่ได้คิดอะไรเลย ทำตามที่บอกอย่างเดียวเลย
ทำไมผู้ใหญ่ ถึงได้ปลูกฝังให้เด็กโกง ทำให้เด็กเข้าใจว่าการโกงเป็นเรื่องธรรมดา เป็นเรื่องที่ไม่ผิด
ทำไมสถาบันติวถึงเห็นแก่ตัว ทำร้ายและทำลายจินตนาการเด็ก คือให้เด็กทำตามแบบ เด็กไม่ได้คิดเอง ทำเอง
ต้องมีต้นแบบต้องมีตัวอย่าง พอไม่มีเด็กก็ทำไม่ได้ ห่วงแต่ชื่อเสียงสถาบัน
เราไม่รู้ว่าผู้ปกครองที่ส่งลูกตัวเองไปเรียนกับสถาบันพวกนี้จะรู้ไหมว่า มันเป็นสถาบันที่ทำลายลูกๆ ที่น่ารัก ใสใสของตัวเอง
เด็กอาจยังไม่รู้จักคำว่าโกง แต่ถ้ามีผู้ใหญ่สนับสนุนเด็กก็จะมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา
คือเราไม่เห็นด้วยอ่ะ แค่อยากให้สถาบันตัวเองมีเด็กที่ได้รางวัลจากการประกวดมาการันตีคุณภาพสถาบันตัวเอง
แต่ไม่นึกถึงว่ามันเป็นการทำร้ายเด็ก
เราอยากให้ผู้ปกครองที่จะส่งลูกหลานตัวเองไปเรียนกับสถาบันติวคิดให้ดี ๆ ก่อน
ดูให้แน่ใจว่าสถาบันนั้นดีจริง ไม่ใช่สถาบันที่สนับสนุนให้ลูกคุณโกง
ปลูกฝังเรื่องการโกงให้กับเด็ก
ในการแข่งขันก็มีเด็กจากหลายโรงเรียน มีทั้งโรงเรียนในเมือง นอกเมือง ต่างจังหวัดมาแข่งขันกัน
ซึ่งการแข่งขันแบ่งเป็นกลุ่ม กลุ่มละไม่เกิน 4 คน และมีกติกาไม่ให้เด็กนำรูปตัวอย่างหรือพวยขึ้นมาดู
แต่ละโรงเรียนก็ส่งตัวแทนมาหนึ่งกลุ่มหรือสองกลุ่ม แต่ที่เห็นมาเยอะ ๆ จะมีเด็กจากสถาบันติวศิลปะ ซึ่งใช้ชื่อสถาบันติวในการแข่งขัน
อย่างที่บอกว่าการแข่งขันไม่ให้เด็กดูพวย แต่ก็ยังมีเด็กที่หยิบพวยขึ้นมาดู ก็มีการยึดเก็บไว้
ซึ่งเด็กกลุ่มที่โดนยึดพวยส่วนใหญ่ก็เป็นเด็กจากสถาบันติวเนี้ยแหละ
เราเข้าใจว่าเด็กจากสถาบันติวก็น่าจะเหมือนกับเด็กจากตัวแทนของโรงเรียนอื่น ๆ ที่น่าจะพอรู้กติการระดับหนึ่ง แต่ก็เข้าใจว่าเด็กอาจไม่รู้
เพราะมีกลุ่มที่เอาเป็นเล่มเลย แล้วหยิบมาดู พอโดยยึด เด็กก็ถามว่ากลับว่า แค่เอามาดูคนเฉย ๆ ไม่ได้เหรอ
แล้วพอเด็กโดนยึดพวยก็ไปต่อไม่เป็น ไม่รู้จะเริ่มยังไงทำอะไรต่อไม่เป็น บางกลุ่มก็นั่งนิ่งเลย
แล้วกลุ่มจากสถาบันติวอีกเหมือนกัน ที่ต้องออกไปเอาอุปกรณ์ สี จากครูข้างนอก ตลอดเวลา ซึ่งจะมีการบอกสเตปกับเด็กว่าต้องทำอะไรต่อ
แล้วก็ผสมสีไว้ให้ เด็กแทบไม่ได้คิดอะไรเลย ทำตามที่บอกอย่างเดียวเลย
ทำไมผู้ใหญ่ ถึงได้ปลูกฝังให้เด็กโกง ทำให้เด็กเข้าใจว่าการโกงเป็นเรื่องธรรมดา เป็นเรื่องที่ไม่ผิด
ทำไมสถาบันติวถึงเห็นแก่ตัว ทำร้ายและทำลายจินตนาการเด็ก คือให้เด็กทำตามแบบ เด็กไม่ได้คิดเอง ทำเอง
ต้องมีต้นแบบต้องมีตัวอย่าง พอไม่มีเด็กก็ทำไม่ได้ ห่วงแต่ชื่อเสียงสถาบัน
เราไม่รู้ว่าผู้ปกครองที่ส่งลูกตัวเองไปเรียนกับสถาบันพวกนี้จะรู้ไหมว่า มันเป็นสถาบันที่ทำลายลูกๆ ที่น่ารัก ใสใสของตัวเอง
เด็กอาจยังไม่รู้จักคำว่าโกง แต่ถ้ามีผู้ใหญ่สนับสนุนเด็กก็จะมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา
คือเราไม่เห็นด้วยอ่ะ แค่อยากให้สถาบันตัวเองมีเด็กที่ได้รางวัลจากการประกวดมาการันตีคุณภาพสถาบันตัวเอง
แต่ไม่นึกถึงว่ามันเป็นการทำร้ายเด็ก
เราอยากให้ผู้ปกครองที่จะส่งลูกหลานตัวเองไปเรียนกับสถาบันติวคิดให้ดี ๆ ก่อน
ดูให้แน่ใจว่าสถาบันนั้นดีจริง ไม่ใช่สถาบันที่สนับสนุนให้ลูกคุณโกง