เราคบกับแฟนมาได้ 2 ปีกว่าแล้วค่ะ ตั้งแต่เค้าเรียนโรงเรียนนายเรืออากาศ ก็ไม่ค่อยได้เจอกันอยู่แล้ว 3-4 เดือน ถึงจะได้เจอกันที จนตอนนี้เค้าสอบได้นักบิน ต้องไปเรียนต่อที รร. การบิน กลายเป็นว่าตอนนี้เราแทบจะไม่ได้เจอกันเลย ล่าสุดเจอกันเดือนมิถุนา ได้มีเวลาเจอกันและคุยกันเพียง 1 ชม. หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้เดือนพฤจิกายน เราก็ยังไม่ได้เจอกันเลย ทำได้แค่คุยโทรศัพ์กันอาทิตย์ละ 1 ครั้ง

เป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่คบกัน ใช้ชีวิตเหมือนอยู่คนละทวีปโลก ทั้งที่จริงอยู่ห่างกันไม่เกิน 100km.
เค้าเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ขี้อาย ชอบอยู่คนเดียว ไม่ชอบไปไหน ตั้งใจในหน้าที่การงาน ขนาดไปเที่ยวด้วยกัน ยังเปิดไอแพดอ่านหนังสือตลอด
เราเข้าใจนะว่า การเป็นนักบินยากมากๆ แต่เราแค่ต้องการเวลาของเราบ้าง แค่ 1 วัน ที่มาเที่ยวด้วยกัน เค้ายังให้เวลาเราไม่เต็มที่เลย
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราอดทนมาตลอด เห็นเพื่อนๆไปหาแฟน แต่เราต้องอยู่หอคนเดียว เราต้องงร้องไห้คนเดียว เราน้อยใจเอง เราก็ได้หายเอง
ความอึดอัด ความอัดอั้น แม้กระทั้งเสียงสะอึกสะอิ้น เราต้องเก็บไว้เอง เพราะเราไม่อยากให้เค้าต้องไม่สบายใจ ไหนจะเครียดเรื่องเรียนแล้ว ก็ไม่อยากจะให้มาปวดหัวเื่องเราอีก
เราอดทนมาตลอด จนมาวันนี้เราสับสน คำถามเต็มหัวมากมาย
- เค้าจะเป็นแบบนี้อีกนานไหม
- เรามีความหมายกับเค้าบ้างรึเปล่า
-เค้าจะเห็นไหมว่าเราอดทนรอเค้ามากแค่ไหน เค้าจะรู้ไหมว่าเรารักเค้ามากแค่ไหน
คำว่ารักน้อยตรั้งกว่าจะได้ยิน
บางทีเราก็เคว้งคว้างนะ คำว่ามีแฟน เหมือนไม่มี เราเพิ่งเข้าใจอย่างสุดซึ้งก็วันนี้
แต่เค้าดีตรงที่เค้าไม่เจ้าชู้ ไม่เคยมีเรื่อง ผญ. มาทำให้เสียใจ (หรือยังจับไม่ได้ก็ไม่รู้นะ )
นี่อาจจะเป็นเหตุผลเดียวที่เรายังไม่ไปจากเค้า...
ถ้ารอต่อไปเราจะมีความสุขไหม?
หรือ ถ้าพอแค่นี้เราจะเจอ ผช. ที่ดีแบบนี้อีกไหม?
แค่อยากให้เค้าแบ่งเวลาของเค้ามาให้เราบ้าง บางทีน้อยใจก็อยากจะเลิกๆกันไปเลย จะได้เจ็บรอบเดียว T.T
เเฟนเป็นนักบิน จังจังในหน้าที่จนไม่มีเวลาให้ ควรจะรอหรือจะพอแค่นี้
เค้าเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ขี้อาย ชอบอยู่คนเดียว ไม่ชอบไปไหน ตั้งใจในหน้าที่การงาน ขนาดไปเที่ยวด้วยกัน ยังเปิดไอแพดอ่านหนังสือตลอด
เราเข้าใจนะว่า การเป็นนักบินยากมากๆ แต่เราแค่ต้องการเวลาของเราบ้าง แค่ 1 วัน ที่มาเที่ยวด้วยกัน เค้ายังให้เวลาเราไม่เต็มที่เลย
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราอดทนมาตลอด เห็นเพื่อนๆไปหาแฟน แต่เราต้องอยู่หอคนเดียว เราต้องงร้องไห้คนเดียว เราน้อยใจเอง เราก็ได้หายเอง
ความอึดอัด ความอัดอั้น แม้กระทั้งเสียงสะอึกสะอิ้น เราต้องเก็บไว้เอง เพราะเราไม่อยากให้เค้าต้องไม่สบายใจ ไหนจะเครียดเรื่องเรียนแล้ว ก็ไม่อยากจะให้มาปวดหัวเื่องเราอีก
เราอดทนมาตลอด จนมาวันนี้เราสับสน คำถามเต็มหัวมากมาย
- เค้าจะเป็นแบบนี้อีกนานไหม
- เรามีความหมายกับเค้าบ้างรึเปล่า
-เค้าจะเห็นไหมว่าเราอดทนรอเค้ามากแค่ไหน เค้าจะรู้ไหมว่าเรารักเค้ามากแค่ไหน
คำว่ารักน้อยตรั้งกว่าจะได้ยิน
บางทีเราก็เคว้งคว้างนะ คำว่ามีแฟน เหมือนไม่มี เราเพิ่งเข้าใจอย่างสุดซึ้งก็วันนี้
แต่เค้าดีตรงที่เค้าไม่เจ้าชู้ ไม่เคยมีเรื่อง ผญ. มาทำให้เสียใจ (หรือยังจับไม่ได้ก็ไม่รู้นะ )
นี่อาจจะเป็นเหตุผลเดียวที่เรายังไม่ไปจากเค้า...
ถ้ารอต่อไปเราจะมีความสุขไหม?
หรือ ถ้าพอแค่นี้เราจะเจอ ผช. ที่ดีแบบนี้อีกไหม?
แค่อยากให้เค้าแบ่งเวลาของเค้ามาให้เราบ้าง บางทีน้อยใจก็อยากจะเลิกๆกันไปเลย จะได้เจ็บรอบเดียว T.T