รักสี่เศร้า ของเราสองคน

*** เรื่องมันมีอยู่ว่า *** เมื่อสองปีที่แล้ว ขณะผมเรียนอยู่มหาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ ผมได้พบกับรุ่นน้องคนนึงขณะร่วมกิจกรรมประชุมเชียร์ แว๊บแรกที่เห็นผมสัมผัสได้ เธอผู้นี่แหละคือแม่ของลูก ที่ผมพร้อมจะจริงจัง สร้างอนาคตร่วมกับเธอ ไม่นานหลังจากวันนั้น ผมก้ได้รู้จักกับเธอ โดยมีน้องรหัสของผม ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเธอนั่นเอง เมื่อน้องรหัสรู้ว่าผมชอบ ก้จัดแจง ขอเบอร์โทรศัพท์ พร้อมยุยงส่งเสริมให้ผมคบกับเธอ เมื่อผมได้เบอร์โทรของเธอมา ผมก้โทรไปบอกเธอว่า ผมชอบเธอนะ เธอก้อึ้งไปพักนึง แล้วเธอก้ชวนเปลี่ยนเรื่องคุยไปเรื่อย จนวางสายไป ผมรู้สึกดีที่ได้พูดความรู้สึกของตัวเองออกไป ถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอก ว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่ก้แอบหวังเล็กๆว่าอนาคตคงจะได้เป็นแฟนกัน เพราะได้ข่าวมาว่า สถานะของเธอกับแฟน ก้ระหองระแหงกันมานาน หลังจากวันนั้น ผมก้โทรไปจีบเธออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน จนมาวันนึงเธอบอกกับผมว่าเธอเลิกกับแฟนของเธอแล้ว ด้วยสาเหตุอะไรไม่ขอกล่าวถึงละกัน วันนั้นเป็นวันที่ผมดีใจมาก เพราะรู้สึกเข้าใกล้ความจริงขึ้นมาอีกนิด สามเดือนหลังจากที่เราได้คุยกัน เราก็ตกลงคบกันเป็นแฟน ตลอดระยะเวลา 2 ปีที่คบกันดูราบรื่น สวยงาม ถึงแม้จะทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่ก้ไม่เคยมีความคิดที่จะเลิกกัน จนผมเรียนจบ มาทำงานที่ภูมิลำเนาของตัวเอง ซึ่งเธอยังเรียนไม่จบ ทำให้เราสองคนห่างกัน แต่เราก้ยังเข้าใจกันดี จนวันนี้ ผมได้เจอกับน้องผู้ร่วมงานคนนึง ในวันประชุมประจำเดือนขององค์กร เธอใส่ชุดเดรสสีแสด ทับด้วยเสื้อสีขาว ใจผมเต้นแรง ผมว่า ผมชอบเธอเข้าแล้ว ผมแอบมองเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัว จนหมดเวลาประชุม เราต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน หลังจากนั้นผมก้แอดเป็นเพื่อนกับเธอในเฟสบุ๊ค เราก้คุยกันไปตามประสาเพื่อนร่วมงาน ซึ่งผมก้แอบรู้มาว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่ก้ต้องห่างกับแฟนเพราะเธอต้องกลับมาทำงานที่บ้าน เราคุยกันแทบทุกวันจนรู้สึกว่ามีอะไรมากกว่าเพื่อนร่วมงาน ผมจึงขอไลน์เธอเพื่อสานต่อความสัมพันธ์ ตลอดระยะเวลาที่เราคุยกันผมรู้สึกดีกับเธอมาก อาจเพราะเราเป็นคนบ้านเดียวกัน ทำงานไกล้กันด้วยหรือเปล่าไม่รู้  วันนึงองค์กรได้จัดงานเลี้ยงเล็กๆเพื่อต้อนรับน้องใหม่ ผมได้พบกับเธออีกครั้ง ผมก้เฝ้ามองเธออีกเช่นเคย จนจบงานเลี้ยง เราต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ซึ่งวันนั้นเอง ผมได้ขอเบอร์โทรเธอ เพื่อโทรไปบอกชอบ เป็นอีกครั้งที่ผมคิดอะไรเกินเลยกับคนที่มีแฟนแล้ว หลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์มันก้พัฒนาเรื่อยๆ ทั้งๆที่เราก็รู้ดีแก่ใจว่า เราทั้งคู่มีแฟนอยู่แล้ว และไม่ได้มีท่าทีจะเลิกกับแฟนของตนเองเลย มันกลายเป็นเรื่องที่อึดอัดระหว่างเราที่จะเดินต่อก้ทำไม่ได้ จะถอยหลงมันก้ไกลเกินไป เราไม่รู้จะจบเรื่องนี้ได้ออย่างไร  ***อย่างแรก ไม่รู้ว่าทำไมจึงทำให้เราไม่อยากหยุดความสัมพันธ์ไว้เพียงเท่านี้ ***อย่างที่สอง เราสองคนก้ไม่ได้อยากทำให้แฟนของเราทั้งคู่เสียใจเช่นกัน เราควรจะทำอย่างไรดีครับ