คือมันเริ่มจากที่เราไปแอบชอบเพื่อนในห้องคนนึง ซึ่งชอบตั้งแต่ยังไม่รู้จักชื่อแล้วก็ชอบมาตลอดเค้าเป็นคนนิ่งๆอ่ะ(เฉพาะกับผญ.นะไม่รู้ทำไมเหมือนกัน)จนหลังๆก็เริ่มได้คุยกันบ้างแต่มีแค่เรื่องงานกับเรื่องการ์ตูนเท่านั้นแหละ(เป็นคนชอบดูการ์ตูนเหมือนกัน) เวลาคุยเค้าจะไม่ค่อยมองหน้าเราเท่าไหร่ชอบก้มหน้าไม่ก็มองหน้าเพื่อน จนเวลาผ่านไปเราก็ไปปรึษาเพื่อนในกลุ่มเค้า เพื่อนคนนั้นก็เลยบอกให้เราลองไปบอกชอบดูเพราะตัวเพื่อนที่เราปรึกษาก็ดูไม่ออกเหมือนกันว่าเค้าชอบเรามั้ย(ก็มันนิ่งอ่ะนะ -_-'') ไม่อยากคิดไปเองอ่ะเพราะบางครั้งท่าทางมันเหมือนชอบอ่ะ ย้ำ!!! บางครั้งเท่านั้น (อาจจะคิดไปเองก็ได้)
จนสุดท้ายเราก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดบอกชอบเพื่อนคนนั้นไป แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ "ครับ" คำเดียวทำเงิบเลยค่ะไม่รู้จะไปยังไงต่อเราเลยเงียบไป พอมาเรียนอีกวันเราก็ทำแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นเป็นแบบนี้อยู่ประมาณ2-3วันแต่ก็ยังไม่คุยกันนะ หลังจากนั้นเค้าก็ทักเราถามงานเรา เวลาคุยแชทกันเค้าก็ทักมาบ้าง(ส่วนมากเราทักไป)ส่งลิงค์การ์ตูนที่เราชอบมาให้อ่าน มันเป็นแบบนี้มาเกือบเดือนจนเราก็คิดนะว่าเค้าจะคิดอะไรกับเรามั้ย เวลาเราโพสสเตตัสถึงเค้า เค้าก็มาไลค์ให้ทุกครั้งทั้งๆที่เค้าก็รู้ว่าเราหมายถึงใคร(ใส่ชื่อย่อเค้าไปด้วย) ผ่านไปอีกอาทิตย์กว่าๆเราก็ตัดสินใจคุยเรื่องนั้นอีกครั้ง เราทักแชทแล้วถามเค้าไปว่า "เราขอถามแกตรงๆนะแกคิดยังไงกับเรา" เค้าเงียบไปสักพักแล้วก็ตอบกลับมว่า"ไม่รู้สิ ก็แค่ผญ.คนนึง ประมาณนี้" เราก็เจ็บกับคำตอบนะแต่ก็ถือว่าถามไปแล้ว หลังจากนั้นก็เลยทำเฉยๆไปแต่ก็มีคุยบ้างนะมีบางครั้งเหมือนเค้าให้ความหวังเราเลยที่สังเกตครั้งแรกคืออ.สั่งงานให้แต่ประโยคเป็นภาษาอังกฤษแล้วให้ใส่ชื่อเพื่อนในห้องไปใครก็ได้ แล้วเค้ากลับถามชื่อเราเอาไปใส่ในใบงานนั้น อีกครั้งก็คือเราซื้อกระเป๋าตังค์ให้เค้าเป็นลายการ์ตูนที่คิดว่าเค้าน่าจะชอบแต่ไม่กล้าเอาไปให้ เพื่อนผญ.เราก็เลยอาสาเอาไปให้แล้วก็บอกว่าเราซื้อให้ เค้าก็รับไปแบบยิ้มๆแล้วก็มองมาที่เราเพื่อนในห้องก็มีแซวๆนะแต่โชคดีคือตอนที่ให้มันเป็นตอนเช้าคนในห้องเลยไม่เยอะเท่าไหร่ พออ.