ผมยอมเปลี่ยนตัวเลขก้ได้...แต่คุณต้องยอมไปทานข้าวกับผม..กรี๊ดดดด ยอมค่ะยอม

"กระทู้นี้ไร้สาระนะครับ" คือผมอยู่ มหาวิทยาลัยปีสุดท้ายละ ยังไม่เคยมีความรักจริงๆ จังๆ กุ๊กกิ๊ก กันเหมือนวัยรุ่นคนอื่นๆ ผมก็แอบอิจฉาใครต่อใครตลอด อยากรู้ว่ามีแฟนแล้วมันจะฟินขนาดไหน ผมพยายา

เริ่มกรี๊ด ผชคนนึงคะ ไม่ได้ชอบอะไรมาก แต่พอเพื่อนรุเท่านั้นแหละ ช่วยกันใหย่เลยคะ ให้เค้า แอดเฟสมา ละก็ได้คุยกัน เค้าเปนคนพูดไม่เก่ง จีบสาวไม่เปน ไม่เคยมีแฟน อยู่แต่กับเพื่อน หลังจากนั้นอีกอาทิดนึงเค้

ฉากจิมมี่กับป่าป๊าซึ้งมากเลย โดยเฉพาะตอนพูดกับจิมมี่นี่น้ำตาไหลเลย ทำให้นึกถึงพ่อแม่เราเลย อย่างบ้านเราที่บ้านก็ทำธุรกิจค้าขายกันมาแต่บรรพบุรุษ ก็พอมีกินใช้กัน แต่เรียกว่ามีฐานะมั้ยก็ไม่ขนาดนั้น แต่พ่

คือผมชอบผู้หญิงคนนึงมา3 เกือบ4ปี เลยผมไม่เคยจีบเขาจริงๆจังๆซักที ด้วย เหตุผลนึงเลย คือ กูคุยไม่เป็นไม่รู้จะคุย อะไร กับคนไม่ค่อยอยากจะคุยกับเรา ตอนแรกก็คุยกันได้ พอปิดเทอมไปเทอมเดียว คุยไม่ได้อีกเลย น

คือก็เป็นอินโ​ทรเวิร์ดก็คุยไม่เก่งทั้งคู่ก็มีแต่ประโยคเดิม ฝันดีกินข้าวหรือยังทำอะไรอยู่จะส่งเพลงรักไปจีบเขาก็บอกว่าเขาไม่อินเพลงรักผมก็ไม่รู้จะชวนอะไรใครที่คุยแล้วได้คบไม่ใช่ว่าประสบการณ์ได้นะ

เมื่อประมาณ1 เดือนที่ผ่านมา ได้รับรู้เรื่องราวว่าสามีกับเพื่อนร่วมงานมีพฤติกรรมที่ส่อไปในทางคบชู้ พฤติกรรมที่ว่าคือ จะหาเวลาเลิกงานไปทานข้าวด้วยกันบ้างแต่ไม่ได้ไปกัน 2 คนมีคนอื่นไปด้วย(เพื่อกันคนอื่นจ

ช่วงปีที่ผ่านมาหาแฟนยากมาก ปัจจุบันผมก็อายุ 30 กว่า โปรไฟล์ตัวเองก็คิดว่าไม่ได้ดูแย่ เงินเดือนแสนกว่า ถึงจะโดนหักภาษีเยอะก็เถอะ บุคลิกท่าทางก็น่าจะไม่ได้ขี้เหร่ขนาดนั้น เพราะปีก่อนๆก็ยังหาแฟนได้อยู่

เราเพิ่งเข้าทำงานที่บริษัท บริษัทนึง เป็นบริษัทแบบ home office ซึ่งมีพนักงานรวมทั้งหมดแล้วไม่ถึง5คน ซึ่งมีเราเป็นเด็กใหม่แค่คนเดียว อายุงานยังไม่ผ่านโปร ขอเริ่มเรื่องเลย คือตอนที่เราเข้ามาเราก็ได้เจ