เรื่องมันมีอยู่ว่า....
ตอนเราเลิกกับแฟน เราเสียใจมาก ใช้เวลาพักใจอยู่ระยะนึง รู้สึกเข็ดกับความรักมาก
ตอนนั้นผ่านมาประมาน 4 เดือนได้ มี ผช. คนนึงเข้ามาในชีวิตเรา เราเจอกันแบบงงๆ จะเรียกว่าบังเอิญหรือยังไงดี
หลังจากนั้น เราก็เริ่มทำความรู้จักกันมาเรื่อยๆนะคะ เค้าเองก็พึ่งเลิกกับแฟน เพราะถูกนอกใจค่ะแต่เหมือนฝ่ายหญิงเค้ายังอยากกลับมาขอคืนดี
ขอโอกาส ระหว่างนั้นเรารู้จักกันมากขึ้นเรื่อยๆ เค้าทำงานแล้วคะ ส่วนเรายังเรียนอยู่ ทุกวันหลังเลิกงาน เราจะกินข้าว ดูหนัง ด้วยกัน มันเหมือนเราเข้าใจกัน
เพราะต่างคนต่างเจ็บมาทั้งคู่ เค้าเหมือนคนที่เข้ามาคืนรอยยิ้มให้กับเราอีกครั้ง ความรักที่มันเคยแตกสลายมันเริ่มก่อขึ้นใหม่อีกครั้ง ในขณะเดียวกันแฟนเก่าเค้าก็ยังตื้อไม่หยุดค่ะ
เราเองยอมรับว่าทุกเวลาที่มีเค้ามันคือความรู้สึกที่ดีมากค่ะ มันเหมือนกำลังจะดีแล้วใช่มั้ยค่ะ แต่วันนั้นเค้าพาเราไปบ้านเค้าค่ะ ครั้งแรกที่เราเปิดประตูเข้าไป หน้าเราชาหมดเลยค่ะ ในบ้านหลังนี้ เค้าเคยอยู่ด้วยกัน เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ ของ ผญ. คนนั้น ยังอยู่ครบเหมือนเดิมเลยค่ะ แค่ตัวผญ. คนนั้นย้ายออกไปแล้วแค่นั้น เราถามเค้านะคะ ถามตามตรงว่ายังรัก ผญ. คนนั้นอยู่มั้ย เค้าบอกว่าความรักมันอาจไม่มีเหลือแล้ว แต่มันยังคงเหลือความผูกพัน สรุปคือเค้ายังไม่ลืมค่ะ
กลับมาวันนั้นเราร้องไห้ข้ามคืนเลยค่ะ ร้องแบบไม่มีเหตุผล มันบอกไม่ถูก
หลังจากนั้น เพื่อนเค้าทักไลน์มาหาเราค่ะ มาบอกให้เราตัดใจ เค้าลืมแฟนเก่าเค้าไม่ได้หรอก เค้าคบกันมานาน ถึงเราทนอยู่แบบนี้ก็ไม่มีความสุขหรอก
และยังบอกด้วยนะคะ ว่าอย่าไปบอกเค้าเรื่องที่เพื่อนเค้ามาคุยกับเรา ด้วยเหตุผลที่ไม่อยากผิดใจกัน
ตอนนั้นเราหูเบาเองค่ะ บวกกับความรู้สึกเสียใจที่ได้เจอด้วย เราตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตเค้าแบบตัดขาดเลย โดยที่เราไม่บอกไม่ถามเค้าซักคำ
เค้าพยายามตามหา พยายามติดต่อเรา แต่เราเลี่ยงทุกอย่างค่ะ เพราะเราอยากตัดใจ
สุดท้ายแล้ว เค้าฝากบอกเพื่อนเรามาค่ะ ว่าเค้าเคลียร์ทุกอย่างจบไป ทุกอย่างที่เป็นอดีต เค้าพร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับเรา ในวันเดียวกับที่เราหายไปจากเค้า
เค้ากับ ผญ. คนนั้นจบกันแบบเด็ดขาด
ตอนเรารู้ความจิงเราทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ เพราะเราไม่ยอมถาม ไม่ยอมคุยกับเค้าเองใช่มั้ยค่ะ
วันนี้เราคิดถึงช่วงเวลาดีๆที่มีเค้ามากๆเลยค่ะ เราเองยังไม่เคยลืมเค้าเลยแม้สักวินาที
แต่เราไม่รู้ว่าเราควรเริ่มยังไงดี เราอยากย้อนเวลากลับไปมาก
เราไม่ได้ติดต่อกับเค้าเลย เพราะไม่กล้าน่ะคะ ทุกคนคิดว่าเค้าจะยังรอเราอยู่มั้ย
เราอยากกลับไปเริ่มใหม่กับเค้าอีกครั้ง เราไม่อยากให้มันจบแบบนี้
ปล. เราตั้งกระทู้ครั้งแรก ถ้าผิดพลาดไป เราขอโทดด้วยนะ เราขอบคุนทุกคนที่อ่านกระทู้นี้จนจบ รับฟังสิ่งที่เราอยากระบาย
ขอบคุนค่ะ
