จะทำยังไง ให้ลืมคนที่ตัวเองชอบมา3 ปี ได้บ้าง
เราแอบชอบคนๆนึงมาตั้งแต่ม.ปลายแล้วว แต่ไม่กล้าบอก เพราะเป็นผู้หญิง ยังไงมันก็ดูไม่ดีอยู่ดี
วันนั้นเป็นวันแรกของการเรียนม.4 เราได้นั่งใกล้กันเพราะมันไม่มีที่นั่งเหลือแล้วจริงๆ เราก็เลยได้ร็จักกัน
เราก็นั่งด้วยกันมาตลอด ม.4 เราก็สนิทกันมากขึ้น เค้าทำดีกับเราทุกๆอย่าง อีกอย่างเค้าเป็นคนเรียนเก่ง
เราก็เลยได้เค้ามาคอยช่วยติวหนังสือให้ เราแอบชอบเค้าตั้งแต่เค้ายังไม่มีแฟน จนเค้ามีแฟนแล้วมีแฟนอีก 555555
แต่เราก็พยายามตัดใจนะ พอเค้าเลิกกับแฟนเราก็มีความหวังขึ้นมาอีก แต่เราก็ไม่กล้าบอกเค้าอยู่ดี อาจเพราะคำว่าเพื่อนก็ได้มั้ง
ถ้าบอกไปก็คงไม่เหมือนเดิม เค้าทำดีกับเราจริงๆ จนบางทีก็คิดว่า เราไม่ควรชอบใครเพราะเค้าทำดีให้
เราก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดกับเรายังไง เพราะบางการกระทำมันก็ดูแปลกๆ ไม่เหมือนท่าทีของเพื่อนผู้ชาย
เค้าเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวในห้องที่เรารู้สึกว่าสนิทที่สุดแหละมั้ง ขอข้ามไปวันสุดท้ายของม.6 นะ
วันนั้นเป็นวันสอบวันสุดท้าย เค้าให้เราเขียนเสื้อให้คนแรก เราก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองนะ555555555 แต่มันก็แอบคิดไม่ได้เนอะ
ว่าทำไมเค้าให้เราเขียนเป็นคนแรก เราก็เขียนอวยพรไป บลาๆๆ แล้วก็แอบวาดรูปหัวใจดวงเล็กๆ ไปให้เค้าด้วย > <
แล้วเราก็ให้เค้าเขียนเสื้อให้บ้างง เค้าเขียนคำว่า Love แหละ >///< แต่ที่สำคัญต่างคนต่างเขียนคำว่า 'หวังว่าเราจะได้เจอกันใหม่นะ'
อาจจะดูเศร้า แต่มันก็ทำให้มีความหวังเล็กๆ ว่าเราจะพบกันใหม่ หลังจากนั้นก็ไปกินเลี้ยงตามประสาเรียนจบ ฮิตที่สุดก็คงต้องเป็น
หมูกระทะ เราก็ลังเลจะไปไม่ไปดี เค้าจะไปไหมนะ สรุปก็ไป พอไปถึงที่ร้าน ทั้งห้องต้องนั่งแยกกันเป็นกลุ่ม เพราะโต๊ะนั่งไม่พอ
ตอนแรกเค้าก็ไม่ได้นั่งโต๊ะเดียวกับเราหรอก พอเพื่อนที่นั่งข้างๆเราลุกไป เค้าก็มานั่งข้างเรา ก็ชวนคุยเรื่อยเปื่อยนู้นนี่นั่น
แล้วเค้าก็เลี้ยงค่าหมูกระทะเราอีก >< พอดึกมากแล้ว ก็ถึงเวลากลับบ้าน เค้าก็ไปส่งเรา เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน
พอนั่งรถต่างคนก็ต่างเงียบกันตลอดทาง แต่ในใจเราก็อยากจะบอกอะไรหลายๆอย่างกับเค้ามาก แต่ก็ไม่กล้าพูด เพราะไหนๆ
เราก็จะจากกันแล้วว ก็ให้มันลืมกันไปเลยดีกว่า พอลงรถ เค้าก็เดินไปส่งเราจนถึงหน้าปากซอย เราก็แค่พูดกับเค้าว่า "กลับบ้านดีๆ นะ"
แค่นั้นจริงๆ แค่คำๆ เดียวมันเหมือนมีอะไรมมาอุดปากเราไว้ไม่ให้พูดคำนั้นออกไป จริงๆ เค้าอาจจะลองใจเราอยู่ก็ได้
ว่าเราจะเข้ากันกับเค้าได้ไหม แต่.. เราคงไม่ใช่.. พอถึงบ้านมา เรานั่งร้องไห้ไม่หยุด มันรู้สึกแบบ.. จะจากกันแล้วจริงๆ หรอ
ความรู้สึกของเรามันยังค้างคาอยู่ในใจ จะไม่ได้เจอกันอีกจริงๆ หรอ ทั้งเพื่อน ทั้งโรงเรียน ทั้งอะไรหลายๆอย่าง
