สวัสดีค่ะ เพิ่งสมัคร pantip วันนี้ค่ะ พอดีมีเรื่องที่คาใจและไม่เข้าใจกับความรู้สึกนี้น่ะค่ะ เลยอยากลองแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเพื่อนเว็บบอร์ดดู
เมื่อวันก่อนได้มีโอกาสเจอกับเพื่อนสนิท(ผู้ชาย) ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม เท้าความหน่อยคือ เพื่อนเราเป็นผู้ชายที่อ่อนไหวง่ายค่ะ (คาบเส้นกับคำว่าขี้แยเลยล่ะค่ะ)
นอกจากข้อเสียเรื่องขี้แย นิสัยโดยรวมคือเขาเป็นคนน่ารัก สุภาพบุรุษกับผู้หญิง เพื่อนเราเป็นคนที่ดวงเรื่องผู้หญิงไม่ดีมาตั้งแต่ละอ่อนแล้ว และทุกครั้งที่เขามีแฟนเขาจะบอกเราค่ะ บางทีก็เล่าถึงแฟนให้เราฟัง ดูมีความสุข เราก็ฟังบ้างไม่ได้ฟังบ้างค่ะ (เพื่อนที่ดี 555) เออๆ เรื่องของลื้อว่ะ
มันก็เป็นความรู้สึกที่อธิบายยากนะคะ ตอนเขามีแฟนมีความสุขก็แหม...หวานไม่เกรงใจกุเลย อย่าให้มีบ้างนะ จะเกทับความหวานให้ชิดซ้ายไปเลย
แต่ไม่ว่าแฟนกี่คนต่อกี่คนก็นอกใจเพื่อนเรา คราวนี้ก็ระทมสิครับ ยิ่งขี้แยอยู่แล้ว อกหักทีนี่ไม่ต้องพูดถึง เราไม่อยากเห็นเพื่อนเสียใจน่ะค่ะ แต่เขาก็ไม่เข็ดกับความรักนะคะ มีแฟนอีก อกหักอีก มีแฟนแล้วอกหัก และที่ระบายก็ไม่พ้นเรา กับคนอื่นเขาไม่แสดงออกมากว่าเฮิร์ท แต่กับเรานี่ร้องยังกับเด็ก
ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาก็สิบห้าปี จนเขาเลิกโทร มาร้องไห้กับเราเวลาอกหักแล้วค่ะ และเลิกโทรมาเล่าเรื่องแฟนให้ฟังตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ก็ยังติดต่อกันถามสารทุกข์สุขดิบกันเรื่อยมา ช่วงมีแฟนเพื่อนเราก็หายจากสารบบค่ะ พอเลิกกับแฟนนี่คุยจ้อยๆ
จนเมื่อวันก่อนเราไปธุระที่จังหวัดที่เพื่อนอยู่ค่ะ คือเรามีธุระเช้าวันรุ่งขึ้น แต่เราจองโรงแรมไว้เรียบร้อย แล้วไปเชคอินตอนบ่ายๆ ตอนแรกเราไม่ได้บอกเพื่อนค่ะว่ามาธุระแถวนั้น เพราะถ้าบอกก็จะกดดันเรื่องเวลาเดินทาง และกำหนดการที่ไม่แน่นอน อีกเรื่องคือเพราะเราไม่ชอบให้ใครรอ ซึ่งวันนั้นเราไปแบบเอ้อระเหยถึงตอนไหนก็ช่าง (มีที่ซุกหัวนอนแล้วไม่แคร์...) พอพักหายเหนื่อย เลยไลน์ไปถามเพื่อนว่า ว่างไหม ถ้าว่างก็ไปกินข้าวกัน (ถึงเพื่อนเราไม่ว่างเราก็ไปกินคนเดียวได้ จะได้เอ้อระเหยต่อ) เขาก็ตอบว่า ว่างๆๆๆ แล้วก็บอกว่าจะรีบมาหาทันที พอวางสายเราก็รู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะเพื่อนเราดูดีใจมากที่จะได้เจอเรา แต่เราไม่ได้บอกเขาแต่แรกว่าผ่านมาแถวนั้น
