ผมจะเล่าโดยคร่าว ๆ ละกันนะครับ
ผมเป็นวัยรุ่นคนหนึ่งที่กำลังคึกคะนองในเรื่องความรัก
ผมเคยมีแฟนอยู่คนหนึ่ง ผมคบกับเขามาก็ประมาณ 3-4 ปีได้
ผมรักเขามาก ผมคิดเลยนะว่าอยากจะใช้ชีวิตคู่กับเขาตลอดไป
ผมคบกับเขาเมื่อช่วงผมอยู่ ม.4 แต่เขาแก่กว่าผมหนึ่งปี เมื่อผมอยู่ ม.6
เขาได้ไปเรียนต่อมหาลัย เราไม่ค่อยได้เจอกันเลย จากคนที่เคยอยู่ด้วยกันทุกวัน
ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เรียกได้ว่าผมไม่มีที่ไปผมก็จะไปบ้านเธอ
จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่ผมไม่อยากจะให้มาถึง มันก็มาถึง " เราเลิกกัน "
โดยการที่เราค่อย ๆ ห่างกันไป พี่ผมก็อธิบายให้ผม ผมก็เข้าใจนะว่าชีวิตมหาลัย
มันไม่ค่อยมีเวลา แต่บางครั้งมันก็แอบน้อยใจว่าทำไมเขาไม่สนใจเราเลย
ผมยอมเขาได้ทุกอย่างผมให้อย่างไม่หวังผมตอบแทน แต่แล้วเธอก็หายไป
ตอนนั้นผมก็รู้สึกว่าเขาคงมีคนใหม่ไปแล้วหล่ะ เพราะมีข่าวมาใน ๆ จากรุ่นพี่ผม
ตอนนั้นผมมีเพื่อนผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง ซึ่งเขาก็ถูกทิ้งมาเหมือนกันเราเลย
คุยกัน คอยปรอบกันอยู่ตลอดเวลา ผมจึงรู้สึกดีกับเขา เพราะเวลาผมเป็นอะไรเขาก็จะคอยปรอบ
เขาดีกับผมทุกอย่าง ผมเลยรู้สึกชอบเขา
แต่วันหนึ่งแฟนเก่าผมเขาได้ลงรูปที่เขาได้ไปดู
คอนเสิร์ตกับแฟนใหม่เขามั้ง ตอนนั้นผมตกใจมากทำอะไรไม่ถูก ตอนนั้นโมโหมากครับ
ผมเลยตัดสินใจโดยไม่ทันได้คิด ผมขอเพื่อนผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟน เธอก็รับรักผม ซึ่งผมไม่รู้ว่าเธอ
รู้สึกยังไงแต่ในเวลานั้นผมรู้สึกโมโหมาก เลยไม่ได้คิดอะไรเลย แต่อีกวันผมมาคิดได้ว่าผม
ไม่ควรทำอย่างนั้นเลย ผมไม่ควรเอาความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งมาล้อเล่น ซึ่งเธอเป็นเพื่อน
ของผม แต่เราเลื่อนสถานะมาเป็นแฟนกัน ตอนนี้ผมก็ยังคบกับผู้หญิงคนนี้อยู่ แต่ผมไม้ได้รู้สึกอะไร
ผมอยากจะให้เขาเจอคนที่ดีกว่าผม ผมควรจะทำยังไงดี ผมควรจะพูดออกไปตรง ๆ เหรอ ? ผมก็กลัวเขาจะเสียใจ
ผมเลยเก็บเงียบ ไม่กล้าบอกใคร ไม่กล้าคุยกับใคร แต่ไม่รู้ทำไมผมลืมแฟนเก่าผมไม่ได้เลย
เพราะเวลาไปไหนมาไหนที่เคยไปด้วยกัน มันทำให้คิดถึงแฟนเก่าผมอยู่ตลอด ผมอยากขอให้ช่วยผมหน่อย
ผมควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ในเมื่อผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้ที่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน ผมยังรักแฟนเก่าอยู่
แต่ผมไม่กล้าที่จะพูดออกไปกับเขาตรง ๆ เลยต้องมานั่งทุกข์ใจอยู่คนเดียว
ขอความเห็นจากทุกคนหน่อยนะครับ ผมถึงทางตันแล้วไม่รู้จะไปต่อยังไงดีกับชีวิต
ซึ่งผมก็คิดแบบพี่เต๋อนะ ที่ว่า
" ในบรรดาของวิเศษทั้งหมดของโดเรมอน ผมอยากได้ไทม์แมชชีนที่สุด "
ผมอยากกลับไปทำอะไรให้ทุกอย่างมันดีขึ้น ผมไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้ไปเลย
ผมอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่รู้อยู่แก่ใจว่ามันคงเป็นไปไม่ได้.
