คือ เราเหมือนคิดไปคนเดียวน่ะค่ะ เล่าเป็นฉากๆดีกว่าจะได้ไม่งง
เรากับเพื่อนคนนี้(ขอแทนว่า ก. นะคะ) รู้จักกันตอนอยู่ม.1ค่ะ เพราะว่าเป็นช่วงย้ายสายใหม่ เลยได้เจอเพื่อนใหม่ๆเยอะขึ้น แล้ววันนึง ก. ก็ทักแชทเฟสเรามาค่ะ ประมาณว่า ใช่เราไหม เราก็คุยๆไป ตามประสาเพื่อนร่วมห้องเดียวกันค่ะ
หลังจากนั้นก็คุยๆกันมาตลอด มีอะไรปรึกษาทุกเรื่อง คือเรียกได้ว่าสนิทแบบไม่รู้ตัวเลย รู้อีกทีก็ต้องคุยทุกวันเลยค่ะ ขาดไม่ได้
ช่วงที่คุยกัน เขาก็มีแฟนนะคะ (ก.เป็นผู้ชาย จขกท.เป็นผู้หญิงค่ะ) แต่เขามีปัญหากับแฟนเมื่อไหร่เราก็ช่วยทุกครั้งนะคะ คือคิดแค่ว่าเพื่อนเรา เราก็ไม่อยากให้เขาเสียใจค่ะ แต่สุดท้ายเขสก็เลิกกับแฟนเขาไป เราเลยสนิทกันยิ่งกว่าเดิม
คุยกันมาเรื่อยๆ สนิทกันมากขึ้น จนเวลาผ่านมาเกือบปีค่ะ เรากับเขาก็ขึ้นม.2 ช่วงเทอมแรกก็ไม่อะไรเท่าไหร่คะ ก็คุยๆกัน สนิทกัน ปรึกษาอะไรกันเหมือนเดิม แต่ประเด็นมันอยู่ที่ช่วงนี้ค่ะ
ช่วงปิดเทอมของภาคเรียนที่1 เราต้องไปต่างจังหวัดค่ะ เรากับก.เลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ เราก็ยุ่งๆด้วย ก. ก็ไม่ค่อยทักมาคุยเท่าไหร่ เราก็เข้าใจว่าเขาคงจะไม่ว่างน่ะค่ะ ก็เลยไม่ได้เอะใจ พอกลับมาจากต่างจังหวัด แล้วลองเล่นเฟสดู....
เขามักจะตั้งสเตตัสให้เพื่อนร่วมระดับชั้นคนนึงค่ะ (เราเข้าใจว่าเขายังโสดนะ) แล้วเพื่อนคนนี้ (ขอแทนว่า ป. นะคะ เป็นผู้หญิง) ก็เคยเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกันกับเราเมื่อสองปีก่อน หรือตอนป.6ค่ะ เราก็เริ่มสงสัย เพราะมันเยอะมาก จนได้มารู้ทีหลังว่า ก.กับป.คบกันค่ะ
พอเรารู้เราก็แบบ... คือไม่เชิงเสียใจนะคะ แต่เราโกรธตรงที่ว่า ก. เงียบไปเลย ไม่บอกเราว่ามีแฟนนะ อะไรนะ (ไม่ได้สำคัญตัวเองมากมายนะคะ แต่แฟนคนก่อนของ ก. เขาคบกัน ก. ก็บอกเรา) แต่นี่ ไม่มีเลย เงียบ หาย ไม่คุย ไม่ทักแชท เราก็โอเคค่ะ ไม่คิดจะถามอะไรเพราะชัดเจนมากแล้ว ที่สำคัญช่วงนั้นยังปิดเทอมอยู่ค่ะ เลยพอจะทำใจได้
แต่พอเปิดเทอมมา เราก็เข้าหน้า ก. ไม่ติดค่ะ เราไม่รู้จะคุยอะไร อีกใจคือยังโกรธๆด้วย ก็เลยพยายามหลีกเลี่ยงที่จะคุย (ถึงจะอยู่ห้องเดียวกันก็เถอะ)
แต่เหมือนสวรรค์แกล้งเลยค่ะ เพราะครูประจำห้องบอกว่า เพื่อนของพวกเรา รวมถึงคนอื่นๆด้อยการเรียนมากๆ ครูเลยจัดระบบบัดดี้ เพื่อนที่ต้องคู่กันนั่นแหละค่ะ แล้วครูก็เลือกเองเลย ปรากฏว่า ครูจับเราคู่กับ ก. ค่ะ
เราจะทำยังไงดีคะ เราต้องช่วยเขาทุกอย่างเลย ทั้งการเรียนตามงาน แต่เรายังไม่พร้อมจะคุยอะไรกับเขาเลย
ปล.เราคิดไปเองคนเดียวนะคะ ก.ยังปกติดี เขาไม่มีท่าทีเสียใจว่าทำให้เราคิดมาก เพราะเขาไม่รู้
ปล2. เรื่องนี้เรื่องจริง ไม่ใช่พล็อตนิยายใดๆทั้งสิ้น ช่วยตอบด้วยนะคะ อยากหาวิธีแก้จริงๆ
