ประสบการ์ณชีวิตที่ไม่มีวันลืม..เจ็บจริงๆค่ะ

สวัสดีค่เราจะมาเล่าประสบการ์ณที่เราเจอค่ะ ตัวเราคบกับแฟนมาได้ 3 ปีกว่าๆแล้วเราท้อง ตลอดเวลาที่ท้อง เขาไม่เคยมาดูดำดูดีเราเลยแต่เราก็อยู่ด้วยกันน้ะค่ะ คือเราไม่ได้แต่งงานค่ะ แล้วพอคลอดน้องมาได้อาทิตกว่าๆเราก็กลับมาอยู่บ้านเราค่ะ เพราะวันเกิดแม่เราพอดีเราคิดถึงแม่อ่ะค่ะ เลยเอาลูกกลับมาด้วย เพราะไม่ไว้ใจให้ทางบ้านแฟนเลี้ยง เรากับแฟนทะเลาะกันค่ะ แล้วตั้งแต่เรากลับมาบ้านเราไม่ได้คุยกันเลย คราวนี้เราต้องไปเรียนต่อแต่ไม่มีใครดูลูกเราเลยทักเฟสไปหาเขาค่ะจะกลับมาดูลูกวันไหนเขาตอบไม่รู้ เราถามอะไรเขาก็บอกไม่รู้ๆที่นี้เราหมดความอดทนค่ะ บวกกับเราไม่ได้รักกันแล้ว เราเลยพูดไปว่างั้นเธอไม่ต้องมาดูลูกก็ได้เดี๋ยวเราดูเองเธอแค่ส่งเงินให้ลูกใช้บ้างก็พอเราจะเอามาเป็นค่าจ้างคนเลี้ยงดู เขาอ่านค่ะแต่ไม่ตอบ เราก็ทักไปหลายรอบมาก (อีกอย่างเขาเป็นคนไม่ทำงานนะค่ะ วันๆนั่งเล่นแต่เกม เวลาอยู่ด้วยกันไม่เคยช่วยดูลูกเลยค่ะ) แล้วที่นี้เราไม่รู้จะทำยังไง เราเลยไปปรึกษาแม่ค่ะ (แม่ไม่สนับสนุนให้เราคบคนนี้ตั้งแต่แรกแล้วนะค่ะ) แม่เราเลยบอกว่าเลิกไปเถอะลูกอย่าไปเอาอะไรจากครอบครัวนี้เลย ไม่เคยได้อะไรจากเขาอยู่แล้ว หลานคนเดียวทำไมแม่จะเลี้ยงไม่ได้ เราเลยตัดสินใจค่ะ เป็นครั้งแรกที่เชื่อแม่เพราะตลอดเวลาที่คบกับเขามาเขาทำให้เราเสียใจตลอด แม่เลยอยากให้เราเลิกกับเขา เราก็เลยทักไปข้อความสุดท้ายว่า งั้นเธอก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรก็แล้วก็ได้ แต่เธอไม่ต้องเจอกับลูกอีก แล้วเราก็จบกันค่ะ ง่ายใช่มั้ยค่ะ? เราก็ปล่อยเขาไป แล้วเราคิดว่าคงไม่กลับไปอีกแล้ว เราลบทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาเพราะเราไม่อยากติดต่ออีกแล้วคือไม่อยากรู้จักแล้วอ่ะค่ะ แต่เราก็เสียใจนะค่ะแต่ไม่ฟูมฟายค่ะ เราก็แค่เพ้อในเฟส อ๋อลืมบอกเราท้องวัยเรียนค่ะไม่ใช่วัยทำงาน เราเลยต้องเรียนต่อค่ะ พอเราเพ้อในเฟส แม่ของเขาก็มาเห็นค่ะ แม่เขาเลยไปโพสด่าเราเฉยว่า มันดีแล้วไม่ใช่หรอที่ออกมาจากชีวิตใครแล้วทำให้เขารู้สึกดีขึ้น เราอ่านเสร็จน้ำตาล่วงเลยค่ะ บ้านนี้เขาเป็นกันขนาดนี้เลยหรอ (บ้านนี้เขาไม่เคยช่วยออกค่าใช้จ่ายอะไรเลยค่ะ คือไม่รับผิดชอบสักอย่างอ่ะค่ะ) เราก็เงียบค่ะ แล้ววันนี้เราโพสไปว่า เวรกรรมมีจริง แค่นี้นะค่ะ พี่สาวของเขามาโพสด่าเราอีกค่ะ คราวนี้ยาวเป็นแถบ สุดท้ายเขาจบด้วยคำว่าจะไปก็ไปให้ตลอดแล้วอย่ากลับมา คือเราจะไม่กลับไปอยู่แล้วค่ะ กลับไปก็ไม่ได้อะไร ทำไมเขาต้องด่าเราขนาดนี้ เราทำอะไรผิด บ้านนี้เขาเป็นอะไร เราเดินออกมาเราไม่อยากอยู่กับคนไม่มีอนาคตค่ะ บ้านเขายังไม่มีอยู่เลยค่ะ พี่สาวไปอยู่บ้านแฟน แม่ของเขากับตัวเขาเองไปอยู่คอนโดแฟนใหม่แม่เขา ซึ่งแฟนใหม่ที่เขาคบก็ไปเป็นน้อยเขาอีก เดี๋ยวยังไงเขาก็ต้องทิ้งไปอยู่ดี แล้วจะไปอยู่ที่ไหนเอาอะไรกินกัน พอดีแฟนใหม่ของแม่เขาเป้นคนฝรั่งค่ะตอนนี้แฟนเขาไปต่างประเทศเลยไปอยู่ได้ค่ะ ตอนแรกเราก็อยู่ด้วยกับเขาที่นี้ค่ะ ครอบครัวนี้ในสามคนไม่มีใครทำงานเลยนะค่ะ พูดง่ายๆเกาะแฟนกินอ่ะค่ะ  เราเลยออกมาดีกว่าไม่อยากให้ลูกตกอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ตอนนี้จิตใจเราแย่มากค่ะ อ่อนแอมากค่ะ พี่เราก็บอกว่าอย่าไปใส่ใจคำด่า เราก็เลยลบเพื่อนในเฟสออกเลยค่ะ แต่ตัวเราก็คิดถึงเขานะค่ะ ร้องไห้ทุกวัน แต่ก็ไม่อยากทนคบอ่ะค่ะ เลยต้องเจ็แบบนี้เพื่อที่จะจบทุกอย่าง...

ที่เราตั้งกระทู้นี้เราอยากจะถามค่ะว่าเราเลือกทางเดินที่ถูกไหม
แล้วทำไมพี่สาวกับแม่เขาต้องมาด่าเราทั้งๆที่เราไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเขาเลย