ผมก็เด็กผู้ชายคนนึงครับ อยู่ในครอบครัวชาวบ้านทั่วๆไป ผมรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเกย์มาตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้วครับ ทางบ้านก็พอจะรู้ว่าผมเป็นอย่างไร แต่คนที่บ้านก็เฉยๆ จนเมื่อไม่นานผมพาแฟนมา แต่บอกกับแม่ว่าเพื่อน นอนดูหนังแบบวัยรุนทั่วไป ดูในห้องนั่งเล่นครับ เราไม่ได้ทำอะไรที่บ่งบอกได้เลยว่าเป็นแฟนกัน นอกจากคุยกันค่อนข้างจะเพราะกว่าคุยกับเพื่อน แต่มันก็ปกติเพราะเพื่อนที่ผมไม่สนิทจริงๆก็คุยเค้า กับแก แบบนี้อยู่แล้ว จนหลังจากวันที่แฟนผมมาที่บ้านซักสองสามวัน แม่ผมถามอีกว่าคนที่มาเป็นใคร ผมก็ตอบไปว่าเพื่อน มันมารอแข่งกีฬาเลยแวะมาหา แล้วแม่ก็เงียบไป ผมกำลังเดินขึ้นบันไดแม่เอ่ยขึ้นมาอีกว่า แม่รู้นะว่าลูกกำลังทำอะไอยู่ ผมก็เงียบเดินเข้าห้อง ผ่านมาสองสามวัน แม่เปิดประตูห้องแต่ผมแกล้งหลับไม่รู้ว่าเนียนมั้ย แต่ผมนอนหันหลังให้แม่ แม่บอกว่า แม่รู้ว่าลูกเป็นอะไร กำลังทำอะไรอยู่ ตอนนี้พ่อของเรากำลังเครียสมากเรื่องของเรา ทำอะไรวางตัวดีๆ จากคนที่เคยดีๆกันอยู่มาแซวเรื่องนี้ พ่อเครียสมาก จะทำอะไรทำให้มันถูกต้องน้ะ เราร้องไห้ตลอดเลย แล้วแม่ก็ออกไป ก่อนหน้านี้ ผมออกไปอาบน้ำ พี่ชายผมกำลังนั่งกินข้าวอยู่ ผมเดินผ่านก็คุยกันปกติ พี่ผมนั่งกินข้าวกับแฟนอยู่ แล้วพูดกับแฟนเค้าว่า มีน้องก็ทำให้ครอบครัวอับอาย เกิดมาผิดเพศ ผมยื่นอยู่หน้าห้องน้ำ ตัวสั่น มือสั่น น้ำตาไหล ทำตัวไม่ถูกเลย รู้สึกเหมือนไร้ที่ยืนมากๆ ไม่รู้จะปรึกษาใคร ผมก็ไม่เข้าใจ ความหมายของคำว่า ถูกต้องของแม่ผมเหมือนกัน ผมไร้ที่พึ่งท้อมากๆในตอนนี้ ทำอะไรไม่ถูกได้แต่นอนน้ำตาไหล เก็บตัวในห้อง ไม่รู้จะทำไงดี อยากระบาย

ปล. เป็นกระทู้แรกของผม ผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้ครับ