จะเข้าสอนเราก็ไปนั้งที่โต๊ะเรา เค้าที่นั้งอยู่เยื้องหลังๆก็เรียกเราแล้วขอบคุณที่ซื้อกระเป๋าให้ตอนนั้นเราดีใจมากที่เค้ารับกระเป๋าเราไว้ พอกลับถึงบ้านเค้าก็ทักแชทมาหาเราถามว่าเราจะเอาการ์ตูนอะไรมั้ยเราไม่ได้ตอบแต่ถามกลับไปว่าชอบมั้ยกระเป๋าอ่ะเค้าก็ตอบมาว่าสวยดีแต่จากวันนั้นก็ไม่เห็นเค้าจะใช้กระเป๋าเราเลยมันนอยๆนะซื้อให้แต่ทำไมไม่ใช้ แต่ที่คิดได้อยู่อย่างก็คือเค้าไม่เคยบอกเราตรงๆว่าคิดยังไงที่เค้าตอบมาครั้งที่แล้วเหมือนมันตอบเลี่ยงๆไป ถ้าเป็นเรา เราจะบอกคนนั้นว่าคิดแค่เพื่อนหรือไม่ก็มีคนที่ชอบแล้วประมาณนี้อ่ะ
ถึงตอนนี้เราก็ยังไม่เลิกชอบเค้าหรอกได้แต่มองเค้าเห็นเค้ายิ้มหัวเราะใจก็เต้นและ แล้วก็เพิ่งมารู้จากเพื่อนในกลุ่มเค้าที่เคยปรึกษามาว่ากระเป๋าตังค์ที่เราให้ตอนนนี้เค้ายังใช้อยู่เลย แต่แปลกนะเค้าไม่เคยใช้ให้เราเห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว จริงๆก็แอบดีใจนะแต่สงสัยมากกว่าว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่
หลังจากนั้นเราก็ได้ทำงานอยู่กลุ่มเดียวกันมันจะต้องมีคุยเรื่องงานกันบ้างเราเลยทักแชทเค้าไปแรกๆก็คุยเรี่องงานปกตินะ เค้าก็ตอบอือ อืม อ่าา (ปกติมันตอบแบบนี้อยู่แล้ว) คุยสักพักเริ่มมีจ๊ะ จ้า พอเราดุเรื่องที่ไม่ทำการบ้านเค้าก็ตอบมาว่า ผมขอโทษ แบบใจเต้นมากไม่คิดว่าจะได้อ่านประโยคแปลกๆจะเค้า วันนั้นคุยสนุกมากแล้วเป็นวันที่คุยกันนานที่สุดที่เคยคุยมา มาเรียนอีกวันเราก็เอาแชทนี้ไปให้เพื่อนสนิทอ่านเพื่อนเราก้ตกใจนะ บอกว่ามันแปลกๆละปกติมันไม่เคยตอบแชทเรายาวขนาดนี้ แต่หลังจากนั้นมันก็นิ่งเหมือนเดิมถ้าเราไม่ทักไปก็ไม่ได้คุยหรอก
บอกชอบเพื่อนไป ทำไมเป็นแบบนี้อ่ะ T^T
จนสุดท้ายเราก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดบอกชอบเพื่อนคนนั้นไป แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ "ครับ" คำเดียวทำเงิบเลยค่ะไม่รู้จะไปยังไงต่อเราเลยเงียบไป พอมาเรียนอีกวันเราก็ทำแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นเป็นแบบนี้อยู่ประมาณ2-3วันแต่ก็ยังไม่คุยกันนะ หลังจากนั้นเค้าก็ทักเราถามงานเรา เวลาคุยแชทกันเค้าก็ทักมาบ้าง(ส่วนมากเราทักไป)ส่งลิงค์การ์ตูนที่เราชอบมาให้อ่าน มันเป็นแบบนี้มาเกือบเดือนจนเราก็คิดนะว่าเค้าจะคิดอะไรกับเรามั้ย เวลาเราโพสสเตตัสถึงเค้า เค้าก็มาไลค์ให้ทุกครั้งทั้งๆที่เค้าก็รู้ว่าเราหมายถึงใคร(ใส่ชื่อย่อเค้าไปด้วย) ผ่านไปอีกอาทิตย์กว่าๆเราก็ตัดสินใจคุยเรื่องนั้นอีกครั้ง เราทักแชทแล้วถามเค้าไปว่า "เราขอถามแกตรงๆนะแกคิดยังไงกับเรา" เค้าเงียบไปสักพักแล้วก็ตอบกลับมว่า"ไม่รู้สิ ก็แค่ผญ.