รู้สึกอยากจบแต่ไม่อยากจาก จากกันโดยที่ยังไม่ได้บอกความรู้สึกต่อกันน มันเศร้าจริงๆ นะ T T
แต่แล้วความหวังก็กลับมาอีกครั้ง เราได้อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่คนละคณะ เราอยู่วิทยา ส่วนเค้าอยู่วิศวะ ><
(สาววิทยาก็ต้องคู่กับหนุ่มวิศวะสิ แต่นี่ ทำไมๆๆ ทำไมล่ะ ) เราก็ได้คุยกันเรื่อยๆ ชวนกินข้าวบ้าง กลับบ้านด้วยกันบ้าง
ไปมหาวิทยาลัยด้วยกันบ้าง แต่ยังไงมันก็ยังอยู่แค่สถานะเพื่อนอยู่ดีๆ แต่ต่อจากนี้จะเป็นยังไงไม่รู้ เพราะตอนนี้เราอยากลืมเค้าให้ได้จริงๆ
ตอนนี้มันรู้สึกว่า มากกว่าคำว่าชอบไปแล้วว มันยากที่จะถอดใจออกมาแล้วว บางทีเค้าก็มาทำให้เรารู้สึกดี บางทีเค้าก็มาทำให้เรารู้สึกรัก
แต่ตอนนี้เค้ามีคนที่เค้าชอบแล้วว แต่เค้าคนนั้นไม่ได้ชอบเค้า เราก็เป็นเพียงแค่ที่ปรึกษาให้เค้าแค่นั้นเอง เพื่อนคนไหนอารมณ์แบบนี้บ้าง พอจะลืมเค้าก็กลับมา วนไปวนมาอยู่แบบนี้ แล้วทำยังไงถึงจะลืมให้ได้สักที ?
ตอนนี้เราตัดใจจากเค้าได้แล้วแหละ อาจเป็นเพราะเราไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันล้ว เจอกันนับครั้งได้ อาจจะหวั่นไหวบ้างนิดๆ 5555555
แต่ที่ทำให้เราตัดใจได้ ก็คือ เค้ามีแฟนแล้ว น่ารักด้วย เทียบกับเราคนละชั้นเลย เรานะ อยู่ชั้นล่าง5555555 เค้าเหมาะสมกันดีเนอะ เพลงคำยินดี ขึ้นเลย 5555555555
ปิดฉากความรักครั้งนี้สักทีนะ...
จะทำยังไง ให้ลืมคนที่ตัวเองชอบมา3 ปี ได้บ้าง
เราแอบชอบคนๆนึงมาตั้งแต่ม.ปลายแล้วว แต่ไม่กล้าบอก เพราะเป็นผู้หญิง ยังไงมันก็ดูไม่ดีอยู่ดี
วันนั้นเป็นวันแรกของการเรียนม.4 เราได้นั่งใกล้กันเพราะมันไม่มีที่นั่งเหลือแล้วจริงๆ เราก็เลยได้ร็จักกัน
เราก็นั่งด้วยกันมาตลอด ม.4 เราก็สนิทกันมากขึ้น เค้าทำดีกับเราทุกๆอย่าง อีกอย่างเค้าเป็นคนเรียนเก่ง
เราก็เลยได้เค้ามาคอยช่วยติวหนังสือให้ เราแอบชอบเค้าตั้งแต่เค้ายังไม่มีแฟน จนเค้ามีแฟนแล้วมีแฟนอีก 555555
แต่เราก็พยายามตัดใจนะ พอเค้าเลิกกับแฟนเราก็มีความหวังขึ้นมาอีก แต่เราก็ไม่กล้าบอกเค้าอยู่ดี อาจเพราะคำว่าเพื่อนก็ได้มั้ง
ถ้าบอกไปก็คงไม่เหมือนเดิม เค้าทำดีกับเราจริงๆ จนบางทีก็คิดว่า เราไม่ควรชอบใครเพราะเค้าทำดีให้
เราก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดกับเรายังไง เพราะบางการกระทำมันก็ดูแปลกๆ ไม่เหมือนท่าทีของเพื่อนผู้ชาย
เค้าเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวในห้องที่เรารู้สึกว่าสนิทที่สุดแหละมั้ง ขอข้ามไปวันสุดท้ายของม.6 นะ
วันนั้นเป็นวันสอบวันสุดท้าย เค้าให้เราเขียนเสื้อให้คนแรก เราก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองนะ555555555 แต่มันก็แอบคิดไม่ได้เนอะ
ว่าทำไมเค้าให้เราเขียนเป็นคนแรก เราก็เขียนอวยพรไป บลาๆๆ แล้วก็แอบวาดรูปหัวใจดวงเล็กๆ ไปให้เค้าด้วย > <