พอถึงเวลานัดเราก็ไปนั่งรอที่ร้านอาหาร เพื่อนโทรมาทำเสียงอึกอักว่า ขอพาแฟนมาด้วยได้ไหม เราก็ฉุกคิดเออวุ้ย เรานัดมันโคตรกะทันหัน เสียมารยาทไม่เบาเลยแฮะ เราก็เลยบอกว่า พามาได้ตามสบาย เราก็บอกไปว่าเรานั่งตรงไหน ซึ่งอีกพักนึงเพื่อนก็มาถึงที่ร้านอาหาร เราเห็นละ เพื่อนเราเดินเข้ามามองซ้ายมองขวาเหมือนมองหาเราอยู่ (สายตาไม่ดี) เห็นผู้หญิงเดินตามเข้ามาคนนึงซึ่งจับแขนเพื่อนเราที่กำลังหันมองซ้ายขวาไปควงแล้วเดินเข้ามาพร้อมกัน เราก็มีลางสังหรณ์ว่างานจะเข้า ทำไมให้อารมณ์เหมือนเราเป็นกิ๊กที่นัดเจอแฟนชาวบ้านเลยวะ ตอนนั้นเพื่อนก็เพิ่งเห็น+ จำเราได้ค่ะ
เรานึกสภาพสารรูปตัวเองตอนเจอเพื่อนครั้งสุดท้ายไม่ออก แต่ลุคเซอร์+โทรมกว่าตอนนี้แน่นอน เพื่อนทักว่า จำแทบไม่ได้เลย ผมยาวขึ้น ค่อยเหมือนผู้หญิงขึ้นมาหน่อย แน่นอนโดนเราสวนกลับโทษฐานปากดี เราก็ดีใจที่ได้เจอเพื่อน คือเห็นเพื่อนแล้วนึกออกแต่เด็กผู้ชายขี้แย พูดจาสุภาพ เรียบร้อยยังกับผู้หญิง วันนี้ค่อยดูเหมือนผู้ชายทั่วไปหน่อย แล้วเพื่อนก็แนะนำแฟนให้เรารู้จักค่ะ เราก็ยิ้มให้ทักทาย แล้วก็ขอโทษที่นัดออกมากะทันหัน เพื่อนเรารีบบอกว่า ไม่เป็นไร
แต่แฟนเพื่อนเราพูดขึ้นมาลอยๆ ว่า ''เป็น'' ตอนนั้นคือ เดธแอร์กันไปพักนึง เราก็มองหน้าเพื่อนคุยกันทางโทรจิต
'เฮ้ย...ข้ากลับก่อนดีกว่าว่ะ'
เพื่อนเราก็ส่ายหน้าแล้วก็หยิบเมนูขึ้นมา แล้วบอกว่า หิวแล้วเนอะ ทานข้าวกันดีกว่า น้อง(ชื่อแฟน) ..... อยากทานอะไรคะ
เงียบ.........
เดธแอร์ยกที่สอง คราวนี้เพื่อนหันมาหาเราค่ะ ทำตาปริบๆ เรามองแฟนเพื่อนเราแล้วก็มองเพื่อนเรา แล้วก็ยิ้มให้เพื่อน เราบอกไปว่า ขอโทษที่ทำอะไรไม่คิด อย่าโกรธเพื่อนพี่เลย เท่านั้นแหละ แฟนเพื่อนเราเงยหน้ามามองเราแล้วก็ถามว่า แน่ใจนะว่าแค่เพื่อน
เราก็บริสุทธิ์ใจและก็อิหลั่กอิเหลื่อ สถานการณ์แบบนี้มันอะไรวะ เลยตอบไปว่า ใช่ค่ะ เป็นแค่เพื่อน
เพื่อนเราก็เสริมว่า เราเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้ว และบอกแฟนว่า เราเป็นคนที่โตมาแล้วหาตัวเจอยากมาก นานๆ เราจะออกจากถ้ำ (เพื่อนพยายามตลกเพื่อแก้บรรยากาศ) แฟนเพื่อนก็พูดประโยคนึงมาว่า แล้วไงอ่ะ แต่เค้าเป็นแฟนพี่ป่ะ
เธออายุน้อยกว่าเราสี่ปี และชอบพูดประโยคเงื่อนงำแบบนี้ค่ะ แบบให้ตีความหมายต่อเอาเอง เราไม่เข้าใจจริงๆ ว่าต้องการจะสื่ออะไร แต่เห็นเธอทำแบบนี้ใส่เพื่อนเราหรือจริงๆ จะทำใส่เราแล้ว เพื่อนเราก็ทำหน้าไม่ถูก เราก็ไปต่อไม่ถูกละ คือเราก็ยอมรับผิดเต็มๆ ที่นัดเพื่อนกะทันหันไป ซึ่งเพื่อนอาจจะมีนัดกับแฟนแต่คงจะยกเลิกนัดแฟนแล้วมากินข้าวกับเรา แล้วแฟนคงไม่พอใจเลยตามมาด้วย พอเห็นเราเป็นผู้หญิงเลยออกอาการหึงแฟน (ผิดที่เราเป็นผู้หญิงเรอะ ฉันไม่เข้าใจ)
