ตัดใจหรือสานต่อ

ผมอายุขึ้นเลข 2x แล้ว เป็นไบท์ สำหรับผมความรักมันขึ้นอยู่กับนิสัยบุคคล
ผมได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่งซึ่งผมคาดว่าเค้าน่าจะเป็น(ไบท์)แบบผม
เขาชอบท่องเที่ยว ติดทะลึ่ง ฮาๆ ไม่แสดงออกในเชิงสาวหรือแสดงตัวว่าเป็นเกย์(ในเฟสบุ๊ค) นั่นจึงเป็นเหตุให้ผมรู้สึกชอบเขา(คงเพราะอะไรๆเหมือนกัน)
ผมทักเขาทุกครั้ง เขาตอบผมทุกครั้ง (มันทำให้ใจผมชื่นบานมากๆทุกครั้งที่เราคุยกัน)
เรารู้จักกันมาพอสมควรจนผมกล้าเอ่ยที่จะชวนเขาไปเที่ยวนู้นเที่ยวนี่ด้วยกัน แต่ผลกลับเป็นการปฏิเสธทุกครั้ง
ครั้งนึงผมเอ่ยชวนเขามาหาที่ห้อง เขาตอบตงลงทันที (ผมดีใจจนทำตัวไม่ถูก)
พอเขามาถึง เขาถามผมถึงความในใจว่าเราคิดอะไรกับเขาไหม ผมบอกไปหมดเปลือก เขาก็บอกผมว่าเขารู้สึกกับผมเช่นกัน
เขาจ้องตาผมจนใจผมสั่น จนผมต้องอ้างหนีหน้าเขาแล้วไปเข้าห้องน้ำ
ผมทำใจอยู่สักพักก่อนออกไปเจอเขา เขาดึงตัวผมไปจูบ (สิ่งที่ผมได้จากจูบนี้คือ ผมกลับไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลย)
เขาชวนผมมีอะไรกัน ผมพยายามปฏิเสธ แต่สีหน้าเขาเหมือนจะผิดหวัง ผมจึงปฏิเสธไม่ลง
ผมพยายามที่จะเลี่ยงการมีอะไรทางประตูหลัง(เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่พร้อมกับอะไรแบบนี้) เขายินดี ผมช่วยเขาจนเสร็จ(แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมหรือเพราะนี่คือครั้งแรก ผมรู้สึกสับสน)
เราสองมานอนคุยกันเกี่ยวกับสิ่งที่ทำลงไป เขาขอสัญญาผมให้เรื่องนี้เป็นความลับ (ซึ่งผมก็ยินยอม เพราะไม่มีใครรู้ว่าผมเป็น)
เขานอนกอด บอกรักผม ก่อนจะขอตัวกลับ (สิ่งนี้ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นมากๆ)

จากสิ่งที่เล่ามานี้ มันทำให้ผมสับสนว่าการเริ่มต้นแบบนี้คือสิ่งที่เรียกว่ารักที่เราตามหา??
ผมไม่รู้สึกอะไรจากจูบ หรือแม้แต่จะมีอะไรกัน ไอนั่นมันก็ไม่ค่อยจะตั้งให้ =_=''
ผมรู้สึกรักเขาที่เขาเป็นตัวเขา ผมกล้าที่จะเปิดเผยทุกอย่างให้เพื่อน ครอบครัว รับรู้ถ้าผมเจอรักที่ใช่
และนั่นเองมันทำให้ผมสับสนว่าเราควรเปิดใจหรือตัดใจจากเขาดีครับ ผมเป็นพวกที่ถ้าจะคบใครอยากจะคบนานๆครับ มาคิดมากเรื่องแบบนี้ตอนสอบ มันจับหนังสือไม่ลงครับ TT