ลืมแฟนเก่าไม่ได้ทั้งที่มีแฟนใหม่แล้ว
ผมเป็นวัยรุ่นคนหนึ่งที่กำลังคึกคะนองในเรื่องความรัก
ผมเคยมีแฟนอยู่คนหนึ่ง ผมคบกับเขามาก็ประมาณ 3-4 ปีได้
ผมรักเขามาก ผมคิดเลยนะว่าอยากจะใช้ชีวิตคู่กับเขาตลอดไป
ผมคบกับเขาเมื่อช่วงผมอยู่ ม.4 แต่เขาแก่กว่าผมหนึ่งปี เมื่อผมอยู่ ม.6
เขาได้ไปเรียนต่อมหาลัย เราไม่ค่อยได้เจอกันเลย จากคนที่เคยอยู่ด้วยกันทุกวัน
ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เรียกได้ว่าผมไม่มีที่ไปผมก็จะไปบ้านเธอ
จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่ผมไม่อยากจะให้มาถึง มันก็มาถึง " เราเลิกกัน "
โดยการที่เราค่อย ๆ ห่างกันไป พี่ผมก็อธิบายให้ผม ผมก็เข้าใจนะว่าชีวิตมหาลัย
มันไม่ค่อยมีเวลา แต่บางครั้งมันก็แอบน้อยใจว่าทำไมเขาไม่สนใจเราเลย
ผมยอมเขาได้ทุกอย่างผมให้อย่างไม่หวังผมตอบแทน แต่แล้วเธอก็หายไป
ตอนนั้นผมก็รู้สึกว่าเขาคงมีคนใหม่ไปแล้วหล่ะ เพราะมีข่าวมาใน ๆ จากรุ่นพี่ผม
ตอนนั้นผมมีเพื่อนผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง ซึ่งเขาก็ถูกทิ้งมาเหมือนกันเราเลย
คุยกัน คอยปรอบกันอยู่ตลอดเวลา ผมจึงรู้สึกดีกับเขา เพราะเวลาผมเป็นอะไรเขาก็จะคอยปรอบ
เขาดีกับผมทุกอย่าง ผมเลยรู้สึกชอบเขา
แต่วันหนึ่งแฟนเก่าผมเขาได้ลงรูปที่เขาได้ไปดู
คอนเสิร์ตกับแฟนใหม่เขามั้ง ตอนนั้นผมตกใจมากทำอะไรไม่ถูก ตอนนั้นโมโหมากครับ
ผมเลยตัดสินใจโดยไม่ทันได้คิด ผมขอเพื่อนผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟน เธอก็รับรักผม ซึ่งผมไม่รู้ว่าเธอ
รู้สึกยังไงแต่ในเวลานั้นผมรู้สึกโมโหมาก เลยไม่ได้คิดอะไรเลย แต่อีกวันผมมาคิดได้ว่าผม
ไม่ควรทำอย่างนั้นเลย ผมไม่ควรเอาความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งมาล้อเล่น ซึ่งเธอเป็นเพื่อน
ของผม แต่เราเลื่อนสถานะมาเป็นแฟนกัน ตอนนี้ผมก็ยังคบกับผู้หญิงคนนี้อยู่ แต่ผมไม้ได้รู้สึกอะไร
ผมอยากจะให้เขาเจอคนที่ดีกว่าผม ผมควรจะทำยังไงดี ผมควรจะพูดออกไปตรง ๆ เหรอ ? ผมก็กลัวเขาจะเสียใจ
ผมเลยเก็บเงียบ ไม่กล้าบอกใคร ไม่กล้าคุยกับใคร แต่ไม่รู้ทำไมผมลืมแฟนเก่าผมไม่ได้เลย
เพราะเวลาไปไหนมาไหนที่เคยไปด้วยกัน มันทำให้คิดถึงแฟนเก่าผมอยู่ตลอด ผมอยากขอให้ช่วยผมหน่อย
ผมควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ในเมื่อผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้ที่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน ผมยังรักแฟนเก่าอยู่
แต่ผมไม่กล้าที่จะพูดออกไปกับเขาตรง ๆ เลยต้องมานั่งทุกข์ใจอยู่คนเดียว
ขอความเห็นจากทุกคนหน่อยนะครับ ผมถึงทางตันแล้วไม่รู้จะไปต่อยังไงดีกับชีวิต
ซึ่งผมก็คิดแบบพี่เต๋อนะ ที่ว่า
" ในบรรดาของวิเศษทั้งหมดของโดเรมอน ผมอยากได้ไทม์แมชชีนที่สุด "
ผมอยากกลับไปทำอะไรให้ทุกอย่างมันดีขึ้น ผมไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้ไปเลย
ผมอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่รู้อยู่แก่ใจว่ามันคงเป็นไปไม่ได้.