ด้วยบรรยากาศอึดอัดเราเลยบอกเพื่อนว่า ขอกลับก่อนดีกว่า ไว้โอกาสหน้าคงได้เจอกัน เพื่อนเราร้องห้ามทันทีว่า ไม่เอา อย่าเพิ่งกลับสิ ซึ่งเราก็โทรจิตทางสายตาว่า ดูหน้าแฟนลื้อก่อนไอ้ h'aน เห็นแล้วตูกินข้าวไม่ลง
เราลุกขึ้นยืนกะว่าไปหาอาหารญี่ปุ่นกินแล้วจะกลับไปนอนโรงแรม หันไปมองหน้าแฟนเพื่อนก็ยังทำหน้าบอกบุญไม่รับยิ่งรู้สึกผิด แต่ขอโทษไปหลายรอบแล้วดูจะไม่ช่วยอะไร เราลาเพื่อนกับแฟนเพื่อน เพื่อนเราก็ทำหน้าเศร้าเหมือนหมาหงอย ตอนโบกมือลาเราค่ะ จะลุกมาส่งเราก็ลุกไม่ได้ แฟนนั่งไม่ขยับให้ออก
เราเลยเดินออกมาจากร้านอาหารค่ะ เฟลขั้นสุดยอด...เรามีเพื่อนสนิทไม่มากค่ะ แต่เพื่อนสนิทสำหรับเราเหมือนเป็นคนในครอบครัวอีกคนเลย ดูแลกันเหมือนพี่เหมือนน้อง เวลาใครมาแกล้งหรือยุ่งกับเพื่อนเรา เราไม่เฉยค่ะ แต่เรื่องรักๆ เราไม่เคยก้าวก่าย นี่เป็นเคสแรกที่เราไม่ชอบแฟนของเพื่อน เลยสับสนน่ะค่ะว่าทำไมถึงมีความรู้สึกแบบนี้ เราไม่ชอบอะไรกันแน่
ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ
ปล. จขกท. กับเพื่อน อายุ 25 แล้ว ส่วนแฟนเพื่อนจขกท. น่าจะ 20 -21 ค่ะ
ปล. 2 ไม่รู้จะติด tag ห้องอะไร ชักเป็นห่วงสุขภาพจิตตัวเองเหมือนกันค่ะ =_=
เพื่อนสนิทมีแฟน แล้วเราไม่ชอบแฟนของเพื่อน ใครเคยเป็นบ้างคะ ?
เมื่อวันก่อนได้มีโอกาสเจอกับเพื่อนสนิท(ผู้ชาย) ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม เท้าความหน่อยคือ เพื่อนเราเป็นผู้ชายที่อ่อนไหวง่ายค่ะ (คาบเส้นกับคำว่าขี้แยเลยล่ะค่ะ)
นอกจากข้อเสียเรื่องขี้แย นิสัยโดยรวมคือเขาเป็นคนน่ารัก สุภาพบุรุษกับผู้หญิง เพื่อนเราเป็นคนที่ดวงเรื่องผู้หญิงไม่ดีมาตั้งแต่ละอ่อนแล้ว และทุกครั้งที่เขามีแฟนเขาจะบอกเราค่ะ บางทีก็เล่าถึงแฟนให้เราฟัง ดูมีความสุข เราก็ฟังบ้างไม่ได้ฟังบ้างค่ะ (เพื่อนที่ดี 555) เออๆ เรื่องของลื้อว่ะ
มันก็เป็นความรู้สึกที่อธิบายยากนะคะ ตอนเขามีแฟนมีความสุขก็แหม...หวานไม่เกรงใจกุเลย อย่าให้มีบ้างนะ จะเกทับความหวานให้ชิดซ้ายไปเลย
แต่ไม่ว่าแฟนกี่คนต่อกี่คนก็นอกใจเพื่อนเรา คราวนี้ก็ระทมสิครับ ยิ่งขี้แยอยู่แล้ว อกหักทีนี่ไม่ต้องพูดถึง เราไม่อยากเห็นเพื่อนเสียใจน่ะค่ะ แต่เขาก็ไม่เข็ดกับความรักนะคะ มีแฟนอีก อกหักอีก มีแฟนแล้วอกหัก และที่ระบายก็ไม่พ้นเรา กับคนอื่นเขาไม่แสดงออกมากว่าเฮิร์ท แต่กับเรานี่ร้องยังกับเด็ก
ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาก็สิบห้าปี จนเขาเลิกโทร มาร้องไห้กับเราเวลาอกหักแล้วค่ะ และเลิกโทรมาเล่าเรื่องแฟนให้ฟังตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ก็ยังติดต่อกันถามสารทุกข์สุขดิบกันเรื่อยมา ช่วงมีแฟนเพื่อนเราก็หายจากสารบบค่ะ พอเลิกกับแฟนนี่คุยจ้อยๆ
จนเมื่อวันก่อนเราไปธุระที่จังหวัดที่เพื่อนอยู่ค่ะ คือเรามีธุระเช้าวันรุ่งขึ้น แต่เราจองโรงแรมไว้เรียบร้อย แล้วไปเชคอินตอนบ่ายๆ ตอนแรกเราไม่ได้บอกเพื่อนค่ะว่ามาธุระแถวนั้น เพราะถ้าบอกก็จะกดดันเรื่องเวลาเดินทาง และกำหนดการที่ไม่แน่นอน อีกเรื่องคือเพราะเราไม่ชอบให้ใครรอ ซึ่งวันนั้นเราไปแบบเอ้อระเหยถึงตอนไหนก็ช่าง (มีที่ซุกหัวนอนแล้วไม่แคร์...) พอพักหายเหนื่อย เลยไลน์ไปถามเพื่อนว่า ว่างไหม ถ้าว่างก็ไปกินข้าวกัน (ถึงเพื่อนเราไม่ว่างเราก็ไปกินคนเดียวได้ จะได้เอ้อระเหยต่อ) เขาก็ตอบว่า ว่างๆๆๆ แล้วก็บอกว่าจะรีบมาหาทันที พอวางสายเราก็รู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะเพื่อนเราดูดีใจมากที่จะได้เจอเรา แต่เราไม่ได้บอกเขาแต่แรกว่าผ่านมาแถวนั้น
พอถึงเวลานัดเราก็ไปนั่งรอที่ร้านอาหาร เพื่อนโทรมาทำเสียงอึกอักว่า ขอพาแฟนมาด้วยได้ไหม เราก็ฉุกคิดเออวุ้ย เรานัดมันโคตรกะทันหัน เสียมารยาทไม่เบาเลยแฮะ เราก็เลยบอกว่า พามาได้ตามสบาย เราก็บอกไปว่าเรานั่งตรงไหน ซึ่งอีกพักนึงเพื่อนก็มาถึงที่ร้านอาหาร เราเห็นละ เพื่อนเราเดินเข้ามามองซ้ายมองขวาเหมือนมองหาเราอยู่ (สายตาไม่ดี) เห็นผู้หญิงเดินตามเข้ามาคนนึงซึ่งจับแขนเพื่อนเราที่กำลังหันมองซ้ายขวาไปควงแล้วเดินเข้ามาพร้อมกัน เราก็มีลางสังหรณ์ว่างานจะเข้า ทำไมให้อารมณ์เหมือนเราเป็นกิ๊กที่นัดเจอแฟนชาวบ้านเลยวะ ตอนนั้นเพื่อนก็เพิ่งเห็น+ จำเราได้ค่ะ
เรานึกสภาพสารรูปตัวเองตอนเจอเพื่อนครั้งสุดท้ายไม่ออก แต่ลุคเซอร์+โทรมกว่าตอนนี้แน่นอน เพื่อนทักว่า จำแทบไม่ได้เลย ผมยาวขึ้น ค่อยเหมือนผู้หญิงขึ้นมาหน่อย แน่นอนโดนเราสวนกลับโทษฐานปากดี เราก็ดีใจที่ได้เจอเพื่อน คือเห็นเพื่อนแล้วนึกออกแต่เด็กผู้ชายขี้แย พูดจาสุภาพ เรียบร้อยยังกับผู้หญิง วันนี้ค่อยดูเหมือนผู้ชายทั่วไปหน่อย แล้วเพื่อนก็แนะนำแฟนให้เรารู้จักค่ะ เราก็ยิ้มให้ทักทาย แล้วก็ขอโทษที่นัดออกมากะทันหัน เพื่อนเรารีบบอกว่า ไม่เป็นไร
แต่แฟนเพื่อนเราพูดขึ้นมาลอยๆ ว่า ''เป็น'' ตอนนั้นคือ เดธแอร์กันไปพักนึง เราก็มองหน้าเพื่อนคุยกันทางโทรจิต
'เฮ้ย...ข้ากลับก่อนดีกว่าว่ะ'
เพื่อนเราก็ส่ายหน้าแล้วก็หยิบเมนูขึ้นมา แล้วบอกว่า หิวแล้วเนอะ ทานข้าวกันดีกว่า น้อง(ชื่อแฟน) ..... อยากทานอะไรคะ
เงียบ.........