กอดกันครั้งแรกดีใจเท่าไหร่ กอดกันครั้งสุดท้ายใจสลายเป็ยเท่าตัว
ตอนเราเลิกกับแฟน เราเสียใจมาก ใช้เวลาพักใจอยู่ระยะนึง รู้สึกเข็ดกับความรักมาก
ตอนนั้นผ่านมาประมาน 4 เดือนได้ มี ผช. คนนึงเข้ามาในชีวิตเรา เราเจอกันแบบงงๆ จะเรียกว่าบังเอิญหรือยังไงดี
หลังจากนั้น เราก็เริ่มทำความรู้จักกันมาเรื่อยๆนะคะ เค้าเองก็พึ่งเลิกกับแฟน เพราะถูกนอกใจค่ะแต่เหมือนฝ่ายหญิงเค้ายังอยากกลับมาขอคืนดี
ขอโอกาส ระหว่างนั้นเรารู้จักกันมากขึ้นเรื่อยๆ เค้าทำงานแล้วคะ ส่วนเรายังเรียนอยู่ ทุกวันหลังเลิกงาน เราจะกินข้าว ดูหนัง ด้วยกัน มันเหมือนเราเข้าใจกัน
เพราะต่างคนต่างเจ็บมาทั้งคู่ เค้าเหมือนคนที่เข้ามาคืนรอยยิ้มให้กับเราอีกครั้ง ความรักที่มันเคยแตกสลายมันเริ่มก่อขึ้นใหม่อีกครั้ง ในขณะเดียวกันแฟนเก่าเค้าก็ยังตื้อไม่หยุดค่ะ
เราเองยอมรับว่าทุกเวลาที่มีเค้ามันคือความรู้สึกที่ดีมากค่ะ มันเหมือนกำลังจะดีแล้วใช่มั้ยค่ะ แต่วันนั้นเค้าพาเราไปบ้านเค้าค่ะ ครั้งแรกที่เราเปิดประตูเข้าไป หน้าเราชาหมดเลยค่ะ ในบ้านหลังนี้ เค้าเคยอยู่ด้วยกัน เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ ของ ผญ. คนนั้น ยังอยู่ครบเหมือนเดิมเลยค่ะ แค่ตัวผญ. คนนั้นย้ายออกไปแล้วแค่นั้น เราถามเค้านะคะ ถามตามตรงว่ายังรัก ผญ. คนนั้นอยู่มั้ย เค้าบอกว่าความรักมันอาจไม่มีเหลือแล้ว แต่มันยังคงเหลือความผูกพัน สรุปคือเค้ายังไม่ลืมค่ะ
กลับมาวันนั้นเราร้องไห้ข้ามคืนเลยค่ะ ร้องแบบไม่มีเหตุผล มันบอกไม่ถูก
หลังจากนั้น เพื่อนเค้าทักไลน์มาหาเราค่ะ มาบอกให้เราตัดใจ เค้าลืมแฟนเก่าเค้าไม่ได้หรอก เค้าคบกันมานาน ถึงเราทนอยู่แบบนี้ก็ไม่มีความสุขหรอก
และยังบอกด้วยนะคะ ว่าอย่าไปบอกเค้าเรื่องที่เพื่อนเค้ามาคุยกับเรา ด้วยเหตุผลที่ไม่อยากผิดใจกัน
ตอนนั้นเราหูเบาเองค่ะ บวกกับความรู้สึกเสียใจที่ได้เจอด้วย เราตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตเค้าแบบตัดขาดเลย โดยที่เราไม่บอกไม่ถามเค้าซักคำ
เค้าพยายามตามหา พยายามติดต่อเรา แต่เราเลี่ยงทุกอย่างค่ะ เพราะเราอยากตัดใจ
สุดท้ายแล้ว เค้าฝากบอกเพื่อนเรามาค่ะ ว่าเค้าเคลียร์ทุกอย่างจบไป ทุกอย่างที่เป็นอดีต เค้าพร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับเรา ในวันเดียวกับที่เราหายไปจากเค้า
เค้ากับ ผญ. คนนั้นจบกันแบบเด็ดขาด
ตอนเรารู้ความจิงเราทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ เพราะเราไม่ยอมถาม ไม่ยอมคุยกับเค้าเองใช่มั้ยค่ะ
วันนี้เราคิดถึงช่วงเวลาดีๆที่มีเค้ามากๆเลยค่ะ เราเองยังไม่เคยลืมเค้าเลยแม้สักวินาที
แต่เราไม่รู้ว่าเราควรเริ่มยังไงดี เราอยากย้อนเวลากลับไปมาก
เราไม่ได้ติดต่อกับเค้าเลย เพราะไม่กล้าน่ะคะ ทุกคนคิดว่าเค้าจะยังรอเราอยู่มั้ย
เราอยากกลับไปเริ่มใหม่กับเค้าอีกครั้ง เราไม่อยากให้มันจบแบบนี้
ปล. เราตั้งกระทู้ครั้งแรก ถ้าผิดพลาดไป เราขอโทดด้วยนะ เราขอบคุนทุกคนที่อ่านกระทู้นี้จนจบ รับฟังสิ่งที่เราอยากระบาย
ขอบคุนค่ะ