การปฏิบัติต่อผู้อื่น คือ หัวใจของความสำเร็จ
1.จะเอาน้ำผึ้ง อย่าไปเตะรังผึ้ง
เตะรังผึ้งก็หมายถึง การตำหนิติเตียนผู้อื่น โดยธรรมชาติของมนุษย์ 99% จะไม่โทษตัวเอง คนที่ทำผิดจะหาข้อแก้ตัว และเข้าข้างตัวเองเสมอ เพราะฉนั้น การตำหนิผู้อื่น ไม่เป็นผลดีเลย เขาจะสร้างเกราะป้องกันตัวเอง และจะเริ่มเป็นศัตรูกับเรา ไม่เพียงแต่การใช้วาจาติหนิเท่านั้น บางคนชอบเขียนจดหมายตำหนิ (สมัยนี้ก็ใช้ email หรือ Line) เขียนด่ากันไปมา บางครั้งก็ใช้คำพูดกระแนะกระแหนกัน ถากถางกัน การกระทำดังกล่าวไม่เป็นผลดีเลย เป็นอันตรายมาก มีแต่จะสร้างความแตกแยก บาดหมางและกลายเป็นศัตรูกัน
ยกตัวอย่าง ประธานาธิบดี ลินคอร์น ของสหรัฐอเมริกา ท่านเคยเขียนจดหมายตำหนิ เขียนด่าคนให้เจ็บใจ ท่านส่งจดหมายด่านักการเมืองที่นิสัยไม่ดีคนหนึ่ง แล้วยังส่งเรื่องไปลงในหนังสือพิมพ์ประจานไปทั่วเมืองอีกด้วย ปรากฎว่านักการเมืองคนนั้นแค้นมาก เดือดเป็นฟืนเป็นไฟ ออกมาท้าทายลินคอร์น ให้ออกมาดวลปืนกันกลางตลาด ความจริงลินคอร์นไม่คิดว่าจะต้องถึงขั้นฆ่าแกงกันหรอก แต่เพื่อศักดิ์ศรี ก็เลยตามเลย ก็ไปตามนัด โชคยังดีที่มีคนมาห้ามไว้ ช่วยเจรจาไกล่เกลี่ย ก็เลยแยกกันไป ไม่มีใครตาย เหตุการณ์ครั้งนั้น สอนให้ลินคอร์นกลับตัวเปลี่ยนพฤติกรรมจากหน้ามือเป็นหลังมือ เปลี่ยนวิธีการปฏิบัติต่อผู้อื่นเสียใหม่ เลิกเขียนจดหมายด่าคนโน้นคนนี้ เลิกสบประมาท เลิกเยาะเย้ยถากถาง ให้คนอื่นเจ็บกระดองใจ เขาเลิกตำหนิติเตียนผู้อื่น เปลี่ยนมาเป็นเห็นอกเห็นใจ เข้าใจคนอื่นมากขึ้น
******วิธีชนะมิตรและจูงใจคน*******
1.จะเอาน้ำผึ้ง อย่าไปเตะรังผึ้ง
เตะรังผึ้งก็หมายถึง การตำหนิติเตียนผู้อื่น โดยธรรมชาติของมนุษย์ 99% จะไม่โทษตัวเอง คนที่ทำผิดจะหาข้อแก้ตัว และเข้าข้างตัวเองเสมอ เพราะฉนั้น การตำหนิผู้อื่น ไม่เป็นผลดีเลย เขาจะสร้างเกราะป้องกันตัวเอง และจะเริ่มเป็นศัตรูกับเรา ไม่เพียงแต่การใช้วาจาติหนิเท่านั้น บางคนชอบเขียนจดหมายตำหนิ (สมัยนี้ก็ใช้ email หรือ Line) เขียนด่ากันไปมา บางครั้งก็ใช้คำพูดกระแนะกระแหนกัน ถากถางกัน การกระทำดังกล่าวไม่เป็นผลดีเลย เป็นอันตรายมาก มีแต่จะสร้างความแตกแยก บาดหมางและกลายเป็นศัตรูกัน
ยกตัวอย่าง ประธานาธิบดี ลินคอร์น ของสหรัฐอเมริกา ท่านเคยเขียนจดหมายตำหนิ เขียนด่าคนให้เจ็บใจ ท่านส่งจดหมายด่านักการเมืองที่นิสัยไม่ดีคนหนึ่ง แล้วยังส่งเรื่องไปลงในหนังสือพิมพ์ประจานไปทั่วเมืองอีกด้วย ปรากฎว่านักการเมืองคนนั้นแค้นมาก เดือดเป็นฟืนเป็นไฟ ออกมาท้าทายลินคอร์น ให้ออกมาดวลปืนกันกลางตลาด ความจริงลินคอร์นไม่คิดว่าจะต้องถึงขั้นฆ่าแกงกันหรอก แต่เพื่อศักดิ์ศรี ก็เลยตามเลย ก็ไปตามนัด โชคยังดีที่มีคนมาห้ามไว้ ช่วยเจรจาไกล่เกลี่ย ก็เลยแยกกันไป ไม่มีใครตาย เหตุการณ์ครั้งนั้น สอนให้ลินคอร์นกลับตัวเปลี่ยนพฤติกรรมจากหน้ามือเป็นหลังมือ เปลี่ยนวิธีการปฏิบัติต่อผู้อื่นเสียใหม่ เลิกเขียนจดหมายด่าคนโน้นคนนี้ เลิกสบประมาท เลิกเยาะเย้ยถากถาง ให้คนอื่นเจ็บกระดองใจ เขาเลิกตำหนิติเตียนผู้อื่น เปลี่ยนมาเป็นเห็นอกเห็นใจ เข้าใจคนอื่นมากขึ้น