เดธแอร์ยกที่สอง คราวนี้เพื่อนหันมาหาเราค่ะ ทำตาปริบๆ เรามองแฟนเพื่อนเราแล้วก็มองเพื่อนเรา แล้วก็ยิ้มให้เพื่อน เราบอกไปว่า ขอโทษที่ทำอะไรไม่คิด อย่าโกรธเพื่อนพี่เลย เท่านั้นแหละ แฟนเพื่อนเราเงยหน้ามามองเราแล้วก็ถามว่า แน่ใจนะว่าแค่เพื่อน
เราก็บริสุทธิ์ใจและก็อิหลั่กอิเหลื่อ สถานการณ์แบบนี้มันอะไรวะ เลยตอบไปว่า ใช่ค่ะ เป็นแค่เพื่อน
เพื่อนเราก็เสริมว่า เราเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้ว และบอกแฟนว่า เราเป็นคนที่โตมาแล้วหาตัวเจอยากมาก นานๆ เราจะออกจากถ้ำ (เพื่อนพยายามตลกเพื่อแก้บรรยากาศ) แฟนเพื่อนก็พูดประโยคนึงมาว่า แล้วไงอ่ะ แต่เค้าเป็นแฟนพี่ป่ะ
เธออายุน้อยกว่าเราสี่ปี และชอบพูดประโยคเงื่อนงำแบบนี้ค่ะ แบบให้ตีความหมายต่อเอาเอง เราไม่เข้าใจจริงๆ ว่าต้องการจะสื่ออะไร แต่เห็นเธอทำแบบนี้ใส่เพื่อนเราหรือจริงๆ จะทำใส่เราแล้ว เพื่อนเราก็ทำหน้าไม่ถูก เราก็ไปต่อไม่ถูกละ คือเราก็ยอมรับผิดเต็มๆ ที่นัดเพื่อนกะทันหันไป ซึ่งเพื่อนอาจจะมีนัดกับแฟนแต่คงจะยกเลิกนัดแฟนแล้วมากินข้าวกับเรา แล้วแฟนคงไม่พอใจเลยตามมาด้วย พอเห็นเราเป็นผู้หญิงเลยออกอาการหึงแฟน (ผิดที่เราเป็นผู้หญิงเรอะ ฉันไม่เข้าใจ)
ด้วยบรรยากาศอึดอัดเราเลยบอกเพื่อนว่า ขอกลับก่อนดีกว่า ไว้โอกาสหน้าคงได้เจอกัน เพื่อนเราร้องห้ามทันทีว่า ไม่เอา อย่าเพิ่งกลับสิ ซึ่งเราก็โทรจิตทางสายตาว่า ดูหน้าแฟนลื้อก่อนไอ้ h'aน เห็นแล้วตูกินข้าวไม่ลง
เราลุกขึ้นยืนกะว่าไปหาอาหารญี่ปุ่นกินแล้วจะกลับไปนอนโรงแรม หันไปมองหน้าแฟนเพื่อนก็ยังทำหน้าบอกบุญไม่รับยิ่งรู้สึกผิด แต่ขอโทษไปหลายรอบแล้วดูจะไม่ช่วยอะไร เราลาเพื่อนกับแฟนเพื่อน เพื่อนเราก็ทำหน้าเศร้าเหมือนหมาหงอย ตอนโบกมือลาเราค่ะ จะลุกมาส่งเราก็ลุกไม่ได้ แฟนนั่งไม่ขยับให้ออก
เราเลยเดินออกมาจากร้านอาหารค่ะ เฟลขั้นสุดยอด...เรามีเพื่อนสนิทไม่มากค่ะ แต่เพื่อนสนิทสำหรับเราเหมือนเป็นคนในครอบครัวอีกคนเลย ดูแลกันเหมือนพี่เหมือนน้อง เวลาใครมาแกล้งหรือยุ่งกับเพื่อนเรา เราไม่เฉยค่ะ แต่เรื่องรักๆ เราไม่เคยก้าวก่าย นี่เป็นเคสแรกที่เราไม่ชอบแฟนของเพื่อน เลยสับสนน่ะค่ะว่าทำไมถึงมีความรู้สึกแบบนี้ เราไม่ชอบอะไรกันแน่
ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ
ปล. จขกท. กับเพื่อน อายุ 25 แล้ว ส่วนแฟนเพื่อนจขกท. น่าจะ 20 -21 ค่ะ
ปล. 2 ไม่รู้จะติด tag ห้องอะไร ชักเป็นห่วงสุขภาพจิตตัวเองเหมือนกันค่ะ =_=