สมัครสมาชิกเพื่อสิ่งนี้เลยคะ
ขอเกริ่นนำก่อนนะคะคือเราเป็นเด็กบ้านแตกคะ พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็ก มีพี่ 1 คนแต่เสียไปตั้งแต่เรายังเด็กแล้ว พ่อเป็นฝ่ายรับเรามาให้ย่าเลี้ยง ส่วนพ่อก็หาเงินส่งมาให้คะ(ไม่ได้มีปมด้อยอะไรนะคะ) ชีวิตเราเกินครึ่งชีวิตผูกพันธ์กับฝ่ายพ่อ เราอยู่ประถมศึกษาพ่อก็แต่งงานใหม่คะ แม่เลี้ยงเราเป็นคนดีนะ ดีมากเลยด้วยช่วยเหลือเราทุกอย่าง ดูแลเหมือนเพื่อนช่วยคุยกับพ่อให้เราได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ดี (พ่อไม่อยากให้เรียนไกลบ้านคะ)
เข้าเรื่องนะคะ แม่แท้ๆเรานานๆถึงติดต่อกลับมาบ้าง มีมาหาบ้างคะ เรื่องมันเริ่มหลังจากเราใกล้เรียนจบที่แม่ติดต่อมาบ่อยขึ้นเรื่อยๆ พอเราจบก็พบว่าแม่มีแฟนใหม่เป็นชาวต่างชาติ เริ่มเข้าหาเรามากขึ้น มาหา พาไปกินข้าวซื้อของให้ แต่เรารู้สึกไม่สนิทใจเลยคะ แฟนแม่เริ่มอยากให้เราไปเที่ยวกับเค้าและแม่ เราปฏิเสธทุกครั้งเค้าก็ชอบถามว่าทำไมคุณถึงไม่อยากอยู่กับแม่ของคุณ(รู้สึกผิด) เริ่มบอกว่าอยากให้เราไปอยู่กับพวกเค้าที่ต่างประเทศ เราไม่รู้จะทำยังไงดีคะ รู้สึกลำบากใจ เราอยากถอยออกมาคะ
ถ้าเราทำแบบนี้ เราดูอกตัญญูหรือเปล่า? หรือเราควรวางตัวอย่างไรดี?
ฉันอกตัญญูหรือเปล่า?
ขอเกริ่นนำก่อนนะคะคือเราเป็นเด็กบ้านแตกคะ พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็ก มีพี่ 1 คนแต่เสียไปตั้งแต่เรายังเด็กแล้ว พ่อเป็นฝ่ายรับเรามาให้ย่าเลี้ยง ส่วนพ่อก็หาเงินส่งมาให้คะ(ไม่ได้มีปมด้อยอะไรนะคะ) ชีวิตเราเกินครึ่งชีวิตผูกพันธ์กับฝ่ายพ่อ เราอยู่ประถมศึกษาพ่อก็แต่งงานใหม่คะ แม่เลี้ยงเราเป็นคนดีนะ ดีมากเลยด้วยช่วยเหลือเราทุกอย่าง ดูแลเหมือนเพื่อนช่วยคุยกับพ่อให้เราได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ดี (พ่อไม่อยากให้เรียนไกลบ้านคะ)
เข้าเรื่องนะคะ แม่แท้ๆเรานานๆถึงติดต่อกลับมาบ้าง มีมาหาบ้างคะ เรื่องมันเริ่มหลังจากเราใกล้เรียนจบที่แม่ติดต่อมาบ่อยขึ้นเรื่อยๆ พอเราจบก็พบว่าแม่มีแฟนใหม่เป็นชาวต่างชาติ เริ่มเข้าหาเรามากขึ้น มาหา พาไปกินข้าวซื้อของให้ แต่เรารู้สึกไม่สนิทใจเลยคะ แฟนแม่เริ่มอยากให้เราไปเที่ยวกับเค้าและแม่ เราปฏิเสธทุกครั้งเค้าก็ชอบถามว่าทำไมคุณถึงไม่อยากอยู่กับแม่ของคุณ(รู้สึกผิด) เริ่มบอกว่าอยากให้เราไปอยู่กับพวกเค้าที่ต่างประเทศ เราไม่รู้จะทำยังไงดีคะ รู้สึกลำบากใจ เราอยากถอยออกมาคะ