แล้วเราก็ให้เค้าเขียนเสื้อให้บ้างง เค้าเขียนคำว่า Love แหละ >///< แต่ที่สำคัญต่างคนต่างเขียนคำว่า 'หวังว่าเราจะได้เจอกันใหม่นะ'
อาจจะดูเศร้า แต่มันก็ทำให้มีความหวังเล็กๆ ว่าเราจะพบกันใหม่ หลังจากนั้นก็ไปกินเลี้ยงตามประสาเรียนจบ ฮิตที่สุดก็คงต้องเป็น
หมูกระทะ เราก็ลังเลจะไปไม่ไปดี เค้าจะไปไหมนะ สรุปก็ไป พอไปถึงที่ร้าน ทั้งห้องต้องนั่งแยกกันเป็นกลุ่ม เพราะโต๊ะนั่งไม่พอ
ตอนแรกเค้าก็ไม่ได้นั่งโต๊ะเดียวกับเราหรอก พอเพื่อนที่นั่งข้างๆเราลุกไป เค้าก็มานั่งข้างเรา ก็ชวนคุยเรื่อยเปื่อยนู้นนี่นั่น
แล้วเค้าก็เลี้ยงค่าหมูกระทะเราอีก >< พอดึกมากแล้ว ก็ถึงเวลากลับบ้าน เค้าก็ไปส่งเรา เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน
พอนั่งรถต่างคนก็ต่างเงียบกันตลอดทาง แต่ในใจเราก็อยากจะบอกอะไรหลายๆอย่างกับเค้ามาก แต่ก็ไม่กล้าพูด เพราะไหนๆ
เราก็จะจากกันแล้วว ก็ให้มันลืมกันไปเลยดีกว่า พอลงรถ เค้าก็เดินไปส่งเราจนถึงหน้าปากซอย เราก็แค่พูดกับเค้าว่า "กลับบ้านดีๆ นะ"
แค่นั้นจริงๆ แค่คำๆ เดียวมันเหมือนมีอะไรมมาอุดปากเราไว้ไม่ให้พูดคำนั้นออกไป จริงๆ เค้าอาจจะลองใจเราอยู่ก็ได้
ว่าเราจะเข้ากันกับเค้าได้ไหม แต่.. เราคงไม่ใช่.. พอถึงบ้านมา เรานั่งร้องไห้ไม่หยุด มันรู้สึกแบบ.. จะจากกันแล้วจริงๆ หรอ
ความรู้สึกของเรามันยังค้างคาอยู่ในใจ จะไม่ได้เจอกันอีกจริงๆ หรอ ทั้งเพื่อน ทั้งโรงเรียน ทั้งอะไรหลายๆอย่าง
รู้สึกอยากจบแต่ไม่อยากจาก จากกันโดยที่ยังไม่ได้บอกความรู้สึกต่อกันน มันเศร้าจริงๆ นะ T T
แต่แล้วความหวังก็กลับมาอีกครั้ง เราได้อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่คนละคณะ เราอยู่วิทยา ส่วนเค้าอยู่วิศวะ ><
(สาววิทยาก็ต้องคู่กับหนุ่มวิศวะสิ แต่นี่ ทำไมๆๆ ทำไมล่ะ ) เราก็ได้คุยกันเรื่อยๆ ชวนกินข้าวบ้าง กลับบ้านด้วยกันบ้าง
ไปมหาวิทยาลัยด้วยกันบ้าง แต่ยังไงมันก็ยังอยู่แค่สถานะเพื่อนอยู่ดีๆ แต่ต่อจากนี้จะเป็นยังไงไม่รู้ เพราะตอนนี้เราอยากลืมเค้าให้ได้จริงๆ
ตอนนี้มันรู้สึกว่า มากกว่าคำว่าชอบไปแล้วว มันยากที่จะถอดใจออกมาแล้วว บางทีเค้าก็มาทำให้เรารู้สึกดี บางทีเค้าก็มาทำให้เรารู้สึกรัก
แต่ตอนนี้เค้ามีคนที่เค้าชอบแล้วว แต่เค้าคนนั้นไม่ได้ชอบเค้า เราก็เป็นเพียงแค่ที่ปรึกษาให้เค้าแค่นั้นเอง เพื่อนคนไหนอารมณ์แบบนี้บ้าง พอจะลืมเค้าก็กลับมา วนไปวนมาอยู่แบบนี้ แล้วทำยังไงถึงจะลืมให้ได้สักที ?
ตอนนี้เราตัดใจจากเค้าได้แล้วแหละ อาจเป็นเพราะเราไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันล้ว เจอกันนับครั้งได้ อาจจะหวั่นไหวบ้างนิดๆ 5555555
แต่ที่ทำให้เราตัดใจได้ ก็คือ เค้ามีแฟนแล้ว น่ารักด้วย เทียบกับเราคนละชั้นเลย เรานะ อยู่ชั้นล่าง5555555 เค้าเหมาะสมกันดีเนอะ เพลงคำยินดี ขึ้นเลย 5555555555
ปิดฉากความรักครั้งนี้สักทีนะ...