ต้องบอกก่อนเลยว่า เราไม่เคยตั้งกระทู้ทำนองนี้เลย คิดนานมากว่าจะตั้งดีหรือไม่ตั้งดี ._.?
เหตุเกิดบน MRT เวลาประมาณหกโมงเย็นมั้ง เรื่องก็มีอยู่ว่า เรากะเพื่อนอีกคนนึงขึ้น MRT ตรงสีลม เมื่อถึงสถานีลุมพินี เราก็เห็นผู้ชายคนนึงใส่เสื้อช้อป ซึ่งคิดว่าน่าจะ ฬ นะ สีเสื้อน้ำเงินเทาหม่นๆ? เรามองเห็นเขาตั้งแต่ตอนอยู่บน MRT ล่ะ ตอนที่ประตูจะเปิด เอ่อ..ลืมบอกว่า เราและเพื่อนยืนอยู่ตรงประตู
ผู้ชายคนนี้ใส่แมสปิดปาก ^_^ เราเห็นเพียงดวงตาของเขา เขาดูน่ารักมากเลยย พอเขาขึ้นมา เขาก็ไปยืนตรงประตูอีกฝั่ง อีกสักพักก็ถอดแมสค่ะ แล้วคนบน MRT แน่นมากกกกกกถึงมากที่สุด เราและเพื่อนก็มองเขานะ(ไม่รู้ว่าสายตาที่ส่งไปจะน่าเกลียดรึป่าว แฮะๆ) ด้วยความเขินอายเราก็ไม่กล้าสบตาบ่อย มองเป็นครั้งคราว
แต่เพื่อนบอกว่าเขาก็มองมาที่พวกเรานะ อาจจะเพราะเห็นว่านิสิตเหมือนกันรึป่าว ก็ไม่แน่ใจ -0-
ตอนนั้นเราและเพื่อนก็ลุ้นๆนะ ว่าเขาจะลงสถานีไหน จะสถานีเดียวกับเรารึป่าวน้ออออ ผ่านสถานีแล้วสถานีเล่า เขาก็ยังไม่ลง
พอถึงสถานีพหลโยธิน ใจเราก็แป่วทันที เพราะเราและเพื่อนต้องลงที่สถานีนี้... แต่เหมือนโชคชะตาแอบเข้าข้างหรือไงไม่รู้(อันนี้เริ่มมโนเป็นตุเป็นตะ 555555)
คุณพระ เขาลงสถานีเดียวกับเราค่ะ >~<!
เนื่องด้วยเรายืนตรงกระจกที่ติดประตู เราก็เลยออก MRT ก่อนค่ะ ตอนนั้นก็คิดนะจะเอาไงดี แต่ด้วยความเป็นผู้หญิงขี้อายมากก็เลยเลือกที่จะนิ่งๆดีกว่า ก็เดินนำหน้าไป แล้วให้เพื่อนมองกลับมาเป็นระยะ ว่าเขายังมองพวกเราอยู่รึป่าว
ตอนขึ้นบันไดเลื่อนไปเซ็นลาด เนื่องจากเราเดินนำมาก่อน เราก็จะเห็นคนที่เดินขึ้นตามหลังมาถูกมั้ยคะ เพื่อนบอกว่าเขาก็ยังมองมาที่พวกเรานะ
เราก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากนิ่งต่อไปค่ะ แงง ._.
