ช่วงนี้เรารู้สึกแย่มากค่ะ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
รู้สึกหดหู่อยู่ตลอดเวลา รู้สึกว่าตัวเองสามารถร้องไห้ได้ตลอดเวลาแม้จะไม่มีเรื่องอะไรก็ร้องได้ค่ะ
หรือบางทีเรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้เราน้ำตาไหลได้ บางทีอยู่ดีๆก็น้ำตาไหล

เราไม่มีปัญหาครอบครับนะ ไม่ได้มีปมแบบพ่อแม่แยกทาง พ่อไม่รัก แม่ไม่รัก
แต่ช่วงนี้เราน้อยใจแม่บ่อยๆค่ะ ไม่รู้เพราะอะไรบางทีเรื่องเล็กๆน้อยๆ เราก็น้อยใจได้
แล้วเราก็จะร้องไห้ออกมาเลยค่ะ แล้วบังคับตัวเองให้หยุดไม่ได้ อายมากค่ะ
อย่างวันนี้เราเดินอยู่ในโรงพยาบาลกับแม่ แล้วคุยกันเรื่องจะเลือนนัดหมอดีไหม
แม่เราอยากให้เลื่อน แต่เราคิดว่าวันนี้หยุดเรียนมาแล้วไม่อยากเลื่อนเพราะต้องหยุดอีก
พอคิดว่าเราจะต้องหยุดเรียนมาหลายวัน น้ำตาก็ไหลออกมาเลยต้องรีบเดินเข้าห้องน้ำค่ะ กลัวแม่กลัวคนอื่นเห็น

แล้วพอกลับมาจากโรงพยาบาล เราหลับไปนานมากซึ่งปกติเราเป็นคนที่ไม่ค่อยนอนติดกันหลายชั่วโมง
วันนี้นอนจนค่ำเลยค่ะ แล้วในครอบครัวเราก็กินข้าวกันโดยไม่เรียกเราเลย แถมข้าวและกับข้าวก็ไม่เหลือไว้ให้เราเลยค่ะ
แล้วแถวบ้านเราไม่มีร้านข้าวนะคะ ถ้าจะกินต้องไปหาที่ซอยอื่น ซึ่งไกลและเราขับรถไม่เป็นค่ะ
ทุกคนก็เฉยไม่มีใครสนใจ เท่านั้นเราก็ร้องไห้เลยค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกแต่น้ำตามันไหลออกมาเอง

ปกติเราเป็นคนไม่ค่อยร้องไห้นะคะ แต่ช่วงนี้เรารู้สึกแย่มาก โดยไม่รู้สาเหตุค่ะ
และก็ร้องไห้บ่อยมาก บางทีไม่มีเรื่องอะไรก็ร้องไห้ออกมาเฉยๆซะงั้น
อย่างเรานี่เรียกว่ามีอาการทางจิตไหมคะ ?