คนนึง ประมาณนี้" เราก็เจ็บกับคำตอบนะแต่ก็ถือว่าถามไปแล้ว หลังจากนั้นก็เลยทำเฉยๆไปแต่ก็มีคุยบ้างนะมีบางครั้งเหมือนเค้าให้ความหวังเราเลยที่สังเกตครั้งแรกคืออ.สั่งงานให้แต่ประโยคเป็นภาษาอังกฤษแล้วให้ใส่ชื่อเพื่อนในห้องไปใครก็ได้ แล้วเค้ากลับถามชื่อเราเอาไปใส่ในใบงานนั้น อีกครั้งก็คือเราซื้อกระเป๋าตังค์ให้เค้าเป็นลายการ์ตูนที่คิดว่าเค้าน่าจะชอบแต่ไม่กล้าเอาไปให้ เพื่อนผญ.เราก็เลยอาสาเอาไปให้แล้วก็บอกว่าเราซื้อให้ เค้าก็รับไปแบบยิ้มๆแล้วก็มองมาที่เราเพื่อนในห้องก็มีแซวๆนะแต่โชคดีคือตอนที่ให้มันเป็นตอนเช้าคนในห้องเลยไม่เยอะเท่าไหร่ พออ.จะเข้าสอนเราก็ไปนั้งที่โต๊ะเรา เค้าที่นั้งอยู่เยื้องหลังๆก็เรียกเราแล้วขอบคุณที่ซื้อกระเป๋าให้ตอนนั้นเราดีใจมากที่เค้ารับกระเป๋าเราไว้ พอกลับถึงบ้านเค้าก็ทักแชทมาหาเราถามว่าเราจะเอาการ์ตูนอะไรมั้ยเราไม่ได้ตอบแต่ถามกลับไปว่าชอบมั้ยกระเป๋าอ่ะเค้าก็ตอบมาว่าสวยดีแต่จากวันนั้นก็ไม่เห็นเค้าจะใช้กระเป๋าเราเลยมันนอยๆนะซื้อให้แต่ทำไมไม่ใช้ แต่ที่คิดได้อยู่อย่างก็คือเค้าไม่เคยบอกเราตรงๆว่าคิดยังไงที่เค้าตอบมาครั้งที่แล้วเหมือนมันตอบเลี่ยงๆไป ถ้าเป็นเรา เราจะบอกคนนั้นว่าคิดแค่เพื่อนหรือไม่ก็มีคนที่ชอบแล้วประมาณนี้อ่ะ
ถึงตอนนี้เราก็ยังไม่เลิกชอบเค้าหรอกได้แต่มองเค้าเห็นเค้ายิ้มหัวเราะใจก็เต้นและ แล้วก็เพิ่งมารู้จากเพื่อนในกลุ่มเค้าที่เคยปรึกษามาว่ากระเป๋าตังค์ที่เราให้ตอนนนี้เค้ายังใช้อยู่เลย แต่แปลกนะเค้าไม่เคยใช้ให้เราเห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว จริงๆก็แอบดีใจนะแต่สงสัยมากกว่าว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่
หลังจากนั้นเราก็ได้ทำงานอยู่กลุ่มเดียวกันมันจะต้องมีคุยเรื่องงานกันบ้างเราเลยทักแชทเค้าไปแรกๆก็คุยเรี่องงานปกตินะ เค้าก็ตอบอือ อืม อ่าา (ปกติมันตอบแบบนี้อยู่แล้ว) คุยสักพักเริ่มมีจ๊ะ จ้า พอเราดุเรื่องที่ไม่ทำการบ้านเค้าก็ตอบมาว่า ผมขอโทษ แบบใจเต้นมากไม่คิดว่าจะได้อ่านประโยคแปลกๆจะเค้า วันนั้นคุยสนุกมากแล้วเป็นวันที่คุยกันนานที่สุดที่เคยคุยมา มาเรียนอีกวันเราก็เอาแชทนี้ไปให้เพื่อนสนิทอ่านเพื่อนเราก้ตกใจนะ บอกว่ามันแปลกๆละปกติมันไม่เคยตอบแชทเรายาวขนาดนี้ แต่หลังจากนั้นมันก็นิ่งเหมือนเดิมถ้าเราไม่ทักไปก็ไม่ได้คุยหรอก