เราเข้าหน้าเพื่อนไม่ติดค่ะ (แนะนำช่วยที)
เรากับเพื่อนคนนี้(ขอแทนว่า ก. นะคะ) รู้จักกันตอนอยู่ม.1ค่ะ เพราะว่าเป็นช่วงย้ายสายใหม่ เลยได้เจอเพื่อนใหม่ๆเยอะขึ้น แล้ววันนึง ก. ก็ทักแชทเฟสเรามาค่ะ ประมาณว่า ใช่เราไหม เราก็คุยๆไป ตามประสาเพื่อนร่วมห้องเดียวกันค่ะ
หลังจากนั้นก็คุยๆกันมาตลอด มีอะไรปรึกษาทุกเรื่อง คือเรียกได้ว่าสนิทแบบไม่รู้ตัวเลย รู้อีกทีก็ต้องคุยทุกวันเลยค่ะ ขาดไม่ได้
ช่วงที่คุยกัน เขาก็มีแฟนนะคะ (ก.เป็นผู้ชาย จขกท.เป็นผู้หญิงค่ะ) แต่เขามีปัญหากับแฟนเมื่อไหร่เราก็ช่วยทุกครั้งนะคะ คือคิดแค่ว่าเพื่อนเรา เราก็ไม่อยากให้เขาเสียใจค่ะ แต่สุดท้ายเขสก็เลิกกับแฟนเขาไป เราเลยสนิทกันยิ่งกว่าเดิม
คุยกันมาเรื่อยๆ สนิทกันมากขึ้น จนเวลาผ่านมาเกือบปีค่ะ เรากับเขาก็ขึ้นม.2 ช่วงเทอมแรกก็ไม่อะไรเท่าไหร่คะ ก็คุยๆกัน สนิทกัน ปรึกษาอะไรกันเหมือนเดิม แต่ประเด็นมันอยู่ที่ช่วงนี้ค่ะ
ช่วงปิดเทอมของภาคเรียนที่1 เราต้องไปต่างจังหวัดค่ะ เรากับก.เลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ เราก็ยุ่งๆด้วย ก. ก็ไม่ค่อยทักมาคุยเท่าไหร่ เราก็เข้าใจว่าเขาคงจะไม่ว่างน่ะค่ะ ก็เลยไม่ได้เอะใจ พอกลับมาจากต่างจังหวัด แล้วลองเล่นเฟสดู....
เขามักจะตั้งสเตตัสให้เพื่อนร่วมระดับชั้นคนนึงค่ะ (เราเข้าใจว่าเขายังโสดนะ) แล้วเพื่อนคนนี้ (ขอแทนว่า ป. นะคะ เป็นผู้หญิง) ก็เคยเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกันกับเราเมื่อสองปีก่อน หรือตอนป.6ค่ะ เราก็เริ่มสงสัย เพราะมันเยอะมาก จนได้มารู้ทีหลังว่า ก.กับป.คบกันค่ะ
พอเรารู้เราก็แบบ... คือไม่เชิงเสียใจนะคะ แต่เราโกรธตรงที่ว่า ก. เงียบไปเลย ไม่บอกเราว่ามีแฟนนะ อะไรนะ (ไม่ได้สำคัญตัวเองมากมายนะคะ แต่แฟนคนก่อนของ ก. เขาคบกัน ก. ก็บอกเรา) แต่นี่ ไม่มีเลย เงียบ หาย ไม่คุย ไม่ทักแชท เราก็โอเคค่ะ ไม่คิดจะถามอะไรเพราะชัดเจนมากแล้ว ที่สำคัญช่วงนั้นยังปิดเทอมอยู่ค่ะ เลยพอจะทำใจได้
แต่พอเปิดเทอมมา เราก็เข้าหน้า ก. ไม่ติดค่ะ เราไม่รู้จะคุยอะไร อีกใจคือยังโกรธๆด้วย ก็เลยพยายามหลีกเลี่ยงที่จะคุย (ถึงจะอยู่ห้องเดียวกันก็เถอะ)
แต่เหมือนสวรรค์แกล้งเลยค่ะ เพราะครูประจำห้องบอกว่า เพื่อนของพวกเรา รวมถึงคนอื่นๆด้อยการเรียนมากๆ ครูเลยจัดระบบบัดดี้ เพื่อนที่ต้องคู่กันนั่นแหละค่ะ แล้วครูก็เลือกเองเลย ปรากฏว่า ครูจับเราคู่กับ ก. ค่ะ
เราจะทำยังไงดีคะ เราต้องช่วยเขาทุกอย่างเลย ทั้งการเรียนตามงาน แต่เรายังไม่พร้อมจะคุยอะไรกับเขาเลย
ปล.เราคิดไปเองคนเดียวนะคะ ก.ยังปกติดี เขาไม่มีท่าทีเสียใจว่าทำให้เราคิดมาก เพราะเขาไม่รู้
ปล2. เรื่องนี้เรื่องจริง ไม่ใช่พล็อตนิยายใดๆทั้งสิ้น ช่วยตอบด้วยนะคะ อยากหาวิธีแก้จริงๆ