พอเข้าเซ็นลาดปุ๊ป เราตัดสินใจค่ะ ปณิธานแน่วแน่มากกกก เราจะขอไลน์เขา อย่างน้อยก็อาจได้มิตรภาพดีๆเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนเนอะ
แต่เหมือนสวรรค์รังแก ทั้งๆที่เดินตามเขาแบบห่างๆมาแท้ๆ แต่ดันพลาดกันซะงั้น ก็เลยทำใจค่ะ TT
เอาเป็นว่าถ้าคุณผู้ชายที่ใส่แมสและเสื้อช้อปขึ้น MRT เวลาประมาณหกโมงเย็น ที่เพื่อนคาดว่าน่าจะอยู่ภาคเครื่องกล? ถ้าได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้... ^^
"พรุ่งนี้สนใจไปลอยกระทงด้วยกันมั้ยคะ"
)
ถึงวิศวะ ฬ ที่เจอบน MRT ตอนหกโมงเย็นวันนี้
เหตุเกิดบน MRT เวลาประมาณหกโมงเย็นมั้ง เรื่องก็มีอยู่ว่า เรากะเพื่อนอีกคนนึงขึ้น MRT ตรงสีลม เมื่อถึงสถานีลุมพินี เราก็เห็นผู้ชายคนนึงใส่เสื้อช้อป ซึ่งคิดว่าน่าจะ ฬ นะ สีเสื้อน้ำเงินเทาหม่นๆ? เรามองเห็นเขาตั้งแต่ตอนอยู่บน MRT ล่ะ ตอนที่ประตูจะเปิด เอ่อ..ลืมบอกว่า เราและเพื่อนยืนอยู่ตรงประตู
ผู้ชายคนนี้ใส่แมสปิดปาก ^_^ เราเห็นเพียงดวงตาของเขา เขาดูน่ารักมากเลยย พอเขาขึ้นมา เขาก็ไปยืนตรงประตูอีกฝั่ง อีกสักพักก็ถอดแมสค่ะ แล้วคนบน MRT แน่นมากกกกกกถึงมากที่สุด เราและเพื่อนก็มองเขานะ(ไม่รู้ว่าสายตาที่ส่งไปจะน่าเกลียดรึป่าว แฮะๆ) ด้วยความเขินอายเราก็ไม่กล้าสบตาบ่อย มองเป็นครั้งคราว
แต่เพื่อนบอกว่าเขาก็มองมาที่พวกเรานะ อาจจะเพราะเห็นว่านิสิตเหมือนกันรึป่าว ก็ไม่แน่ใจ -0-
ตอนนั้นเราและเพื่อนก็ลุ้นๆนะ ว่าเขาจะลงสถานีไหน จะสถานีเดียวกับเรารึป่าวน้ออออ ผ่านสถานีแล้วสถานีเล่า เขาก็ยังไม่ลง
พอถึงสถานีพหลโยธิน ใจเราก็แป่วทันที เพราะเราและเพื่อนต้องลงที่สถานีนี้... แต่เหมือนโชคชะตาแอบเข้าข้างหรือไงไม่รู้(อันนี้เริ่มมโนเป็นตุเป็นตะ 555555)
คุณพระ เขาลงสถานีเดียวกับเราค่ะ >~<!
เนื่องด้วยเรายืนตรงกระจกที่ติดประตู เราก็เลยออก MRT ก่อนค่ะ ตอนนั้นก็คิดนะจะเอาไงดี แต่ด้วยความเป็นผู้หญิงขี้อายมากก็เลยเลือกที่จะนิ่งๆดีกว่า ก็เดินนำหน้าไป แล้วให้เพื่อนมองกลับมาเป็นระยะ ว่าเขายังมองพวกเราอยู่รึป่าว
ตอนขึ้นบันไดเลื่อนไปเซ็นลาด เนื่องจากเราเดินนำมาก่อน เราก็จะเห็นคนที่เดินขึ้นตามหลังมาถูกมั้ยคะ เพื่อนบอกว่าเขาก็ยังมองมาที่พวกเรานะ
เราก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากนิ่งต่อไปค่ะ แงง ._.
พอเข้าเซ็นลาดปุ๊ป เราตัดสินใจค่ะ ปณิธานแน่วแน่มากกกก เราจะขอไลน์เขา อย่างน้อยก็อาจได้มิตรภาพดีๆเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนเนอะ
แต่เหมือนสวรรค์รังแก ทั้งๆที่เดินตามเขาแบบห่างๆมาแท้ๆ แต่ดันพลาดกันซะงั้น ก็เลยทำใจค่ะ TT
เอาเป็นว่าถ้าคุณผู้ชายที่ใส่แมสและเสื้อช้อปขึ้น MRT เวลาประมาณหกโมงเย็น ที่เพื่อนคาดว่าน่าจะอยู่ภาคเครื่องกล? ถ้าได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้... ^^
"พรุ่งนี้สนใจไปลอยกระทงด้วยกันมั้ยคะ"